Dan heb je toch wel wat gemist…

Na het Hemelvaartweekend vol kunst zit ook het Pinksterweekend vol kunsttentoonstellingen. In tegenstelling tot de 4-daagse van Hemelvaart had ik dit weekend vrij gehouden (zie eerdere blogs, ik ga er niet opnieuw over beginnen 😉 ) En dus werd de agenda weer lekker vol gepland.

Zondag 28.5 naar Nerdland. Zalig kuieren onder nerdies waarbij een gepaste T-shirt een must is. Wij kozen voor een paar voorstellingen maar gingen vooral voor de spellen en puzzels. De tenten met meer uitleg over archeologie, natuur & bos (met dierenexpo) en alles rond ruimtevaart hebben we niet overgeslaan. Te veel om goed te zijn en in de diepte te kunnen gaan. Daar moeten we ons nog ’s over bezinnen. Dat we volgend jaar gaan, dat staat nu al vast.

Toch is Nerdland geen kunst, wél cultuur en “a way of life” 🙂 Je bent ’t of je bent ’t niet…

Op een mooie Pinksterdag is vader er niet alleen voor het geld maar kruipt hij ook vroeg uit de veren om naar 2 expo’s te gaan. Een lokale in het centrum van Gent in een organisatie van de vrienden van het Cultuurplatform van Wondelgem, een andere al een stuk verder. Danny O., Dieter Verspeelt en Anneke Vincke konden er op de meikermis niet bij zijn. Nogal wiedes, organiseren én tegelijk nog ’s aanwezig zijn op de expo…dat is zeer moeilijk. Dus organiseerden ze zelf iets. Abstract, conceptueel 2D-werk in combinatie met de bronzen beelden van Danny telkens opgebouwd rond een ei.

Daarna terug naar huis om snel te lunchen en terug de baan op richting Gaasbeek. AAAAH zalig thuiskomen. Met de auto door Vlezenbeek zo naar de parking van het kasteel. Het kasteel is nog in finale fase van renovatie. Het gaat pas open op 1 juli, maar de tuin van het kasteel (niet te verwarren met het park/bos) is wel open. Daar had ART VALLEY zijn laatste dag openluchtexpo met Belgische en Nederlandse kunstenaars van hoog niveau geprogrammeerd. Enkele kunstenaars kende ik al (persoonlijk) en dus ging ik ’s kijken naar nieuw of ander werk van de vrienden. Anderzijds kwam ik toch ’s “prospecteren” want een aantal kunstenaars zullen ook te zien zijn op “Kunst in het dorp” te Bellingen. Een grote diversiteit aan beelden superknap opgezet tussen de vele bloemen, struiken en fruitbomen. Perfect!

Deelnemers aan de expo te Gaasbeek hieronder: Ahmet Akay – Mia America (NL) – Jean Pierre Belaen – Martine Bossuyt – Christophe Cayla (FR) – Jan Clement –  Patricia Coenraets – Isabelle de Bellefroid – Raphäel De Bois – Kris Demuelenaere – Lebuïn D’Haese – Christien Dutoit – Francis Geeroms – Kaatje Grauls – Nathalie Hendrickx – Patrick Jacquemijns -Dirk Lamote – Joachim Louis – Ina Marcus (NL) –  Francis Méan – Morgan (FR) – Stacy Ons – Els Pleysier – Véronique Roland – William Roobrouck – Jeannine Rosseel – Chris Rul –  Geert van Acker – Patrick Van Craenenbroeck – Liliane Van der Elst – Jan van Strien (NL) – Marnik Vander Heyden – Veerle Verhoeven – Jenny Verplanke – Jehan Versluys – ​Maité Wagemans – Martha Waijop (NL) – Bea Willems

Massieve kleuren

Als laatste deel van de roadtrip door de Provence stop ik nog in 2 steden: Montpellier en Les Baux de Provence. Montpellier heeft niks met Van Gogh. Montpellier dat is eerder “het Parijs van het zuiden”. Grote majestueze lanen, grote gebouwen,…kortom een stadsarchitectuur die richting Georges-Eugène Haussman gaat. In mijn verbeelding gaat er wel altijd ergens een “bal du moulin de la Galette” achter een gevel door.

Wandelen in Montpellier (nog zo’n Romeinse stad) is dan ook helemaal mijn ding. Beetje thuiskomen. En Montpellier heeft zelfs een eigen musée des beaux arts dat “Musée Fabre” heet. Allez, Van Hemel, ’t is genoeg, komaan maat, ’t is erover…Genoeg musea voor deze reis.

Ja, ge hebt gelijk maar intussen is het beginnen regenen en dan is wandelen, zelfs in deze prachtige stad, niet meer plezant. Dus duiken we toch maar het museum binnen. Op een drafje, als voorproefje voor een volgend bezoek.

