Na de testen met krijt op zwart papier begon ik te testen op gewoon wit papier. Het zwarte papier was me te doods, monotoon, te weinig variatie in de achtergrond. Bij de testen op wit papier kreeg ik net hetzelfde gevoel. Er mankeert “iets”. En dan begint het probleem: Je voelt dat er iets ontbreekt maar om er de vinger op te leggen is nog wat anders. Ik denk dat ik redelijk tevreden werd toen ik overschakelde op doek. De reeks “emo & amu” had voor mij een goede achtergrond.
maxvanhemel.wordpress.com 