POP ART (SMAK)

Vandaag stond een bezoekje aan ’t SMAK op het programma. Een expo rond Pop Art spreekt me altijd aan. Zeker de goede herinneringen aan de expo Pop Art in het BAM (Mons) was geweldig en viel zeker in de smaak.

Pop Art gaat wel ruim. Je hebt de bekende “must have” items: het soepblik, een Lichtensteinstrip. En dan? Dan vult het SMAK aan met enkele interessante items uit geleende en eigen collectie. Soms (alweer) van de pot gerukt maar meestal wel best verteerbaar. Naast elk werk staat een QR-code met extra uitleg geschreven door iemand die allicht eerst een lijntje coke heeft gesnoven om psychedelisch psychotische achterliggende (com)plotten te kunnen schrijven.

Omdat we dan toch binnen waren, gingen we toch nog ’s naar de bovenverdieping. Dat is dan weer om te huilen. Het is triestig dat zoveel subsidiegeld en zoveel werkruimte naar dit soort rommel gaat. Gent wil graag shockerend progressief zijn en dat is super. Toch gaat dit ten koste van de esthetica, voor zover men dat woord in de SMAK-omgeving nog kent. Ik stelde me meermaals de vraag of ik in een instelling voor geestesgestoorden aan het lopen was. Elk zijn gedacht natuurlijk…

Vitrines d’amour 2020: een reportage

Ik zie veel deelnemende kunstenaars aan de kunstroute Vitrines promotie maken voor hun eigen vitrine. Ik heb dat ook al gedaan maar een kunstroute werkt niet als enkel gefocust wordt op het ego. Dus doe ik – voor wat ik kan – het bij deze ook over de hele route. Enfin, toch een stukje ervan want de hele route heb ik nog niet gedaan.

Gisteren was het officiële opening en zoals ik dat daar hoorde werd nog tot in de voormiddag druk gewerkt aan de laatste “touch” van de presentatie van de werken.

Mijn rondgang, samen met ex-collega-reporter Sandra, liep over de St-Michielsstraat, Korenlei, Jan Breydelstraat, Burgstraat, Peperstraat om zo terug via de Hoogstraat naar Madonna (Poel 7) terug te keren. Ik had daar namelijk mijne fiets geparkeerd. Het was hier en daar een beetje zoeken naar de roze stickers die de kunstenaarsvitrine aankondigen. Soms was het zelfs een beetje zoeken en ontdekken omdat de opstelling van de werken zo opgaat in het kader van de zaak dat je op het eerste zicht naar het kunstwerk kijkt zonder het zelf te beseffen.

Toch een beetje Gentse Feesten…

Wie mijn blogs over de Gentse Feesten heeft gemist kan ze nalezen via blogsite Gentse Blogjes.

Veel plezier ermee 🙂

https://gentseblogjes.wordpress.com/

MSK: Dames van de barok

Barok…Het handelsmerk van Vlaanderen. Van Rubens, Van Dyck, Jordaens en tijdgenoten. Volumineuze dames die zowaar de naam “Rubensiaans model” kregen in een katholiek correct decor. Felle, snelle, dynamische kleuren met hoog contrast tot zelfs een donkere kant.

Ik had het verwacht maar het MSK gooide het over een heel andere boeg. Want Barok dat was ook verfijning. Dat is, net zoals in de renaissance, ook Italiaanse kunst. Dat is Caravaggio met licht en donkerpartijen. Maar dat zijn ook veel vrouwen, zowel als model als kunstenares, spannende klassieke verhalen met veel boeha, bloed, onthoofdingen aan de lopende meter, overmatige expressie, tierlantijnen, toeters en bellen. Lavinia Fontana is één van die getalenteerde schilders.

De tentoonstelling “Dames van de barok” stelt een interessante collectie van Italiaanse kunstenaars voor met verfijnde schilderijen.

Alle info over deze tentoonstelling via deze link. De expo loopt nog tot 20 januari 2019. En wie Rubens echt mist, die steekt gewoon de gang over want in de vaste collectie hangen er 2 😉

Opstand: 2 opera-intermezzi met een pauze

Opera. Het is voor mij een onbewandeld pad. En al zou ik er al eens over gelopen hebben, het zal dan inmiddels wel al flink begroeid zijn met onkruid.

