227/365: allemaal naar de hemel

15 augustus is de feestdag van Maria Tenhemelopneming. Klinkt wel een beetje raar…”tenhemelopneming”…Kan ik me inbeelden als zo een grijpkraan op de kermis waar je probeert en probeert, mikt naar de prijs die je graag uit de bak wil uitvissen. Een paar munten verder heb je beet en grijp je de prijs bij de kraag. De kraan schuift eerst naar links, de kraan wiebelt maar de prijs blijft hangen…YES, beet!…Dan schuift de kraan naar voor en vlak voor het bakje los de kraan grip en valt de prijs toch net voor de afvoer terug tussen de korrels. Op een ongrijpbare plek… De hemel is een plaats waar je niet moet op hopen, maak er gewoon het beste van op aard. Zet u op de stoel en zweef wat boven Gent, ook de moeite waard 🙂

225/365: la peinture du chapeau

Hoe verder we evolueren in de reeks van de 365 hoe meer we in het meer recentere werk komen. Dat maakt het voor mij wat verwarrend omdat ik al eens de tel kwijt raak en regelmatig moet controleren of ik een tekening al niet eens in de reeks heb voorgesteld.

De meest veilige tekeningen zijnd e schetsen. Ik publiceer zelden schetsen. Niet dat ik er bang voor ben maar men zou wel eens kunnen denken dat dit het uiteindelijke product is terwijl een schets wel eens erg ver van de finale tekening kan liggen.

Ik had het ook al eerder over de Franse taal in mijn titels. Ik speel graag met woorden en soms gaat het spel verloren in de vertaling. De verf van de hoed klinkt lang zo poëtisch als “la peinture du chapeau” waarmee een dubbelspel wordt gespeeld. Het kan zowel om de verf gaan als om het schilderij of het schilderen van de hoed. Waarover ging het nu alweer?

222/365: reis rond de wereld

Op 10 augustus 1519 – dus 500 jaar geleden – vertrok de eerste expeditie rond de wereld. Onder leiding van Magellaan vertrokken 5 schepen vanuit Sevilla om met de nodige tussenstops rond de wereld de varen. De reis duurde tot juli 1522.

Feitelijk was de Italiaan – in opdracht van de Spaanjaarden – op zoek naar een snellere weg naar India (ofte dure kruiden, specerijen en soort) om de Portugezen een hak te zetten.

Magellaan werd tijdens de expeditie gedood maar dankzij de nota’s van Pigafetta herinnert iedereen hem nog.

Opvallend daarbij is dat de mens er duizenden jaren heeft over gedaan om rond de wereld te reizen. Dat toen deed in 3 jaar en we vandaag in minder dan 24u gewoonweg rond zijn. Sterker nog: de mens was reeds op de maan (zie verjaardag 20 juli 1969) en liet al materiaal achter op mars. Kwestie van u een idee te geven hoe snel we tegenwoordig leven.

meer over dit verhaal vind je hier

221/365: design-appel

217/365: Café de minuit

Toen ik klein was en we met de auto op reis naar Rimini gingen hadden we een vast avondritueel. Dat begon met een wandeling vanuit het hotel Rialto Suisse, langs de kunstlijn, een ijsje in de grote ijsbar op de hoek (waar je eerst moest betalen en dan met het ticket naar de bestelbar gaan) en daarna gingen we nog voor een koffie of iets fris in de bar naast het hotel. Vader bestelde daar standaard een cappuccino en daar kreeg je destijds een vat met bittere chocolade bij om boven op het schuim te kieperen. Fascinerend vond ik dat.

Het hotel bestaat nog steeds en het is nog niets veranderd. De ideale locatie voor een vervolg op “The Shining” als je’t mij vraagt. Of misschien Fawlty Towers…

Het speelgoedwinkeltje aan de overkant van de straat kan ik op streetview niet meer vinden. Dat het hotel moeilijk online te boeken is zal u allicht niet verwonderen.

 

203/365: waar is mijn feestneus?

ach kom, ’t zijn Gentse Feesten. Dan mogen we ook ’s lekker gek doen, toch?

Deze appel stuurde ik al eens naar de jarigen van de dag.

201/365: time flies

In het voorbije jaar ben ik met vele projecten gestart. Het werken aan de triptiek houdt me bezig maar kan de nieuwsgierigheid naar de zijstraten niet kalmeren. Eén van die zijstraten is het surrealisme waar ik me helemaal in terugvind. Voor mij is het, naast de renaissance, de meest inspirerende strekking.

Hieronder een van de zovele schetsen die ik dit jaar heb gemaakt.

