Omdat alleen vertellen over tekenen en de probleemkes die ik onderweg tegen de potloodpunt loop niet altijd zo boeiend is, vertel ik deze keer eens iets anders. Want terwijl ik teken staat mijn hoofd natuurlijk niet stil. Terwijl ik teken vraag ik me hoe het origineel technisch werd opgebouwd. Maar ik stel me ook vragen over het onderwerp, de personages, het hoe en waarom.
Deze keer stelde ik me de meeste voor de hand liggende vraag: “de triomf van Galatea”…over welke triomf gaat dat precies. Het is niet dat het voor de hand ligt, zoals bij de overwinning van een koers.
Galatea is een zeenimf die verliefd is op een gewone mens (ge kent dat wel hé, Ariël). In een paar lijnen uitgelegd: Galatea is geen misse. Omdat ze er zo smakelijk uit ziet, ziet cycloop Polyphemus haar wel zitten. En in de tijd van Grieken moest ge dat niet zomaar afwijzen. Maar Galatea had al een lief: Acis. Dus vond Polyphemus er niet beter op dan een rotsblok op Acis zijn kop te smijten. Allez, in de rapte zeggen we wel dat Acis “maar” een herder was maar eigenlijk was hij de zoon van natuurgod Pan en de waternimf Symaethis, dus zo “normaal” was die Acis nu ook weer niet…
Enfin, Acis zit daar met dat rotsblok op zijn donder en vond dat eigenlijk niet zo plezant. Een paar tanden kwijt, een blauw oog, zijn haar in de war en hij was dood ook. Het bloed stroomt met liters van onder het rotsblok. Daarop tovert Galatea in haar verdriet het bloed om tot een rivier: de Acis. Daarbij is Acis dan vereeuwigd in gedachten.
De rivier ligt op één van de Liparische Eilanden die zijn gelegen ten noordoosten van Sicilië in Italië.
Hieronder 4uur werk…’t is me wat. Ik vraag me, naast bovenstaande, af van waar dat stuk blauwe stof op het been van Galatea plots komt. Het lijkt wel transparant te zijn maar kent geen begin of einde. Het loopt over van rood naar blauw en dan terug naar rood. Een optisch truukje om meer diepte in de beweging te krijgen? Maybe…
maxvanhemel.wordpress.com 