In mei legt iedereen een ei

De dagen van Atelier in Beeld in Wondelgem zijn nog maar net achter de rug en ik werk al aan de volgende expo. Dat is meimaand: druk druk druk. Niet alleen de expo’s maar ook moederdag, moeder-verjaardag en junoir²-verjaardag passeren de revue in mei. Gelukkig zijn er nog wat verlengde weekends om het haalbaar te houden.

Maar al die events vragen toch wel wat planning. Al staan een aantal zaken wel vast in de agenda. Een lekker ontbijt of etentje voor de moeder(s)dag wat altijd een leuk samenzijn is. Want moeders zijn belangrijk. Of althans alle mensen die bemoederen maar – zoals de kapitein het zingt – vooral de mijne. Ik heb zo’n moeder die mij pusht naar “altijd beter”, tegelijk mijn grootste apostel is naast mijn schoonmoeder maar van wie ge zelf nooit hoort dat er iets fout loopt. Dat wordt gedragen in de stilte van de spreuk die misschien ooit in Delfts blauw op het witte bord boven de stoof stond.

Toch ligt een stuk van de dagelijkse focus in mei ook op de expo in Drongen. Het Kunstsalon in De Campagne, mijn thuisbasis, wordt weer een spetterende editie. Hier geen demo’s maar wel veel kunst met enkele namen die je nu al bekend in de oren zouden moeten klinken.

Azeddine Bennemer – Baeke Geert – Bijl Rita – Brygida Niewiadomska – Caluwier Carlos – Camps Peter – Catrie Chris – De Boever Yolande – De Dapper Liliane – De Graeve Sara – De Pourcq Stijn – De Puydt Anne-Marie – De Wolf Martine – Depeyper Magda – Everaerd Annie – Fassin Nadine – Festjens Tine – Lallana Miguel – Lenssens Raf-RAFA – Maes Anne-Marie – Maes Jean-Marie – màri – Meyer Jan M. – Mestdag Chantal – Micon Jacques – Moens Alex & Max – Molema Andra – Noens Gertrude – Putman Vera – Roggeman Marilou – Schilderskwastet – Sergeant Evelien – Sonck Hadewych – Stevesyns Armin – Suttels Sarah – Sweeck Sien – Tollenaere Annie – Van de Velde Mieke – Van Den Berghe Ann – Van Hecke Frank – Van Hecke Nele – Van Hemel MaxVan Huffel Katleen – Van Kerrebroeck Bernadette – Van Ooteghem Jeanine – Van Ooteghem Karin – Vanderstraeten Ar-mand – Vangansbeke Julien – Vangansbeke Nicolas – Verlinden Yves – Vermeiren Mag – Voncke Jacques

En daar moest ik nog iets kleins voor voorbereiden. De #Stadswacht gaat er in première, de megatekening waar ik maanden aan werkte en een groep medewerkers van Stad Gent en aanverwanten toont klaar om de handen uit de mouwen te steken, op stap naar de burger toe. Het werk is gelamineerd maar er hingen nog geen ophangsleuven aan. Die heb er deze ochtend aan gekleefd. Ziet het er slordig uit? Kan zijn maar, om het met andermans woorden te zeggen, het is “een ingenieursoplossing”. En deze werkt! Mijn ervaring met zo van die kleefplaten op de rug van een dibond zijn niet positief. Ze durven al eens te lossen, de beloofde kleefkracht wordt niet gehaald. En dan valt de boel de grond op. Dat risico kan ik niet nemen. Dus de ingenieur (ofte de kwak TEC7) bepaalt hoe het moet HAHAHAHA… Voor mocht je de link hierboven gemist hebben, je kan nu al meer lezen over de #stadswacht via deze link.

Voor wie mij daar graag wil zien; ik ben op De Campagne op donderdag, zaterdag en zondagnamiddag.

