Allez jup…Nieuws van de dag George Michael legt het bijltje neer…2016 is geen goed muziekjaar geweest.
Het is op zich niet mijn gewoonte om te bloggen over bekende overledenen. Dood gaan is part of life. En op zich, ondanks de muziek, ken ik die mensen toch niet. Er kan een enorme delta zitten tussen het publieke-artistieke leven en het persoonlijke leven. Media leggen graag verbanden die er niet zijn. Bij muziek is dat niet anders dan in de beeldende kunst. Achteraf gezien denkt men alles te kunnen laten refereren naar het persoonlijk leven. Soms staat dat er mijlen ver vanaf. Soms ligt het er erg dichtbij. Maar wat wel is en wat niet, wat eerder toevallig is of met opzet, dat weet uiteindelijk maar één mens.
En als je dan nog eens in de spotlights staat, dan kan ik me goed inbeelden dat je je soms niet meer voelt dan opgejaagd wild omgeven door massa’s ogen. En ook al zijn we daar allemaal tegen, toch vinden we het nodig om dat privéleven uit te pluizen. Tjah…
George Michael was voor mij een geweldig zanger. Een van de beste pop-artiesten die ik ken. Voor mij staat hij naast een John Lennon en Mozart. Veel gevoel, veel expressie, veel durf. Ik heb alle CD’s, enkele DVD’s en zelfs de volledige MTV-unplugged ergens op een stick. Ik zal zijn (nieuwe) muziek zeker missen of dat concert dat ik graag nog had willen zien. Spijtig dat het laatste (Symphonica) te duur was. Gelukkig rest nog de muziek…
Max Van Hemel 