Awoe en Hoera!

Ik heb maanden gewerkt naar een nieuw expo in het landgoed De Campagne. Helaas krijg ik van Stad Gent maar geen goedkeuring krijg om een expo te organiseren in De Campagne. Dat Gent graag uitpakt dat ze veel doen voor kunstmakers in deze tijden, ik durf er over te twijfelen. Eigen musea die kunnen zonder problemen open. Initiatieven door kleinere organisaties worden “afwachtend” beoordeeld. Een positief beleid ontbreekt in Gent, in Vlaanderen, in België.

“Wij wachten verder nieuws van het overlegcomité af. Cultuur Gent volgt de aldaar genomen beslissingen op.”

Het geeft weinig vertrouwen in de diensten en duidelijk heeft men vice versa ook weinig vertrouwen in het correct organiseren door kleinere organisaties. Worden we bekeken als een hoopje kinderen in het Ter Kamerenbos? Het laat me geen keuze en de stekker gaat er uit voor 2021.

MAAR!!!

Janken dat helpt niet. Dus heb ik – in navolging van de openlucht expo van vorig jaar – een nieuwe opgesteld samen met collega Katleen Van Huffel. Dankzij de steun van vele Mariakerkenaren komt er MEER KUNST IN MIJN WIJK. En niet alleen mijn wijk maar ook hun wijk. Meer dan 45 werken zullen in Mariakerke te zien zijn. meer info op www.meerkunstinmijnwijk.be Ik ben er van overtuigd dat Mariakerke een hart heeft voor kunst en dat we hier een nieuwe frisse kunstwind kunnen laten waaien.

Tegelijk loopt er ook nog een kunstwandeling in Wondelgem waar ook nog werken van mezelf en Katleen te zien zijn. Voor wie onze Open Air 2020 gemist heeft, zeker een “must see”. En met een beetje geluk zullen er ook nog 2 openlucht expo’s in Evergem volgen. Daarover later meer.

Kortom: awoe Stad Gent en hoera cultuur!

PS: wil je graag ook zelf meer kunst in je wijk? Stuur me een mailtje en misschien komen we binnenkort onze panelen in jouw wijk exposeren.

BAM: Roy Lichtenstein

Ik hou van teamplayers, mensen die hun ervaringen delen en daarmee anderen op ideeën brengen om zodoende leuke dingen te gaan beleven. Op de Insta van Annelies Storms zag ik dat ze een uitstap had gedaan naar een expo met het werk van Roy Lichtenstein. Dat moest je mij geen 2x zeggen, Google erbij en wij daar naartoe.

Een pedagogische studiedag kwam goed uit om de afstand Gent – Bergen (Mons) af te leggen: 1u30. Dan toch maar met de auto. Parking vlakbij het museum. Handig.

Omwille van corona is ook hier verplicht tickets op voorhand te reserveren. We kregen 90 minuten om de expo te bezoeken. Een mooi modern gebouw met een fris wit interieur, dat geeft goesting om in te wandelen. Goed georganiseerd qua corona met overal wandelrichtingen en waar kruising mogelijk is (bvb bij een deur) staan duidelijke pijlen op de grond. Ook doorheen de expo bestaat er een wandelrichting wat niet alleen goed is voor corona maar evenzeer voor het verloop van de tentoonstelling.

De zalen zijn mooi, overzichtelijk en thematisch (daarom niet altijd chronologisch) opgesteld. Dit maakt dat de tentoonstelling een prachtig overzicht geeft van het werk van Lichtenstein. Ik was immers altijd van mening dat we tot vervelens toe uitvergrootte stripplaatjes zouden zien maar dat was het verre van. De expo begint met een aantal drukken van (hout)snedes die er nogal kinderlijk getekend uit zien. Verder in de expo maken we kennis met conceptueel werk, abstract, werk naar andere bekende schilders (Van Gogh, Dali, Picasso,…) en natuurlijk ook de stripverhalen. Ja, ik ben helemaal fan geworden. De fotoreeks is een beetje een spoilerreeks maar als je er niet meer zou geraken, dan heb je toch een goed overzicht van de tentoonstelling.

