Volgend weekend is er de grote Vlaamse kunstactie “Atelier in beeld”. De extrapolatie van “Buren bij kunstenaars”, de West-Vlaamse succesformule overgenomen door Kunstwerkt.
Duizenden mensen zetten hun eigen ateliers open of verzamelen op een plek waar ze hun aanpak kunnen tonen. Dat zijn soms hobbyisten, soms semi-professionelen, bij uitzondering professionelen (al zijn deze laatsten niet in scoop). Je kan er echt allerhande dingen zien. Wil je het jezelf gemakkelijk maken, dan kan je filteren op “technieken” op de website.
En ver hoef je ook al niet te gaan. Heel Vlaanderen doet mee. Mocht iedereen 1 euro geven aan De Warmste Week, het zou een pak geld opbrengen 😉 Meer dan 1400 inschrijvingen en allicht zijn er nog wel enkelen die gewoon zelfstandig, zonder aan te melden, deelnemen.
Wie “tekenkunst” en “Wondelgem” selecteert, komt op deze prachtige pagina uit waar al meteen een correctie op zijn plaats is: niet alleen 6 maar ook 7 mei zijn de kunstenaars aanwezig. Ik hoop iedereen uit de buurt er te mogen ontmoeten en vraag maar raak, dat is het gehele opzet van dit weekend 🙂
Daar waar het “traditionele” kunstseizoen opstart rond 1 mei dacht ik, na de roadtrip door de Provence, een weekend toch al te vullen met cultuur. Dat doet deugd! Het laadt me op alsof ik net getroffen ben door een bliksemschicht 🙂
Dus nam ik de trein naar Brussel om een rondleiding in het gebouw van Senaat en Parlement te volgen. Voorzitter (of moet ik bij deze “voorzitster” zeggen?) van de Senaat Stephanie D’Hose houdt regelmatig rondleidingen in de gebouwen waar ze werkt. Zo kon ik al eerder met haar door het Vlaams Parlement wandelen. Dat zijn toch gebouwen waar je als “gewone sterveling” niet binnen komt. Dus een gelegenheid die ik graag grijp met beide handen.
Massieve brokken kunst, cultuur, geschiedenis te zien! Zo werd beloofd. Maar eerst door de hedendaagse Brusselse cultuur. Breaks my heart wanneer ik dit zie.
Massieve brokken kunst, cultuur, geschiedenis te zien! Zo werd beloofd. Maar eerst door de hedendaagse Brusselse cultuur. Breaks my heart wanneer ik dit zie.
De Brusselse straten waar ik deels als tiener doorliep liggen er slordig bij. En dat komt niet alleen door de werken (die finaal voor verbetering of verfraaiing zorgen) maar vooral door het gebrek aan “ownership” om het met een duur woord te zeggen. Het gebrek aan verbondenheid met de stad en het zorgen voor wat je aangeboden krijgt, of dat nu door de overheid, een bedrijf of je gebuur is…
Maar goed, ik ben er niet om te zeuren over Brussel. Gent is op bepaalde vlakken, niet alle, niet beter. Ik kom voor Cultuur naar Brussel. Dus doorstappen Van Hemel! Hup met de beetjes de Kunstberg op naar de Leuvenseweg 13. Want…de gangbare ingang ligt blijkbaar achter het gebouw 😉 En meteen *boenk* een beeld van George Minne. Zijn bekende “fontein der geknielden” staat centraal in de tuin, net zoals dat het geval is op “the green” in Gent. Ik zou bijna zeggen dat je er niet omheen kan, maar in dit geval is dat nu precies wél de bedoeling 😛
Enfin, ik sluit aan bij de groep Open VLD, afdeling Sint-Niklaas die ook ingeschreven hebben voor de rondgang. Leuk. De zéér sympathieke gidse staat al te wachten en plak me een sticker op de borst. GOEDGEKEURD! Ik mag binnen in het gebouw van de volksvertegenwoordigers.
Al meteen een eerste groot kunstwerk van Emile Wauters waar ik naar kijk. Knap. En dan al eerste “weetje” van de gids. We staan in de inkomhall, de officiële, langs de kant van het Warandepark. En wat valt op? Er zijn 2 grote trappen maar de ene heeft een groen tapijt, de andere een rood. Het rode tapijt leidt naar de Senaat. Het groene naar het Parlement. En dan volgt een stukje typisch Belgische geschiedenis…
Het gebouw is gebouwd onder bewind van de Oostenrijkers (1713-1794). De eerste steen werd in 1779 gelegd. Na de Oostenrijkers, kwam Napoleon (1792-1815), daarna de Nederlanders (1815-1830), daarna werd België écht België en werd finaal het hele gebouw heringericht om er Senaat en Parlement in te richten. Tussentijds kwamen de Duitsers ook nog wel een paar keer op bezoek. Enfin, het toont ook hoe wisselvallig België en Vlaanderen is geweest doorheen de tijd. En dat heeft zo zijn invloeden nagelaten op meerdere vlakken en op zodanige wijze dat het vandaag nog steeds voelbaar/zichtbaar is. (meer over de geschiedenis van België)
De indeling van Senaat en Parlement is te zien doorheen het gehele gebouw. De kant Senaat is de kant met de rode tapijten. De Senaat bestond vroeger uit de adel en dus werden de ruimten waar de Senaat thuis was, ook rijk ingericht. Rood was in de textiel een dure kleur om te maken, dus werd de Senaat voorzien van rode tapijten.
