332/365: de bewaker van de deugd

Bij het einde van het Lilith-verhaal plaatste ik 3 bewakers aan de hemelpoorten. Zij hebben als taak ons te testen op onze aardse verlangens.

Tussen de werelden van het Aards paradijs en onze dagelijkse wereld heerst een strenge scheiding. De werelden onderscheiden mekaar door de kennis van goed en kwaad. De grens wordt bewaakt door de sleutelbewaarster. Als wezen met kennis geeft ze zich, in zwakke momenten, over tot vleselijk genot. Het is niet de eerste keer dat een geduldige overloper daar gebruik van maakt. Maar wees niet overmoedig. De sleutelbewaarster is onverbiddelijk. Wie wordt betrapt wordt verstoten naar de wereld van eeuwige pijn en marteling.

331/365: de zoet-zure minnaar

Tijdens de opbouw van een project geef ik ideeën, impulsen mee aan het model. Zij moeten dan – vanuit eigen verbeelding – een beeld maken. Deze techniek laat me toe om telkens nieuwe poses te maken. Ik geloof niet dat een kunstenaar zichzelf continu kan blijven uitvinden. Wie niet in interactie gaat met andere mensen vervalt in het (commerciële?) cliché en doet aan bandwerk.

Bij de eerste Lilith-tekeningen was de appel meer een zoet-zure minnaar die allerhande verleidelijke woordjes in je oor fluistert. De 2e in rij van de Lilith-tekeningen…

319/365: appelkrijtje

Er zijn in de 365-reeks ook al appeltekeningen geweest die niet “af” waren en dus niet verder zijn opgenomen in de reeks. Deze is ook zo eentje maar het is wel een specialleke. Want alle appelvrouwtjes zijn potloodtekeningen (kleur of grijs maar toch potlood) terwijl deze een krijt op doek-tekening is. De tekening op zich is niet mis maar ze paste niet in de verdere reeks, daarom werd ze niet opgenomen.

300/365: chronologie

Woohiiii 300! En fier dat ik ben dat ik het tot 300 heb geschopt. Nog 65 te gaan. Dat moet haalbaar zijn. Vandaag de eerste tekening uit de Lilith-reeks. In de presentatie/het verhaal is ze niet de eerste maar chronologisch naar volgorde van tekenen is deze het eerste appelvrouwtje. Toen lagen nog meerdere appels rond het model. Later werd dat 1 appel als centraal symbool.

296/365: multimodel

In deze laatste aanloop naar de 365e tekening komen heel wat Lilith-tekening voorbij. Ik heb ze – een beetje bewust – tot het einde gehouden. In de Lilith-reeks heb ik geprobeerd zoveel mogelijk verschillende modellen te tekenen. De bedoeling was/is dat je als kijker niet kan uitmaken wie Eva is en wie Lilith is en zodoende je eigen verbeelding moet aanspreken om het verhaal rond te krijgen. Toch zijn er een paar uitzonderingen. Model G kon zich zo goed inleven in het verhaal dat er dus meerdere tekeningen volgden. Zij is ook het model dat ik als profieltekening gebruik (die in de appel bijt)

289/365: de bevruchting van Eva

In ons bijbelsverhaal kent iedereen het deel van de appel. Lilith geeft Adam en Eva de appel van kennis van goed en kwaad. Om het verhaal netjes en kort te houden gaat het vanaf daar erg snel. Zijn Goddelijkheid schiet uit zijn krammen, brult met veel echo en een veel te zware stem het hele paradijs bij mekaar en schopt bvba A&E het paradijs uit. Waar de bijbel het dan niet meer over heeft is het mooiste moment dat daarop volgt. Namelijk: de liefde tussen mensen. Want stel je voor dat die appel er niet was gekomen, dan zouden we ook geen liefde kennen. Dus voortaan zeggen we met z’n allen: “dank u Lilith” 😉

282/365: zoete smaak

Uit de Lilith-reeks: de zoete smaak. Schoonheid is niet alleen een visuele verleiding. Verleiding heeft een smaak, een geur, een beweging,…een eigen dynamiek. In haar blik is Lilith de ultieme verleidster en wie kijkt, hapt toe. Of zijn dat niet uw tanden in de appel?