Er zijn momenten waarop je je klein voelt.
Zo van die momenten waarop je wel weet,
of eerder waarop je voelt,
maar niet weet.
Er zijn zo van die momenten.
Momenten die voor mij alleen maar goede herinneringen oproepen.
Vooral die van als kleine uk op overgrootmoeders schoot
in de donkere leefkamer bij het licht van de kolenkachel.
Luisterend naar verhalen over den oorlog.
Er zijn zo van die momenten.
En dan worden plots al die verhalen een gruwelijke realiteit.
Dat zijn zo van die momenten die ik niet begrijp,
maar wel heel erg sterk voel.
Nederig dankbaar ben voor onze vrijheid.
