Ik reserveer al vele jaren (bijna 20 jaar) het landgoed De Campagne voor mijn expo’s. Dit zijn telkens expo’s met een “plus”. Al van bij het begin begreep ik dat een gewone, klassieke, traditionele tentoonstelling waarbij je de deuren open zet en de avond voor de opening een drankfeest geeft, nog weinig indruk maakt. Deze formule vertrekt vanuit de kunstenaar die – een beetje wanhopig – zijn werk wil laten zien aan een potentiële bezoeker, liefst daarbij ook iets verkopen om uit zijn kosten te geraken en dit allemaal wat tracht te versoepelen door het te overspoelen met alcohol.
Maar we leven vandaag in een beeldcultuur. Mensen hoeven niet langer naar een tentoonstelling te gaan om een tekening, schilderij, foto,…te zien. Daarvoor hebben we internet vanuit de sofa. Wie vandaag naar kunst of cultuurzaken gaat wil “beLEVEN”. En dan leg ik graag de nadruk op LEVEN. Het is het sociale gebeuren, het ontmoeten, de sfeer van het evenement dat het verschil maakt. Sjieke, dure woorden als biënnale (wat eigenlijk niet meer wil zeggen dan tweejaarlijkse tentoonstelling) zijn passé. Om werken te zien in een dode, kille turnzaal komt een mens zijn zetel niet uit.
Met ART-tist heb ik altijd getracht dit patroon te doorbreken en te groeien. Zo kwamen we van tentoonstellingen met een originele inrichting, over voordrachten, a capella muziek, tot een volwaardig klassiek concert en laatst, dankzij de samenwerking met Kunzthuiz, kwam daar een popconcertje bovenop. Of een natuurwandeling, gezinsnamiddag met taart en koffie, kinderanimatie,… Ik meen te mogen stellen dat niet veel expo’s de combinatie pop/rock, klassiek en kunst combineren. Kortom: we blijven vernieuwen! Dat is ook de doelstelling van Stad Gent. Blijvend innoveren en mensen verrassen (we zouden ze ook kunnen verassen voor de verrassing maar het schijnt dat dat de mondelinge reclame ondermijnt).
Toch blog ik dit even van het hart. De dienst “receptieve ruimten”, onderdeel “zalenverhuur” van het grote Circa, is bij die innovatie een permanente dwarsligger. Gisteren kreeg ik alweer een nieuwe regel voorgeschoteld. Het bericht dat ik voortaan, per evenement per dag een nieuwe aanvraag moet indienen om de zalen van het landgoed te reserveren. Dit is pure kafka! En ook al kan kafka soms kunstzinnig overkomen, erover praten helpt niet. “Ik moet mij ook houden aan het reglement”, zegt de vriendelijke administratieve stem aan de andere kant van de lijn. Het heilige reglement. Mijn eerdere mail/blog waar ik schepen Stroms al bij uitnodigde tot een gesprek, leidde tot niets. Receptieve ruimten lijkt een ivoren toren waar niemand zich mee te moeien heeft. Waar is de dialoog met de klant/burger?
Het lijkt een beetje Babel…Of is het een teken dat ook deze formules “passé” zijn?
