Ceci n’est pas un dessin

de tegenstrijdigheid

De warmste wensen

WIP: La Victoire naar Magritte (deel 5)

Omdat er woensdag geen Magritte te zien was, maak ik van deze blog ineens een “happy hour”. Het is tenslotte vrijdag voor iets 😉

In deze laatste blog zie je de finale fase van de tekening en ik zet ze speciaal ook samen zodat je met de pijltjes snel van de ene naar de andere kan en zodoende de verschillen kan ontdekken. Want ondanks dat het misschien niets lijkt zit er tussen beide tekeningen toch nog 2uur werk en die gaan voornamelijk op in details tekenen (zoals de planten), het weergeven van rondingen en hier en daar nog groenpartijen toevoegen.

Nog een paar wistjedatjes over dit schilderij. Magritte maakte verschillende versies van “La Victoire”. Deze versie werd geschilderd in 1939. Ik koos voor deze – denk ik – unieke versie omdat ze in privébezit is. Het origineel werd door Christies geveild op 3 februari 2003 voor 578.650 Britse pond ofte (vandaag) 654.788,21euro (just is just).

Laat ons dan toch maar concluderen dat wie dit schilderij ooit in het echt ziet een ferme gelukzak is. Wie mijn kopie op ware grootte (72,5×53,5cm) ziet is vooral ne goeie mens 🙂

Dus voila, doel gehaald: La Victoire van Magritte en hopelijk mag het dan ook de overwinning op corona wezen. De tekening is te koop. Mail me voor meer info.

WIP: La Victoire naar Magritte (deel 4)

Met een dagje tussen, is meteen ook het werk goed gevorderd. De onderste zandpartij is nu ingekleurd, de luchtpartij heeft extra diepte gekregen. Hierdoor krijg je nu ook de contouren van de wolk te zien.

Interessant om zien is dat ondanks het surrealistische gebeuren van de deur die een beetje nutteloos staat te wezen op het strand en dat er nu toch net toevallig een wolk door vliegt, is het feit dat de deur het zand onderaan wegduwt. Er komt zelfs een plant onder de deur te zitten. Welke planten het precies zijn kan ik niet uitmaken maar het platduwen van de plant door de deuropening geeft een interessante suggestie van beweging aan de deur en maakt de setting waarin de deur staat ook “echt”.

Het geheel krijgt nu echt vorm. De volgende fase wordt de wolk en nog wat verdieping in de diepte- en lichtaspecten. Morgen zie je hierover meer 🙂

WIP: La Victoire naar Magritte (deel 3)

Juij! Dag 3 en we gaan er op vooruit. Zie je de mooie”lapis lazuli”? Het prachtige blauw dat de oude schilderijen uit de renaissance zo herkenbaar maakt. Ik gebruikte het (goedkopere) blauw om de zee een diepblauwe gloed mee te geven.

Morgen is er geen Magritte-blog want dan is het woensdag en dan zijn er de kunstweetjes 😉

WIP: La Victoire naar Magritte (deel 2)

Na een paar uren schetsen gisteren stond alles klaar voor het serieuzere werk vandaag. Lat en tekendriehoek bij de hand en dan goed kijken naar het origineel waar al die reliëfs in de deur en de omlijsting naartoe leiden. En soms was dat – ondanks de schets – zelfs nog een beetje lijden want door het spel van licht en schaduw vervallen de lijnen in een suggestie.

Ik kon maar weer moeilijk stoppen en dus zie je (misschien) al een lichtblauwe zone bovenaan de tekening. De deurklink is duidelijk al geslaagd 🙂

Gelukkig nieuwjaar!

Het was kantje-boordje dat ik klaar geraakte met de nieuwjaarstekening. Geveld door een hardnekkige sinusite was het mij onmogelijk om over de tekening te buigen. De snelheid van werken heeft dan ook een beetje zijn effect op de kwaliteit van de tekening. Maar desalniettemin, bij deze een gelukkig nieuwjaar.

Hopelijk wordt dit jaar een jaar met veel meer begrip voor visieverschillen onder de mensen. Het baart me zorgen hoe snel en hoe hard de ene mens vandaag de andere uitscheldt wanneer die een andere gedachte heeft. Hoe het respect voor mekaars woord en argumenten verwatert. Hoe normen vervagen.

Voor mij zet ik daarom 2020 (en de jaren erna) helemaal in het kader van positiviteit in mijn kunst. Want ook in de kunst ervaar ik apathische beelden die weinig warmte kennen en het gevoel van samenhorigheid niet echt stimuleren. Met mijn expo’s hoop ik alvast aan te tonen dat “samen” een grotere meerwaarde is dan het ego of het persoonlijke gelijk. Weet dat nu juist in die verschillen onze sterktes liggen. Hoe saai zou het niet zijn mochten we allemaal gelijk zijn, allemaal ’t zelfde denken?