11 jaar Facebook

Facebook laat me weten dat ik vandaag – toevallig 14 juli – 11 jaar geleden ben toegetreden tot Facebook. Ik heb lang getwijfeld om de stap te maken. Op zich was ik zeer tevreden met mijn blogplatform van toen. Maar Facebook kwam op en om deel te nemen aan “de wereld” moest je op Facebook zitten. De sfeer zat goed en het was ook meteen handig leuk om met Gentblogt de zaken via Facebook te volgen. Ik droomde er van om – als in Gent gestrande – jeugdvrienden terug te vinden en wat tijd in te halen.

11 jaar later heb ik een heel andere kijk op Facebook. De mondige burger spuwt er graag onberedeneerd zijn mening. Spuwen. Kritiek mag van mij altijd maar zonder oplossing is dat een beetje nutteloos. Het is ook altijd “de andere”. Meer en meer maak ik vandaag gebruik van de optie “blokkeren” om negativisten te mijden. Meer en meer kom ik tot een besluit dat we…ik…niet ver af ben van het einde van Facebook. Facebook weerspiegelt, motiveert te veel de verdeeldheid, bewerkstelligt geen eenheid en hun visie op kunst ligt verder en verder van mijn visie. Ik ben gelukkig grotendeels gespaard van censuur en blokkeringen al is het toch ook al een paar keer voorgevallen. Vele fotografen die ik ken houden er daarom 2 profielen op na. De discussies met Facebook over het feit dat het schilderij “ceci n’est pas une pipe” het roken niet promoot maken het alleen maar moeilijker om het platform te waarderen. De invloed van de Amerikaanse president zal daar allicht niet vreemd aan zijn.

Dus geniet en blijf de blog alvast maar volgen, WordPress heeft een iets meer open geest en houdt van kunst 😉

 

193/365: La mort

Dood is niet meer dan een ijskoude boodschap maar ze vergaat tot water met tijd. De warmte van herinneringen doet het ijs smelten en houdt je hart warm. Enfin, ’t is allemaal iets gelijk de zomer 🙂

191/10: miniatuurtje

 

154/365: Chiquita appel

Dames, heren,…hoe snel draait de wereld? Zit je niet goed in je vel, dan kan je jezelf laten “herstellen” tot hoe je je echt voelt. Of in andere – extremere – culturen word je gestenigd, in een instelling gestoken,… Waarom wordt zoveel heisa gemaakt van mensen die zich fysiek niet geschikt vinden alsof ze een ziekte hebben? Wat hebben ze iemand ooit misdaan? Volgens mij zijn de haters niet meer dan zelf mensen die niet goed in hun vel zitten en zich verzetten tegen enige verandering om net hun eigen trauma te verbergen.

 

153/365: La pipe

De invloeden van Magritte, Van Eyck en recent ook Bruegel zijn niet weg te cijferen wanneer je naar mijn tekeningen kijkt. De selecties voor de Curieuswedstrijden en de selectie bij Kunst in het dorp tonen aan dat nog een hart is voor verfijnde, gedetailleerde schone/klassiekere kunsten. Ik geniet nog steeds na van de 2e plaats bij de publieksprijs in Sint-Amandsberg (waarbij de eerste prijs trouwens naar een al even mooi, gedetailleerd werk ging).

Het contrast is groot met de snelle smoskunst die we vandaag al wat minder, maar toch nog (te) veel zien. De schone kunsten zijn in het verleden vermoord door de amateurs. En dat zal de smoskunst ook voor hebben als men niet ruimer zal kijken dan louter het concept.

Maar terug naar de pijp. In tegenstelling tot Magritte teken ik geen fictieve voorwerpen. De bolhoed, de pijp, het zijn voorwerpen die ooit van mijn grootvader waren. Ik gebruik ze graag als model voor tekeningen omdat ik ze op zichzelf al gewoon iconisch vind. Ook al kijkt René toe (en hopelijk vindt hij het zelf ook een beetje goed)

117/365: transappel

De appel is sinds jaren prominent aanwezig in mijn tekeningen. Meer en meer krijgt het stuk fruit een prominente plaats en neemt hij zelfs de hoofdrol op.

102/365: la mémoire du maître

Tijd om nog eens wat recenter werk te tonen. Dit is van 2018. Meesters zijn dikwijls wijzer dan de leerling. Al ziet de leerling hem graag als een verlichte geest met verouderde methoden…

100/365: feest!

dag 100 van het jaar (dat wist ge niet he 😉 )

Tijd om de Toren van Babel ’s vanuit de hemel te bekijken 🙂 Een crossover tussen René en Pieter.