Een paar weken geleden zag ik de oproep van Liza Dedapper om naar de try-out van de opera “Opstand” (Kolegemkerk Mariakerke) te komen. Een voorstelling bestaande uit 2 opera-intermezzi: La serva padrona  en L’artigiano gentiluomo. Opera-intermezzi zijn “korte” operastukken destijds speciaal geschreven om te spelen tijdens de pauze van een “grote” opera.

In beide stukken wordt de rijke heer in het spel bedot door de knappe vrouw die in zijn huis leeft. De stukken zijn soms grappig, soms spottend. Tijdens het spel wordt de ongelijkheid (vooral in stand en klasse) aangekaart. De rijke maar niet zo snuggere Uberto geniet van zijn luie leven dat voornamelijk bestaat uit lang uitslapen, eten, feesten en dan lang uitslapen, eten,…Serpina, zijn dienstmeid, heeft feitelijk de touwtjes in handen en beslist op een dag haar “meester” een lesje te leren.

Beide stukken (waarvan ik u het tweede plot zelf laat ontdekken) worden voorzien van boventitels. Altijd handig voor wie zijn Berlitz-boekje met Italiaanse woorden thuis vergeten is. Verfrissend eens wat meer jeugd in de zaal te zien. Dat mag wel meer 🙂

De voorstelling speelt nog in CC De Plomblom en toert daarna verder door naar Aalst en Lierde. Meer info hier.

Live muziek onder leiding van Linde Demuynck. Toneelopbouw staat op naam van Mien Bogaert. Kostuums: Elena Werner

Het zang en acteerwerk wordt verzorgd door Liza Dedapper, Erwin Muller en Roan Windels

 

Spinselmot

De pure natuur is de grootste kunst die er is. Uit bewondering voor de natuur en de mens zie je in de kunst ook zoveel mensen en vooral naakten voorkomen. Maar soms is de natuur niet altijd je beste partner. Elk wezen overleeft op zijn manier. De spinselmot heeft daarvoor mijn appelboom uitgekozen.

Vorig jaar zaten er ook al in de boom maar toen dacht ik dat het echt een spinnennest was. Aangezien spinnen nuttige beestjes zijn, liet ik de nesten met rust. Maar eens september, toen ik de appelen wou plukken, zag ik dat alle appels aangetast waren. Dit jaar laat ik mij niet  doen en verwijder de nesten spinselmot. Dat is niet gemakkelijk. Sproeien is niet echt eco en de hele boom kaalsnoeien brengt ook niet veel appels aan de dijk. Dus “pluk” ik de nesten uit de boom. Vandaag voor de 4e keer.

De nesten in wording zijn op zich redelijk gemakkelijk te ontdekken. De bladeren rond het nest zijn al droog, verdord en meestal hangt er een soort web aan. In dat web zitten honderden zwarte puntjes (alsof het vanillepuntjes zijn). Dat zijn de eitjes. Daar komen dan later de rupsen uit. Het is daarom nodig er op tijd bij te zijn. En regelmatig te controleren of er achterblijvers zijn.

Ondanks het plukwerk heb ik hier en daar toch moeten snoeien. Sommige takken zijn zo erg “ingepakt” dat ze niet meer te redden zijn. De rupsen zijn geel/beige maar ook zwart. Ik vraag me af of er soorten zijn. Misschien verkleuren ze met de groei. In ieder geval, ik pluk ze er allemaal uit.

77 bekende Mariakerkenaren: opening tentoonstelling

Mariakerke koos gisteren enthousiast voor Erfgoed. De tentoonstelling 77 bekende Mariakerkenaren opende gisterenavond de deuren. Heel wat bekende en welkome Mariakerkenaren waren van de partij. Het was een interessante kennismaking met “de buren” en heel wat verhalen die werden uitgewisseld. Een fotoverslag. De tentoonstelling loopt nog dit weekend (10u-18u) + maandag (14u-18u). Elk uur een rondleiding met gids en vele sappige wist-je-datjes.  Niet te missen!