Bijkomend interessant is dat niet alleen het werk maar ook de toegepaste techniek wordt in beeld gebracht. Een video met “the making of” en een drukkersatelier zijn te zien. De expo Lichtenstein loopt over 2 verdiepingen. Op de kelderverdieping in hedendaagse werk te zien van o.a. Peter Klasen, Pol Mark, Bertrand Lefevre,… De expo loopt nog tot 18 april 2021 dus haast u als je ze nog wil zien.

tickets via: https://www.visitmons.nl/  gratis voor museumpashouders

 

Bruegel 3: de imkers (2)

We gaan nog een beetje verder met streepjes trekken op de tekening. Allez, ’t is niet alleen streepjes trekken, het is ook de schets verder uittekenen en in-inkten.

Misschien zoek je naar het verschil met de vorige tussenstap en valt het niet zo meteen op omdat het vlak rechtsboven zo overheersend is. Bij deze is de voorgrond rechts onder uitgewerkt. De bijenkorf die op de grond ligt, de hoge grassen errond en de opvallende plant met grote bladeren centraal vooraan. Ik vraag me af welke plant dit wel zou kunnen zijn. Het doet mij denken aan een calla of een lepelplant maar daarvoor zijn de stengels van de bladeren te kort op de tekening. En het is ook niet echt een plant die je in het wild ziet. Laat staan in die tijd (de lepelplant komt oorspronkelijk uit het Amazonegebied). Strikt theoretisch is het wel mogelijk maar praktisch lijkt me dat onrealistisch. Tips zijn welkom 🙂

Naast het uitwerken van de voorgrond is ook de rechtse imker uitgewerkt. Het rieten masker en de pij (zie blog “0”) zijn nu wel duidelijk in beeld. Ik denk dat hij de bodem van de bijenkorf opent. Dat moest ik toch maar eens opzoeken: wat weten we eigenlijk over bijenkorven van rond 1500?

Opiniestuk: Culture, not culture

Opvallend bericht vandaag in de media (Radio2, VRT,…)

Terwijl er een massa aan tentoonstellingsruimten in Gent niet meer wordt toegewezen aan (kleinere) organisatoren, blijken de musea tijdens de paasvakantie (logischerwijs en bij gebrek aan mooi weer) overbevraagd. Tegelijk loopt nog steeds het nieuws dat men in Brussel de kunst van de 19e eeuw boven de Vlaamse meesters stelt.

Ik vraag me af wat de beweegreden is achter het feit dat grote musea mogen open gaan en de kleinere – doch erg ruime – tentoonstellingszalen onder dezelfde voorwaarden dan de musea NIET mogen open gaan. Waarom mag een museum openen?

• ze houden rekening met het aantal bezoekers per m² en verluchten de ruimte
• ze voorzien regelmatig ontsmettingsgels
• er wordt bezocht op reservatie zodat dat aantal bezoekers per m² onder controle is
• de reservatie = traceerbaarheid
• verluchten loopt via de aircosystemen (het is niet dat men in een museum de venster even open zet)
• mensen kruisen mekaar niet via een éénrichtingsparcours (mag ik vanuit ervaring hierbij toch kuchen?)
• bezoekers dragen een mondmasker, sommigen onder de neus en mogen het afzetten als G4S niet kijkt of wanneer ze iets willen zeggen aan mekaar.

Wat kan je doen in een tijdelijke tentoonstellingsruimte?

• je houdt rekening met het aantal bezoekers per m² en verlucht de ruimte
• je voorziet regelmatig ontsmettingsgels
• je zorgt ervoor dat er wordt bezocht op reservatie zodat dat aantal bezoekers per m² onder controle is
• de reservatie = traceerbaarheid
• verluchten loopt via meerdere open vensters, dan is er zeker voldoende luchtverversing
• je zorgt ervoor dat mensen mekaar niet kruisen via een éénrichtingsparcours
• omdat je je eigen werk/expo toch in het oog houdt, zie je dat iedereen altijd een mondmasker correct draagt en dat de afstand onder bubbels gerespecteerd blijft
• de expozaal heeft 2 deuren die wat uit mekaar liggen? Prima: er is geen kruispunt

Ik zie het verschil niet. In tegendeel: ik zie een miniatuur bloei van de lokale cultuursector (die meer is dan cafés en podia), mensen die eens op een andere manier buiten mogen, veel meer controle op de coronamaatregelen dan bij de klassieke musea (die het ook niet slecht doen, laat me daar toch wel héél duidelijk in zijn).