Het einde WO I nu op Netflix

Op 11 november herdenken we het einde van WO 1. Voor ons – Belgen – vooral gekend voor die oorlog in West-Vlaanderen daar… Officieel was de aanleiding van WO 1 de moord op Frans Ferdinand van Oostenrijk. Frans was zowaar evenzeer pech- als geluksvogel als je even de moeite neemt om na te lezen hoeveel pogingen er nodig waren om hem klein te krijgen wordt het bijna een klucht. En dan vooral over hoe die pogingen afgelopen zijn. Gavrilo Princip vermoordde Frans Ferdinand en zijn vrouw maar om u een inzicht te geven op de “kansen” dat deze aanslag gelukt is, citeer ik hier een lijntje Wikipedia:

Door het toeval dat Frans Ferdinand besloot de officieren in het ziekenhuis te bezoeken, dat de chauffeur de verkeerde afslag nam en stilstond, en dat Princip toevallig door de voordeur van de delicatessenzaak naar buiten stapte, kon Princip de kroonprins van zijn leven beroven. 

Gelukkig hebben we vandaag een R op de snelheidspook van de auto staan. Het kan mensenlevens redden…

Maar ik blog niet om deze gebeurtenis onder de aandacht te brengen. Ik blog vooral om de absurditeit van extreem rechts, extreme gedachten en oorlog voeren aan te kaarten. Als kind van de koude oorlog, vind ik (zacht gezegd) de Poetin-idiotismen iets om aan te pakken. Dat zo iemand aan het hoofd komt van zo’n grootmacht en dat er geen mogelijkheid is om die op een zijspoor te zetten is niet echt geruststellend.

Onze media staan momenteel bol van de verhalen van gedemotiveerde Russische soldaten. Mijn advies: gasten, stopt ermee, het is de moeite niet en het brengt u ook geen enkele eer. Maar tsaar Poetin is moeilijk van zijn kolonisatiedrang af te brengen. En legeraanvoerders die hebben doorgaans een hoog EQ. Hoe oorlog (WO 1 in casu) vanuit het standpunt van een Duitse soldaat eruit ziet, zonder veel grote triomfmuziek, zie je in de film “All Quiet on the Western Front”. Een interessante blik waar eens niet vanuit de kant van de geallieerden wordt gefilmd met veel heroïsme. Eigenlijk zou iedere laatstejaars dit minstens moeten gezien hebben. En ook die Waalse aap die de legerdienst terug wil instellen…

Monsieur Papa

Het was (alweer) een geslaagde Vaderdag vandaag 🙂

Dat is het eigenlijk altijd al geweest maar sinds 3 jaar krijgt Vaderdag bij ons extra gewicht. Niet alleen mijn kleinste beer is er altijd maar ook grote Junior woont voltijds bij ons in. Dat was een lang traject maar nu zijn we beiden bevrijd van de onderdrukking en bouwen we met ons viertjes verder een gezellig leven op. En de erkenning, de waardering die ik daarvoor krijg is gewoon niet onder woorden te brengen.

Het is zalig om jezelf te mogen zijn in het leven. Het is zalig fiere vader te mogen zijn. En aan de tekeningen die ik de laatste jaren mocht tekenen, is het leuk te zien dat kinderen dat evenzeer een zaligheid vinden een vader te hebben als de hunne 🙂

bst

Op visite bij Bruegel

De laatste weken waren (alweer) Bruegel-weken. Niet met eigen creaties maar wel met het bezoeken van Bruegel-evenementen te Brussel.

Eerst ging ik met junior² naar Bruegel de Bruegel Immersive in het Dynastiepaleis aan de voet van de kunstberg. Een interessante projectie-expo waar je Bruegels werk op zeer groot formaat kan bekijken en uitleg krijgt over de details in het werk. De wandeltocht door het Dynastiepaleis eindigt in een projectiezaal met Bruegelschilderijen langs alle kanten (bonven, onder, links, rechts) en een interessante verhaallijn. Bezoek duurt in totaal ongeveer 1 uur.

Hier meer info

Later ging het met vriend Jan naar het KSMKB voor “Bruegel Unseen”. Bruegelschilderijen in gigapixel geprojecteerd in het KMSKB. Ik had begrepen dat het met zo’n VR-bril zou zijn en we in het schilderij zouden stappen maar dat was eerlijk gezegd veel minder. Net zoals hierboven maar op veel kleiner formaat worden schilderijen geprojecteerd. Beetje ontgoochelend daar het ook maar over 3 schilderijen gaat. In ruil kan je met je ticket ook wel binnen in de vaste collectie van het KMSKB.