Dus lieve mensen viert 2020, viert het goed, amuseert ulder en vooral viert het samen. Kijk mee en geniet van de natuur, van het licht, van de schoonheid van de mens en alles wat we nog kunnen doen om dit een gezellige plaats om te leven van te maken.

 

365/365: salut 2019

YES! De kunstzinnige dodentocht gehaald! 365 tekeningen heb ik u geserveerd over 2019. Ik was dit jaar 20jaar (feitelijk iets langer, maar ik mik op publiek van enige betekenis) bezig en vandaar de 365 blogs. Ik mag hopen dat u heeft genoten van de 365 tekeningen en al die uitleg die ik er bij heb geschreven.

Ik kreeg inmiddels nog de vraag of ik nu niet in een zwart gat zal vallen, of ik nog een jaar kan doorgaan… Nee, ik zal niet vallen in een donker gat 😉 Wees gerust, ik heb nog veel verhalen te vertellen. En ik heb ook nog wel vele tekeningen die je niet hebt gezien. Dus bloggen komt er zeker nog wel van. De frequentie zal wel wat lager liggen maar de kwaliteit misschien wel wat hoger. Soms viel ik in herhaling of moest toch wel een beetje graven in het geheugen om nog iets origineels te kunnen schrijven. Tekeningen hebben niet altijd een diepere betekenis. Soms maak ik een tekening omdat ik aan iets denk of omdat ik zin heb om van iets wat ik zie een tekening te maken. Een beetje zoals Bart Peeters zingt over “brood voor morgenvroeg” zijn het soms tekeningen gegrepen uit het leven.

Deze laatste tekening van 2019 kruist Magritte en Hergé. Beide appels hangen aan mekaar net zoals de Janssens. Het meest opvallende verschil is hun snor, de ene is recht en de andere krult op aan de tipjes. Daaraan kan je ook de Janssens uit mekaar halen. De Janssens zijn feitelijk geen familie van mekaar. De schrijfwijze van hun namen is verschillend. Ze heetten in de allereerste vertalingen zelfs Peeters en Peters. Boeiend koppel politiemannen zou ik zo zeggen. Meer weten over de Janssens? Klik hier.

Gelukkig nieuwjaar!

 

359/365: een ster

Op kerstdag is er altijd wel ergens een ster te zien. Een ster als wegwijzer of een persoon met een speciale betekenis.

Deze tekening is een kaartje dat ik speciaal heb gemaakt voor de geboorte van Stella. De leuke kleine ster. De tekening is (nog maar eens) gebaseerd op het Magritteschilderij  “La Valse hesitation”. Ik maakte er een warm nest voor de kleine appel van. Magritte maakte van het schilderij verschillende versies met bvb verschillend gekleurde maskers. Ik hou het op één unieke tekening 🙂

 

 

356/365: l’orange mécanique

hahaha…wel ja, ik vind deze zelf een beetje grappig. Al lang vind ik het Franse “orange mécanique” een fantastische woordcombinatie. Het heeft iets. Mysterie, intrige,…geheime gangen gaan open wanneer je het paswoord uitspreekt. Ze leiden naar de met kaarsen verlichte kelder waar een alchemist een oranje bol vol radertjes en veertjes in mekaar steekt. Wanneer hij je ziet gooit hij snel een doek over zijn werk. Hij wil je niet in zijn kelder. Met enkele vlotte bewegingen ben je betoverd en verlaat je de plek. Je wordt wakker op een kerkhof en weet begot niet hoe je daar ooit bent geraakt. Alles wat je ziet, wanneer je je ogen sluit, is een fel oranje bol die in je ogen brandt als de zon.

PS: “l’orange mécanique” was de Franse titel voor “A Clockwork Orange” van Stanley Kubrick (diene van 2001: a space odissey)

353/365: de muur

Ik hou wel van absurde humor. Ook in mijn tekeningen zou er wel wat meer humor mogen zitten 😉 Al dat serieuze gedoe van het leven in het aards paradijs en het leven op aarde…tsss…maar ik kan er wel goed over vertellen hé? En ik doe dat telkens met veel plezier. Dat vertellen. Hoe meer ik vertel, hoe meer ik besef dat ik gewoon graag over mijn tekeningen vertel. Het is een beetje “stand up art-comedy” 🙂

Deze tekening die amper een postkaart groot is, is tot nu mijn enige zelfportret. Het is de man die naar de muur kijkt. Links en rechts van hem venstergordijnen en toch kijkt de man naar de muur. Op de muur is niets te zien. Wat staat hij daar dan te doen?

De vraag is eerder een spel, een filosofie. Moet de man überhaupt naar iets kijken? Kunnen wij – als kijker – aanvaarden dat hij er zich goed bij voelt door simpelweg naar de muur te kijken? Kan het zijn dat hij door de muur kijkt of naar iets kijkt wat wij niet zien? Ben je dan nieuwsgierig naar wat hij kijkt. Weet je wat, we gunnen het hem gewoon. Dat is leuk voor hem.

klein “wistjedatje”: op 9 november 1989 werd de Berlijnse muur afgebroken. Dat is dit jaar 30 jaar geleden.

