Het truukje

Ik vergelijk tekenen dikwijls met voetballen. Het is niet “een truukje” dat je zomaar uit de mouw schudt. Het vraagt training, techniek, kennis, inzicht en vooral veel, heel veel ervaring. Om naast het fijne werk de handeling van het snelle schetsen niet te verliezen, maakte ik op deze erg regenachtige dag deze tekening. Met Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band (Beatles) & The Final (Wham!) als sfeermakers en oppeppers.

Triptiek van het leven: tekenstart

Het wordt tijd dat ik nog ’s blog over mijn eigen werk. Je zou al gaan denken dat ik nog louter reviews schrijf. Het is zeker niet zo. Achter de schermen werk ik al maanden aan de tentoonstelling 2019. Daarbij is het algemeen thema bepaald en kreeg ik een akkoord tot deelname van al 6 artistiekelingen. Meer nieuws daarover later.

Meanwhile werk ik ook aan eigen werk. Want ik wil tegen november 2019 ook zelf wel iets te tonen hebben. De verwachtingen zijn nog divers maar ze liggen sowieso hoog. Met deze blog wordt dan meteen duidelijk dat de ART-tist-expo 2019 de Bruegel-toren niet zal tonen. Voor die expo serveer ik u met veel plezier het vervolg op de triptiek van de dood die bij de expo 2017 werd voorgesteld. Vandaag werden de eerste stappen gezet. Het is dus (nog) niet de kopie van het retabel van het Lam Gods geworden al blijft dat wel in mijn gedachten spoken.

De volgende triptiek wordt de triptiek van het leven. Het gaat natuurlijk over het begin, het ontstaan van het leven. Als contrast met de triptiek van de dood. Maar het gaat verder. Ik had het pas kunnen kiezen van “waarom leven wij” maar ik heb het pad van het plezier, het genot, de leute gekozen. Niet uitbundig maar toch met wat meer frivoliteit dan het filosofisch zware thema van het existentialisme. En zo weet u ook dat weer. Dus best vrienden, kennissen en familie, het worden weer interessante gesprekken bij de kerstdis.

Afijn, het gaat ‘m natuurlijk finaal om het beeld. En het beeld dat is waar ik dus vandaag aan begonnen ben. Na maanden voorbereiden, overwegen, afwegen, schetsen, schrappen, herschetsen etc etc. staat de eerste tekening op groot formaat op papier. En dat “groot formaat” mag gerust letterlijk worden genomen. De triptiek zal in totaal 260x190cm (exclusief lijst) zijn. Dat is ongeveer 2x zo groot dan de vorige triptiek. En dat heeft technisch gezien alweer heel wat uitdagingen met zich meegebracht. Maar daarover later meer. Voorlopig laat ik u hierbij nog de eerste schetsen van nieuwe triptiek.

 

 

Niet te missen: Bellingen, Kunst in het dorp

(Vlaams-)Brabant…Ik kan er uren lyrisch over zijn. Waarom? Daarom:

Ruimte! Gent is een geweldige stad maar de muren, de hoogtes, kunnen soms zo verstikkend zijn. Dezelfde gedachte – niet gevoel – krijg ik wanneer ik aan zee vanop het strand landinwaards kijk. Hoe komt een mens er toe zo’n (aan zee zeker) hoge muren te bouwen en het landschap zo te verprutsen dat alle zin voor ruimte verdwijnt. Wel, Brabant heeft ruimte. Een beetje mee geholpen door het heuvellandschap is het bij elke helling genieten van het kilometers wijde zicht. Het is goud waard.

Ik hoor nu al een paar mensen denken: “maar dat hebben we in Gent ook”. Dat zal wel. Ik kan vanuit Mariakerke de toren van Sint-Pieterskerk zien…In de winter…Wanneer ik door de bomen kan kijken. Om het toch even te situeren zet ik de 2 satellietbeelden even naast mekaar. De bruine blokken links zijn geen gebouwen maar velden…