Anderzijds: het Parlement werd, bij inrichting, gebaseerd op het Engelse model. En dat parlement zat niet in een gebouw maar in de tuin. Om dit karakter over te brengen werden voor het parlement groene tapijten voorzien.
Van de Senaat stap je zo door naar het parlement. De kunst is er nog steeds aanwezig maar op een heel andere manier. Ze streelt meer het voorzitterschap, de premiers,…Ze blijft dus wel de Belgische geschiedenis en haar belangrijke personen uitdragen 🙂 Met portretten o.a. geschilderd door Theo Van Rysselberghe en Gustave Van de Woestyne
Nog zo’n leuk wistjedatje: alle Belgische koningen worden uitgeroepen als staatshoofd in het Parlement, behalve de eerste koning Leopold I. Die legde zijn eed af in de tuin van het gebouw.
Wat ik me tijdens de rondgang afvroeg was of Hergé hier ook nog heeft rondgelopen. Geef toe dat deze vaas die ik op een schouw in een vertrek van het parlement heb gefotografeerd verdacht sterk lijkt op die cover van het Kuifjealbum…
Omdat ik er een weekje op uit was in Frankrijk heb ik de “slow art day” gemist. Dat maak ik dan bij deze wel goed met een niet eerder gepubliceerde tekening.
WAAROM SLOW ART DAY?
Vandaag zijn we gewoon van de swipen, te scrollen, te zappen, te velen… Ik hoor het regelmatig wanneer ik ergens in de buurt van een groepje fotografen ben: iedereen noemt zich tegenwoordig fotograaf. Met de nieuwere mobiele toestellen wordt het verschil in aantal pixels ed idd in vergelijking tot een klassiek fototoestel alsmaar kleiner. Ook de multiple choice aan lenzen maakt het mobieltje meer en meer een degelijk toestel. Maar dat maakt je nog geen (goede) fotograaf. Zeker geen kunstfotograaf.
Dali 2 stelt zich voor als de doodsteek voor de kunst. “Maak mij een strandzicht zoals Mondriaan dat zou doen”. Dali 2 maakt het voor je. Op scherm (zeg niet langer “op papier”). Want mijn kennismaking met Dali 2 ligt het programma allicht nog zwaar op de maag. “Maak mij het God uit het retabel van het Lam Gods van Van Eyck op de manier van Van Gogh”. Dat kan het programma niet aan. Er zijn te veel variabelen, te veel uitwegen. En een programma kan geen context inschatten. Dito met emoties en creativiteit.
Maar we leven in een overkill aan beelden, muziek, video’s. Naast het feit dat de kunst (keihard) gestuurd worden door “het algoritme” (zie maar eens hoe het aantal artistieke naakten slinkt), wordt ook de kijker (dodelijk) gestuurd door “het algoritme”. Of dacht je dat je zelf kon kiezen wat je in je scrolllijsten ziet? No way.
Al die factoren maakt dat het voor de analoge handwerker ook een permanente keuze blijft tussen snel werken (want de kijker neemt toch maar weinig kijktijd) en fragiel, gedetailleerd werken. Kortom de keuze of liever het evenwicht tussen Van Gogh en Van Eyck 😉 Omdat de productietijd, van “idee” tot afgewerkt product, behoorlijk lang is, vind ik dat er ook wat meer aandacht mag komen voor de Slow Art Movement. Ik ben al zeker blij dat jij tot hier hebt gelezen want dat maakt jou nu nét iemand die tijd neemt voor de meerwaarde. Waarvoor mijn eindeloze dank 🙂
Net als kunst groeit, is de ontwikkeling van een kind iets waar tijd moet worden voor genomen en waar je moet van genieten.
Lid van de werkgroep Kunst in het Dorp WZC St Felix – Herne – org. Herne Kunsttelt (doorlopend) – Wandeling door Herne met kunstbeelden – hier meer info
Nadat we eindelijk terug eens konden exposeren gingen de materiaalprijzen door het dak waardoor dan weer de productie of stil viel of veel duurder werd.
En dat viel keihard op: het wordt weer spannend (financieel dan) de komende maanden. Maar we zien wel.
Het was desalniettemin een druk expojaar: 10 expo’s met als climax de expo in het KMSKA en blogwerk over dat grote werk: #stadswacht.
Met #stadswacht startte ik officieel de nieuwe lijn in mijn tekenwerk: nieuwe werken met een knipoog naar een bestaand werk of kunstenaar. En ik moet zeggen dat ik het erg leuk vind om te doen. Dus daar volgen zeker nog wel tekeningen in die richting.
Omdat ik ook in 2022 strategische keuzes moest maken viel het mij des te meer op hoe moeilijk het is om de combinatie kunstmaker-organisator/curator-werk/gezin recht te houden. De vraag “doet u dit als beroep” (= de elegante versie van “en wat doe je voor werk?”) blijft immer beantwoord als “niet voltijds” want helaas “onstabiel inkomen”. En dan heb ik het niet eens over dat N-VA-k*lf die ik zelfs niet bij naam ga noemen maar die wel betaald wordt met Vlaams belastinggeld.
Maar het is niet langer geld wat de doodsteek van de Vlaamse Cultuur zal zijn. In mijn idee zal het gebrek aan opvolging zijn. Gebrek aan continuïteit. Verenigingen (waar het meestal allemaal ergens start) vergrijzen en ik merk bij de jeugd weinig enthousiasme om aan te sluiten in de organisatie. Waarom blijft me een mysterie (want dan zouden we er ook iets kunnen aan doen) en of dat in andere landen ook zo is, ik heb er het raden naar. Hebben we de beeldende kunsten gezien? Is het “passé composé” of volgt er toch nog een revival?