Is het je opgevallen dat de 10e foto in de reeks hierboven een trompe l’oeil is? Het grootste deel van de gevel die je daar ziet is gewoonweg geschilderd! Er zijn maar een paar echte ramen in, de rest is niet echt. Dat is waar je mij mee boeit wanneer ik door een stad wandel.

Dan het Musée Fabre met knappe kunstwerken uit de 15e tot 18e eeuw. Het Musée Fabre is het belangrijkste kunstmuseum in Montpellier en een van de grootste musea in het zuiden van Frankrijk. Het museum is opgericht door baron, schilder en kunstverzamelaar François-Xavier Fabre in 1825. Het kreeg de status musée de France op 04 januari 2002. Begin 2003 onderging het museum een grote renovatie, die werd voltooid in januari 2007. En die renovatie komt de kunst wel ten goede. Zonder de vloeken in de kerk werden zalen opgefrist maar werd de oorspronkelijke sfeer wel bewaard.

Maar geen Van Gogh in Montpellier. Waar wél nog Nederlandse meesters levendig aanwezig zijn, is Les Baux-de-Provence. Deze commerciële middeleeuws aandoende gemeente (het is niet echt een stad), ligt bovenop een heuvel en bruist van het leven. Meestal op toeristen gericht maar er zijn nog interessante dingen te zien/te beleven die niet persé dat commerciële circuit volgen. Het kasteel is er zo eentje, de paar kerkjes op de site zijn alles behalve commercieel. Ik kom voor de Carrières de Lumières. Een lichtspektakel in een oude steengroeve met 360° projecties. Wanneer ik Parijs bezoek mis ik de Ateliers de Lumières niet en ook hier mis ik de projectie niet! En ’t is happy hour: in de voormiddag zijn er films over Mondriaan en over de Nederlandse meesters. Natuurlijk zit Van Gogh daarbij. In de namiddag is er een immersive film rond Kuifje.

Buiten de projectie met megagrote beelden beleef je in Les Baux-de-Provence ten volle de ruimte, het landelijke karakter, de felle kleuren, het gele, het paarse, het blauwe van het zuiden. Hier voel je geen eenzaamheid maar geniet je helemaal de “massieve” kleuren die je in de schilderijen van de noordeling terugvindt.

Avignon: de échte Van Gogh

Nog zo eentje waar je, als je’t goed aanpakt, weg van de klassiekers kan blijven: Avignon! Wie Avignon voor het eerst bezoekt moet zeker Le Palais des Papes bezoeken. Of herbezoeken als ’t lang geleden is. Een stuk interessante geschiedenis speelde zich hier af, een kwestie van pausen (lees: machtcentrum), waar je toch wel wat moet van weten.

Maar wie dat allemaal niet veel zegt, die gaat geocachen op zoek naar leuke icoontjes die worden gemaakt bij passende straatnamen. Of je stapt, zoals ik, tot vervelens toe weer eens een museum binnen. Musée du petit palais en Musée Angladon. Merkwaardig genoeg staat Angladon niet tussen het museumoverzicht op de site van de stad **unk??? hoekandana?**

Het museum “La petit palais” ligt zelfs niet op een boogscheut van Le palais des papes. Er is vooral veel middeleeuwse en renaissancekunst te zien. Een zaal met Botticellis is de grootste eyecatcher. Bij mijn bezoek was er nog een expo door studenten van de plaatselijke kunstacademie.

En dus dat éne museum dat niet op de officiële lijst van musea staat. En waarom is dat de moeite waard om te bezoeken en te vermelden in mijn blog? OMDAT HET DE MOEITE IS! En nu serieus: Musée Angaladon huisvest niet alleen het énige echte Van Gogh-schilderij in hele Provence (de treinen hieronder), er zijn heel wat bekende namen te ontdekken: Degas, Picasso, Cézanne, Mondigliani,… Te ontdekken? Die schilders kennen we al, toch? Jup, dat is waar. Toch vind ik het een ontdekking omdat van sommigen het onbekende werken zijn of werken in opbouw waardoor je een unieke inkijk ‘achter de schermen’ krijgt…

Als uitsmijter nog wat stadszichten op weg naar koffie en de auto 😛

De eerste sporen van Vincent…

Maar Nimes en Lyon hebben weinig met Van Gogh…Dé stad bij uitstek is Arles. Mochten de Fransen eerlijk zijn (maar dat zijn ze nooit, daar zijn ze veel te fier voor 😉 ): Arles zou Arles niet zijn mocht Van Gogh er niet hebben gewoond. Arles heeft ook een arena maar zoals ik zei, die van Nimes is toch iets mooier 😉

Maar Arles heeft nogal wat te bieden. Voor de liefhebbers: er vertrekt achter het toeristisch informatiebureau een jeepsafari door de Camargue. 4 uur schudden en daarna 2uur in de file staan. Nope. This boy goes for culture!