Enfin, de algemene regel geldt ook hier: hoe meer blabla er rond gemaakt wordt, hoe minder de prestatie.

De video’s van het KMSKB zijn ook te vinden via Google:

het bezoek van Johannes de Doper

uitleg rond het leven van Bruegel

 

 

kijkcijfers

Geen kunst zonder kijkers. Alhoewel. Het kan wel maar laat ons stellen dat het plezanter is mét kijkers dan zonder. Want al teken ik vooral vanuit mezelf, wat ik publiceer, publiceer ik voor u: de kijker. De laatste jaren bracht dat dat meer dan 14.500 kijkmomenten op. In 2016 waren er 16.617 kijkmomenten over 4.025 bezoekers. Voor dit jaar staat de teller op 14.467 kijkmomenten over 5.213 bezoekers. Dus zijn er dit jaar al meer mensen naar mijn tekeningen komen kijken van in (topjaar) 2016. Maar ik zou graag ook het aantal bezochte pagina’s kloppen. En moest dat kunnen dan zou dat dubbel zo veel waard zijn want in 2018 blogde ik niet via deze site over de Gentse Feesten. Dus die zijn er niet bij (maar wel in de statistieken van 2016).

Wie wil mag nog altijd mijn pagina “volgen” via de WordPress (dan krijg je bij elk nieuw bericht een mailtje) of via Facebook. U mag natuurlijk ook altijd mijn berichten delen via uw eigen Facebook/blog. Dat is leuk voor mij maar vooral fleurt het uw pagina op met veel leuke tekeningen van Vlaamse bodem 🙂

Kunst in Knokke

Zwoele zomeravond. Verschrikkelijk cliché. Ze keek naar mij en vroeg me: “ga je met me mee?”. En we hadden een date!

Wie voor het komende weekend nog geen plannen heeft kan deze tip zeker goed gebruiken. Nog tot 15/8 loopt in Knokke de 25e editie van de openlucht tentoonstelling “Sculpture link“. Vanaf het station volg je de Meerlaan en wandel je zo langs vele prachtige beelden opgesteld langs de baan. Ben je aan de Zeedijk gekomen, dan kan je ook die afwandelen. Langs de zeedijk vind je niet alleen de beelden van Sculpture link maar zie je veel moois in de galerijen langs de dijk. Wil je nog meer zien, dan is er ook nog de “beelden”-route van Beaufort. Die laatste moet je niet al te letterlijk nemen want het zijn verre van sculpturen: een artistieke tuinaanleg, een speciale redderstoel/trap/toren, een soort gestolde visser…Het is zo wat minder mijn ding (voor wat Knokke betreft toch).

Dat Knokke kunststad aan zee is kan je zien aan het overzicht van alle beelden in de gemeente. Die zijn verzameld op deze site: https://www.myknokke-heist.be/nl/beelden-de-stad

Eettip: restaurant Rigoletto aan de Lippenslaan. Lekker, gezellig, casual en betaalbaar.

Kasteel van Gaasbeek: Vanity Fair

Een kunstseizoen zonder een bezoek aan het Kasteel van Gaasbeek is voor mij ondenkbaar. Er  loopt nu (nog tot 10 juni) een tentoonstelling met “vanitas” als centraal thema. Een thema dat mij aanspreekt en inspireerde voor de Lilith-reeks en de triptieken. Ijdelheid wordt verbonden met leegte, leven met dood, liefde met lust, onsterfelijkheid met de uitdovende kaars.

Bij deze tentoonstelling maakte ik kennis met Thomas Lerooy (“lerooj” volgens de ene gids, “le roy” volgens de andere) en bewonderde ik nog en nog en nog de tekeningen van de onovertroffen Félicien Rops.

Toch even meegeven dat deze tentoonstelling minder geschikt is voor kinderen. Meer info over de tentoonstelling en openingsuren vind je hier. De museumtuin is open voor bezoek, neem een combiticket en geniet extra van de pracht van de natuur.