Naast het organisatorische probeer ik me te blijven inzetten om tot een samenwerking te komen. Ik geloof nog steeds sterk dat een kunstwerk kan worden gemaakt binnen een samenwerking van creatievelingen. Net als bij muziek moet er ergens een rond punt te vinden zijn waar de ideeënmakers, de technisch uitvoerders en presentators mekaar vinden. Al wordt dat een hele uitdaging 🙂
Dus 2023 wordt een uitdagend jaar. Voor mij vooral met de focus op productie. Als het er van komt, dan zien we ergens eind 2023 op zijn minst een aanzet voor triptiek 3 en in tussentijd nog heel wat #rippingtheclassics werken. Het wordt fun! Ik garandeer het u! En expo’s die volgen wel, zoals ze komen en gaan 🙂 Meanwhile doen we gewoon een Elviske (op1:32) om ons bezig te houden want in 2023 zijn we ALLEMAAL dé MAX 😉
Vanaf donderdag 22 december 19u opent “De Nationale Expo” zijn deuren voor het grote publiek. Iedereen mag binnen in De Nationale Expozalen, in geval van grote drukte zal er aan crowd control moeten gedaan worden om de veiligheid van werken en bezoekers te garanderen. Misschien is dit hét uitgelezen moment om ook de rest van het museum te gaan bewonderen?
Van 20u-21u30 gaat de veiling van werken uit De Nationale Expo, ten voordele van De Warmste Week door. Dit is een selectie aan werken, niet elk werk wordt aangeboden voor veiling. Mijn inzending “Leven!” is niet te koop. De veiling opent al online op vrijdag 16 december, op de website van veilinghuis Bernaerts (https://www.bernaerts.eu/veilingen.php). Laat het weten aan je netwerk! Vooraf kan je online bieden, tijdens de veiling zelf kan je live, online of telefonisch bieden.
Hieronder al een preview van de werken voor De Nationale Expo tijdens de opstelling… Wil je mij in het KMSKA ontmoeten? Stuur me zeker een bericht. Ik zal er niet dikwijls zijn maar op vraag probeer ik me zeker vrij te maken voor een babbel met jou 🙂
Een paar minuten geleden werd bekend gemaakt wie geselecteerd is voor de Nationale Expo en dus een plekje krijgt in het KMSKA. Ik ben er nu met zekerheid bij!
Met alle stemmen geteld beland ik finaal op plaats 39 (40-1 te groot werk) met 409 stemmen. Dat op 2541 inzendingen! Nog eens aan iedereen die op me stemde, die steunde, deelde en vooral aan alle apostelen die de inzending ook bij hun kennissen bekend hebben gemaakt. Het wordt zeer zeker gewaardeerd. Ik ben nu zelf wel erg benieuwd hoe men deze mix aan kunstwerken tot een mooi geheel zal opstellen…spannend spannend spannend…
Van 22 december 2022 tot en met 22 januari 2023 kan je de werken gaan bewonderen in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen (KMSKA). Met de museumpas kan je gratis binnen. Reserveer alvast je tijdslot, zodat je zeker bent van je plek.
Ik kan je ook aanraden om een Museumpass aan te schaffen. Niet omdat ik nu toevallig deelneem aan deze wedstrijd maar wel omdat je het bedrag er snel mee terugverdient + je stapt ook sneller eens een “twijfelmuseum” binnen. Zo ontdek je een hele wereld aan geschiedenis, kunst, cultuur, speciale momenten in de tijd.
Als alles goed loopt zijn we er bij! Maar we gaan het vel van de beer niet schieten voor het verkocht is (een verkoop met gaten in dat vel oogt ook niet echt hé). De eerste 50 op aantal stemmen gaan al met zekerheid door naar de expo.
Momenteel hou ik plaats 44. Vanochtend was dat nog 43. Er komen allicht nog enkele te verwerken stemmen binnen. Het zal velen opgevallen zijn dat het netwerk van de Nationale Expo niet echt van de rapste is 😉
Maar in ieder geval: IEDEREEN bedankt om te stemmen! En sorry dat ik zoveel heb gezaagd maar ziet, ’t heeft toch geholpen! 🙂
Dit artikel werd gepubliceerd op de website van de VRT (link hier). Ik neem het over voor mijn archief.
Een stagiaire aan de Koninklijke Bibliotheek van België (KBR) heeft een uitzonderlijke ontdekking gedaan toen ze een Bruegelprent aan het restaureren was: aan de achterkant bevond zich nog een gravure van een andere Bruegel uit de 16e eeuw. De bibliotheek spreekt over een “uitzonderlijke vondst”.
Pieterjan Huyghebaert
za 27 aug 2022 11:44
Stagiaire Margaux Nogues (23) zal zich haar stage aan de KBR op de Kunstberg in Brussel nog lang herinneren. De Franse studente was een gravure van “De Keisnijding” uit 1559 aan het restaureren, toen ze een opmerkelijke ontdekking deed.
De gravure zat volledig vastgelijmd aan een zuur karton. “Zuur karton is niet alleen schadelijk voor de prent, maar maakt het bovendien onmogelijk om de achterkant ervan te restaureren”, meldt de KBR in een persbericht. “De verwijdering van het karton stelt de restaurator in staat om het document te herstellen.”
