Perfectionisme

“Het moet perfect zijn”…De droom van iedereen die aan wat begint: als het af is, is het perfect. Maar wanneer is nu iets perfect? Wanneer je het aanvaard zoals het uiteindelijk is geworden of wanneer het er 100% uit ziet zoals jij dat in je hoofd had gepland.

Voor mij is iets perfect wanneer het er precies uit ziet zoals het in mijn hoofd was gepland. Een tekening is af wanneer ze “af” is, een lijst hang pas op wanneer hij ook (met de) waterpas (gecontroleerd) ophangt.

Het doel motiveert me om steeds weer beter te doen, grenzen te verleggen, de top te halen. Maar meer dan eens was dat perfectionisme ook vreselijk destructief. Ondanks het resultaat is het niet “perfect”. Ondanks dat het werkt is het niet perfect. Ondanks dat alles vlot loopt, loopt het leven niet perfect. En dan kom je tot het moment waarop het streven naar perfectie alleen maar leidt tot destructie. Van hetgeen waar je mee bezig was (de computer is weer eens “over gerepareerd”, de licht druppende kraan is nu een waterval,..) maar evenzeer van je eigenste zelve. Loslaten is sinds 2 jaar het werkwoord in mijn leven. Daar heb ik al vele cursussen voor gevolgd en ja hoor, het gaat beter. “Goed” is ook goed genoeg ook al kookt het soms vanbinnen.

Mensen die me in het laatste jaar en zeker in de laatste 6 maanden zien, zien misschien wel een heel andere ik. Ik ga niet vertellen over hoe het vroeger was, vandaag en morgen zijn veel belangrijker dan gisteren. Maar het resultaat van de vele zelfreflectie-sessies heeft zijn vruchten afgeworpen.

Morgen ga ik nog wat verder werken aan dat perfectionisme in het poepsjieke Koningsteen. Dat wordt zeker en vast een geslaagde dag 🙂