Lilith verzamelt alle blogs rond de opmaak van “Boek II: Lilith”. Dit zijn zowel tekeningen als onderzoekmateriaal.
Lilith-category collects all blogs concerning “Lilith: the second book”. These are drawings and articles concerning Adam, Eve and Lilith.
Omdat ik de wissellijst voor de expo van het komende weekend nodig had, heb ik deze Lilith-tekening ontdaan van haar lijst. Ik maak van de gelegenheid gebruik om er een nieuwe foto van te maken en deel deze nieuwe versie in HD met plezier met jullie.
Hoop jullie (beperkt) te zien dit weekend op de expo te Desselgem 🙂
Met speciale coronazorg gaat dit jaar toch een BBK door in heel West-Vlaanderen. Een vernieuwde formule in 89ART Gallery te Desselgem – met dank aan Frank Vanhooren – : met mezelf, Dirk Bossouw, Chris Cracco, Frank Vanhooren, Christine Claerhout, Kathy Eeckhout, Jan Verscheuren & op wandelafstand ook nog 2 Contemporary Art Gallery met Christine Vanhove, Robert ‘Bob’ Stevens en Frank Vanhooren.
Ik presenteer tijdens dit weekend (17 & 18 oktober) de Lilithreeks met bijhorende verhaal en zal er zelf ter plekke ook nog een tekendemo geven. Allen welkom aan de Nieuwstraat 89a te Desselgem (en vergeet uw mondmasker niet aub).
Meer over Lilith via www.maxvanhemel.be
En dan kwam ik vandaag dit mooie schilderij tegen op Facebook…
Yuri Klapouh – Lilith and Eve, 1963
Blog 332 ging al over de 3 bewakers van de poort naar het Aards paradijs. Blog 332 ging over de bewaker van het vleselijke genot. Hieronder zie je de 2e bewaker. Ze is de bewaakster van de platonische liefde. Zou je, om toegang te krijgen tot het Aards paradijs, alle liefde achter je laten? De vriendschap die je voelt voor iemand anders, voor je hond, voor jezelf of de gemeenschap? Geen besef meer hoeveel mensen er rondom je zijn. Een apathisch maar eeuwig leven. Your choice to make…
De triptiekenreeks is het vervolg op de Lilith-reeks. De laatste triptiek is die van de liefde. Dat wordt nog wel wat als je leest op wat je allemaal getest wordt voor je door die deur/poort mag 😉
Ik heb me niet echt uitgesproken over de hele heisa rond “subsidies” in de cultuursector. Ik noteer “subsidies” omdat men het binnen de cultuursector graag “investeringen” zou willen noemen.
Natuurlijk heb ik een gedacht/visie over subsidies aan cultuur. Al moet iedereen die voor subsidies in de culturele sector ook moet beseffen dat je geld maar 1x kan uitgeven. Geld aan cultuur kan dus niet naar andere doelen gaan (ik laat het aan u om deze doelen zelf in te vullen, van “ze zouden beter” tot “ze moeten niet”)…
Wat mij blijft opvallen is dat de toneelsector meteen het publiek op het podium krijgt, de muziekmakers samen een lied zingen. De beeldenmakende sector daarentegen, grote (gesubsidieerde) organisaties die…doen niets. Iets klein, lokaals in het beste geval. “Maar het SMAK was toch een dag gesloten” hoor ik u al zeggen…Laat ons nu eerlijk zijn, een museum sluiten voor een dag daar hebben de medewerkers alleen een leuke dag aan en dat is een beetje als geen rijdende treinen of bussen: de bezoeker heeft er geen zak aan! Daarmee bekom je alleen maar het gevoel dat het beter is dat het museum permanent zijn deuren sluit. En als dat de beste actie is die het SMAK kan verzinnen, dan mag ik ook wel besluiten dat dat museum maar héél erg weinig progressief is in haar acties. Mah bon, mijn betoog was eerder van: waarom komt er geen oproep voor de beeldende kunsten om zich bvb te verzamelen op een plein, breng 1 kunstwerk mee en toon aan de mensen wat ze missen als er geen steun meer komt. Maar de beeldenmakers zijn niet gewoon om samen te werken, ze werken alleen. En daar knelt het/mijn schoentje. Al jaren zijn het individualisten die mekaar als afkijkers en rechtstreekse concurrenten beschouwen. Staan we samen dan niet sterker?