Gents beleid? Waar blijven jullie? Achter? Hoe lang nog?

Kina: een museum (bijna) voor ons alleen

In plaats van passief thuis te zitten gingen we vandaag nog ’s op stap. Omdat we geen zin hadden in lange afstanden, kwam de kleinsten om het idee om naar De Wereld van Kina te gaan (het huis zoals ze dat zeggen op de website). Het Kina-museum bestaat uit 2 delen: een tuin, gelegen in het Berouw, en een huis op het Sint-Pietersplein. Dat “huis” moet je met een korrel zout nemen want dat huis is een ferm appartement groot. Een hele vleugel van het Sint-Pieterscomplex huisvest het Gentse Natuurhistorisch museum.

De oudere garde zal het Kina-museum kennen als het museum Thierry. Leo Michel Thierry was een Vlaams onderwijzer en wetenschap- en natuurpopularisator. Een wetenschapsinfluencer avant la lettre dus. Alles wat hij verzamelde werd als een museum opgesteld en heet dus vandaag Kina.

Omwille van corona wordt ook hier met tijdsblokken gewerkt maar nog interessanter

Bruegel 3: de imkers (1)

Tijdens het opzetten van een tekening neem ik zelden pauzes. Ik ben dan in volle concentratie en niemand mag mij storen. Dat weten ze hier in huis; wanneer vader op zijn atelier kruipt en ’t is om iets nieuw te beginnen, dan blijven we uit zijn buurt. Zeker wanneer het gedetailleerde werken betreft. De Bruegels kan je zonder twijfel onder die rubriek zetten. Ze zijn van een redelijk hoge complexiteit en vragen wel wat inspanning, focus om op te zetten. Ik vind persoonlijk Bosch nog complexer daarom dat ik er mij tot nu nog niet heb aan gewaagd. Al zou ik voor Tessa wel eens een kopie kunnen maken van die kruistocht die in het Gentse MSK hangt. Die lijkt me niet zo moeilijk, alleen erg veel zwart in de achtergrond wat met potlood moeilijk haalbaar is.

Maar dit om te zeggen dat ik dus de schets van “De imkers” heb opgezet. En al meteen een eerste weetje te vertellen: De naam van Bruegel en datum van het werk staan rechtsonder. De datum noteert: MDLXV en dat zou willen zeggen dat het werk is getekend in 1000+500+50+10+5 = 1565. Maar een stuk van de ets werd afgesneden waardoor men vermoed dat het ergens 1568 werd gemaakt. Ik zet er de naam en datum later nog wel op, dat is afwerking 😉

Omdat ik echt niet vertrouwd ben met etsen en tekenen met stiften, ben ik maar achteraan begonnen met testen hoe dat precies loopt met dat streepjes zetten en zo te komen tot grijswaarden. Jaaaa! Lap! ‘k heb het dus weer aan mijn rekker…Was ik totaal vergeten…Bruegel…rechtshandig…Van Hemel…linkshandig…dat wordt weer ondersteboven tekenen. Maar het lukt. Ik zal wel nog iets fijnere stiftjes moeten kopen om verder het fijne werk te kunnen maken.

Maar vooral belangrijk hier is wat we te zien krijgen: in de boom rechtsachter kruipt een man “de boom in” 😉 Herkennen we dat beeld niet van een ander schilderij uit hetzelfde jaar? Ik laat het aan u over om dat te beoordelen…

1 jaar

1 jaar geleden ging ik de Toren van Babel afleveren bij de koper van dit werk. Ik beloofde dat – eens corona achter de rug – ik zou terug komen voor een persoonlijke uitleg in alle veilige omstandigheden. Tot vandaag heb ik die persoonlijke uitleg nog niet kunnen geven. Ik stuurde een mailtje om te laten weten dat ik die belofte nog niet vergeten ben maar dat we nog even geduld moeten hebben.