Drongen cultuurt het jaar in

Nieuwjaar in Drongen…Cultureel nieuwjaar. Een feest onder cultuurverenigingen waar ook iedere Drongenaar welkom is. Er was weer heel wat mooie muziek, veel nieuws en vooral drank en lekker hapjes.

Ik weet u te vertellen dat de papieren jaarkalender – die anders een overzicht geeft van wat er allemaal te doen is – niet meer wordt uitgegeven bij gebrek aan subsidies. Een beetje spijtig voor een deelgemeente met zoveel oudere mensen. Maar er was ook heel wat interessant nieuws. Het belangrijkste daarvan is dat Stad Gent het werk “De zonneschilder” van Marf aankopen. Het beeld wordt daarna in Drongen op een vaste plek neergezet. Het is een grote eer die Marf toekomt en dat nog op zijn verjaardag!

Verder dit jaar zijn er verkiezingen (voor wie het nog niet wist). Dat wil ook zeggen dat er voor het Cultuurplatform Drongen een nieuw bestuur wordt gekozen. Een aantal mensen binnen het huidige bestuur staat zijn plaats af aan nieuw bloed. Wie zich kandidaat wil stellen of meer informatie wil, kan mailen naar info@cultuurdrongen.be

Expo Jürgen & Mario in stationsbuurt

Wie de komende weken even tijd neemt voor een gezellig momentje rust in een exclusief decor, die moet een bezoek brengen aan de tentoonstelling van Jürgen Facon en Mario D’hont. Tot 4 februari houden ze hun 2e tentoonstelling in de Herbatheek (doorgaans herkenbaar aan de frigo voor de deur).

De werken zijn verrassend fris. Jürgen maakt schilderijen, tekeningen, drukwerk in zwart-wit en kleur. Er zitten duizenden figuren en evenveel betekenissen in. “Ik zet op doek wat in mijn hart opkomt”, zegt Jürgen. “Het is niet omdat ik er een titel aan geef dat je er dat ook persé moet in zien. Iedereen mag er van maken wat hij of zij zelf wil.” Volgens zus Ingeborg zijn de werken “De werelden van Jürgen” zijn beste werken. Deze werken kan je zien aan het begin van de tentoonstelling.

Mario D’hont is een veelzijdig en ervaren kunstenaar. Mario’s schilderijen passen helemaal in de hedendaagse kunst. Toch is zijn kunst wél hanteerbaar zonder handleiding. Soms doet het denken aan Richter, soms aan Raveel. Maar het meest bijzondere in zijn werk is dat de onderwerpen in zijn schilderijen trachten los te komen van het canvas. Willen ze ontsnappen of net in het canvas intreden? Vinden ze zichzelf het schilderij waard of zijn ze daarentegen te bescheiden om op doek gezet te worden. Laat het maar weten!

Expo Jürgen Facon en Mario D’hont in Herbatheek, Koning Albertlaan 75 (rechtover Sint-Pietersinstituut en dus vlak bij station), nog tot 4 februari 2018. Open op zaterdag en zondag van 10-17u. Concert van Billy & Bloomfish op 4 februari om 15u.

Kunst op de Muide

Mediabureau De Blauwe Peer schiet in actie. En als die in actie schieten, houdt u vast aan de takken van de bomen…Zij schrikken er niet voor terug om de dure poutrel van de Korenmarkt weg te halen en naar de Muide over te brengen. Al hadden ze mij ook wel kunnen bellen als ze persé een kunstwerk op de Muide willen hebben 😉

Jaren geleden had ik het genoegen om te mogen samenwerken met De Blauwe Peer. Ik ben er nog altijd fier op 🙂

Binks and bikes

Dit weekend is het opendeur bij Harley-Davidson in sint-Martens-Latem. Geen “echt” Gents nieuws maar laat ons eerlijk zijn, er is geen alternatief. En naast het kunstding ben ik ook wel geïnteresseerd in het motording. Ik voel me niet direct een heavy motorman, eerder de opa-cruiser, maar ik kan genieten van de esthetiek. Het design van de motoren is inspirerend.

