de Gentse feesten deel 1

Aan al wie denkt dat de Gentse feesten pas over 3 weken in volle bloei zijn, wel die zijn er dik naast.

Het is zalig om in de Gentse binnenstad nu al de eerste symptomen van het feestenvirus te zien. Het kriebelt al!!! En ik kan niet wachten om terug in de massa volk te lopen. Mensen te bestuderen, kijken naar de optredens, genieten van de uitbundigheid, mensen die ineens zo veel meer verdraagzaam zijn, open en vrolijk.

Affiches worden hier en daar al opgehangen. Ook de promotie van de paradijsvogels liep gisteren al door de stad. Programmaboekjes vind je in de stadsdiensten. Ambtenaren zijn al aan het aftellen. En als je heel goed kijkt, dan zie je in de kleinere hoekjes al artiesten zitten die nu nog bescheiden een centje proberen bij te verdienen, op zoek zijn naar de juiste plek om te gaan staan wanneer de massa er zal zijn.

Wat mij betreft, mijn programma zit al zo goed als vol. ’t Wordt megatof! Lang leve het straattheater!

voor de bezoekers die geen boodschappen laten, je kan terecht op http://www.gentsefeesten.be voor meer info.

de slechte kantjes van MAX

Na de modellensessie van gisteren kom ik er weer toe, de slechte kantjes van Max.

Ik kan het niet laten om mijn enthousiasme over iets of iemand tentoon te spreiden. Als het in mijn kop zit, dan zou ik er bergen voor verzetten. En het rare is dat ik al evengoed smelt voor het enthousiasme van iemand anders. Na de enthousiaste fase komt dan doorgaans ook wel de vervloekende fase

de VMM

Eindelijk gaat ’t regenen. De grote douche die ze gisteren in Parijs al mochten krijgen gaf me al een verfrissend gevoel. Ondanks de 32° in onze kamer.

Ja, en het is nodig want het is veel te warm en daarbij, ’t wordt hoogtijd dat de vrouwen hun manieren weer eens leren. Zeker en vast. Eenmaal ze de warmte gewoon zijn, is het voor ons mannen (en dan vooral die die al een hele periode droog staan) niet te harden.

De Visuele Mishandeling van de Man (kortweg VMM) moét stopgezet worden!

Dames, het weze gezegd. Als het zomer is, lopen jullie allemaal met korte rokjes, weinig om het lijf hebben hemdjes (liefst met zo van die spaghettibandjes) of voor sommigen zelfs met doorkijkblouzen. Als het echt niet meer kan, dan wordt er het liefst vanal geen BH onder gedragen zodat in volle ornaat en met weinig verbeelding, niet alleen de vorm van de mooie vrouwelijke duo-juwelen worden getoond maar ook de afwerkingsdetails zichtbaar zijn.
Nu kijk hé, ik heb niks tegen vrouwen, ik heb zeker niks tegen borsten, maar alsjeblieft laat me in mijn eigen fantasie wegdromen over de details

En dan nog, in het begin van de zomer, ze zijn het nog niet goed gewend onze collega’s van het andere geslacht. Ze denken er nog niet verder over na. Op de fiets genieten ze danig van de verluchting onder de in de wind wapperende stoffen dat ze vergeten dat je vanuit het auto-perspectief al eigenlijk moeite moet gaan doen om gefatsoeneerd de blik op het frisse witte ondergoed te vermijden, als dat er al überhaupt aanwezig is. Ook de dames zittend aan de rand de fontijn of op de grond in het park met opgetrokken knieën, benen in lichte sprijdstand, gepaard met een heen en weer beweging om de luchtcirculatie te stimuleren…Het is me allemaal wat teveel van het goeie. Daarom de werkgroep VMM. Ik weet’t het klinkt laag bij de grond, en vooral véél te dicht bij VTM, maar het moet stoppen.

Of doe er iets aan, ik ben uw kandidaat

zomersproetjes :D

Flash back…

Een paar dagen geleden zit ik met een model in een gezellig taverneke langs het water.
Ze schreef zich een tijdje geleden in als kandidaat model en zoals het hoort bij de meeste nieuwe inschrijvingen volgt er een aftastend kennismakingsgesprek. Nu ‘fin aftastend, dat is voor mij doorgaans zintuigelijk uitgesproken met het zicht en de spraak. Kortom je wil op voorhand graag weten welk (en soms ook wel hoeveel) vlees je in de kuip hebt.