En toen kreeg ik dit prachtige antwoord…

Hey Max,

Is het ondertussen al 1 jaar,

Tijd vliegt
Leven vertraagt
Kunst vergaat
niet als je ontdekt
Hoe mooi elk detail
Is uitgewerkt
Dus nog steeds gelukkig
Te mogen kijken
naar jouw creatie
Geboetseerd
Met Bloed, zweet en tranen
Elke dag opnieuw
Leven vertraagt
Door kunst
Met een gelaat.

Ps: bedankt voor de kijktip.
Wat mij betreft: INDRUKwekkend

Mvg, F.

Wil je graag het hele verhaal rond de tekening van deze toren en de massa’s vele details (her)lezen? Klik dan op deze link.

Bruegel 3: de imkers (0)

Ondanks de corona zijn het voor mij drukke tijden. Niet dat ik het aantal bestellingen niet meer kan tellen (I wish), ik ben volop bezig met de geplande expo voor juni te voorzien van nieuw werk. Ik teken nu aan 5 tekeningen tegelijk, 1 staat klaar om van zodra er tijd is te starten en 1 staat klaar om in te lijsten. Dus 7 tekeningen tegelijk. Dat is een redelijk record maar het geeft me meer en meer het gevoel dat dit de juiste weg is en dat er een soort van “productielijn” ontstaat. De vorige jaren (met de triptieken) werd feitelijk evenveel getekend in oppervlakte. Nu zijn het meer maar kleinere tekeningen, dus veel meer verhalen bij de expo 🙂

Eén van de lopende tekeningen is Bruegel 3: de Imkers. Een Bruegel waar ik zelf veel bewondering voor heb. Het is geen schilderij of tekening maar een ets. Dat wil eigenlijk zeggen dat het – in mijn ogen – geen Bruegel is maar wel een werk naar Bruegel. Al weet de doorsnee mens wel dat in de tijd van B. etsen de enige manier was om op grotere schaal tekeningen te gaan verspreiden. Door middel van de ets kon een tekening immers gedrukt worden. Dat was handig voor de verspreiding en dus ook voor de naambekendheid.

 

Maar wat ik zo bijzonder vind aan

KW49: Een boontje voor de pub

Ik bespreek in mijn blogs meestal kunst met een finesse. Kunst met zin voor realiteit. Oog voor schoonheid…”la beauté”. Maar ook telkens met een dieper onderliggende boodschap. Zelden zijn het portretten om het portret (om mee te stoefen zoals we zeggen). En meestal situeert het repertoire waar ik het over heb ergens tussen de jaren -500 – 500, 1450 – 1650 om dan een sprongske te maken naar figuratieve kunst uit de jaren vanaf 1850.

Bij deze blog wil ik het eens hebben over een recent werk dat met enige finesse is gemaakt, zeker ook voor realiteit kent en absoluut een onderliggende boodschap mee geeft. En toch is het totaal anders dan wat ik “standaard” zou bespreken op mijn blog.

Een café zonder bier: The Beanery. Een installatie te zien in het Stedelijk museum van Amsterdam (SMA). Het SMA is zo wat het SMAK van Amsterdam met een vergelijkbare attitude. In alle bescheidenheid kan je de website van het SMA vinden onder de link https://www.stedelijk.nl/

Maar dus The Beanery als onderdeel van het SMA. Toch wel iets wat je moet gezien hebben. Verhaal: op een dag

#meerkunstinmijnwijk: doe mee en steun lokale kunst.

Creatief zijn is onze business. Als de deuren van de expozalen dicht blijven, dan laten we u bij een wandeling wel genieten van de werken van Max Van Hemel en Katleen Van Huffel.

De eerste panelen zijn als demo geplaatst in de Emiel Poetoustraat. Het toont niet alleen een werkje dat u vorig jaar al kon bewonderen maar ook hoe de aanpak loopt.
Grote panelen worden aan de hand van 2 kokers in de grond paneel recht gezet. De palen zitten ongeveer 50cm diep en zitten dus behoorlijk stevig vast. Een klein paneeltje wordt gemakkelijk ergens op gezet en met een draadje vast gemaakt. Of gewoonweg achter het raam 🙂

Wil je ook zo’n werk in je voortuin? Laat zeker voor 30 maart je horen. Al meer dan 20 mensen hebben toegezegd om peter of meter te worden van een werk. In april gaan we met de bewoners aan de slag om een wandeling uit stippelen (driehoek R4-Trekweg – Bourgoyen)  gedurende de maand mei.