Het was een zeer belangrijk moment en echt het hoogtepunt van mijn stage
“Ik heb de prent in een bad met warm water geplaatst”, legt Nogues uit aan de Franstalige omroep RTBF. “Het karton kwam zeer gemakkelijk los. Toen ik het er afhaalde, ontdekte ik een ander werk aan de achterkant: een tweede gravure van Bruegel.” Het gaat om een gravure van het werk “Patientia” uit 1557. “Het was een zeer belangrijk moment en echt het hoogtepunt van mijn stage”, zegt Nogues nog.
FOTO – De 16e eeuwse gravure zat verstopt achter dit karton:
KBR
Het gaat voor alle duidelijkheid niet om etsen van Bruegel zelf, maar het zijn gravures in de jaren 1560 uitgevoerd door Pieter van der Heyden naar ontwerpen van Pieter Bruegel de Oude. “Beide gravures werden in Antwerpen gepubliceerd door uitgever Hieronymus Cock”, meldt de KBR. “Recto-verso drukken was niet gebruikelijk in de 16e eeuw: het is heel ongebruikelijk om twee gravures op voor- en achterzijde van een blad aan te treffen.”
De KBR vermoedt dat de ontdekte gravure een proefdruk is die niet voor verspreiding bedoeld was. De bibliotheek had al drie afdrukken van de “Patientia” in haar verzameling, maar het blijft een uitzonderlijke vondst. Het werk toont “de personificatie van het geduld. Zij wordt omgeven door allerlei monsters en fantastische wezens in de stijl van de toen populaire Jheronimus Bosch die het kwaad en de zonde in de wereld voorstellen”.
Om de ontdekking even in een context te plaatsen: recent zijn soortgelijke gravures van Bruegel geveild voor 15.000 à 20.000 euro. Bijzonder aan deze vondst is natuurlijk dat de gravures recto-verso gedrukt zijn, dus wellicht is de vondst meer waard. Doordat de gravures deel uitmaken van de collectie van de KBR worden ze natuurlijk niet te koop aangeboden.
“Ik ga me dit nog lang herinneren”, zegt Nogues nog. “Ik ben nog maar 5 jaar bezig met restauraties.” Ze studeert in Parijs en moet daar in september nog haar thesis verdedigen. Het is niet helemaal duidelijk of deze ontdekking een deel uitmaakt van dat proefschrift, maar het staat hoe dan ook niet slecht op haar cv.
De laatste blog over het verhaal van Danaë. De tekening is nog niet helemaal klaar maar voor ik aan mijn zomerproject begin wil ik graag toch effe een dikke week rust nemen. Stay tuned after the break 😉
Zeus wil dus inspelen op Danaë’s nieuwsgierigheid. Door het raam in de kamer sluipt hij binnen vermomd als gouden luchtbellen. En dat doet hij heel subtiel. Door zich te vermommen als zeepbellen kan hij zo goed als onzichtbaar tot aan het verblijf van Danaë geraken. Eens door de venster veranderen de zeepbellen in fantastische gouden bollen.
Danaë is in de ban van deze felle warme bollen waarin ze zichzelf kan spiegelen. Nog nooit heeft ze zo’n mooie glanzende bollen gezien. Ze is een vogel voor de kat.
De tekening toont het moment waarop Zeus het appartement van Danaë binnen komt onder de vorm van zeepbellen/gouden bollen. Danaë wordt betrapt in haar slaap en kijkt onderzoekend naar deze vliegende figuren. Het typische aan dit soort beelden is dat ze meerdere scènes tegelijk omvat, alsof je een stukje stripverhaal in 1 stripvakje zou gaan persen. Zo zie je de onderweg transformerende bellen/bollen die overgaan van lucht naar goud. De houding van Danaë kan worden gezien als iemand die net ontwaakt en kijkt naar de eerste gouden bol maar als je je inbeeldt dat Zeus niet binnen komt maar het appartement verlaat, kan zou je bijna een gelijkaardig beeld kunnen hebben.
Het zijn dus altijd fijne dingen om te tekenen als er een verhaal in zit met een vleugje mysterie.
Bij deze dus de laatste blog over Danaë. De zomerblogs starten vanaf 12 juli. Tot dan ❤
Zeus weet best wel dat als hij zomaar aanbelt bij Danaë dat ze ten eerste de deur al niet zal openen maar hij riskeert misschien nog wel een deegrol op zijn kop te krijgen. Zeus is niet onaantrekkelijk maar hij is ook al wat van leeftijd en niet meer zo aantrekkelijk voor de jonge Danaë.
Zeus zal dus met een stevige list moeten komen om zowel koning Akrisios (die vanuit zijn toren nog steeds toezicht houdt op Danaë) als Danaë zelf om de tuin te leiden.
In mijn versie van het verhaal kiest Zeus niet voor de gouden regendruppels maar wel voor gouden zeepbellen. Met een gouden glans zijn ze pure verleiding voor Danaë maar omdat ze transparant zijn, zijn ze vanop afstand door Akrisios niet zichtbaar…wordt vervolgd in de laatste episode van Danaë aanstaande vrijdag.