Bij Harley gaat dat allemaal toch nog een stapje verder, het is “a way of life”. Je kan naast de motor ook allerhande nuttige of speelse Harleydingen kopen: jassen, schoenen, helmen, tassen, taptijtjes tot zelfs ondergoed! Maar het bijzondere blijft natuurlijk de motor zelf. Verschillende modellen van de stoere brede bakken tot de “naked bikes” (met een minimum aan randapparatuur, voor wie graag volledig in de wind zit).

En motoren zijn al een tijd niet meer voor de metalfans. Ook de rockabillyfans en de maatpakman weten de weg te vinden naar de tweewielers. Iedereen ziet er het voordeel en het plezier van in. Er zijn trouwens ook wel zeer exclusieve desgins te zien in de toonzaal; de blauwe motor op het podium is een genummerd exemplaar in beperkte oplage.

Last but nog least: tijdens het bezoek mocht ik kennis maken met zaakvoerster Ann Vandewoude. De enige vrouwelijke Harley-Davidson-zaakvoerster in Europa. Ze zorgt voor een roze touch in de zaak. Dat roze staat niet alleen voor een meer vrouwvriendelijk aanbod maar ook voor initiatieven die het onderzoek tegen kanker ondersteunen. Meer info op https://www.harley-davidson-gent.be/nl Deze namiddag is er nog een motorrit en allerhande grabbelstandjes op de parking.

 

Bonnaffé on Bonnaffé

Het was alweer erg lang geleden dat ik nog eens naar een boekvoorstelling ging maar bij de voorstelling van het tweede boek van Thierry Bonnaffé wou ik zeker aanwezig zijn. In het gezellige kader van Folie a Deux. De nieuwe koffie en lunchbar voor wie even een time-out zoekt.

Thierry is een alom gekend icoon in de Gentse artscene. Hij is de man achter de vroegere “Nudes Gallery” aan de Ajuinlei, de galerij “Women in Art” aan de Elisabethlaan, de boekenmarkt aan de Ajuinlei,…kortom een ondernemer pur sang maar telkens weer met een kunst & culturele inslag. Thierry onderneemt met hart en ziel en gaat onvermoeid door. Hij maakt al jaren houtskooltekeningen. Van opleiding is hij cinéast en weet veel af van fotografie. Zijn nieuwe boek bulkt van de foto’s met vele vrouwelijke muzes, herinneringen van op de boekenmarkt, de galerijen en persmomenten.

Naast de gedreven ondernemer en kunstenaar is Thierry altijd een trekker geweest voor de actuele schone kunsten (ASK). Als tegenhanger van de actuele moderne kunsten (cfr SMAK) gaat ASK volop voor “kunst zonder handleiding”, schone kunsten naar Vlaamse traditionele waarden die passen in elk interieur, gemaakt door (nog) levende kunstenaars. In het tweede boek vertelt Thierry over zijn initiatieven, de weerstanden en zijn successen.

Het boek is nog te bestellen via info@bonnaffe.com, het wordt genummerd en gesigneerd door Thierry Bonnaffé en zit verpakt in een stevige plastiek map. Wie ineens ook het eerste deel bestelt, krijgt korting. Wie nog een exclusief cadeau zoekt voor de komende maanden kan ook gaan voor de deluxe-uitgave met een grootformaat print van een foto of tekening.

