Nog zo eentje waar je, als je’t goed aanpakt, weg van de klassiekers kan blijven: Avignon! Wie Avignon voor het eerst bezoekt moet zeker Le Palais des Papes bezoeken. Of herbezoeken als ’t lang geleden is. Een stuk interessante geschiedenis speelde zich hier af, een kwestie van pausen (lees: machtcentrum), waar je toch wel wat moet van weten.
Maar wie dat allemaal niet veel zegt, die gaat geocachen op zoek naar leuke icoontjes die worden gemaakt bij passende straatnamen. Of je stapt, zoals ik, tot vervelens toe weer eens een museum binnen. Musée du petit palais en Musée Angladon. Merkwaardig genoeg staat Angladon niet tussen het museumoverzicht op de site van de stad **unk??? hoekandana?**
Het museum “La petit palais” ligt zelfs niet op een boogscheut van Le palais des papes. Er is vooral veel middeleeuwse en renaissancekunst te zien. Een zaal met Botticellis is de grootste eyecatcher. Bij mijn bezoek was er nog een expo door studenten van de plaatselijke kunstacademie.
En dus dat éne museum dat niet op de officiële lijst van musea staat. En waarom is dat de moeite waard om te bezoeken en te vermelden in mijn blog? OMDAT HET DE MOEITE IS! En nu serieus: Musée Angaladon huisvest niet alleen het énige echte Van Gogh-schilderij in hele Provence (de treinen hieronder), er zijn heel wat bekende namen te ontdekken: Degas, Picasso, Cézanne, Mondigliani,… Te ontdekken? Die schilders kennen we al, toch? Jup, dat is waar. Toch vind ik het een ontdekking omdat van sommigen het onbekende werken zijn of werken in opbouw waardoor je een unieke inkijk ‘achter de schermen’ krijgt…
Als uitsmijter nog wat stadszichten op weg naar koffie en de auto 😛
Max Van Hemel 
Wat heb ik ooit (ca 1980) als een blinde rondgelopen in Avignon … besef ik nu.