Dolle mina’s in Vlaanderen

Allez zenne, op Klara zijn ze er gisteren weer eens in geslaagd om 2 Vlaamse feministen uit te nodigen naar aanleiding van de komende verkiezingen…
“En mevrouw, wat vindt u van de verdeling man/vrouw op de lijst van uw partij?”.
En dan krijg je steevast het type-antwoord “Ze doen hun best, maar het kan nog beter”.

Awel zie, al principiëel zou ik niet stemmen op zo’n vrouwmens. Wat zoeken de Belgen nu eigenlijk? Gelijkheid in aantal mannen en vrouwen of gewoon goede politici. Laten we dit rationeel aanpakken, we zijn niet gelijk, ieder van ons heeft zijn eigen meerwaarden, zouden we dan niet beter zoeken naar kwaliteit? En wat als er op een dag nu eens méér competente politica’s zijn dan politici? Gaan we dan ook een aantal zeer geschikte vrouwen uitsluiten om er een minder geschikte man in de plaats voor te stellen? Komaan zeg!
Als dit een voorbeeld wordt, dan wordt het hoogtijd dat er vrouwen gaan leren metsen of mannen leren verplegen. En laten we dan ook nietvergeten alle sexistische opmerkingen en discriminaties die in de Belgische wet staan aan te passen.

Give a little love…

The dark side

In Vlaanderen wordt tegenwoordig alles wat niet Vlaams is afgemot tot in de kist of op zijn minst tot in de kliniek. Allez jongens…waar gaat dat naartoe zeg… Waar zijn de waarden in het leven gebleven? Een mp3-speler, een tankbeurt,… Zijn dat nu redenen om iemand een toefelink te verkopen?

‘fin, verander de wereld, begin bij jezelf, is het niet?

En intussen ben ik druk bezig met het studentenproject. Het loopt héél goed. Ik ben dan ook heel erg blij met de reacties die ik heb mogen ontvangen. Ik bewonder deze mensen want het kan niet eenvoudig zijn om je zomaar te gaan outen. Maar allicht ontdekken we hier de kracht van het internet. De afstand en de anonimiteit die het nu net zo veilig maakt om je verhaal kwijt te kunnen. Ervaringen die inspireren en ook “the dark side” van het gebeuren vertellen, zowel van de klant als van de student.
Ik verwacht nog wel wat reacties. Dit wordt echt een sterk project.

Een kleine domper op het geheel is dat “mijn merk” niet meer gemaakt wordt. Met andere woorden, Bruynzeel, het potlodenmerk waar ik mee teken, is gestopt met de productie van potloden. Dit wil zeggen dat de hele voorraad eraan gaat. Een totaal nieuw kleurenpalet moet worden opgebouwd. Ik doe momenteel testen met de betere Faber-Castel toestanden (ik tekende vroeger al met Faber-Castel en Stabilo), maar goh, deze zijn toch niet zo polyvalent zenne. Echt sneu dat ik nu dit opnieuw moet opbouwen…

Maak er een liefdevolle dag van.

project: studentenescorte

Max lanceert een nieuw project!
Na 2 jaar research, twijfels, vragen en antwoorden, maar ook bevestiging, gaat Max ervoor.
In een stad als Gent lopen heel wat studenten. Velen onder hen studeren zonder zorgen, op de kosten van mama en papa.
Enkelen hebben het echter niet zo gemakkelijk. Het zijn studenten die wel de capaciteit hebben om universitaire studies of hoge school af te maken maar niet beschikken over de financiële draagkracht.
Sommigen kunnen het geld dat ze van thuis krijgen aanvullen met kleine bijverdiensten in de horeca of nachtwerk allerhande. Zo kunnen ze toch mee met de flow van de andere studenten en voldoen ze aan de verwachtingen van die de scholen vandaag van de studenten eisen.
Er blijft echter nog een minoriteit over die geen steun geniet, geen overheidssteun krijgt (want mama en papa verdienen teveel), ze kunnen geen sociale woonst krijgen (want geen inkomen), hebben om de een of de andere reden gebroken ouders en familie en zijn op zoek naar geld. Genoeg geld om te overleven en te studeren. Want ooit willen ze uit die put, willen ze een eigen leven opbouwen. Maar naast het verdienen van geld, hebben ze ook nog tijd nodig om te kunnen studeren. Studentenprostitutie of escorte lijkt voor hen rationeel de meest handige manier om aan dat geld te geraken. Vooral studentes gooien zich op die markt. Een begoede 30 tot 50-er “sponsort” de studente in ruil voor wat lichamelijke diensten. En zo kan de studente haar studies betalen.
Maar er is meer…er is véél meer…
Want hoe ga je daar mee om als mens? Hoe afhankelijk word je dan van je sponsor? En blijft die afhankelijkheid ook na de studies bestaan?
En wie zijn die studentes? Wat doen ze in het gewone leven? Kan je ze herkennen op de straat? Hoe vallen ze (niet) op?

Max wil het onderwerp aankaarten. In een studentenstad meen ik wel mensen bereid tot getuigenis te vinden. Mensen bereid om mee een beeld op de bouwen van de mens achter, of liever voor de studentenprostitutie.
Omdat studeren een basisrecht moet zijn! Niet iets waar je jezelf moet voor verhuren…

Wil je deelnemen aan dit project? Stuur me een mail op max@art-tist.be