Nog vlak voor de krokusvakantie deze uitsmijter. Het kan altijd handig zijn voor wie niet weet wat te doen zonder carnaval.
Ik kan mij niet inbeelden dat ik nog niet eerder een blog over het STAM in het algemeen of een blog specifiek over een tijdelijke tentoonstelling in het STAM heb geschreven maar ik vind ‘m niet direct terug. In ieder geval doet dat er nu weinig toe want wat het STAM was, is het niet meer. En meestal zeg je dat met een vleugje nostalgie op zijn “vroeger was het beter”-toontje maar eerlijk gezegd, “de nieuwe STAM est arrivé!”.
Wat gemakkelijk saaie, nietszeggende materie kan zijn wordt opgesteld op een interessante en interactieve wijze. Het gebouw bestaat uit meerdere grote zalen en elke zaal wordt toegewezen aan een tijdperk. De eerste zaal begint – zoals weleer – met een grote foto van Gent. Deze foto is recentelijk vernieuwd, mooiere kleuren, hogere resoluties en ge kunt ineens kijken of uw auto voor de deur stond op ’t moment van de klik.
Na de foto gaan we meteen het verste terug in de tijd. Hoe komt Gent aan zijn naam? Waarom is hier een nederzetting ontstaan? Wat kwamen de Romeinen hier doen? En de Bourgondiërs? Hoe werd het koren vroeger eigenlijk gemeten toen Gent-centrum nog een zeehaven was? Bij wie moest ge uw kousen laten herstellen? Heb je al eens een gouden handdruk gekregen?… Vele vragen die allemaal een antwoord krijgen.
Het museum gaat geen taboe uit de weg: armoede, oorlogsverleden, controversiële onderwerpen bij bouwplannen,…het passeert allemaal de revue. En zoals het hoort benoemen we de schaapstal ook als de schaapstal 🙂
Voor mij is dit museum een “must see” voor iedereen die in Gent woont en zeker interessant om te zien voor wie Gent bezoekt en snel mee wil zijn met de lange geschiedenis van deze stad.
Enkele weetjes die ik u nu al mee geef:
- het Neuseplein dankt zijn naam aan de richting Ter Neuzen waar de schippers op hun boot stapten. Er staat al sinds de jaren ’50 een frituur en vandaag is dat nog altijd het geval.
- Was je arm in de 17e eeuw, dan kon je naar het toenmalige OCMW ofte de armenkamer. Om te tonen dat je steun kreeg van de armenkamer moest je een niet al te discreet teken dragen. Maar de steun was een goede daad van Keizer Karel
- In de 18e eeuw moest je als bedelaar dan weer een penning dragen om te tonen dat je wel degelijk toestemming had om te bedelen in Gent.
- Wie in 1657 naar de begrafenis van Antoon Triest ging, kreeg een begrafenispenning (gelijk een metalen doodsprentje). Je kon die penning inruilen voor een brood. Dus als ge samenlegde, kon je een privé koffietafel op kosten van mr Triest organiseren
- En had je iets mispeuterd in de jaren 1500 dan moest je als straf een hand of hoofd in metaal laten maken. Dit werd dan op de poort van het Gravensteen gespijkerd. Gelukkig moest je niet je eigen hand afgeven, hé Leopold.
Wij wandelden er ongeveer 2uur rond (en hou er rekening mee dat dit zeker niet het eerste bezoek was), dus krijgt ook dit museum een 4/5 met een pluim voor de opstelling en alle interactie die het bezoek ook voor kinderen leuk houdt.
Er zijn geen audiogidsen ter beschikking maar de interactieve schermen geven meer dan genoeg uitleg. Om coronaveilig te werken krijg je een eigen pen mee zodat je vinger het scherm niet hoeven te raken. Er mogen per kwartier maximum 15 mensen door de inkomdeur. Bij ons bezoek was dat ruim genoeg. De bezoekers weten hier duidelijk wel wat “1,5m” betekent 🙂 Coronaproofmuseum dus.
Parkeren voor de deur is moeilijk maar parking Sint-Pietersplein is op wandelafstand. Met de fiets parkeer je voor de deur.
maxvanhemel.wordpress.com 