Contacteer me via max.vanhemel@gmail.com of telefonisch op 0478 88 79 36

kleine afdruk (A5)

 

Legermuseum: War is (not) over.

Ik liet me even inspireren door de titel van een kerstlied van John Lennon om deze blog over het eerste deel van ons bezoek aan het Legermuseum op te maken. Officieel spreken we over “Koninklijk Museum van het Leger en de Krijgsgeschiedenis” en dat is een hele boterham. Bijna net zoveel boterham dan het museum op zich want wie regelmatig met honger naar kennis een museum verlaat zal hier wel voldaan naar buiten gaan.

Het museum is gelegen in de megamachtige gebouwen van het Jubelpark te Brussel (pour les flamands: de cinquantenaire). Een locatie die blijkbaar al van oudsher garnizoenen huisvest. Het Jubelpark is vrij soepel bereikbaar via de Metro, dat viel dus nog goed mee. Het herbergt 2 grote musea: Autoworld en dus ook het Legermuseum. Op wandelafstand zijn er nog heel wat andere bezienswaardigheden maar daarover een andere keer meer.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het legermuseum windt er geen doekjes om. Al meteen na de inkomzaal word je terug gekatapulteerd naar de slag van Waterloo met

Toren van Babel: het geheim van de meester

regelmatig post ik kunst- en cultuurweetjes. Heb je zelf ergens iets leuks gezien, laat het weten. Wie weet komt jouw cultuurweetje dan op de blog 🙂

Ergens in november 2017 begon ik aan een kopie van de (grote) Toren van Babel door Pieter Bruegel de oude (origineel: Boijmans – Van Beuningen) . Het kleinere broertje van de versie van het grote schilderij dat in Wenen hangt. Ik blogde er over tot februari 2019. Daarna volgden nog een paar blogs over het vervolgluik van de toren en wedstrijden/expo’s van de Toren en zijn moderne versie. Er waren ook nog de blogs rond de kopie van tekening (niet de ets – ik zeg het nog maar eens – ) van Kermis in Hoboken door Bruegel met vooral grappige verhalen en het grote mysterie rond het vaandel van de herberg.

Kortom veel leesvoer voor wie houdt van Bruegel of/en van de Vlaamse schilders. In het lopende seizoen van de NPO-reeks “Het geheim van de meester” werd nu toch ook wel een kopie van de Toren van Babel gemaakt zeker! Althans, dat was het doel. Want in “Het geheim van de meester” leggen de makers van het programma zich de deadline op om binnen de 3 weken de kopie af te ronden. Dat vond ik wel een straffe uitdaging aangezien ik er meer dan een jaar over deed om een (groot) stuk van het schilderij na te tekenen en in te kleuren. Hoe zouden zij dat op 3 weken klaar krijgen? Daar was ik nu wel ’s benieuwd naar.

Ik ga het niet allemaal verklappen maar de aflevering is zeker een “must see”. Je ziet er niet alleen de – voor mij zeer herkenbare – frustratie van het detail maar er worden ook hier weer interessante technische details prijs gegeven. Daarnaast tonen ze een echte “tredmolen” waarvan er meerdere te zien zijn op het schilderij. En natuurlijk weerstaan ook hier de makers niet aan het tellen van figuurtjes. Ik telde ze niet, ik wist dat het er meer dan 1000 zouden zijn. Ik telde het aantal bootjes in de haven en kwam op 83 uit.

https://www.npostart.nl/het-geheim-van-de-meester/23-02-2021/AT_2156611

Brussel: Broodhuis, al het goud van Brussel

Ik denk dat het museum van het Broodhuis is allicht het meest bekeken maar minst bezochte museum van Brussel. Ik durf zelfs te stellen dat de gemiddelde Brusselaar geen weet heeft dat er in het Broodhuis een museum zit. Maar ik wist dat wel 😉 En gewapend met mijn museumpas is dat museum nu gratis. Dus zeker een must-see tijdens ons weekendje in Brussel.