Ik meteen richting de “Fondation Van Gogh“. Een hypermodern gebouw gewijd aan Vincent, moet ik gezien hebben. Driewerf helaas! De lieve Fransen hebben beslist collectief verlof te nemen deze week, dus sta ik voor een gesloten museum. Beuaark! Beetje dolen door Arles dan maar? Ah! Idee! Er zijn geocaches, daarmee kom ik nog wel eens op onverwachte plekken…

Leuke wandeling gedaan maar na een 45 minuten zijn alle caches gedaan en sta ik weer bij het startvak. Na een stripwinkel te zijn binnen/buitengestapt (strips kopen verzacht de zeden en blijkbaar is het ook goed tegen hoofdpijn), beslis ik toch maar naar het Museon Arlaten te gaan. Arlaten is een soort heemkundig museum over Arles maar betrekt er ook de Provence bij. Niet iets waar ik anders zou binnen stappen, maar dit toeval was toch een goeie zet! Het museum is gezellig opgebouwd, brengt een interessant verhaal en er loopt geen kat! Was je op de “espace Van Gogh” blijven hangen, dan weet je (1) wat “veel volk” wil zeggen en (2) hoezeer het fenomeen Van Gogh hier wordt uitgebuit. Het Café de Nuit, vandaag Café Van Gogh, was nog niet goed wakker, dat was een meevaller.

Maar voor het eerst leef ik me in in de gevoelens van Van Gogh. Ik wil dat gevoel capteren om het in mijn tekening God en Van Gogh over te brengen. Het gevoel van anoniem rond te kunnen lopen in een grote stad (als ik vandaag nog anoniem kan rondlopen moet dat 200 jaar geleden zeker zo geweest zijn). Verdwijnen in de massa, mensen observeren van op afstand zonder zelf gezien te worden, het kan in Arles.

Hieronder dus wat streetart, foto’s uit Museon Arlaten, de inkompoort van de instelling waar Vincent verbleef,… O ja, toch nog even meegeven dat in Arles en nergens anders in de Provence nog één origineel schilderij van Van Gogh te vinden is, behalve in het Musée Angladon (Avignon), daarover later meer.

En dus…

En zodoende zijn we meer dan 2000 blogs verder en komen we aan in de Provence met een gevulde to do-lijst. De eerste dag al meteen naar Nimes, nog zo’n Romeinse stad. Daar vlakbij Pont du Gard, de indrukwekkende aquaduct en daarmee heb je het dan ook gezegd. We waren nog iets te vroeg op het seizoen om al op de constructie te mogen wandelen, dus liepen we er maar gezellig naast 🙂 Dat was ook al best groots. Zotjes dat deze constructie Nimes destijds van water kon voorzien. Water over water, al was er beneden niet zoveel water meer in de stroom…nu al niet meer…

Dan verder naar Nimes. Prachtige glasramen in een kerk (waarvan de naam bij ontsnapt) bekijken en na een kleine wandeling door de stad de arena in. Zeg nu eerlijk, de Provence bezoeken en geen arena ingaan…dat is not done 😉 De arena van Nimes vind ik de beste voor de tiener; ze is goed bewaard + er staan uitlegborden over de gladiatoren én je kan zelf vrij in de arena lopen. Arena dat is Latijn voor zand, wist ge dat al?

La maison carrée heb ik nog eens links laten liggen. Ik weet nooit waarom en achteraf heb ik er meestal wel een beetje spijt van maar dan weer is het een goed excuus om nog ’s terug te gaan, niet?

Lyon: onderweg naar de Provence

Nergens beter om Van Gogh en zijn gemoed te leren kennen dan in de Provence. OK, OK, ik hoor je al zeggen “héla, en de vele plekken in Nederland, Wallonië of bvb Parijs dan?”…Je hebt gelijk, maar we moeten ook toegeven dat zijn commercieel succes in de Provence ligt. Daarmee doe ik geen afbreuk aan ander werk.

Op weg naar die prachtige streek, maken we een tussenstop in Lyon. Ondanks dat ik al ontelbaar aantal keren naar de Provence trok is Lyon in mijn geheugen gebleven als “de stad waar het filerijden eindelijk gedaan is”. De snelweg tussen Dijon en Lyon is in de zomermaanden een ware hel.

Strategisch gekozen om tijdens de paasvakantie af te zakken. En bijkomend voordeel: de Nederlanders en nu ook de Walen en de Fransen hun vakantie valt niet gelijk met dat van de Vlamingen. Komt dat goed uit voor ons en ook wel wat voor de horeca die nu een veel langere de flow aan bezoekers aankan 🙂

Lyon bestaat feitelijk uit 2 grote stadsdelen: een heel modern deel (beetje à la Rotterdam) en een klassiek, Romeins deel. Lyon pakt regelmatig graag uit met de Latijnse naam Lugdunum.

Bij momenten zou je jezelf zelfs in Rome wanen: majestueuze gebouwen met monumentale fonteinen.