Folie a Deux ligt vlakbij het Sint-Annaplein en is elke dag open – behalve op woensdag – vanaf het ontbijt tot na het vieruurtje. Alle info vind je hier: http://www.folie-a-deux.be/

OER

Nog tot volgend weekend loopt in het Caermersklooster (altijd een uitdaging die naam, geeft altijd zin om “Kramersklooster” te zeggen) de tentoonstelling “Oer”. De tweede waar mr. Huts financier is. Maar laat dat de pret niet bederven, de gewone sterveling gaat er enkel naartoe vanuit zijn liefde voor de kunst. Dat de selectie focust op Vlaamse kunst mag voor mij – en dan neem ook ik hier geen enkel politiek standpunt in – ook wel. Vlamingen blijven veel te bescheiden in het promoten van eigen talenten. soms tot op het frustrerende af temmen we het Vlaamse kunnen en adoreren we wat van buiten komt. Maar we mogen gerust fier zijn 🙂

Goed, de kunst dus. In een notendop zou ik deze tentoonstelling samenvatten als een grote collectie aan impressionisten en expressionisten. Vooral van de laatste deel zijn er wel veel (niet te, maar wel veel). Het geeft een goed beeld van de kunst over de 20e eeuw en wat een oorlog doet met een mens (en zijn kunst). De tentoonstelling toont enkel grote namen en vooral de bende van Sint-Martens-Latem. Je moet ze zeker ook gezien hebben omwille van de vele werken uit privé-collecties. Uniek dus. Wie expressionisme en impressionisme niet al te veel inspireert, raad ik aan om zeker goed naar de audiocommentaren te luisteren. Je zal snel de linken leggen met kunst uit een verder verleden. De gids is gratis inbegrepen in het ticket.

Oer geeft geen korting voor Gentenaars of Oost-Vlamingen maar wel een resem aan andere kortingen. Meer info vind je hier.  De privé-verzamelaars mogen gerust weten dat ook mijn werken te koop zijn 😛

 

Kunstenroute

Vandaag even onderweg geweest op “kunstjacht”. De tentoonstelling van Lee Lee Nam en Bill Viola stond al sinds vorige week op mijn programma. Ik had die expo aankondiging gezien op de Facebook van strijdmakker Mario D’Hont die een berichtje van Caroline Neels had gedeeld wat ik dan weer op Gentblogt had gezet. En zo gaat het in de kunstwereld, we maken gewoon wat promo voor mekaar. Althans…ik mag toch nog wat dromen he 😉

Gisteren zag ik dan ook nog een interessant schilderij op de Facebook van Natascha Reyns. Een tentoonstelling in het buurtcentrum Sluizeken (enkel vandaag en morgen) en dat wou ik ook nog wel ’s zien.

Dus ik op pad…

Eerste stop buurtcentrum Sluizeken. Tentoonstelling georganiseerd door de wijkregisseur met een leuke diversiteit aan werkjes. Van beginner tot al zeer gevorderde kunstenaar. Er is vanalles te vinden. Alleen geen diversiteit…noch in de kunstenaars, noch in de bezoekers, wat niet echt een beeld geeft van de buurt. Spijtig. Maar laat het de pret niet bederven, de tentoonstelling brengt op zich wel toffe werken. Een zeer mooie presentatie trouwens. De expo mag gerust wel een weekend-week-weekend duren maar het buurtcentrum schijnt zo frequent bezet te zijn dat dat niet mogelijk is. De tentoonstelling staat helaas niet aangekondigd op de website ( https://stad.gent/sluizeken-tolhuis-ham ) maar wie via Google surft vindt ze dan wel weer op een andere plek, 7 klikken diep, op de site van Stad Gent: https://stad.gent/samenleven-welzijn-gezondheid/samenleven/buurtwerk-voor-bewoners/plaatselijk-buurtwerk/buurtwerk-sluizeken-tolhuis-ham/kunstproject-t-sluizeken

Van daar naar de Sint-Jacobskerk waar ik onmiddellijk verrast werd door de flinke in-/uitstroom aan kijklustigen. Dat legt de lat dan meteen ook een stuk hoger. Maar ik werd op geen enkel moment ontgoocheld. Direct met de “piece de resistance” voor de dag komen. Het is gewaagd want dat kan de smaak uit alle andere werken halen. Het grote (en tevens enorm prachtige) beeld van de opstijgende Jezus uit de piéta van Michelangelo is een unieke ervaring. Het beeld is erg goed gemaakt en de aanvullingen zijn met heel veel aandacht voor detail opgebouwd.

