Een portret is altijd een uitdaging. Ieder mens is anders en meer dan een projecttekening moet een portret ook daadwerkelijk de persoon voorstellen (in beeld en ziel). Wanneer de opdracht om 3 gezichten op 1 blad te zetten binnenkomt is dat altijd een spek naar mijn bek. Dus voila, de 3 broers samen op 1 tekening. Blije en fiere ouders leggen een moment in het leven vast 🙂
Geen modellenschetsen meer maar dit eerste ontwerp voor the White Album wil ik u toch niet onthouden. Waarom niet? Omdat je er goed kan zien hoe een idee evolueert tussen het gedacht, schets(en) en finale tekening.
Een Beatle herken je aan zijn kapsel. Ik heb vroeger meer dan eens “ge zijt percies nen Beatle” moeten horen elke keer wanneer mijn haar te lang of slordig was. En geen Beatle zonder appel. Achter de appel zie je een stuk gitaar, dit is de verdwenen/gestolen gitaar van George Harrison. En dan nog wat psychedelische elementen als wegvliegende teksten, vogels, de zon, de zee,…
In de finale versie werden gitaar en appel uit mekaar gehaald en liet ik de groene kleur dan toch weg. De vogels werden vliegende varkens terwijl de walrus (waarvan iedereen weet dat het Paul is) op het strand werd gezet.
Als ik het zo herbekijk vind ik het zelf een geslaagde cover. Ik krijg er bijna spijt van dat ik ‘m verkocht heb. Gelukkig was het voor de Warmste Week.
meer over dit album vind je hier
De Lilith-reeks vertelt het verhaal van Lilith tussen een leeftijd van 12 tot ongeveer 18 jaar. In het Oude Testament zal Lilith wel een paar honderd jaren oud zijn geworden maar dat was toen 😉 Tijd veranderen 😀
Ik tekende Lilith in dit portret rond de leeftijd van 18jaar.
Met de Lilith-reeks komt meteen ook de vraag of je het liefst in alle onwetendheid leeft dan wel met de kennis van goed en kwaad. Bij die kennis hoort liefde en verdriet. Daar gaat het verhaal van de triptieken dan weer over. Om het deze keer niet met een Star Wars-uitspraak te zeggen: “with great power comes great responsibility”
Dit luik uit de Lilith-reeks is alweer een tekening van 2010 (wat gaat de tijd toch snel).
Voor de maand december probeer ik de 365 met een climax te beëindigen. Ik ga proberen om in deze laatste maand geen schetsen meer tussen de reeks te zetten maar alleen afgewerkte tekeningen. Ik weet nog niet of dat wel zal lukken maar wie niet waagt…
Deze tekening is eentje uit een kleine reeks. Ik maakte een paar tekeningen naar foto’s van een Canadese fotograaf. Ik vroeg wel eerst even of het mocht en dat bleek geen probleem. Ook beeld 324 is in basis van dezelfde fotograaf.
Dit is echt een heel slechte foto maar ik heb er geen ander beeld meer van. Het kind kijkt naar het licht en het licht staat voor het leven.
De tekening werd gebruikt als geboortekaartje…moest lukken dat het een tweeling ging zijn. Met de computer dubbelde ik het gezicht waardoor er dus 2 kindjes op het beeld kwamen…(of zo herinner ik het me toch).
Dit logo heb ik gemaakt voor mijn deelname aan Music for Life. Ik heb meerdere acties gedaan. De laatste was met de illustratie op de cover van de White Album van The Beatles. Veel opbrengst haal ik er meestal niet uit maar het gaat allemaal naar het goede doel en dat is wat telt. Organisaties hebben het al niet gemakkelijk. Zeker niet in tijden waar het grote geld ook naar de grote zakken gaat.
Dit jaar is er geen Music for Life. Er was Expo Magie waarmee ik hoop minstens de ongeveer 700 bezoekers (inclusief de kinderen deze keer) gelukkig te hebben gemaakt.