Maar ik ga naar Lyon voornamelijk voor het museum van Schone Kunsten. Musee des Beaux-Arts is een gemeentelijk museum voor schone kunsten in Lyon en is een van de grootste kunstmusea in Frankrijk. Het museum is gehuisvest in een voormalig benedictijnenklooster uit de 17e en 18e eeuw. Ongelooflijk veel kunst! Maar…mijn god, overgestructureerd museum! Het is zodanig sterk opgedeeld dat ik, toch wel ervaren museumslet, er het noorden bij verlies. Het museum is zowel opgedeeld in tijd, strekking, geografie, grote en kleine items. Kunt u al voorstellen: je krijgt dus Rubensschilderijen zowel in de Barok, in de sectie 16e eeuw, Vlaamse schilders,… “Gij zult het hele museum door lopen” dus 😉

Maar is het museum de moeite waard? ABSOLUUT! Ondanks het teveel aan structuur is dit museum een kleine (maar daarom niet kleine) kopie van het Louvre. Reizen door de eeuwen heen langs artefacten die je nog niet eerder had gezien, of toch nog eens wou terug zien (want er staan ook kopies/afgietsels van bekende beelden). Van de Egyptische kunst naar de Grieken, de Romeinen, islamieten, middeleeuwen, barok, expressionisme,… enfin, ge hebt het allemaal gezien daar in Lyon!

KMSKA: Nationale Expo – Laatste weekend!

Terwijl we naar het laatste weekend van de Nationale Expo in het KMSKA toe gaan, wil ik je bij deze toch nog enkele goede redenen geven om naar dat museum af te zakken. Niet alleen krijg je er deze unieke expo bovenop, je kan er uren genieten van oude en recentere meesters. Ik ben er zaterdag om u te verblijden met een woordje uitleg als je dat wil.

Ik deed dit weekend nog ’s een stukje de ronde en geef je hieronder een andere blik op de collectie. Met enkele details die je misschien niet direct ziet (of maak er ineens een eigen persoonlijke zoektocht van om deze te vinden 😉 ) Al meteen een eigen kwisvraag (voor wie mij al lang volgt kan het geen probleem zijn): welk schilderij uit deze reeks heb ik ooit ’s nagetekend?

O ja, voor de kinderen is er ook een zoektocht doorheen het museum en hier en daar nog een leuke attractie.

Nog ’s pro memorie: de inkom is “gratis” voor houders van een museumpass. Heb je geen museumpass dan koop je die best al op voorhand want ter plekke kan je geen museumpass kopen.

Nu te zien: Eugeen Van Mieghem – Museum De Reede

Op aanraden van collega blogger Patricia naar het museum De Reede te Antwerpen geweest. De foto’s na het bezoek van Patricia waren zo boeiend dat ik deze expo niet kon laten liggen.

Eerlijk gezegd, ik kende het museum helemaal niet. Wat weer bewijst dat nationale zenders veel meer inspanning moeten doen om (ook) de eigen culturele activiteiten sexy te maken. Inspiratie kunnen ze daar zeker vinden bij NPO. Maar goed, ik blog niet om te janken over de VRT, ik blog over een keitoffe expo.

Museum De Reede exposeert werk van Eugeen Van Mieghem, Francisco Goya, Felicien Rops en Edvard Munch. Wie graag tekeningen ziet of zelf graag tekent zal hier absoluut aan zijn trekken komen. Dit museum (van “normaal” formaat) toont een hele collectie aan werken. Sommige komen bekend over maar andere zijn totaal nieuw, zelfs vernieuwend.

Door de voornamelijk zwart-witte tekeningen krijgt de expo een heel apart sfeertje. Dit in de mix met thema’s als erotiek, prostitutie, angst, oorlog, ziekte en dood klinkt het ineens erg zwaar beladen. Maar die indruk had ik tijdens het bezoek helemaal niet. Dat het geen feel-good-expo is, dat is dan ook weer duidelijk maar ’t is niet dat ge’r depressief buiten komt. Ik vond het eerder regelmatig hoopgevende beelden. De tekeningen stralen allemaal heel veel kracht uit, dynamiek. Enfin, ik had mijn fototoestel mee en heb bijna de hele expo vastgelegd omdat ik er maar niet genoeg kon van krijgen.

En mijn jongste spruit die heeft zich bezig gehouden met de bundel opdrachten voor kinderen. Kleurprenten, zoekopdrachten,…en basisuitleg over de kunstenaars, het zit er allemaal in.

De expo Eugeen Van Mieghem loopt nog tot 16.01.2023. Gratis voor Museumpassers. Je kan ook in het pand naast het museum extra werken uit de vaste collectie gaan bekijken. Het museum ligt vlakbij het KMSKA, Museum Mayer van den Bergh, het Rubenshuis,…allez, genoeg om zeker uw dag te vullen.

Buren bij Kunstenaars: volgend weekend!