De Danaë van Max krijgt meer en meer vorm. Terwijl ik teken krijgt ook mijn versie van het verhaal meer en meer vorm. Maar ik voel tegelijk dat ik na deze tekening toch wel een weekje of 2 vrij moet nemen want de energieheropbouw na de expo gaat echt niet meer zoals voorheen. En er zijn ook nog engagementen die moeten worden verzekerd: een expo in de “kathedraal” van Watervliet en het voorzien van een nieuwe wandeling in Herne. Beide zijn niet te missen maar daarover later meer…
De moderne Danaë zit niet opgesloten in een donkere toren zoals dat in de Disneyfilms het geval zou zijn. Op zich is er niets mis met Danaë. Alleen de voorspelling van het orakel mag kost wat kost niet uitkomen. Wat zou een moderne heerser doen? Een klooster is iets maar dat is lang niet modern. Neen, hij sluit zijn dochter fysiek af van de wereld maar hij wil ze niet wereldvreemd maken. Immers komt de dag dat ze hem zal opvolgen en dan moet ze toch op zijn minst Amsterdam van Parijs kunnen onderscheiden. Dus besluit Akrisios om zijn dochter in de penthouse van zijn buitenverblijf op te sluiten. Een prachtig zicht op zee en het binnenland en in de verte houdt Akrisios een oogje in het zeil.
Danaë kan zich dus in haar appartement voorbereiden op haar rol als aanstaande koningin. Alleen. Want een kleinkind, dat mag er niet van komen. Dat is te gevaarlijk voor Akrisios.
En alles loopt vlotjes tot Zeus op een doorsnee weekend met veel zon ook ’s naar zee trekt en beslist om toch eens een kijkje te gaan nemen in dat appartement van Akrisios. Goed wetende dat Akrisios niet en wel Danaë aanwezig is in die prachtige penthouse.
Zeus is een sluwe vent en ziet zijn kans schoon om de schone Danaë nog voor het ontbijt te verrassen terwijl ze nog slaapdronken is..
Omdat ik vandaag bezig ben met de voorbereidingen voor de markt van Kluizen (bij Evergem) komende zondag, is er geen Danaë-blog. Een gezellige (grote) gelegenheid om nog ’s de bekende koppen te zien en nog ’s samen de dag vol te lullen. Zoals we dat al meer dan 20 jaar samen doen. Maar ik heb wel nog iets te vertellen na de expo van Drongen.
Het meest vertelde verhaal op de expo is zonder twijfel dat van de Kermis van Hoboken (Bruegel). De tekening die ik maakte naar de nog bestaande tekening van Bruegel. Het hele verloop en alle blogs daarrond vind je HIER.
Van de tekening van Bruegel werd een ets gemaakt en een druk maar die druk was (vermoedelijk) niet zoals Bruegel die zelf wou. Het was dan ook voor Bruegel snel duidelijk dat hij naar zijn vertrouwde drukker/etser terug moest. De tekst op de banier (waar een deel van het mysterie om draait) is helemaal aangepast. Hieronder de tekening van Bruegel, de etsdruk en mijn versie.
tekening Bruegelets afdruk 1559remake van de tekening Max
De tekst werd door de etser aangepast. Of dat in opdracht van Bruegel is gebeurd is niet duidelijk maar zeker is dat de tekst op de ets niet dezelfde is dan de tekst op de tekening. Ik probeerde zo dicht mogelijk bij de originele tekst te blijven (met als gevolg dat ook deze onleesbaar is gebleven).
Een ander topverhaal was dat van de imkers. De honingdieven waarvan je het hele verhaal HIER kan vinden. Ik verwijs daarbij regelmatig naar de 4e man in de boom. Die lijkt heel erg op de man in de boom in het schilderij “de nestrover”.
nestrover (Bruegel)de imkers cfr Max
Het linkse is beeld is ook weer zo’n typische Bruegel: het verhaal van de splinter en de balk. De man op de voorgrond wijst naar de eierdief die – zo voorspelt zijn pet – niet lang meer in de boom zal hangen. En dat voor een paar eieren. Tegelijk loopt de figuur op de voorgrond in volle vertrouwen recht de afgrond en de beek in. De imkers (de honingdieven) hebben een vergelijkbare figuur rechtsboven. Deze valt weliswaar niet uit de boom. Hij staat op de uitkijk terwijl zijn collega’s de buit veilig stellen. Zullen de dieven het zonder kleerscheuren halen? Of gaan ook zij recht de afgrond in? Het waren moeilijke en harde tijden in de 16e eeuw. In ieder geval is op beide werken de spreuk “dye den nest weet dye weeten, dyen roft dy heeten” van toepassing.
PS: ivm het linkse schilderij wordt wel eens gefluisterd dat Bruegel voor de grote figuur op de voorgrond geïnspireerd werd door Michelangelo.
Het schilderij de eierdief is te zien in het Kunsthistorisch Museum van Wenen en meet 59.3 × 68.4cm. Tiens…dat is nog ’s haalbaar voor een Bruegel 4 te maken 😉
Tijdens of liever voor een sessie start wordt er meestal intensief heen-en-weer gemaild om de opdracht en het doel helder te stellen maar ook om input van het model zelf toe te laten. Ik hou van die interacties. Ze zijn leerrijk, dwingen me regelmatig tot herbekijken van het oorspronkelijke idee en in 99,5% van de gevallen wordt het finale beeld daardoor ook sterker.
In dit geval, waar we het oorspronkelijke schilderij enkel als een aanzet gaan gebruiken, is er veel marge om te komen tot nieuwe ideeën en nieuwe beelden. Wanneer we vertrekken van een gedachte als het schilderij van Gentileschi is veel mogelijk.
