2022: adagio voor twee

Mijn nieuwjaarsbrief is dit jaar een specialleke. Voor mij ging 2021 op maatschappelijk vlak vooral over de strijd rond “het grote onzichtbare”. Zoals bij stembusresultaten zag ik tot mijn grote bezorgdheid en spijt veel verdeeldheid onder de mensen. “Het grote onzichtbare” had/heeft het op onze dagelijkse gewoontes gemunt. Op sommige momenten was het bijna alsof we terug naar de tijd van de ontdekking van AIDS of de ontsnapping van Dutroux gingen.

Vrijheid van het individu staat/stond diametraal tegenover het welzijn van de hogere (wereld)gemeenschap. De kruisvaarders tegen de ketters (waarmee ik geen oordeel vorm over wie wie is). De wetenschappers versus de dokter-specialisten op sociale media.

Het grote onzichtbare maakt beweegredenen abstract, ontastbaar, ongezien. En ik had het daarbij niet alleen over bvb luchtvervuiling, stralingen, dumpen van zware metalen ergens in Afrika of India,…Natuurlijk heb ik ook covid en de vele nu nog onzichtbare gevolgen die zullen volgen uit deze periode. Tegelijk waren de beweegredenen van onze politiekers soms ook best on(door)zichtbaar.

Had dit allemaal impact op mijn tekenwerk? Ja hoor. De expo’s – als ze al door gingen – verliepen binnen een totaal andere sfeer, continue onzekerheid, zal er wel volk op afkomen,…Het maken van tekeningen lag een jaar op zijn gat. Weinig kans op modellen, verstoorde werking, geen opties om geplande projecten uit te werken. Toch was het tegelijk een jaar van vernieuwde opportuniteiten: zonder corona was bv de Lachende Cavalier er niet gekomen. Zonder Lachende Cavalier was de Treinbegeleider er niet gekomen. Zonder Treinbegeleider was mijn tekening niet in het Stripmuseum geraakt. Een onverwachte wending waar, met een positieve benadering, nog meer positiviteit uit kwam.

Ik weiger werken te maken waar de kijkers niet in verwondering of blij van worden. Ik wil dat de kijker een goed gevoel overhoud na het zien van mijn tekeningen, daarom zijn ze ook de MAX niet? 😉

Ik wens jullie allemaal een tof eindejaar met veel adagio, gezelligheid (echte of virtuele) en zoals ons moeder zou zeggen “gebruikt uw verstand” 🙂

Adagio for 2

Potiron

Pétiller de vie

Oser gerber

Tenacité intérieure

Infiltration lumineuse

Réverbération de Toi

Obscurité étincelante

Nocturne à cuellir

….

Etincelles

Noctambules

….

Déguster

L’Unique

….

tekst met dank aan Catherine Lejour

Op een verlicht 2021

Op een jaar met extra veel licht, een beetje surrealisme en veel warmte. Hou uwen briqué maar al klaar 🙂

Tijdens 2020 kwamen vele ideeën spoken in mijn hoofd. Ideeën die geen uitvoering kenden en voor het gemak snel op een kaartje werden getekend. Ik noem ze mijn demonen. Deze snelle schetsen werkte ik soms uit tot een volwaardige tekening. Meer van die tekeningetjes volgden en postte ik op Instagram. Een aantal mensen kregen al zo’n kaartje tijdens de eerste lockdown, voor een speciale gelegenheid of bij een toevallige ontmoeting. Een kijkje achter de schermen en in mijn hoofd. Meer van dit via: https://www.instagram.com/maxvanhemel/?hl=nl

Eigenlijk was het eens een ander jaar dan van gewoonte en dat was tegelijk ook ideaal om dingen uit te testen. Net zoals The Beatles er na een tijd de brui aan gaven om te toeren denk ik er al erg lang over wat de meerwaarde nog is van veel exposeren. Waarom niet focussen op waar het om draait: tekenen en verhalen vertellen. De kwaliteit steeg bij The Beatles ook vanaf de toerstop. En dat ik dat ook via een virtuele weg kan, dat heb ik dit jaar wel gezien aan de statistieken. Vorig jaar dacht ik dat ik een niet-te-overtreffen aantal bezoeken op mijn site had gehaald (de kaap van 20.000) maar dit jaar passeerde ik de 23.500 bezoeken. Met gemiddeld 65 bezoekers per dag ben ik meer dan tevreden. Het is en het blijft wel de interactie met de kijker/lezer die motiveert. OK, OK, geen paniek, ik exposeer nog wel ’s maar over de frequentie hebben we’t nog wel eens 😉

De Max van Isabel

In het academiejaar 2005-2006 leerde ik Max kennen via “het forum” waar ik afleiding zocht tijdens het schrijven van mijn thesis. Een beetje lachen, beetje zeveren maar evengoed in voor een serieus gesprek.