Maar dan subsidies…Stel dat de subsidies niet worden geknipt. Droom dat ze zelfs terug naar de volle 100% van vroeger gaan. Waar gaan die subsidies dan naartoe? De grote happen gaan naar de grote klassieke huizen. Voor Gent is dat NTGent, Vooruit, de klassieke musea, Nucleo, kunstscholen, CJK,… Huizen die allemaal politiek verzuild zijn en waar je niet zomaar binnen geraakt. Je moet of geselecteerd zijn door de (gekleurde) jury of je moet zelf de juiste lidkaart in handen hebben. Dit maakt het voor de individuele kunstenaar en onafhankelijke organisatie erg moeilijk. Deze laatsten krijgen geen subsidies of de kruimels die overblijven nadat de slokoppen de taart hebben binnen gespeeld. En dan zou ik durven stellen dat er dringend een herstructurering van die subsidies nodig is. Binnen de politiek verzuilde instellingen maar evengoed dient te worden geïnvesteerd in efficiëntie en deftig management. We moeten er ook geen doekjes om winden: de cultuursector is niet zo goed met het kwaliteitsvol besteden van de subsidies.
Als derde wil ik de Dienst Cultuur van Stad Gent citeren: “1/ Structurele kosten of kosten van investeringen op lange termijn komen niet in aanmerking voor de projectsubsidie.” De subsidie van Stad Gent is niet de subsidie die Jambon knipt maar ik kan mij niet ontdoen van de gedachte dat Stad Gent haar eigen subsidies 100% vanuit eigen stadsbelastingen haalt. Dus lees het goed: investeringen komen niet in aanmerking (voor organisatoren van projecten). Daarbij kan je je de bedenking maken: dus als een organisatie wil duurzaam investeren, een aankoop maken om meerdere keren te gebruiken over meerdere organisatoren en expo’s, dan krijgen ze daarvoor geen steun van Stad Gent. Dan vraag je mij wel “maar dan krijg je in ruil wel de drank en het eten terug?” Ik citeer dan weer Stad Gent: “2/ Kosten verbonden aan catering komen eveneens niet in aanmerking voor een projectsubsidie” En dan krijg ik als individueel kunstenaar en organisator heel veel lood in de schoenen. Zo bvb toen ik vroeg aan Stad Gent om samen te investeren in permanente LED-verlichting voor De Campagne (geschatte kostprijs rond de 1000euro) kreeg ik een robuuste “njet”. Dat is een investering. Mijn argumenten dat het veel veiliger (brandgevaar) is, dat het voor alle komende tentoonstellingen kan gebruikt worden voor eender welke organisatie,…etc Het kon niet baten. Njet is njet. En op die momenten wil ik dan wel ’s weten, hoeveel mensen komen naar al die kleinschalige projectjes in de buurt, projectjes die gratis zijn en voor een breed publiek toegankelijk tov de grote huizen. Hoeveel van de artiesten, kunstenaars, cultuurmakers (waaronder bv ook technici) beginnen hun carrière bij die kleine organisaties? En waarvan de grote huizen de (financiële) parels oprapen met de inspanningen die de kleintjes voor hen hebben geleverd?
Binnen het organiseren heb ik het van de 20jaar 14jaar gedaan zonder subsidies. Dat ging ook. De laatste, grote events zouden zonder de subsidies van Stad Gent niet mogelijk zijn. Ik ben hen daarvoor erg dankbaar. De subsidie dekt ongeveer 20% van de kosten. Maar het kan beter, het kan efficiënter, het kan kwalitatiever en doeltreffender.
Bij het einde van het Lilith-verhaal plaatste ik 3 bewakers aan de hemelpoorten. Zij hebben als taak ons te testen op onze aardse verlangens.