Vriend-kunstenaar Carlos Caluwier stuurde gisteren onderstaand bericht de wereld in. Van mijn kant wil ik graag ook mijn collegae-kunstenaars in beeld brengen. Er zijn namelijk redenen genoeg om naar Zwevegem af te zakken en naar Max zijn verhalen te komen luisteren maar er zijn minstens evenveel goede redenen om naar Carlos en Bieke hun werken te komen kijken.

Zwevegem = 15 minuten van Kortrijk, 35 minuten van Gent. Een leuk zondagnamiddagverzetje.

Net als ik vertelt Carlos honderduit over zijn CCCorpus. Een figuur waar jaren aan gewerkt is om tot een homo-universalis te komen. Carlos evolueerde, evolueert en experimenteert met klassieke en nieuwste technieken om zijn verhaal meer kracht bij te zetten. Tegelijk evolueert zijn CCCorpus continu naar een menselijk figuur dat je altijd aanspreekt, wie je ook bent, waar je ook bent en hoe je je ook voelt.

Dag iedereen

Het is weer zover! We zetten onze deuren terug open voor Buren Bij Kunstenaars! 

Dit jaar wordt het een bijzondere editie. We zijn deze keer met drie kunstenaars onder één dak. Onze gastkunstenaar en goede vriend Max Van Hemel is dit jaar van de partij. Max staat gekend voor zijn potloodtekeningen vergezeld van een boeiend verhaal. Een belevenis op zich. Ook voor Bieke wordt het een soort primeur. Bieke brengt haar eerste collectie zilver mee. Dit jaar wordt dus een mix van zilveroorringen en sieraden met glas.

Verder ben je natuurlijk van harte welkom in mijn atelier om achter de schermen van de CCCorpus te kijken en in de woonkamer de collectie te bekijken. 

De voorbije jaren zijn ook wat bijzonder geweest… Zo hebben we wat gezelligheid en bijpraten in te halen! Daarom hebben we besloten om een extra dag onze deuren open te zetten. 

Dus wees ook van harte welkom op vrijdag voor kunst te kijken, bij te praten en een drankje!

Een overzicht van de openingsuren kan je vinden in de flyer!

Tot dan!

Bieke, Max en Carlos

Carlos Caluwier

watermolenstraat 3
8550 zwevegem

beeldend kunstenaar
www.caluwier.net
carlos@caluwier.net
056757038
0476738225

Tutankhamun: kom binnen

Momenteel loopt de expo “Toutankamon” in Tour & Taxis in Brussel. Ik had de expo al eerder gezien op de Heizel ergens 2011. Er was ook al de expo in Luik. En ergens op één van de expo’s heb ik een beeld van Nefertiti gezien, zowel in kleur als in “wit” en ook die voorsteven van een boot op de Nijl, maar in welke expo dat precies weer was, dat ben ik vergeten.

Maar dat was allemaal voor de jongste in huis er zich écht van bewust kon zijn dat er zoiets als Egyptische geschiedenis bestaat. Dus wij met z’n tweetjes naar Brussel voor meer…

Bij deze expo staat de graftombe van Toetanchamon centraal. Er wordt wel gesproken over de dynastieën maar dat is niet echt de focus van het gebeuren. Voor mocht er toch nog een aardling bestaan die niet weet wie Toetanchamon is: da’s diene dooien met zijn gouden masker, valse baard en oorbellen aan. Bijna een dragqueen maar dan van 3000 jaar geleden…

De expo neemt je mee door de gedreven en soms wel wanhopige zoektocht van Howard Carter naar het graf van deze farao. Het graf dat

Lees verder “Tutankhamun: kom binnen”

Sint-Janshospitaal: verstoort

Weekendje in Brugge met de kleinsten. Dat vraagt om een museumbezoek. Allez, eerlijk gezegd, het was omgekeerd. Niet dat ik eerst naar Brugge trek en me dan afvraag wat er te zien is. Zo werkt dat niet. Eerst gaan we voor “wat is er te zien” en daarna “waar gaan we naartoe” 😉

Deze keer liet ik me leiden door Charlotte Caspers (aflevering Blauw) die op zoek ging naar kleuren in Brugge en daarbij het Sint-Janshospitaal aandeed. Prachtige schilderijen van Hans Memling en consoorten sieren het interieur van het voormalige ziekenhuis. Niet alleen religieus geïnspireerde schilderijen maar ook scènes uit het dagelijkse leven van toen zijn er te zien.

