Spinselmot

De pure natuur is de grootste kunst die er is. Uit bewondering voor de natuur en de mens zie je in de kunst ook zoveel mensen en vooral naakten voorkomen. Maar soms is de natuur niet altijd je beste partner. Elk wezen overleeft op zijn manier. De spinselmot heeft daarvoor mijn appelboom uitgekozen.

Vorig jaar zaten er ook al in de boom maar toen dacht ik dat het echt een spinnennest was. Aangezien spinnen nuttige beestjes zijn, liet ik de nesten met rust. Maar eens september, toen ik de appelen wou plukken, zag ik dat alle appels aangetast waren. Dit jaar laat ik mij niet  doen en verwijder de nesten spinselmot. Dat is niet gemakkelijk. Sproeien is niet echt eco en de hele boom kaalsnoeien brengt ook niet veel appels aan de dijk. Dus “pluk” ik de nesten uit de boom. Vandaag voor de 4e keer.

De nesten in wording zijn op zich redelijk gemakkelijk te ontdekken. De bladeren rond het nest zijn al droog, verdord en meestal hangt er een soort web aan. In dat web zitten honderden zwarte puntjes (alsof het vanillepuntjes zijn). Dat zijn de eitjes. Daar komen dan later de rupsen uit. Het is daarom nodig er op tijd bij te zijn. En regelmatig te controleren of er achterblijvers zijn.

Ondanks het plukwerk heb ik hier en daar toch moeten snoeien. Sommige takken zijn zo erg “ingepakt” dat ze niet meer te redden zijn. De rupsen zijn geel/beige maar ook zwart. Ik vraag me af of er soorten zijn. Misschien verkleuren ze met de groei. In ieder geval, ik pluk ze er allemaal uit.