We delen ook een gemeenschappelijke interesse in de Gentse Feesten, in het bijzonder straattheater en puppetbuskers. Dus elk jaar lopen we elkaar daar – al dan niet toevallig – tegen het lijf. Facebook heeft de afgelopen periode zonder Gentse Feesten goed zijn best gedaan om mij daar aan te herinneren.

Toen Max in 2011 ten voordele van Music for Life enkele werken veilde, deed ik een bod op deze ingekaderde tekening. Ik vond deze fascinerend want de tekening is eerder mysterieus en niet zo een typische Max.

Vorig jaar was ik blij verrast dat “mijn Max” opdook in de 365 dagen blog-reeks (nummer 346), het moet zijn dat ik niet de enige ben die er iets in ziet…

Max op de cover bij Nico Wille

Nico Wille bracht een paar weken geleden zijn 2e roman uit. Met howhowhow een tekening van Max op de cover! Jef Geeraerts zou stikjaloers geweest zijn 😉 Dank je wel voor deze keuze Nico!

Lythika, de queeste, kan je al direct beginnen lezen via onderstaande link. Wil je’t helemaal uitlezen, dan bestel je toch gewoon? (steun de lokale kunst, cultuur).

Bestelbaar via: https://www.shopmybooks.com/BE/nl/book/nico-wille-18/lythika-13

Het anachronistisch huwelijk (epiloog)

Wanneer je een tekening voor iemand maakt is het altijd hartverwarmend te zien wat er precies van geworden is. En zodoende stuurde Katleen ( https://katzz.webnode.be/ ) me een foto van de ingelijste tekening keurig netjes opgehangen in de living van haar ouders, recht tegenover de originele trouwfoto. Een geslaagd projectje zou ik zeggen.

Lees verder “Het anachronistisch huwelijk (epiloog)”

Het anachronistisch huwelijk (deel 5) einde

Nog een paar dagen goed doorgewerkt en de tekening is klaar! Het werd duidelijk tijd want ik kreeg al mails met de vraag hoe het nu verder gaat. Blijkbaar zijn de cliffhangers te uitdagend opgebouwd 😉

En ik weet ook wel dat het ondertussen alweer donderdag is en dat sommigen onder jullie al langer dan een week wachten op de ontknoping. Mijn volgende tekening gooi ik op Netflix 😀

Dus bij deze het totaalbeeld. Neem je toch eerst nog even de tijd om de tussenstappen en de opbouw te bekijken? In eerste instantie werd het gezicht van de mama afgewerkt, daarna werd de kledij aangepakt, het trouwboeket en finaal de achtergrond. Hier en daar heb ik nog kleine retouches gedaan om lichtinvallen te laten kloppen (Van Eyck in gedachten). Ik ben er best fier op, hopelijk was het voor jullie ook een leuk avontuur. Ik laat nog weten hoe de verrassing (want vader en moeder weten niet wat er aan de hand is) is afgelopen.

Het anachronistisch huwelijk (deel 4)

Zwijgen is niet mijn sterkste punt. Ik wil jullie zo graag vertellen over wat er allemaal vooruit gaat in de tekening. En die staat/ligt niet stil. Na een paar dagen werken aan het ene portret was het nu wel écht nodig om aan het andere portret te werken. Dat is niet evident. Duoportretten zijn altijd een risico, als er eentje mislukt is’t beide portretten herbeginnen. Maar we waren het er al over eens dat het ene portret goed zat. De stap in deze blog neemt zo ongeveer 2 sessies van 3uur in beslag.

Portretten zijn een specialisatie maar mensen met brillen…Lichtbrekingen, reflecties, vertekeningen in de logische lijnen,…Het is niet evident. En de vader die heeft een aangenaam (om te tekenen) alu-grijze bril, dat valt mee. Een fel rode bril daarentegen…Rood veeg je niet uit (moeders die we aarbeien of bloedvellken moeten uitwassen kennen dat). De bril van de moeder vraagt 200% aandacht en het vergrootglas kwam toch weer goed van pas. En daarna even pauzeren voor ik aan het vervolg werk. Het is – wanneer ik het zo bekijk – nogal gek dat beeld 1 en beeld 2 evenveel tijd hebben gevraagd. Maar de tijd blijkt een goede investering, “keep calm en blijf tekenen”. Op het einde komt alles altijd goed 🙂

Het anachronistisch huwelijk (deel 3)