Het bezoek bestaat uit 2 delen: een deel in het oud hospitaal (wat er langs straatkant uitziet als een kerk) en deel 2 is een bezoek aan de vroegere apotheek van het hospitaal. Voor beide delen is er tekst en uitleg voorzien zodat je niet al te veel moet voorbereiden om mee te zijn in het verhaal. Tickets moet je wel kopen in het hospitaal (het kerkachtige gebouw), dus daar begint jouw bezoek 🙂

Nog tot 25 september 2022 loopt er de expo door Otobong Nkanga die de klassieke opstelling van het museum verstoo(r)t. Vele schilderijen die er anders te zien zijn werden tijdelijk verwijderd. De expo Otobong Nkanga vind ik maar niks. Het is niet de context noch de locatie waar ik dit soort kunst wil zien. Doe dat maar in een museum voor moderne kunsten ofzo. De “dialoog” (het toverwoord van de promotoren van moderne kunst) waarover men het heeft ontgaat mij helemaal maar dan is deze dame meer gewoon om met stenen te spreken…Wat is er toch mis met de liefde voor de Vlaamse kunst. Het voelt alsof we er niet meer fier mogen op zijn.

Meer info over de tentoonstellingen, openingsuren ed. vind je op de website van het Sint-Janshospitaal. Er is wel een leuk parcours/zoektocht voor de kinderen, ook nav de tijdelijke expo. Ben je – zoals ons – fan van Harry Potter, stap dan zeker ook ’s naar Wizardshop Olleke, een klein winkeltje met wel héél veel spullen voor de Potter- & Hobbitfans.

Villa Empain: Portrait of a lady

Nog tot 4 september loopt de expo “Portrait of a lady” in Villa Empain te Brussel. Omdat dit adres al een tijdje op mijn “to do” staat maakte ik gebruik van de gratis toegang op de 1e woensdag van de maand om de expo, de villa en de tuin te bezoeken.

De tentoonstelling is mijn ideale droom van een expo: oude meesters gemixt met hedendaagse kunst. En dan nog vooral figuratieve kunst waarin de mens centraal staat. Daarenboven geen (wat ik zelf noem) apathische werken die doen alsof de bezoeker niet bestaat of te min is, hé Michaël, maar wél kunst die rechtstreeks in dialoog gaat. Zalig mooie werken die mij aankijken, die vragen “hoe is’t met u?” of “zeg, wa vinde van mijn gat in deze rok?” 😉

Maar serieus; het is een mooie expo rond hoe we vrouw in de kunst percipiëren. Opgedeeld in verschillende benaderingen als portretten, erotische objecten, partners, dagelijks leven,… met interessante – down to earth – uitleg op panelen. Kortom: zeker de moeite waard om langs te gaan.

En ben je er dan toch, neem de tijd om ook ’s rond te kijken naar de architectuur van de villa, de tuin, de uitstraling die ze nu heeft en vroeger had (met sjieke salons om gasten te ontvangen ed). Tegelijk met Portrait of a lady loopt in de kelder nog tot 21/8 de expo rond architect Michel Polak. De naam zegt u niets? Hij is o.a. de architect van Villa Empain maar ook van Résidence Palace en het Plaza Hotel. De expo geeft een interessante inkijk over de architectuur en het leven in het eerste deel van de 20e eeuw. Beetje gelijk Titanic maar dan zonder Leonardo 🙂

Lintjes fietsen

Het vorige weekend was mijn agenda goed gevuld. Wanneer 3 kunstroutes tegelijk starten, is dat niet echt abnormaal 🙂

Het grootste feest kregen we (= ikzelf en Junior²) in de Poetoustraat. Daar ligt het epicentrum van de #meerkunstinmijnwijk-route Mariakerke. Maar er was tegelijk ook de officiële inhuldiging van de tekening van een onbekende man (waarvan we stiekem vermoeden dat het een zelfportret is) door Emiel Poetou zelf. De tekening is een rariteit want van het tekenwerk van Poetou blijft niet veel meer over. Junior² kreeg de eer het lintje voor de onthulling door te knippen in bijzijn van de deelnemers aan de kunstroute. De tekening is nog de hele maand mei te zien naast het huis waar Emiel Poetou heeft gewoond.

Van deze opening naar de “inhuldigingsrit” van Wondel’Art, de kunstroute in organisatie van het Cultuurplatform Wondelgem. Ook daar heel wat werken te zien maar dan wel van meerdere kunstenaars aangesloten bij het CPW. Een tocht van 15km die onder vrienden, met de nodige gezelligheid en woordjes uitleg door de kunstenaars zelf, 4uur duurde. Meer info over dit event en deze route: https://www.cpwondelgem.be/

De GPX (=voorgeprogrammeerde GPS-route) van #meerkunstinmijnwijk kan je hier downloaden of via de website http://www.meerkunstinmijnwijk.be De GPX van Wondel’ART kan je downloaden via deze link. Een GPX-lezer kan je gratis downloaden via jouw app-store.

#meerkunstinmijnwijk: hartverwarmende kunstwandeling

Zin in een andere wandelroute met leuke, hartverwarmende kunst? Dan moet je in Mariakerke de route #meerkunstinmijnwijk volgen. Wandel vrij of volg de wandelsuggesties naar 45 panelen met foto’s van Katleen Van Huffel en tekeningen van Max Van Hemel. Deze expo loopt de hele maand mei. Meer info op www.meerkunstinmijnwijk.be

Deelnemende straten: A. Claeys-Bouüaertlaan, Eekstuk, Kollekasteelstraat, Mariakerkeplein, Melkweide, Oranjebommstraat, R. Van de Puttestraat, Rodonkstraat, Emiel Poetoustraat, Vliegpleinkouter, Zandloperstraat & Zuidbroek.

