Ik laat m’n hoofd
Rusten
Op het kussen
dat je mij gaf voor
de laatste verjaardag.
Een jaar geleden.
Het is alweer bijna
een jaar geleden.
En nu lig ik hier,
kijkend naar het licht.
Terug bij jou.
Ver van de kanker
die me achtervolgt
maar ik niet kan uitlepelen.
Nog een kusje.
Eéntje maar.
Voor het slapengaan.
Dan zie ik je straks terug
in het licht,
voor jou en mij.