De tekening gaat goed vooruit. Ik blijf me nog verder concentreren op het portret van de vader voor ik overstap naar de moeder. Dat is dan voor de volgende blog 😉

Maar dus nu nog even de focus houden. Het is toch wel wat om verder te werken aan het gezicht. Het krijgt nu helemaal vorm en de juiste kleur (geef toe dat dat geel ook niet was wat het moest zijn hé 😉 ) Maar dit zit nu echt wel goed.  Door het volledige gezicht verder af te werken komt het oog veel minder “zwaar” over (zie vorige blog). Ik heb beslist om het gezicht nog iets gladder te laten dan het op de foto waarvan ik het afteken is. Dat flatteert toch wel wat. Met kleine tikjes – dat zijn echt millimeterstreepjes – probeer ik er een kleine lach en wat deugnieterij in te steken.

Het anachronistisch huwelijk (deel 2)

We zijn intussen een paar dagen verder met dit duoportret. Ik ben begonnen met het gezicht van de vader omdat ik die toch wel de moeilijkste vind (op het eerste zicht). De vele rimpels en huidplooien lijken me een ferme uitdaging. Maar ook het verschil in de huidskleur tussen man en vrouw wil ik in evenwicht brengen. Hij – vrachtwagenchauffeur – kent een zwaar bestaan en dat tekent zich af. Het buitenleven geeft ‘m een bruine zonnetint. Zij blijft echter meestal binnen en daardoor is ze niet zo bruin van huidskleur. Ik probeer dus met deze start eerst af te toetsen hoe het verdere verloop van de tekening zal zijn voor ik alle details verder uitwerk… Het lijkt een beetje alsof je in een zwembad gaat duiken vanop een springplank van 10 meter hoog en je klimt op de trap je afvragende of je niet beter al de springplank van 7,5meter neemt. En tegelijk wil je – onderweg naar beneden – niet met je bek op de plank op 1meter hoogte terecht komen…

Het anachronistisch huwelijk (deel 1)

Portretten tekenen blijft toch telkens een andere uitdaging dan wanneer ik eigen projecten maak. Bij projecten ligt de focus op de inhoud. De modellen moeten herkenbaar zijn maar als er een “foutje” in de tekening zit die de harmonie van het project niet stoort (of net met opzet werd aangebracht), kan dat. Bij portretten is er geen marge. De tekening moet de mensen precies weergeven maar dan wel op een manier die het emotionele verschil maakt met de foto.

Katleen die kwam om het idee om haar ouders te laten tekenen in hun trouwkledij. Iets waar ik zelf niet altijd fan van ben (anachronismen kunnen snel als een karikatuur overkomen). Ik stelde vooraf toch wel wat vragen maar Katleen bleef bij haar gedacht en gaf steeds meer input om de uitdaging tot een succes te leiden. Ze stuurde me foto’s van de trouw, de trouwkledij en nam nieuwe foto’s van haar beide ouders in ongeveer dezelfde pose als haar ouders op de trouwfoto aannamen. En zo startte het avontuur van een portret van een anachronistisch huwelijk 🙂

De komende dagen hou ik je op de hoogte van de evoluties van dit duoportret. Niet te missen 😉

 

WIP: La Victoire naar Magritte (deel 5)

Omdat er woensdag geen Magritte te zien was, maak ik van deze blog ineens een “happy hour”. Het is tenslotte vrijdag voor iets 😉

In deze laatste blog zie je de finale fase van de tekening en ik zet ze speciaal ook samen zodat je met de pijltjes snel van de ene naar de andere kan en zodoende de verschillen kan ontdekken. Want ondanks dat het misschien niets lijkt zit er tussen beide tekeningen toch nog 2uur werk en die gaan voornamelijk op in details tekenen (zoals de planten), het weergeven van rondingen en hier en daar nog groenpartijen toevoegen.

Nog een paar wistjedatjes over dit schilderij. Magritte maakte verschillende versies van “La Victoire”. Deze versie werd geschilderd in 1939. Ik koos voor deze – denk ik – unieke versie omdat ze in privébezit is. Het origineel werd door Christies geveild op 3 februari 2003 voor 578.650 Britse pond ofte (vandaag) 654.788,21euro (just is just).

Laat ons dan toch maar concluderen dat wie dit schilderij ooit in het echt ziet een ferme gelukzak is. Wie mijn kopie op ware grootte (72,5×53,5cm) ziet is vooral ne goeie mens 🙂

Dus voila, doel gehaald: La Victoire van Magritte en hopelijk mag het dan ook de overwinning op corona wezen. De tekening is te koop. Mail me voor meer info.