Spinselmot

De pure natuur is de grootste kunst die er is. Uit bewondering voor de natuur en de mens zie je in de kunst ook zoveel mensen en vooral naakten voorkomen. Maar soms is de natuur niet altijd je beste partner. Elk wezen overleeft op zijn manier. De spinselmot heeft daarvoor mijn appelboom uitgekozen.

Vorig jaar zaten er ook al in de boom maar toen dacht ik dat het echt een spinnennest was. Aangezien spinnen nuttige beestjes zijn, liet ik de nesten met rust. Maar eens september, toen ik de appelen wou plukken, zag ik dat alle appels aangetast waren. Dit jaar laat ik mij niet  doen en verwijder de nesten spinselmot. Dat is niet gemakkelijk. Sproeien is niet echt eco en de hele boom kaalsnoeien brengt ook niet veel appels aan de dijk. Dus “pluk” ik de nesten uit de boom. Vandaag voor de 4e keer.

De nesten in wording zijn op zich redelijk gemakkelijk te ontdekken. De bladeren rond het nest zijn al droog, verdord en meestal hangt er een soort web aan. In dat web zitten honderden zwarte puntjes (alsof het vanillepuntjes zijn). Dat zijn de eitjes. Daar komen dan later de rupsen uit. Het is daarom nodig er op tijd bij te zijn. En regelmatig te controleren of er achterblijvers zijn.

Ondanks het plukwerk heb ik hier en daar toch moeten snoeien. Sommige takken zijn zo erg “ingepakt” dat ze niet meer te redden zijn. De rupsen zijn geel/beige maar ook zwart. Ik vraag me af of er soorten zijn. Misschien verkleuren ze met de groei. In ieder geval, ik pluk ze er allemaal uit.

77 bekende Mariakerkenaren: opening tentoonstelling

Mariakerke koos gisteren enthousiast voor Erfgoed. De tentoonstelling 77 bekende Mariakerkenaren opende gisterenavond de deuren. Heel wat bekende en welkome Mariakerkenaren waren van de partij. Het was een interessante kennismaking met “de buren” en heel wat verhalen die werden uitgewisseld. Een fotoverslag. De tentoonstelling loopt nog dit weekend (10u-18u) + maandag (14u-18u). Elk uur een rondleiding met gids en vele sappige wist-je-datjes.  Niet te missen!

De Max…Fietsambassade

Shit! 16u15 en ik sta naast mijn fiets die plat op de grond ligt naast het stadhuis. De fiets is omvergewaaid. Geen probleem. Ik zet ‘m even terug recht en vertrek naar huis…Nog niet onder de schaapstal voel ik dat mijn achterband plat staat. (nog eens) Shit!

Effe nadenken…wat nu? Ahaaa! Ik rij naar Biker. Mijn huisfietsenmaker Tange is te ver weg om met een platte band naartoe te rijden maar Biker is aan Sint-Jacobs. Dat moet lukken.

Ik parkeer voor de deur, stap binnen en een vriendelijke man komt op me af. Ik leg de situatie uit. “Helaas mijnheer, dat is geen merk van ons. Dat kunnen we niet herstellen.” “Maar het is een simpele achterband, niks speciaals aan.” “Jup, maar we hebben al zo veel werk, dat kan er niet meer bij. Enkel eigen merken. Maar je kan nog naar Maxmobiel gaan.” “Aan het Sint-Pietersstation?” (mijn non-verbale slaat direct over “you must be kiddin’) “Neen, aan de Dampoort…of onder de stadshal.” “Hmm..ah ja…OK. Dan probeer ik dat maar.”

Toch een beetje ontgoocheld rij ik terug naar de schaapstal. Dat ik er niet eerder aan dacht om daar onder te gaan kijken. Ik stond er vlak bij. Dus terug met mijn platte band terug richting stadhuis.

Ik kom terug aan rond 16u25 bij de Fietsambassade. Dat is de nieuwe naam van Max Mobiel. En die hebben nu ook een extra ruimte binnen. Gelukkig maar want ik zou het niet leuk vinden om in die tocht daar buiten te staan. Even wachten want een dame voor mij wordt geholpen.

