Likje 4 – tussenstap 5

Terwijl ik me al de hele dag een beetje raar voel door de droeve gebeurtenissen op deze blog, ga ook ik verder. Ja, soms staat zelfs iemand als ik (nvdr. die leeft bij het principe "als het zo is, ’t is dat het zo moest zijn") nog stil bij het leven. Want het treft me. Het treft me dat terwijl de ene zich zorgen maakt om leven dat er niet is, de andere zich zorgen maakt over leven dat onder weg is, er ook altijd nog anderen zijn die zich zorgen maken over het leven dat er niet meer is.
Al geloof ik dan ook wel sterk dat iedereen altijd wel in iemand anders verder leeft en dat is voor mij al genoeg om in vrede te kunnen leven. Ik heb nooit geloofd in engelen, goden en al dat soort en zal het allicht nooit doen (maar zeg nooit nooit). Maar ik geloof wel in jou…al was het alleen maar omdat je m’n boodschapje leest.

Tussenstapje 5 van Likje 4. Liever had ik verder gewerkt aan Premiere Sensation maar de aankomende expo dringt zich op en dus moet deze voorgaan (want ik moet daarna dringend aan Likje 5 beginnen).