91/365: verse vis

1 april is de dag der vissen. Deze tekening maakte ik vorig jaar bij het begin van het schooljaar toen ik mijn kleine uk op 1 september naar het eerste studiejaar zag gaan. De kleine kleurrijke appel tussen de vele grote onder een vis (symbool voor school).

15/365: l’homme politique

ik weet niet echt waarom ik sommige werken liever een Franse titel mee geef. Misschien omdat het beter klinkt, of omdat ik beter kan uitdrukken wat ik bedoel. Maar feitelijk hoeft het geen uitleg. Ik had het evengoed werk “15.365” kunnen noemen. Maar dan had u niet geweten wat ik bedoelde met dit werk. L’homme politique, de politieker. Een te grote appel in een standaard kader. Staat de appel symbool voor een groot politicus of louter voor het ego ervan? Ik laat het u zelf invullen.

1/365 Iedereen een gelukkig nieuwjaar

Eerste voornemen voor 2019: 1/365

les mémoires ardentes

2018 was een goed jaar. Ik heb er zowaar van genoten. De statistieken van mijn website piekten, ik ontwikkelde mezelf op vele vlakken, er waren alweer nieuwe verrassingen en uitdagingen in het gezin en ik had een fantastische teammaat die de hele dag lang mijn flauwste mopjes kon verdragen. Energiegevers worden met beide handen aangenomen, energievreters laat ik steevast vallen. De Bruegel-toren is zo een energiegever en ook de tekeningen met de appel en de bolhoed. Dagelijkse voorwerpen met een geschiedenis blijven me inspireren en boeien. Jan was een fijne hofleverancier van boeken maar ook van zulke inspirerende voorwerpjes. En vooral waren er de vele reacties van de lezers. Dat doet altijd plezier 🙂 2018 verbrak alle bezoekersrecords van de site: gemiddeld werden zo’n 48 keer per dag naar mijn blogs gekeken. In totaal werd de site dit jaar meer dan 17.000 keer geraadpleegd over 6.113 bezoekers.

2019 staat nu al bol van de projecten. Ik start al februari met Vitrines d’Amour. Het grootste zal zeker de expo van november zijn. Deze gaat opnieuw door in De Campagne. En deze keer hou ik er mij aan. Het is de laatste volgens de gekende formule van groepstentoonstelling, concerten, hapjes, workshops,…De formule botst op zijn limieten en veel groeien is niet meer mogelijk. En als Bruno mag stoppen met bloggen, dan mag ik stoppen met zelfstandig tentoonstellingen organiseren. Dus leg de data in november maar al vast. It’s now or never! en misschien stop ik ook wel met Facebook. Beetje de mensen terug “in levende lijve” ontmoeten. Maar net zoals Admiral Boom gaan we dit niet loslaten zonder een ferme knal. De eerste knal zal het klaarstomen van de Toren van Babel zijn. En voor de rest meer ergens in september. Als ik tegen dan maar die triptiek ook nog klaar krijg. Dat het een druk, vol, leuk 2019 wordt, dat staat nu al vast. Enjoy it!

Ceci est bien une pipe

De ene pijp is de andere niet. Dat Magritte inspireert steek ik niet weg maar deze pijp is niet dé pijp. Er zijn pijpen en pijpen. Dit is een pijp. Althans, ze bestaat. Ook al denkt ze niet. Toch is het een bestaande pijp. In tegenstelling tot de Magritte-pijp is deze pijp niet zo gestileerd. Dit is namelijk de pijp van mijn grootvader. Eén van de want hij had er wel meerdere. Het met (Bruyere) is dan ook een echt pijpmerk. Geen surrealisme dus…of toch een beetje want ook deze pijp kan je niet opeten 🙂

omdat de vertaling via Google “pipe” vertaalt in “buis” (een pijp dus) vertaal ik het even zelf:
Une pipe n’est pas l’autre. Je laisse Magritte m’inspirer, mais cette pipe n’est pas sa pipe. Il y a des pipes et il y a des pipes. Ceci est une pipe. Au moins, elle existe. Même si elle ne le pense pas 😉 Et pourtant, c’est une pipe réelle. Contrairement a la pipe de Magritte, cette pipe n’est pas si stylisé. Cette pipe est la pipe de mon grand-père. Une de la collection car il en avait plusieurs. La marque (Bruyere) est donc une vraie marque de pipes. Pas de surréalisme … ou un petit peu parce que vous ne pouvez pas manger cette pipe aussi 🙂