Wil je daarna nog meer wandelen, nog meer kunst zien? Bezoek dan Wondel’Art of Kunstkapellen

#meerkunstinmijnwijk: nog 1 dikke week aftellen

Achter de schermen wordt hard gewerkt om de kunstroute #meerkunstinmijnwijk op poten te krijgen. Tegelijk met de kapellekesroute en de wandelroute in Wondelgem worden selecties van beelden gemaakt, drukwerk besteld, etc etc.

De helft van de route staat al in de voortuinen. We kregen nu al massa’s hartverwarmende reacties, zowel van de deelnemers als van wandelaars. Volgens planning staat zaterdagavond het hele parcours opgesteld, wil je een “avant première” dan kan je vanaf zondag de wandeling al eens aflopen. De deelnemende straten staan op de flyer en een suggestie van een wandeling vind je op de website www.meerkunstinmijnwijk.be

Met enige fierheid stellen we hierbij de promotiekaartjes voor. Ze worden gebust bij de bewoners in de buurt van de deelnemende straten en zijn ook te vinden bij bakker Ann & Philip + in de B&B Jan Van Gent. Wie ons wil helpen door ergens een stapeltje te leggen of door zelf een straat (het mogen er ook meer zijn) te bussen, geef een seintje. Je helpt er niet alleen de kunst mee maar evengoed de hele wijk 🙂

Wil je volgend jaar ook zo’n wandeling met onze panelen in jouw buurt opzetten? Laat het weten op max.vanhemel@gmail.com Na de afbouw van deze expo, gaan we er graag mee op toernee 🙂

KMKG (Brussel): de wereld rond in 10.000 jaar

Het Kunsthistorisch Museum ofte Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis (maar wie onthoudt dat nog?) bezocht. Het stond al tijdens de krokusvakantie op het programma maar reserveren kon toen niet dus deden we ’t nu maar. Verwachting was dat we zo een beetje de specifieke afdelingen die we ook in’t Louvre vinden, hier zouden terug vinden maar dan wel in ’t klein.

Dus wij met de trein vanuit Gent, de metro in en dan ben je op een uurtje aan de deur van het museum. Alweer een vleugel van het indrukwekkende Jubelpark. Alweer een stuk waar ik nog nooit eerder was geweest. Ik twijfel nog ik niet eerder in het Legermuseum was maar goed, dat doet er eigenlijk allemaal niet toe.

Omwille van Corona is er een eenrichtingsparcours uitgestippeld. Dat maakt de visite een beetje onwennig omdat Lees verder “KMKG (Brussel): de wereld rond in 10.000 jaar”

Awoe en Hoera!

Ik heb maanden gewerkt naar een nieuw expo in het landgoed De Campagne. Helaas krijg ik van Stad Gent maar geen goedkeuring krijg om een expo te organiseren in De Campagne. Dat Gent graag uitpakt dat ze veel doen voor kunstmakers in deze tijden, ik durf er over te twijfelen. Eigen musea die kunnen zonder problemen open. Initiatieven door kleinere organisaties worden “afwachtend” beoordeeld. Een positief beleid ontbreekt in Gent, in Vlaanderen, in België.

“Wij wachten verder nieuws van het overlegcomité af. Cultuur Gent volgt de aldaar genomen beslissingen op.”

Het geeft weinig vertrouwen in de diensten en duidelijk heeft men vice versa ook weinig vertrouwen in het correct organiseren door kleinere organisaties. Worden we bekeken als een hoopje kinderen in het Ter Kamerenbos? Het laat me geen keuze en de stekker gaat er uit voor 2021.

Janken dat helpt niet. Dus heb ik – in navolging van de openlucht expo van vorig jaar – een nieuwe opgesteld samen met collega Katleen Van Huffel. Dankzij de steun van vele Mariakerkenaren komt er MEER KUNST IN MIJN WIJK. En niet alleen mijn wijk maar ook hun wijk. Meer dan 45 werken zullen in Mariakerke te zien zijn. meer info op www.meerkunstinmijnwijk.be Ik ben er van overtuigd dat Mariakerke een hart heeft voor kunst en dat we hier een nieuwe frisse kunstwind kunnen laten waaien.

Tegelijk loopt er ook nog een kunstwandeling in Wondelgem waar ook nog werken van mezelf en Katleen te zien zijn. Voor wie onze Open Air 2020 gemist heeft, zeker een “must see”. En met een beetje geluk zullen er ook nog 2 openlucht expo’s in Evergem volgen. Daarover later meer.

Kortom: awoe Stad Gent en hoera cultuur!