Het Broodhuis wordt in het Frans trouwens “Maison du Roi” genoemd.  Deze dubbele benaming vindt haar oorsprong in de geschiedenis van het gebouw: Broodhuis verwijst naar zijn eerste bestemming, een broodhal in de 13e eeuw, terwijl Maison du Roi verwijst naar de titel van de eigenaar van het bouwwerk, de hertog van Brabant. In de16e eeuw was laatstgenoemde niemand minder dan Keizer Karel, “koning” van Spanje. Dat huis is dan weer niet te verwarren met het café “Le roi d’Espagne” op de hoek van de Grote Markt. Een plaats waar vroeger wel eens “illegale zaken” gebeurden, vandaar de zijdeur in de gevel langs het straatje. Een escape-room avant la lettre.

Het Broodhuis neemt je mee door de geschiedenis van Brussel. Het gaat dieper

(voor)tuinen en gevels voor kunstliefhebbers

Vrienden, (regio) Gentenaars, Mariakerkenaars,

Vorige zomer hield ik samen met fotografe Katleen Van Huffel een openluchttentoonstelling in onze straat.
Omdat corona ons – kunstenaars – nog steeds niet toelaat om binnen te exposeren ben ik op zoek naar Mariakerkenaren, vrienden, Gentenaars die graag een (of meerdere) paneel met tekening of foto in hun voortuin plaatsen.

Heb je geen voortuin of wil je liever iets kleiners?

Er zijn ook leuke kleine drukjes (formaat A5) om ergens op een discretere wijze naast/op de brievenbus, het kastje van Telenet,…te plaatsen.
Doel is om tijdens de maand mei een kunstwandeling door Mariakerke op te zetten. Wie graag een grotere wandeling maakt kan onze wandeling combineren met de kunstwandeling Wondelgem. Daarover later zeker (veel) meer, want het zal de moeite zijn 🙂

Laat maar van je horen.

Max Van Hemel
0478 88 79 36
max.vanhemel@gmail.com
www.maxvanhemel.be

Daedalus en Icarus (8)

Ook blogger Koen Schyvens zorgt voor spannende verhalen. Hij vertelt over Daedalus en Icarus over verschillende blogs. Bloggers vinden het ook leuk dat hun schrijfsels gelezen worden. Klik dus zeker ook ’s door naar de blog van Koen en (voor wie zich niet kan houden) lees de epiloog in deel 9

Een uitgebreide herhaling van wat eraan vooraf ging, lijkt me niet nodig. Laat ik volstaan met een archeologisch stripverhaal over Icarus.

De rampvlucht van Icarus – Een romeinse sarcofaag – 2de eeuw

Van links naar rechts. De geschiedenis van Icarus’ – vlucht in drie taferelen. Eén: Daedalus vervaardigt de vleugels en krijgt daarbij hulp. Zijn het de hulpvaardige handen van de Moirai – de schikgodinnen die het levenslot van mensen en goden bepalen? Staan zij afgebeeld naast en onder de armen en vleugels van Icarus? In het midden: Icarus staat klaar voor zijn vlucht. En tenslotte de neergestorte, overmoedige Icarus. En (mogelijk) Apollo die deze tragische dood waarneemt.

DAEDALUS OP SICILIË

Wat vader Daedalus al vreesde, is ook gebeurd. Zijn roekeloze zoon

KW48: een tandje bij steken

regelmatig post ik kunst- en cultuurweetjes. Heb je zelf ergens iets leuks gezien, laat het weten. Wie weet komt jouw cultuurweetje dan op de blog 🙂

Portretten, het is een specialiteit op zich maar wat valt u op in onderstaande portretten? Er is iets wat ze allemaal gezamenlijk hebben…

Geen van de portretten heeft iemand die echt lacht, althans zeker niet met de tanden bloot. Neen, ook niet de Mona Lisa of de portretten van Van Eyck tot Rafael of Rembrandt lachen niet. Maar waarom niet? En waarom is dat vandaag wel het geval?