En waarom was ik deze keer in Bellingen? Voor “Kunst in het dorp“. O ja, Bellingen dat ligt op een boogscheut van Halle, op ongeveer 15km van Ninove. Kwestie van het een beetje te situeren dus. Maar “Kunst in het dorp” is een jaarlijks kunstevent en loopt nu voor de 17e keer. Waarom ik hier niet eerder van hoorde is mij een mysterie maar wat ik u nu zeker al kan meegeven is dat het een NIET TE MISSEN event is. Van dorpjes als Bellingen verwacht je geen hoogstandje. Maar Bellingen kijkt over de grenzen. Deze organisatie weet van aanpakken. En dat in een verrassend kader! Een oud kasteel, oud klooster dat er van buiten eerder uit ziet als een dorpsschooltje heeft achter de gevel ongelooflijk knappe ruimten. Met de juiste belichting en een perfecte omkadering (Geuze om te drinken, klassieke & jazz-concerten) wordt het een event dat je eigenlijk in de grootsteden verwacht.

Meer dan 38 kunstenaars (want er zitten ook collectieven bij) maken er een prachtig moment van. Ik deed de toer 2x en dat wil wel wat zeggen. In mijn programmaboekje kruiste ik Annie Postelmans, Christien Dutoit, Willy Ronsmans, Patrick Dewit, Philip Van Hoeck, Geert Van Rysseghem en Pedro Piet aan. Persoonlijk was het weerzien met mijn leerkracht technisch tekenen/esthetica Piet Deryckere zeer warm.

Ik noteer het event als “hier wil ik zeker nog eens aan deelnemen!” (Bart, noteer het maar al)

klik op de poster voor meer info rond Kunst in het dorp 2018

Magritte for kids

Musea…Beurk! Saai! Boring! Zo ni cool maat! Edde niks anders?

Ik vind kunst en cultuur als onderdeel van (een rijke) opvoeding erg belangrijk. Goede schoolresultaten zijn prima maar het echte leven begint pas wanneer die (basis)kennis verrijkt wordt met inspiratie, creativiteit, wereldkennis,…Een van de onderdelen die we vandaag op vergaderingen regelmatig horen is “out of the box”. En waar haal je dan inspiratie?..Juist…Neen, fout! Eerlijk? Het was gewoon een pedagogische studiedag en ik was op zoek naar iets leuk. Zo kwam ik op de site van het museum Magritte terecht waar ik nu de audiogids voor kinderen ontdekte. De clip voor de audiogids (6-12) deed het helemaal. Goed opgebouwd, boeiend verteld, frivool en herkenbaar voor de kinderen. Wij daar naartoe. Voor 14euro (10euro voor mij+4euro voor de audiogids) hebben we entertainment voor 2uur. Reken er de trein (met een railpass) bij en voor 35euro in totaal zijt ge er vanaf. Hoe meer kinderen onder de 19 je mee brengt hoe goedkoper het wordt.

Er is ook nog een aparte gids voor 12 tot 18 jarigen. Maar luister gerust mee met uwe kleinen, ge steekt er zeker zelf nog wat van op. En het museum krijgt ge er bijna voor u alleen bij (als ge tijdens de week gaat toch)

En ondertussen laat ik u genieten van wat ik allemaal gezien hen. O ja, een aantal schilderijen zijn op reis naar andere tentoonstellingen. De open ruimtes zijn ingevuld door Nicolas Party. Een interessante aanvulling die niet vloekt met de vast collectie. Zelfs na mijn 3e bezoek aan dit museum blijf ik enthousiast.

Meer info over het museum vind je hier: https://www.musee-magritte-museum.be/nl  Een B-dagtrip heb ik niet gevonden.

Expo: No Match

De titel doet deze tentoonstelling geen eer aan want als er nu 3 kunstenaressen zijn die nu ’s wél samen gaan dan vind je ze zeker op deze tentoonstelling. Pia Cabuy, Isabel De Rijcke en Wendy Vandeputte tonen een selectie uit hun werk in Het Achterhuis, Diksmuidestraat 41, Gent.

Een knappe tentoonstelling die rust brengt. Ze sleept je mee naar wat ik “een tussenwereld” zou noemen. Een wereld die ergens ligt tussen het abstracte en het reële. In de werken herken je gezichten, voorwerpen, plaatsen maar je kan ze niet altijd plaatsen in een context. Verbeeldingstrelend dus. Laat gerust je gedachten en fantasie de vrije loop wanneer je deze werken ziet want ze slepen je mee naar een plek tussen waar zij zijn en waar jij bent. Een aanrader om langs te gaan dus!

Vandaag nog van 14u tot 18u. Meer info hier.