Bovendien is de pose (zie vorige blog) zo uniform dat je er vele kanten mee uit kan. Danaë wordt in de meeste gevallen rustig liggend op een bed of zetel gevonden. Het is duidelijk een verhaal dat als excuus werd gebruikt om een vrouwelijk naakt te mogen schilderen zonder “onzedig” te zijn. In de katholieke jaren 1500-1700 was dat het geval. Naakt was totaal uit den boze tenzij het om een verhaal ging waar het niet anders kon dan naakt. Hoe Rubens er telkens mee weggekomen is, het is mij een raadsel.
In de brainstorm rond dit thema en het schilderij botsten we op de schilderijen van Frédéric Bazille. Een illustere onbekende in onze streken maar – zoals ik zei – een interessante ontdekking.
Misschien had Frédéric wel hetzelfde idee dan ik? Wie weet. Ik kan het hem niet meer vragen. Frédéric werd op 29 jarige leeftijd doodgeschoten in de Frans-Duitse oorlog. Het zoveelste nutteloze slachtoffer. En dat geldt ook voor u mijnheer Poetin!
Maar Frédéric was zeker niet de enige die geïnspireerde raakte door deze leuke en tegelijk relaxe pose. Wanneer we op Google “reclining nude” als trefwoorden ingeven, dan zien we nog meer van deze poses in tal van schilderijen. Een meer recente (en bekende) versie is die van Kate Winslet in Titanic toen ze getekend werd door “king of the world” Leonardo Di Caprio.
Voor de gouden regen heb ik iets anders bedacht en ook mijn decor is veel moderner dan wat we hierboven te zien krijgen. Ik kies voor “ruimte” en niet echt voor een binnenscène. Ondanks dat het toren is, hoeven het niet persé allemaal muren te zijn. Allez, vandaag toch niet…
Danaë is duidelijk een inspiratiebron voor vele kunstenaars. Bekend bij de Grieken, maar ook in Pompeï, bij de Italiaanse kunstenaars.
Het valt me op dat het verhaal de tijd en plaats helemaal loslaat. Vanuit de oudheid over de renaissance, de gouden eeuw, de rococo,…tot zelfs hedendaagse kunstenaars als Vadim Sakharov die enkel de gouden regen uitlicht en omvormt tot een scène waar je het effect van die gouden regen zelf kan ervaren.
Omdat ik nog niet veel technisch kan vertellen over mijn Danaë zet ik een flink aantal kunstenaars hier op een rijtje. Voor wat mijn versie betreft: onze Danaë zit opgesloten in een prachtige glazen kooi. De figuurlijke “gouden kooi” waar we allemaal al eens in belanden. Het oogt mooi en je wil er meteen in maar eens het zo ver is, dan voelt het na een tijd aan als een betonnen gevangenis. Er is nog niet veel van te zien maar goed, het is een begin hé 😉
LouvreAdolf Ulrik Wertmülleronbekende kunstenaarJean-Baptiste_Marie_PierreFantin LatourJan GossaertCarolus DuranTintorettoTitaanTitaanGiambattista TiepoloAlexandre Jacques ChantronCorreggioVadim SakharovVan LooArtemesia GentileschiHendrick GoltziusOrazio GentileschiPaolo De MatteisRembrandt Van RijnEgon SchielePompeïGustav Klimt
Danaë is een interessante – en ook weer een beetje vergeten – figuur uit de Griekse mythologie. Ik blijf met dit verhaal en later bijhorende tekening, in de klassieke verhalen die o zo boeiend zijn maar als eens vergeten worden.
Danaë past in het rijtje van Galatea en Venus. Het verhaal is al even ongeloofwaardig dan dat van de anderen. In onze tijden is het “er over” om verhalen zo aan te dikken dat ze eigenlijk helemaal niet meer als realistisch over komen. En terwijl ik dit typ bedenk ik me dat we vandaag op zich maar al te graag vluchten in fake news, fictieve verhalen/TV-series die best echt lijken (realitysoaps).
Maar Danaë…de dochter van Eurydike en koning Akrisios. Booooring…Maar waar het spannend wordt is dat het orakel voorspelt dat Akrisios (de vader van Danaë) zal worden vermoord door zijn kleinzoon. Dus wat doet een plichtsgetrouwe vader? Die sluit zijn dochter op in een bronzen toren…tot ze aan de menopauze toe is… Het begint zowaar wat Rapunzel-dimensies te krijgen. Alleen mag Danaë wel naar de kapper 😉
Getrainde rokkenloper Zeus (gelet op de vele verkleedpartijen van Zeus begin ik zo’n flauw vermoeden te hebben dat hij ergens toch een halve Aalstenaar moet geweest zijn), had zijn oog laten vallen op Danaë. Hij verkleedde zich deze keer als…gouden regen 😳 en door een torenvenster lekte the golden shower op Danaë waardoor ze van de eerste keer zwanger geraakte.
De koning laat zijn dochter en kleinkind opsluiten in een houten kist en hup in de zee ermee. Maar Danaë had, de tijd dat ze in de toren opgesloten zat, alle Kuifje-albums gelezen. Want wie Kuifje leest, is een slim mens. Dus wist Danaë dat er altijd kansen zijn op overleven.