Natuurlijk was de tandhygiëne tot voor kort

8 maart: Internationale Vrouwendag

Vandaag is het Internationale Vrouwendag en er wordt gestaakt. Het Collecti.e.f 8 maars organiseert een derde nationale vrouwenstaking. Alle vrouwen en genderminderheden worden opgeroepen om die dag alle werk neer te leggen: betaald of onbetaald werk, zorg voor anderen, huishoudelijk werk, studies en consumptie. De actie wil al het onzichtbaar en ondergewaardeerd werk zichtbaar maken dat vrouwen dagelijks doen. Wie mij een beetje kent weet dat ge mij daarmee op mijn paard krijgt, ik verdedig het standpunt dat iedereen die zorg, huiswerk, studies,…doet moet gelijk behandeld worden. Punt. Maar omdat het meest achteruitgeschoven mensen de vrouwen zijn, neem ik het ook voor hen mee op in mijn betoog. Daarom plaats ik vandaag een special over 10 invloedrijke vrouwen in de Nederlandse schilderkunst. Klikken op deze link of op de foto is de boodschap 🙂

Tussen 11u30 en 12u30 is er ook nog de webinar over “De rol van de vrouw in het 21e-eeuws parlement” met Stephanie D’hose en Eliane Tillieux. Je kan die webinar via deze link volgen: https://bit.ly/3dUpgVS

 

Daedalus en Icarus (7)

Ook blogger Koen Schyvens zorgt voor spannende verhalen. Hij vertelt over Daedalus en Icarus over verschillende blogs.

Het is vast wel duidelijk voor de lezer dat ik de draad weer heb opgepakt van mijn vertelling over de mythologische architect en zijn zoon. Wie was dat ook alweer? Wat gebeurde er ook alweer? Klik HIER als je dat nog (even) wilt nalezen. Kwestie van het geheugen op te frissen.

Daedalus and Icarus – Andrea Sacchi (1645) (Musei di Strada Nuova)

DE VAL VAN ICARUS

Daar zitten ze dan. Klaar voor vertrek. Daedalus beseft

Van Eyck (03): Portret van kardinaal Albergati

Veel en lang kan ik over dit portret niet vertellen. Veel geschiedenis zit er niet achter en qua complexiteit hebben we er al moeilijkere op de tafel gelegd 😉 Het origineel en mijn versie zijn ook maar een A3tje groot.

Ik ben blij met het resultaat en K. (het model) ook. Hieronder nog de versie zoals jullie deze nooit nog zullen zien. De randen zullen worden bijgesneden tot op het formaat van het originele schilderij. Ik zou ’s moeten uitzoeken of deze ook ooit is overgezet op doek (zie mijn kunstweetjes) maar ik had zo de indruk van niet. Al blijven de Van Eyck’s, net als de Bruegels erg fragiel. En zeker deze die op papier is gemaakt. Ik laat ‘m in de goede zorgen van mijn maat Hugo Martens die ‘m zal verkleven en inlijsten.

Huis van Alijn en de mysterieuze verdwijning van Hendrik

In het (tot nu) meest kindvriendelijke museum van Gent en bij uitbreiding Vlaanderen is er iets ergs gebeurd! Hendrik Alijn, het huisspook van het museum, is verdwenen.

In het (volks-)museum dat bol staat van jeugdherinneringen ga je terug door de laatste 50 jaren. Foto’s, video’s, verpakkingen, toestellen van de jaren ’50 tot ergens jaren ’80 vullen het museum. Het is onvermijdelijk dat je aan je gezelschap (of in eigen gedachten) zegt: “hee, dat heb ik ook nog gehad”. Zeker wanneer uw moeder bij Philips heeft gewerkt kan je er niet om heen. Ergens zie je wel een broodrooster of een strijkijzer van de grootmoeder, de TV die ooit bij je ouders in de “voorkamer” stond of de walkman waarmee je zelf over de straten liep. Hier en daar zit er wel een anachronisme tussen maar laat dat zeker niet de pret bederven. Het Huis van Alijn heeft een programma voor de jeugd van 7 tot 77 jaar.

Al die voorwerpen worden onderhouden door