Tussen de werelden van het Aards paradijs en onze dagelijkse wereld heerst een strenge scheiding. De werelden onderscheiden mekaar door de kennis van goed en kwaad. De grens wordt bewaakt door de sleutelbewaarster. Als wezen met kennis geeft ze zich, in zwakke momenten, over tot vleselijk genot. Het is niet de eerste keer dat een geduldige overloper daar gebruik van maakt. Maar wees niet overmoedig. De sleutelbewaarster is onverbiddelijk. Wie wordt betrapt wordt verstoten naar de wereld van eeuwige pijn en marteling.
Tijdens de opbouw van een project geef ik ideeën, impulsen mee aan het model. Zij moeten dan – vanuit eigen verbeelding – een beeld maken. Deze techniek laat me toe om telkens nieuwe poses te maken. Ik geloof niet dat een kunstenaar zichzelf continu kan blijven uitvinden. Wie niet in interactie gaat met andere mensen vervalt in het (commerciële?) cliché en doet aan bandwerk.
Bij de eerste Lilith-tekeningen was de appel meer een zoet-zure minnaar die allerhande verleidelijke woordjes in je oor fluistert. De 2e in rij van de Lilith-tekeningen…
Er zijn in de 365-reeks ook al appeltekeningen geweest die niet “af” waren en dus niet verder zijn opgenomen in de reeks. Deze is ook zo eentje maar het is wel een specialleke. Want alle appelvrouwtjes zijn potloodtekeningen (kleur of grijs maar toch potlood) terwijl deze een krijt op doek-tekening is. De tekening op zich is niet mis maar ze paste niet in de verdere reeks, daarom werd ze niet opgenomen.
Woohiiii 300! En fier dat ik ben dat ik het tot 300 heb geschopt. Nog 65 te gaan. Dat moet haalbaar zijn. Vandaag de eerste tekening uit de Lilith-reeks. In de presentatie/het verhaal is ze niet de eerste maar chronologisch naar volgorde van tekenen is deze het eerste appelvrouwtje. Toen lagen nog meerdere appels rond het model. Later werd dat 1 appel als centraal symbool.
In deze laatste aanloop naar de 365e tekening komen heel wat Lilith-tekening voorbij. Ik heb ze – een beetje bewust – tot het einde gehouden. In de Lilith-reeks heb ik geprobeerd zoveel mogelijk verschillende modellen te tekenen. De bedoeling was/is dat je als kijker niet kan uitmaken wie Eva is en wie Lilith is en zodoende je eigen verbeelding moet aanspreken om het verhaal rond te krijgen. Toch zijn er een paar uitzonderingen. Model G kon zich zo goed inleven in het verhaal dat er dus meerdere tekeningen volgden. Zij is ook het model dat ik als profieltekening gebruik (die in de appel bijt)
In ons bijbelsverhaal kent iedereen het deel van de appel. Lilith geeft Adam en Eva de appel van kennis van goed en kwaad. Om het verhaal netjes en kort te houden gaat het vanaf daar erg snel. Zijn Goddelijkheid schiet uit zijn krammen, brult met veel echo en een veel te zware stem het hele paradijs bij mekaar en schopt bvba A&E het paradijs uit. Waar de bijbel het dan niet meer over heeft is het mooiste moment dat daarop volgt. Namelijk: de liefde tussen mensen. Want stel je voor dat die appel er niet was gekomen, dan zouden we ook geen liefde kennen. Dus voortaan zeggen we met z’n allen: “dank u Lilith” 😉
Uit de Lilith-reeks: de zoete smaak. Schoonheid is niet alleen een visuele verleiding. Verleiding heeft een smaak, een geur, een beweging,…een eigen dynamiek. In haar blik is Lilith de ultieme verleidster en wie kijkt, hapt toe. Of zijn dat niet uw tanden in de appel?
Uit de Lilith-reeks deze tekening met als titel “de eerste zonde”. Het beeld spreekt voor zich denk ik dan zo…Indien niet, laat uw verbeelding maar ’s de vrije loop 🙂
Terwijl ik de hele dag op Herne Kunstelt zit en ook nog ’s op Kunst in Dorp lanceer ik bij deze toch één van de belangrijkste tekeningen uit mijn Lilith-reeks. Ze werd finaal het beeld voor de hele campagne en is sindsdien ook altijd mijn profielfoto op Facebook. Ze hangt nog steeds in mijn living omdat ik er moeilijk afscheid kan van nemen.