En daar heb je ze dan weer ineens. De meest grappige clichés die opkomen om het gesprek vlotjes te laten beginnen: OOOOh, maar ik had me u wel helemaal anders voorgesteld! De opener der openers. Wederzijds, het mag gedacht worden, maar daarom is het nog niet zo uitgesproken.
Ja, toegegeven, als je je verwacht aan een ouwe heer met een Leopold II baard en een dikke bierbuik, dan ben je eraan voor de moeite. Jaren heb ik geprobeerd om vlooien en luizen te krijgen, schoenen gedragen om er toch maar een gat in de krijgen vanonder, zonder resultaat. Maar gelukkig is dan het verkregen beeld toch nét iets smakelijker dan wat ze in gedachten hadden.

En wat ben ik daarmee dan weer geflatteerd.

De rest van de avond vult zich dan ook vlotjes met “the best of” in clichés:

Zijn mijn billen niet te dik?
* neen, alstublieft niet. Mag het een beetje meer zijn? Graag! Als ik geen vormen zoek, dan kies ik wel voor een man *grijns* Sorry guys Jullie hebben andere kwaliteiten hoor

Waarom ik en niet een ander?
* omdat Helmut Lotti toen nog geen succes had? Tjah waarom jij? Omdat je jezelf hebt ingeschreven. Afwisseling stimuleert nu eenmaal de creativiteit. En anderzijds, kennismaken op zich kan geen kwaad. Als je een positieve inbreng hebt op het eindresultaat, dan liever met jou dan met een ander

Welke projecten heb je nog? (of dacht je dat ik zomaar kwam poseren?)
Kan ik iets van je werken zien? (toon mij eens wat van achter de schermen, backstage dus)
Je zal toch niet aan me beginnen prutsen he? (want anders ligt m’n haar in de war)
Drink je nog iets? (het wordt wel echt warm)
Wat doe je eigenlijk voor werk? (hiervan kan je toch niet leven of wel soms?)
Ow, je hebt ook een atelier! (niet te geloven, ’t is een echte!)
Kan dat, les geven? (en kan ik dat dan ook volgen?)
Potlood? (in de kleutertuin ja, maar voor grote mensen…)
Watte, pastel op doek? (da’s origineel, mag ik er eens aankomen om te zien…)
Mevrouw wil u eens vragen of de serveuse ook eens aan onze tafel wil komen als ze bij u is geweest? (dank u, want ze loopt mij constant straal voorbij en ik ben niet eens dronken)
Heb je een vriend? (eh ja, hij is er helemaal gerust in. Mag ik nu even smsn naar m’n moeder?)
Wat studeer je precies? (nu vooral voor de examens)
Alleen maar naaktmodellen? (mijn god, die gast is bezeten door vrouwen!)
Oei, is het al zo laat, ik zou maar eens beter doorgaan. (maar dat kan over een uur ook nog)

Voor de mannen die denken dat het gesprek écht zo verloopt en er meteen hun eigen fantasieën aan vast plakken…ooit al gehoord van fictie?

kunstlog: het moment van zo nu en dan

verwarrende tijden. Drukte, de vele plannen en de recente evoluties des levens verplichten me om het allemaal wat vanop afstand te gaan bekijken. Beter organiseren is de boodschap.

Het was me een week en weekend met vele momenten van (opnieuw) kennis maken met mensen rondom mij. Zo was er de mama van de beste vriend van Max jr. Maar was er ook Elise die snel even terug kwam piepen. Sien die een mailtje stuurde, een nieuwe modelleke,…

Het project rond moeders laat me niet los. Uitwerken zal dus wel de boodschap zijn. De relatie tussen moeder en kind, een fragiele, emotionele relatie. Relaties die er niet zijn of nog niet zijn, verlangens, maar ook relaties die er niet meer zijn maar waar de emotie wel nog aanwezig is. Les yeux de ma mère. Een tipje van de sluier van het grootste mysterie voor het “mannendom”: de creatie van het leven. Want het weze gezegd, beste geslachtsgenoten, we zijn er allemaal door gefascineerd. Hoe doen ze het toch he? Uit dat kleine beetje sap een heel leven creëren. En waarom met u, met mij, met die of die en niet met u, met mij, met die of die. Diep respect voor de creator van de mens. Was God dan toch een vrouw? Uiteindelijk werd ons beeld naar het zijne (correctie hare) geschapen. Dus als God de mens heeft geschapen, en als vrouwen dezelfde mogelijkheid krijgen, dan is God vast een vrouw.

Waarschijnlijk wordt het een mengeling met het moment van zo nu en dan. Momenten die je terugbrengen naar een plaats en een tijd waar je nooit zelf naartoe bent geweest maar wel weet van hebt. A la recherche du temps perdu. Ik mag vooral zeker mijn eenzame boom in het pajottenland niet vergeten meenemen.