Max praat niet graag buiten de kunst, de geest rond kunst of het kunstzinnige. Soms pruttelt het allemaal wat over en dan barst het er gewoon uit. Net zoals de laatste weken waar ik geen blad voor mond meer neem om kenbaar te maken hoe ontgoocheld een mens wel kan zijn in het (nog resterend) rode karakter van de stad waar ik al jaren promotie voor maak.
Inderdaad, achter de prachtig lachende facade van het Stadsmagazine waar alles mooi en wel is (ik noem het al eens de goed-nieuwsshow) worden duidelijk de stellingen naar de komende verkiezingen ingenomen. Een sociale werksfeer bestaat binnen het stadspersoneel niet meer. Onderlinge concurrentie waarbij de ene zijn tong al veel bruiner is dan de ander, afhankelijk van hoeveel aars er op het stadhuis te likken viel. Want ook daar hoor je het magische trefwoord “verkiezingen” zweven. Presentjes worden door de heren en dames politici rijkelijk uitgedeeld aan eigen volk.
Anyway, rood is rood niet meer. Rood is oranje-geel geworden. Spijtig. Dringend een stad met een hart voor de mensen gezocht!
Max Van Hemel 