Dan naar de digitale werken die door de kerk verspreid staan. Hmmhumm…ook hier kan ik mijn vingers (figuurlijk dan) aflikken. Een sterke compositie van 4 schermen die mensen in extreme omstandigheden stelt. Zeer gestileerd, rustgevende start, dan weer erg dynamisch en dramatisch. Daar hou ik wel van! Dan was er ook nog het melkmeisje van Vermeer die een interactieve en speciale geloofssymboliek meekreeg. Een dikke proficiat aan de cultuurgemeenschap Jacobus Gent. De tentoonstelling loopt nog tot 3 december. Meer info https://www.facebook.com/events/685476868269336/

En terwijl u daar dan toch bent, steekt u het pleintje vol geparkeerde auto’s of rommelmarkt even over om een kijkje te nemen naar de renovatiewerken in de oude stadsbibliotheek, ziet er ook wel een heel werk uit.

 

De week van het bos: Vinderhoutse bossen

Gents Oranje Cultuurweekend

Wie kan na dit weekend nog zeggen dat er geen cultuur te rapen viel? Vrijdag was er de boekvoorstelling “Kleurrijk” met stadsbeelden door Nederlans soldaat Wynantz, de opening expo in STAM, gisteren was er de opening van zowel de tentoonstelling in MSK als SMAK.

Een dubbeltje op z’n kant want kiezen was een uitdaging. De tentoonstelling in het SMAK toont immers een collectie tekenaars terwijl MSK inhoudelijk net iets meer aanleunt bij mijn voorkeur. Het is dan toch MSK geworden. SMAK zal voor een zondagochtend zijn.

De nocturne plechtig geopend door minister Gatz en schepen Storms toonde de zalen waar de collectie zich concentreert op Nederlandse schilders (of invloeden) hoofdzakelijk ergens tussen 1500 en 1700. Maar verrassend was daarnaast ook het aandeel actuele kunst in het MSK. Zoals de regel het voorschrijft is de actuele kunst meer iets conceptueel dan pictoraal. Voor mij een beetje een gemiste kans om actuele kunstenaars met klassiekere invloeden aan het woord…euh…beeld te laten.

Maar daarom niet getreurd. Het is een mooie tentoonstelling waar heel wat inspanningen werden gedaan om ook hier een “positieve meerwaarde” toe te voegen aan deze mooie schilderijen en beelden.

Nog op de agenda van het MSK staan deze events: http://www.mskgent.be/nl/agenda en mis daarbij zeker de voorstelling van HEMEL door Luk Debruyker niet. Voor tekeningen-expo in het SMAK klik je hier: http://smak.be/

Wynantz & Gent

En zodoende waren we gestopt met reportages te maken voor Gentblogt, dus maken we er gewoon nog een paar bij voor…de Facebookpagina van Gentblogt.

Want ik was op de voorstelling van het boek “Wynantz & Gent”.

Omstreeks 1820 schilderde Jean-Baptiste Wynantz 74 unieke gezichten van Gent. Het zijn kleurrijke, wat naïeve tekeningen van een vredige, harmonieuze, schijnbaar ongerepte stad. Hoe realistisch is Wynantz‘ beeld van het Hollandse Gent? En hoe is het stadsbeeld sindsdien veranderd?
Het gewichtig boek mag niet ontbreken in de kast naast dat andere knappe Gentse archiefboek met foto’s van Edmond Sacré. De beelden zijn, ondanks de leeftijd, van erg goede kwaliteit en het is soms amusant, soms confronterend hoe de tijd (geen) invloed heeft gehad op de stad. Het boek wist mij bij een eerste doorbladering al een uur te boeien. Als ik nu ook nog de tijd vind om de teksten te lezen ben ik minstens voor een week zoet.

De nieuwe publicatie ‘Kleurrijk. Wynantz & Gent omstreeks 1820′ is een coproductie van De Zwarte Doos – Dienst Stadsarcheologie en Stadsarchief Gent, uitgeverij Snoeck en fotograaf Philippe Debeerst. Boek is te koop via Stad Gent en kost 28euro.