En ja hoor…visser Diktys kwam langs met zijn olietanker en viste Danaë en haar zoon uit het water. Nu moest toch wel toevallig de broer van die “eenvoudige visser” Diktys de koning van het eiland zijn waarop Diktys woont. Polydektes – de broer van Diktys – heeft nogal losse vingers en stal al regelmatig vee van zijn broer, dus zou het er niet op aan komen mocht hij ook deze vangst voor zich houden.
Zodoende werd Danaë de vrouw van de koning. Dit was ferm tegen de goesting van de zoon van Danaë, Perseus. Hierop eist Polydektes het hoofd van Medusa in ruil voor de “vrijlating” van Danaë. Perseus slaagt in de opdracht, kop eraf. Voor wie zo een beetje de verhalen hier al volgt, die weet dat wie naar Medusa kijkt verandert in steen.
Polydektes had niet gedacht dat Perseus het levend zou redden uit deze missie. Hij was dus verrast toen hij naar het afgehakte hoofd van Medusa keek en…hop…hij veranderde in steen. HOERA! Vreugde want Danaë was weer vrij.
Omdat ze nu mogen doen wat ze willen gaan Perseus en Danaë naar de kermis in Larisa. Larisa is een klein stadje ergens in Griekenland. Behalve een kerk en wat grote straten, valt er niet veel te zien. “de boerenbuiten” gelijk da we zeggen 😉 Maar goed kijk, ’t is het ideale dorpje voor een kermis en een beetje rust na al die drukte. Dus logeren ze in hotel Acropol, een doorsnee 2 sterrenhotel dat toch wel enige “opfrissing” kon gebruiken.
Er zijn tijdens de kermis atletiekspelen bezig. Voor ne gast gelijk Perseus is dat spek voor zijn bek. Hij betaalt 680 drachmes en zet zijn naam op de lijst. Akrisios, de vader van Danaë is ook op die spelen. Dat moet toch wel lukken. Wat zijn de kansen? Perseus kent Akrisios niet en vice versa. Ze waren dan ook jaren van mekaar gescheiden geweest. Maar ’t is plezant, ’t is kermis, oliebollen, vlaggen, uufflakke en atletiekspelen (vandaag Circusplaneet). Fun! Perseus doet gedreven mee en is nogal redelijk goed in zo van die atletiekspellen. Alleen het discuswerpen, daar is hij toch wel erg onhandig in. Hij had het thuis al eens geprobeerd maar snel opgegeven nadat hij enkele ruiten van het plaatselijke café had ingegooid.
Perseus gooit tijdens de spelen de discus erg onhandig tegen het hoofd van zijn bompa Akrisios. Bompa droeg toen nog geen helm en voila, een kap in zijne kop. Bompa voelt zich een beetje misselijk, begint te draaien en valt finaal ter plekke dood. Weg sfeer van de kermis. Maar het orakel had wel gelijk… Op welke plaats Perseus is geëindigd en of hij finaal met de gebraden kip naar huis mocht, is niet neergeschreven. Stom he…
Kleine epiloog: heb je gezien dat de discuswerper van het Vaticaan discobolos noemt? Echt waar. ’t Is maar als zoveelste kunstweetje van deze blog 😉
Wat een zotte meimaand en begin junimaand was dit? Onder de rubriek “te veel hooi op het vork” was dit al bijna een hele hooikar op het vork. Het was druk en bij momenten wist ik begot niet meer waar mijn kop naartoe was. Nu de expo achter de rug is, is het tijd voor een eerste terugblik…
We hadden 2 lange weekends expo. Ahaaa…het eerste weekend was dat met de vele lekkernijen waarvan Brecht van Coffee.Beez ons wist te voorzien. En die kwamen goed van pas want onder zijn tentje was het gezellig, soms druk, maar zeker droog. Wie voor, na of tijdens onze expo last had van de regen kon er terecht voor een lekker bakkie koffie of de inmiddels legendarische chocomelk.
Maar je kwam natuurlijk niet alleen voor Brecht. Je kwam voor de kunst! En dat blijft een moeilijke in het landgoed De Campagne. Er komt nauwelijks volk langs, dus is er veel – heel veel – inspanning te doen om mensen te laten weten dat er iets te doen is én ervoor te zorgen dat ze ook langs komen. De promocampagne neemt daarom een flinke hap uit het budget. En met de kater rond subsidies waren er deze keer ook geen aperitiefmomenten op zondag geprogrammeerd.
En toch kwamen jullie in grote getale opgezet! Het eerste weekend zat er al meteen boenk op met 332 bezoekers. Het tweede weekend deed het nog beter zodat we finaal afkloppen op 681 bezoekers. Ik heb héél veel zin om iedereen waarvan ik me kan herinneren dat ze geweest zijn hier persoonlijk te bedanken maar ‘k ga er zeker vergeten en dat zou spijtig zijn. Dus bij deze een bloem voor jullie en een dikke merci om (trouw) naar De Campagne te komen.
Er waren ook veel nieuwe gezichten bij. Zelfs weer mensen die nog nooit eerder van mijn expo’s hadden gehoord. En dan zijn we “nog maar” 22 jaar bezig 😛 Ik kan iedereen alleen maar aanporren om zich te abonneren op mijn blogs (via de home pagina, naar onder scrollen en uw mailadres invullen) zodat je altijd op de hoogte blijft.
