potloodtekenaar, verteller, curator en cultuurminnaar
Wanneer je een tekening voor iemand maakt is het altijd hartverwarmend te zien wat er precies van geworden is. En zodoende stuurde Katleen ( https://katzz.webnode.be/ ) me een foto van de ingelijste tekening keurig netjes opgehangen in de living van haar ouders, recht tegenover de originele trouwfoto. Een geslaagd projectje zou ik zeggen.
Nog een paar dagen goed doorgewerkt en de tekening is klaar! Het werd duidelijk tijd want ik kreeg al mails met de vraag hoe het nu verder gaat. Blijkbaar zijn de cliffhangers te uitdagend opgebouwd 😉
En ik weet ook wel dat het ondertussen alweer donderdag is en dat sommigen onder jullie al langer dan een week wachten op de ontknoping. Mijn volgende tekening gooi ik op Netflix 😀
Dus bij deze het totaalbeeld. Neem je toch eerst nog even de tijd om de tussenstappen en de opbouw te bekijken? In eerste instantie werd het gezicht van de mama afgewerkt, daarna werd de kledij aangepakt, het trouwboeket en finaal de achtergrond. Hier en daar heb ik nog kleine retouches gedaan om lichtinvallen te laten kloppen (Van Eyck in gedachten). Ik ben er best fier op, hopelijk was het voor jullie ook een leuk avontuur. Ik laat nog weten hoe de verrassing (want vader en moeder weten niet wat er aan de hand is) is afgelopen.
Zwijgen is niet mijn sterkste punt. Ik wil jullie zo graag vertellen over wat er allemaal vooruit gaat in de tekening. En die staat/ligt niet stil. Na een paar dagen werken aan het ene portret was het nu wel écht nodig om aan het andere portret te werken. Dat is niet evident. Duoportretten zijn altijd een risico, als er eentje mislukt is’t beide portretten herbeginnen. Maar we waren het er al over eens dat het ene portret goed zat. De stap in deze blog neemt zo ongeveer 2 sessies van 3uur in beslag.
Portretten zijn een specialisatie maar mensen met brillen…Lichtbrekingen, reflecties, vertekeningen in de logische lijnen,…Het is niet evident. En de vader die heeft een aangenaam (om te tekenen) alu-grijze bril, dat valt mee. Een fel rode bril daarentegen…Rood veeg je niet uit (moeders die we aarbeien of bloedvellken moeten uitwassen kennen dat). De bril van de moeder vraagt 200% aandacht en het vergrootglas kwam toch weer goed van pas. En daarna even pauzeren voor ik aan het vervolg werk. Het is – wanneer ik het zo bekijk – nogal gek dat beeld 1 en beeld 2 evenveel tijd hebben gevraagd. Maar de tijd blijkt een goede investering, “keep calm en blijf tekenen”. Op het einde komt alles altijd goed 🙂
maxvanhemel.wordpress.com 