“Platte band, achter” zeg ik tegen de man, wijzend naar mijn fiets. “OK, help me even om die op mijn standaard te klemmen en dat fix ik zo.” Direct, instant wordt de band vervangen. Ik sta paf. Ik kom er binnen zonder afspraak en wordt meteen geholpen. 16u40 ben ik weer buiten voor een keurige 16euro, werk en band inclusief. Kan ik klagen? Ik dacht het niet zo 😉

https://fietsambassade.gent.be/nl

 

Schrijf het op de muur

Deze week was het Valentijn. Iets waar we in de Casa Del Cielo aan voorbij gaan. Houden van kan je van de commercie niet leren. We houden het meer op gezellig samen zijn en die koude voeten bij het haardvuur, ook op andere dagen.

Als “romantisch nummer” van 2018 krijgt deze van Sam Smith de gouden palm. Het is het themalied uit James Bond’s Spectre maar pas recent luisterde ik echt naar de tekst en was meteen verkocht. Misschien kan dat bij deze ook even doen 🙂

Représentation de feuilles

Gisteren werd op Catawiki een echte tekening van Magritte geveild voor 10.000euro.  Ik vond het bijzonder boeiend om eens een veiling van een echt waardestuk te kunnen meemaken vanuit mijn zetel. Dit soort veilingen hoor je wel eens over de radio of zie je via een flyer in de bus langs komen maar – bij gebrek aan budget – ga ik er nooit op in.

Het stuk werd geschat op 12.500-17.500euro maar haalde dus “maar” 10.000euro. Een koopje voor wie het kan betalen. Mocht ik het kunnen, dan had ik wel mee gedaan. Het moet toch een bepaalde kick geven om zo’n échte Magritte in uw handen te hebben, niet?

Dessin crayon / Dessin stylo – Gesigneerd – 1967
Lees verder “Représentation de feuilles”

Zondag Cultuurdag

Januari is traditioneel de maand van de nieuwjaarsrecepties. In sneltempo volgen ze mekaar op. Onlangs was er nog de nieuwjaarsreceptie van het Cultuurplatform Wondelgem, nu is Drongen aan de beurt.

Nieuwjaarsrecepties zijn altijd leuke momenten om oude bekenden weer te zien. Dikwijls zijn het mensen waarover je een heel jaar hoort vertellen via via maar zelf niet ziet. Het is dan het uitgelezen moment om nog eens een babbeltje te slaan.

En ondertussen wordt er keihard getekend. (Alweer) even niet aan de toren. Ik had zin in iets snel. Dus nam ik mijn houtskool uit de schuif en vermengde die met een paar pastelkleuren…Zonder training komen we niet tot (top)resultaten.

Een gelukkig 2018

Met deze blog wil ik geenszins afbreuk doen aan wat er is, wat er was en wat zal komen. De laatste maanden, en zeker sinds Sehnsucht, is me duidelijk geworden dat ik gewoon mijn eigen gang moet gaan (zoals Shaffy). De eerste triptiek was een uitdaging en voor vele liefhebbers een waar kunstwerk. Fijn en groot werk ligt mij het best. En daar wil ik voor 2018 nog een schepje bovenop doen.

Als tegenreactie op wat ik vandaag zie in de hedendaagse Vlaamse kunst (en dan spreek ik over levende kunstenaars) is dat er erg veel in donkere, depressieve sferen wordt gewerkt. Er wordt regelmatig teruggegrepen naar de settings van na de 2e Wereld Oorlog. Het is allemaal wat vaal, flou, afwezig, apathisch, bijna of er telkens net iemand gestorven is. Om het u te visualiseren met een grote naam: neem gerust een Borremans. Ik kan mij inbeelden dat de fan nu al denkt: “wat is daar mis mee?”. Niets! Helemaal niets. Ik wil er alleen de aanleiding van mijn doening mee duiden.

Waar ik het in 2018 wil over hebben is geluk, vrede, liefde, blijdschap, vriendschap,…Niet erover maar wel beelden maken die leuk zijn om naar te kijken. Beelden waar je vrolijk van wordt. Die je in een toffe gemoedstoestand brengen. En dat een beetje als reactie op de kwaliteit die hierboven staat. Dus daarom wens ik u nu al een HEEL GELUKKIG 2018 en dat bij elk beeld dat ik u mag presenteren 🙂