PS: wil je graag ook zelf meer kunst in je wijk? Stuur me een mailtje en misschien komen we binnenkort onze panelen in jouw wijk exposeren.

BAM: Roy Lichtenstein

Ik hou van teamplayers, mensen die hun ervaringen delen en daarmee anderen op ideeën brengen om zodoende leuke dingen te gaan beleven. Op de Insta van Annelies Storms zag ik dat ze een uitstap had gedaan naar een expo met het werk van Roy Lichtenstein. Dat moest je mij geen 2x zeggen, Google erbij en wij daar naartoe.

Een pedagogische studiedag kwam goed uit om de afstand Gent – Bergen (Mons) af te leggen: 1u30. Dan toch maar met de auto. Parking vlakbij het museum. Handig.

Omwille van corona is ook hier verplicht tickets op voorhand te reserveren. We kregen 90 minuten om de expo te bezoeken. Een mooi modern gebouw met een fris wit interieur, dat geeft goesting om in te wandelen. Goed georganiseerd qua corona met overal wandelrichtingen en waar kruising mogelijk is (bvb bij een deur) staan duidelijke pijlen op de grond. Ook doorheen de expo bestaat er een wandelrichting wat niet alleen goed is voor corona maar evenzeer voor het verloop van de tentoonstelling.

De zalen zijn mooi, overzichtelijk en thematisch (daarom niet altijd chronologisch) opgesteld. Dit maakt dat de tentoonstelling een prachtig overzicht geeft van het werk van Lichtenstein. Ik was immers altijd van mening dat we tot vervelens toe uitvergrootte stripplaatjes zouden zien maar dat was het verre van. De expo begint met een aantal drukken van (hout)snedes die er nogal kinderlijk getekend uit zien. Verder in de expo maken we kennis met conceptueel werk, abstract, werk naar andere bekende schilders (Van Gogh, Dali, Picasso,…) en natuurlijk ook de stripverhalen. Ja, ik ben helemaal fan geworden. De fotoreeks is een beetje een spoilerreeks maar als je er niet meer zou geraken, dan heb je toch een goed overzicht van de tentoonstelling.

Bijkomend interessant is dat niet alleen het werk maar ook de toegepaste techniek wordt in beeld gebracht. Een video met “the making of” en een drukkersatelier zijn te zien. De expo Lichtenstein loopt over 2 verdiepingen. Op de kelderverdieping in hedendaagse werk te zien van o.a. Peter Klasen, Pol Mark, Bertrand Lefevre,… De expo loopt nog tot 18 april 2021 dus haast u als je ze nog wil zien.

tickets via: https://www.visitmons.nl/  gratis voor museumpashouders

 

Kina: een museum (bijna) voor ons alleen

In plaats van passief thuis te zitten gingen we vandaag nog ’s op stap. Omdat we geen zin hadden in lange afstanden, kwam de kleinsten om het idee om naar De Wereld van Kina te gaan (het huis zoals ze dat zeggen op de website). Het Kina-museum bestaat uit 2 delen: een tuin, gelegen in het Berouw, en een huis op het Sint-Pietersplein. Dat “huis” moet je met een korrel zout nemen want dat huis is een ferm appartement groot. Een hele vleugel van het Sint-Pieterscomplex huisvest het Gentse Natuurhistorisch museum.

De oudere garde zal het Kina-museum kennen als het museum Thierry. Leo Michel Thierry was een Vlaams onderwijzer en wetenschap- en natuurpopularisator. Een wetenschapsinfluencer avant la lettre dus. Alles wat hij verzamelde werd als een museum opgesteld en heet dus vandaag Kina.

Omwille van corona wordt ook hier met tijdsblokken gewerkt maar nog interessanter Lees verder “Kina: een museum (bijna) voor ons alleen”

Legermuseum: War is (not) over.

Ik liet me even inspireren door de titel van een kerstlied van John Lennon om deze blog over het eerste deel van ons bezoek aan het Legermuseum op te maken. Officieel spreken we over “Koninklijk Museum van het Leger en de Krijgsgeschiedenis” en dat is een hele boterham. Bijna net zoveel boterham dan het museum op zich want wie regelmatig met honger naar kennis een museum verlaat zal hier wel voldaan naar buiten gaan.

Het museum is gelegen in de megamachtige gebouwen van het Jubelpark te Brussel (pour les flamands: de cinquantenaire). Een locatie die blijkbaar al van oudsher garnizoenen huisvest. Het Jubelpark is vrij soepel bereikbaar via de Metro, dat viel dus nog goed mee. Het herbergt 2 grote musea: Autoworld en dus ook het Legermuseum. Op wandelafstand zijn er nog heel wat andere bezienswaardigheden maar daarover een andere keer meer.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het legermuseum windt er geen doekjes om. Al meteen na de inkomzaal word je terug gekatapulteerd naar de slag van Waterloo met Lees verder “Legermuseum: War is (not) over.”