De officiële titel van deze tekening is les amants du paradis (paradise lovers) Het was, net zoals de tekening van gisteren eentje uit de Lilith-reeks. Deze dateert al van 2011.
Maar wie graag eens “the making of” van zo’n tekening wil kennen (let op, deze uitleg kan uw fantasie rond de tekening en het verhaal totaal breken). Ik was voor de Lilith-reeks op zoek naar een modellen-duo. Dat is niet zo eenvoudig. Enfin, 2 modellen vind ik snel maar er moet ook enige connectie zijn tussen beide. S. (het blonde model) bracht haar vriendin mee. Die kwam toevallig die dag terug van reis en eigenlijk was ze keimoe van de reis. Ze legden zich beiden te rusten in het atelier en daaruit kwam deze supermooie pose. 200% vriendschap.
Vandaag gaan de kindjes weer allemaal keurig naar school. Kennis opdoen, daar draait het allemaal om. In goede en kwade dagen. Maar waar zouden we staan zonder kennis? Dom en naïef wezen, goedgelovig in verhaaltjes die men ons wijsmaakt in de naam des Heren. ’t Is misschien ook dat niet. Alleen zou het examensysteem anders moeten aangepakt worden. Ik heb een hekel aan examens! Alleen het woord al. Ex (uit) Amen (het zij zo) laat weinig ruimte voor interpretatie, eigen inbreng, verbetering, vernieuwing. Exspiritus daarentegen! Ik breng u het resultaat van uw cursus zoals ik die zie, zoals ik ervaar hoe ik er mee aan de slag kan, wat ik er uit heb geleerd en wat ik vind dat u aan de collega-studenten zeker niet mag vergeten te vertellen. Examen (grijp ik even terug naar het Frans: âme, ziel, dus van buiten) toont te veel hoe goed je een tekst kan naäpen en te weinig hoe goed je hem begrijpt. Het liefst van al zou ik de vraag krijgen: “kijk, hier is de oplossing, vertel me eens precies wat je daaruit leert en hoe je dit in de praktijk kan toepassen”.
Kennis blijft een verboden vrucht…
Een tekening wordt nog waardevoller wanneer ze exclusiever is. De Lilith-reeks heeft ongeveer 30 tekeningen. Er zijn binnen hetzelfde verhaal ongeveer 5 tekeningen gemaakt die niet gepubliceerd werden en zodoende erg exclusief voor de eigenaars te zien zijn.
Onderstaande tekening was exclusief te zien in de galerij te Brasschaat. Wie er toen is binnen geweest heeft ze misschien wel gezien. Wie er niet is langs gekomen, spijtig voor u…
Het is niet vanzelfsprekend om een zwanger model in de studio te krijgen. De timing is vanzelfsprekend belangrijk, te vroeg is niet goed en te laat…tjah… 😉
En het moet altijd lukken dat ik iemand zoek op het moment dat er in mijn netwerk wel iemand zwanger is. Voor het Lilith-project kwam deze perfect op tijd. De zwangerschap van Eva is een keerpunt in het verhaal.
De tekening is breekbaar en emotioneel geladen. Ze zit vol liefde. De tekening kreeg de naam “nooit meer alleen” mee. Ondanks het vanzelfsprekend gegeven blijft de beleving daarvan erg persoonlijk en onvoorspelbaar. Het leven zit vol uitdagingen.
“Wachten op Kaïn” was de titel van deze episode uit het Lilith-verhaal. Kaïn is één van de 2 bekendse zonen van Adam en Eva. Er waren wel meer kinderen (ah ja, hoe hadden ze anders de hele wereld kunnen bevolken?)
Lees het maar allemaal eens na via deze link.
Niet iedereen weet dat in de bijbelse versie van Adam en Eva, Lilith de slang in het verhaal is. Ook in mijn versie wordt Lilith een slang of eerder een serpent. Ik tekende het moment waarop ze Eva betovert met de appel op een toch wat griezelige manier…
het volledige verhaal van Lilith is te vinden in de catalogus.
Max Van Hemel 