345/365: crème du jour

Is het nuttig of nodig om surrealistische beelden uit te leggen? Er zitten zo veel elementen in die voor iedereen anders kunnen worden geïnterpreteerd en laat dat nu net de kracht zijn van dit genre. Niet alleen combineer ik hier realistische dingen tot een onmogelijke situatie, ieder kan er zijn eigen verhaal bij maken. Ik weet zelfs niet eens of ik consequent ben in het geven van namen aan deze tekeningen maar ook dat maakt het allemaal een beetje surrealistisch 🙂 (en ik zou het zo graag door mijn Nederlandse vrienden horen uitspreken 😉 )

341/365: The Beatles!

Geen modellenschetsen meer maar dit eerste ontwerp voor the White Album wil ik u toch niet onthouden. Waarom niet? Omdat je er goed kan zien hoe een idee evolueert tussen het gedacht, schets(en) en finale tekening.

Een Beatle herken je aan zijn kapsel. Ik heb vroeger meer dan eens “ge zijt percies nen Beatle” moeten horen elke keer wanneer mijn haar te lang of slordig was. En geen Beatle zonder appel. Achter de appel zie je een stuk gitaar, dit is de verdwenen/gestolen gitaar van George Harrison. En dan nog wat psychedelische elementen als wegvliegende teksten, vogels, de zon, de zee,…

In de finale versie werden gitaar en appel uit mekaar gehaald en liet ik de groene kleur dan toch weg. De vogels werden vliegende varkens terwijl de walrus (waarvan iedereen weet dat het Paul is) op het strand werd gezet.

Als ik het zo herbekijk vind ik het zelf een geslaagde cover. Ik krijg er bijna spijt van dat ik ‘m verkocht heb. Gelukkig was het voor de Warmste Week.

meer over dit album vind je hier

 

336/365: de warmste week

Dit logo heb ik gemaakt voor mijn deelname aan Music for Life. Ik heb meerdere acties gedaan. De laatste was met de illustratie op de cover van de White Album van The Beatles. Veel opbrengst haal ik er meestal niet uit maar het gaat allemaal naar het goede doel en dat is wat telt. Organisaties hebben het al niet gemakkelijk. Zeker niet in tijden waar het grote geld ook naar de grote zakken gaat.

Dit jaar is er geen Music for Life. Er was Expo Magie waarmee ik hoop minstens de ongeveer 700 bezoekers (inclusief de kinderen deze keer) gelukkig te hebben gemaakt.

321/365: Zonder uitleg

Dat ik er geen uitleg over geef (over deze tekening). Misschien moet je mij ’s vertellen hoe je deze tekening ervaart.

 

313/365: kaarten op tafel

Feestjes met een papieren tafellaken zijn zelden veilig voor mijn tekeningen. Laat mij even alleen en mijn gedachten brengen me naar een plek ver weg van het feestgedruis. De tekeningen zijn meestal verloren. Alleen de snelle foto met de GSM blijft.

294/365: rookpluim

In de jaren stillekes…toen treinen nog rookpluimen voor zich uitstootten en die pluimen veranderden in bustes van mooie vrouwen…

291/365: Dessein

Hoe belangrijk modellen kunnen zijn bij het komen tot een idee zie je hieronder. Ik vraag zo goed als nooit modellen zonder dat ik een gedacht heb over waar ik wil naar werken. Het kan wel zijn dat dat idee heel vaag is, dat de sessie een try-out is zonder het doel om al te komen tot een definitief beeld. Tijdens zo’n “jamsessies” waar poses aan een sneltempo door de ruimte vliegen, gebeuren magische dingen. Eén van die kleine resultaatjes is een postkaartje met daarop een mix van allerlei Magritte-items. In hoofdzaak verwijzende naar “ceci n’est pas une pipe” maar het spel van het woord waarbij “dessein” klinkt als het Franse voor borsten maakt dit idee iets grappiger. Voro de fans: de ezel is echt mijn tekenezel. Ik heb er meerdere maar deze is mijn favoriet 😉

239/365: place m’as-tu vu

Als ik op de baan ben heb ik altijd een klein stapeltje kaartjes mee. Dat is handig om uit te delen wanneer mijn tekenwerk ter sprake komt maar het is evengoed handig om op een rustig moment een tekening op te maken.

De brillendoos is de plek die brildragers altijd zoeken. Het is een grappige tegenstrijdigheid: met bril zien ze alles, zonder bril wordt het een stuk moeilijker. De brillendoos wordt (letterlijk) liefst graag gezien. Daarom is de brillendoos de ultieme place m’as-tu vu?

237/365: de glazen stolp

Surrealisme kan bij momenten erg dicht bij het realisme liggen. Echt gebeurde situaties kunnen, wanneer je ze vertelt of binnen een andere context, erg surrealistisch worden. Je kan met een megafoon naar iemand roepen om een boodschap over te brengen, wanneer deze in een glazen stolp leeft, dan hoort die je niet, deels of anders.