Na de opkuis blijft de zaal wat verlaten achter. Het is toch een hele andere beleving wanneer ze terug “kaal” wordt en de reftersfeer weer de overhand neemt. Tijd om mijn nacalculatie te maken. De verkoop bleef helaas uit, dus dat wordt weer een put van enkele duizenden euro’s. Om maar te zeggen, alleen al de kinderzoektocht kostte zo’n 405,12euro. De gedachte om inkomgeld te vragen duikt toch weer op.
Enfin. Om het met andermans woorden te zeggen: “het is volbracht” en ik ben een tevreden man. Merci aan iedereen die het project mee heeft gesteund, die er reclame voor heeft gemaakt, die vrienden en/of familie heeft meegebracht, die nog ’s terugkwam,… Aan Kathleen om de volledige permanentieshift van zaal 1 op te nemen, aan Tessa om al dat volk tot in Drongen te krijgen, Carlos voor de taartjes en de babbels. En een hele, hele dikke merci aan de sponsors Barlufin, Tic-tac en Convas! Merci thuisfront voor alle regelingen die moesten worden gedaan.
Of ik er nog een vervolg aan brei, dat blijft spannend, het moet ooit wel eens stoppen. Maar dat zien we later dan wel weer lieve beeldbuiskindertjes 🙂
Tijdens het eerste weekend van de expo te Drongen werd mij regelmatig gevraagd van waar het idee om die werken te selecteren komt. Voor wie de blogs volgt, zal het een klein beetje herhaling zijn 😉
Het is bijna een cliché maar de selectie is mede in de hand gewerkt door corona en het niet kunnen inhuren van modellen. Ik had écht géén zin had om depressieve tekeningen te maken over eenzaamheid en aanklachten rond het mondmasker. Eerder wel om een positieve, verrassende boodschap met een leuk verhaal mee te geven van zodra dat kon.
Daarom koos ik voor een selectie aan top-kunstwerken die, wanneer ik je dat vraag, niet persé in jouw top 10 aan top kunstwerken staan maar wel interessant genoeg zijn om meer van te willen weten. Omdat ik een sterke interesse heb voor de Vlaamse primitieven en de renaissance zijn de meeste werken uit die periode. Ik sluit af met De Lachende Cavalier van Frans Hals waardoor ik bij deze expo een tijdsband van 1350 tot 1650 overloop. Mijn admiratie voor de Belgische werken van de 20e eeuw laat ik bij deze wat links liggen. Misschien goed voor een volgende keer?
Onderliggend maak ik het liefst eigen versies van werken waarvan de kans klein is dat je ze ooit in levende lijve zal zien. Let wel; het blijven mijn interpretaties: klassiekers met een hedendaagse knipoog 🙂
Wat na de expo? Na de expo werk ik nog wat verder aan een eigen versie van Danaë geïnspireerd op een werk van Artemesia Gentileschi (1593-1656) maar ook aanleunt bij het werk van Frédéric Bazille (1841-1870). En daarna begin ik aan triptiek 3, van de liefde en de vriendschap om de triptiekentrilogie af te sluiten.
Wat je alvast NIET te zien krijgt op de expo maar wel exclusief voor de volgers van mijn schrijfsels, zijn deze werken: mijn versie van Baldassare Castiglione (naar Rafael) en de al meer dan 25 jaar oude versie van Johannes de doper naar Van Eyck (omdat deze laatste technisch gezien toch wel een beetje uit de toon zou vallen). Al was het ook weer een mooi verhaal geweest ivm de fameuze diefstal van het paneel…
Nog iets meer dan 2 weken slapen en dan mag je helemaal ontwaken in de meest zonnige lentebui ooit. Dan is er de nieuwe ART-tist expo met deze keer de bevallige naam “EXPO 13”. Eenvoudigweg omdat het de 13e expo is van deze biënnale van Drongen. Meer info op www.art-tist.be
Ook deze keer doe ik mee met veel nieuw (corona)werk en ook enkele niet eerder geëxposeerde werken. De expo zal voor mij grotendeels lopen in het kader van kunst tussen 1350 en 1650. Dat is zo wat de kunstperiode startend bij Van Eyck en de Vlaamse Primitieven en eindigend bij Frans Hals in de Gouden eeuw. Maar er zijn ook renaissancebeelden bij. En er is al een knipoog naar mijn expo in 2023!
Ik zou “de Max” niet zijn mochten er bij deze beelden niet telkens stoere of interessante of spannende verhalen bij zitten. En waarom niet een cumul van alles 😉 Het wordt een niet te missen editie waaraan niet alleen de kunstliefhebber maar tegelijk de innerlijke mens/fijnproever of de jeugd plezier zal beleven.
EXPO 13 gaat door van 26.5 tem 6.6 telkens van 10u-18u op do-vr-za-zon (weekend 1) en za-zo-ma(weekend 2). volg ART-tist via Facebook of website
KIDSTOER: kinderen kunnen een Lego-zoektocht maken. Ben jij een goede speurneus, dan mag je achteraf uit de grabbelton kiezen.
SPECIAL 1: op zondag vertellen kunstenaars uitgebreid over hun werken. Een exclusieve kijk achter de schermen & vele weetjes.
SPECIAL 2: Op zaterdag 28 en zondag 29 mei voorziet Coffee.Beez een “lekkerbekkenfestival”. Niet te missen voor wie graag geniet van speciale koffies, exclusieve theesoorten of een grote “toef” slagroom en m&m’s een must vindt op de chocolademelk. Of een exclusief MAK-bier? Dat kan ook altijd. Altijd wel iets voor alle leeftijden.
Max Van Hemel 