Max surft

Gisteren kreeg ik nog ’s de vraag aan hoeveel sites ik zo mee werk. Tjah, dat zijn er wel wat. Ik vind bloggen leuk. Daarom hoeft het niet altijd op deze blog te zijn. Soms past het ook niet echt op deze blog. Soms start ik pagina’s op voor anderen, soms werk ik er ook actief aan mee, sommige pagina’s onderhoud ik gewoon op mijn eentje. Ik geef u ’s een overzicht van de webplaatsen waar ik betrokken bij ben of dat ooit was:

blogs

Max Van Hemel –  cultuurplatform Mariakerke –  gentblogt

Gentin3D (ooit opgestart om Gentse 3Dfoto’s online te zetten maar gestopt. 3D foto’s zijn ook via Google te bekijken)

facebook

Max Van Hemel – Europees figurentheater (fansite)

La Guardia Flamenca (oprichter, volg ik niet meer) – Les Offs (oprichter, volg ik niet meer) Wijksite Mariakerke (oprichter, gestopt)

sites (zonder blog)

kotatgent.be

art-tist.be (de site is offline)

Nerf

Omdat we het ook al eens graag willen doen zonder scherm of kinderen in de buurt, hebben mijn madam en ik bedacht dat we voortaan om de 2 weken eens iets cultureels op onze agenda zetten. De vorige poging liep niet zo vlotjes dus was alle hoop op deze uitstap gericht. “Nerf” zou het worden. Al van gewoonte werd de voorstelling geselecteerd op basis van de foto (door mij) en op basis van de tekst (door de madam). Dus wij op de fiets naar de Minard.

Nog voor de voorstelling begint, excuseert een deftige heer zich voor het storen en weet ons te melden dat de eerste zangeres, ene Soetkin Baptist (u weet wel, dat is die zangeres van het Eurosongfestival) ziek is en dat de tweede zangeres ‘s ochtends ook gemeld heeft dat ze ziek is. Het kon dus voor ons alleen maar betekenen dat ook deze avond niet zou door gaan. “Maar”, voegde die brave mens er aan toe, “…ik heb dan toch maar naar Soetkin gebeld om te vragen of ze vanavond voor u toch niet wou optreden. *soelaas!* En ik laat u bij deze weten dat ze er vanavond bij is en dat de voorstelling gewoon door gaat. Maar ik moest u wel meegeven dat Soetkin nog niet de volle 100% is.” Wij tevreden dus en de rest van de bezoekers blijkbaar ook.

En nu de voorstelling: Nerf is een zeer leuke mix tussen acteerwerk en poppenspel met zeer mooie muziek. Nerf vertelt het verhaal van Frans, 106 jaar oud en morgen 80 jaar getrouwd met Hélène. En dat vieren ze in het rusthuis waar Frans en Hélène samen wonen. Ook de burgemeester zal aanwezig zijn. En het zal een groot feest worden! Maar de dag voor hun 80e huwelijksverjaardag gaat Frans met Hélène nog ‘s naar die grote kerk. Onderweg komt hij trucker Carlos tegen. Frans deelt met Carlos en ons zijn hele passie voor Hélène en vertelt ons alles over zijn jeugd, zijn broer, hoe hij Hélène heeft leren kennen en….Kortom Frans vertelt ons hun leven en ontschorst tot op de nerf hun leven samen. Nerf is een zeer mooie, ontroerende en realistische voorstelling voor volwassenen. Laat u vooral niet leiden door de poppen. Ze brengen u heen en weer in de tijd. Ultima Thule, die de voorstelling speelt, verdient onze 5 sterren met een prachtig en origineel decor, mooi spel en zoals gezegd originele en leuke muziek. We geven zelfs een 6e ster aan de techniek die zeker mee deel uit maakt van het afgewerkte geheel van de deze voorstelling. Meer weten: http://www.ultima-thule.be/wordpress/voorstellingen-2010-11/nerf/

Miramiro stelt programma 2013 voor

Nog een artikeltje voor Gentblogt opgefleurd.

De eerste persconferentie voor de Gentse feesten 🙂

http://www.gentblogt.be/2013/06/13/miramiro-gaat-voor-een-feestje