WIP: La Victoire naar Magritte (deel 4)

Met een dagje tussen, is meteen ook het werk goed gevorderd. De onderste zandpartij is nu ingekleurd, de luchtpartij heeft extra diepte gekregen. Hierdoor krijg je nu ook de contouren van de wolk te zien.

Interessant om zien is dat ondanks het surrealistische gebeuren van de deur die een beetje nutteloos staat te wezen op het strand en dat er nu toch net toevallig een wolk door vliegt, is het feit dat de deur het zand onderaan wegduwt. Er komt zelfs een plant onder de deur te zitten. Welke planten het precies zijn kan ik niet uitmaken maar het platduwen van de plant door de deuropening geeft een interessante suggestie van beweging aan de deur en maakt de setting waarin de deur staat ook “echt”.

Het geheel krijgt nu echt vorm. De volgende fase wordt de wolk en nog wat verdieping in de diepte- en lichtaspecten. Morgen zie je hierover meer 🙂

WIP: La Victoire naar Magritte (deel 3)

Juij! Dag 3 en we gaan er op vooruit. Zie je de mooie”lapis lazuli”? Het prachtige blauw dat de oude schilderijen uit de renaissance zo herkenbaar maakt. Ik gebruikte het (goedkopere) blauw om de zee een diepblauwe gloed mee te geven.

Morgen is er geen Magritte-blog want dan is het woensdag en dan zijn er de kunstweetjes 😉

WIP: La Victoire naar Magritte (deel 2)

Na een paar uren schetsen gisteren stond alles klaar voor het serieuzere werk vandaag. Lat en tekendriehoek bij de hand en dan goed kijken naar het origineel waar al die reliëfs in de deur en de omlijsting naartoe leiden. En soms was dat – ondanks de schets – zelfs nog een beetje lijden want door het spel van licht en schaduw vervallen de lijnen in een suggestie.

Ik kon maar weer moeilijk stoppen en dus zie je (misschien) al een lichtblauwe zone bovenaan de tekening. De deurklink is duidelijk al geslaagd 🙂

#portretvaneenheld

Omdat wij “maar” moeten in ons kot blijven terwijl anderen niet meer weten waar hun kop staat van het werk en situaties zien waar wij misschien zelfs niet mee om zouden kunnen, doe ik mee aan de actie “portret van een held”. Dit is een internationaal project. Het toont de empathie van de deelnemende kunstenaars, hun kwaliteiten en hun respect.

Ik zou het graag nog ruimer zien want ook de postbodes, vuilnismannen, brandweerlui, politie,…blijven op post. En de bakker, de slager,… Maar het is nu Danielle geworden. Zij is verpleegster bij de intensieve zorgen van Sint-Maria Halle. Ze verzorgt op dit moment ook de Covid-patiënten op de intensieve afdeling. Daarbij gaat ze ook dikwijls met de ambulance mee als eerstehulpverlening.

Coronakids 1

Zoals altijd zijn de mensen die mijn levenspad kruisen potentiële modellen. En dat hoeven niet altijd (mooie) vrouwen te zijn. Er zit ook wel eens een man tussen (accidents do happen) en kinderen. Voor portretten teken ik graag kinderen omdat ze – zeker vandaag – opgroeien met een fotocamera en zich niet meer inhouden om zich te gedragen zoals ze altijd zijn. In mijn tijd moesten we altijd “mooi” op de foto staan. Elke klik kostte geld en die klik moest het dus waard zijn. Gelukkig is dat nu anders en daar geniet ik telkens weer van wanneer ik aan een portret begin.

En nu zijn het er ineens 2 geworden. Een uitdaging want als er eentje niet goed zit, is dat beide herbeginnen. Maar ik ben tevreden over het resultaat. Dus, na de 2 coronadames, nu ook 2 coronakids 🙂

Het begint moeilijker te worden om te blijven doorgaan maar volhouden is de enige boodschap 🙂 Ik neem even een lockdown van alle digitale platforms, enkel de kunstweetjes gaan nog door. De rest van blogs zal moeten wachten tot het begint te regenen 😉 #hetechtelevenkanbeginnen

the making of…

Geïnspireerd :)

Een paar weken geleden deed ik een oproep om adressen in te sturen om kaartjes te sturen naar mensen die in deze tijden een kaartje verdienen. Die kaartjes zijn inmiddels allemaal de deur uit. Van de meeste kreeg ik een bedankje, eentje maakte er een hartverwarmende Instagrampost van. Gisteren werd ik – ook per post – verrast door dit kaartje (zie onder).

Ik had voor Kyra mijn eigen versie van de WC-rol van Richter toegestuurd. En Kyra die stuurde mij haar versie van de rol/blog terug. Dat is toch keileuk! Mijn dag is alweer helemaal geslaagd 🙂