Facebook laat me weten dat ik vandaag – toevallig 14 juli – 11 jaar geleden ben toegetreden tot Facebook. Ik heb lang getwijfeld om de stap te maken. Op zich was ik zeer tevreden met mijn blogplatform van toen. Maar Facebook kwam op en om deel te nemen aan “de wereld” moest je op Facebook zitten. De sfeer zat goed en het was ook meteen handig leuk om met Gentblogt de zaken via Facebook te volgen. Ik droomde er van om – als in Gent gestrande – jeugdvrienden terug te vinden en wat tijd in te halen.
11 jaar later heb ik een heel andere kijk op Facebook. De mondige burger spuwt er graag onberedeneerd zijn mening. Spuwen. Kritiek mag van mij altijd maar zonder oplossing is dat een beetje nutteloos. Het is ook altijd “de andere”. Meer en meer maak ik vandaag gebruik van de optie “blokkeren” om negativisten te mijden. Meer en meer kom ik tot een besluit dat we…ik…niet ver af ben van het einde van Facebook. Facebook weerspiegelt, motiveert te veel de verdeeldheid, bewerkstelligt geen eenheid en hun visie op kunst ligt verder en verder van mijn visie. Ik ben gelukkig grotendeels gespaard van censuur en blokkeringen al is het toch ook al een paar keer voorgevallen. Vele fotografen die ik ken houden er daarom 2 profielen op na. De discussies met Facebook over het feit dat het schilderij “ceci n’est pas une pipe” het roken niet promoot maken het alleen maar moeilijker om het platform te waarderen. De invloed van de Amerikaanse president zal daar allicht niet vreemd aan zijn.
Dus geniet en blijf de blog alvast maar volgen, WordPress heeft een iets meer open geest en houdt van kunst 😉
