Huis van Alijn en de mysterieuze verdwijning van Hendrik

In het (tot nu) meest kindvriendelijke museum van Gent en bij uitbreiding Vlaanderen is er iets ergs gebeurd! Hendrik Alijn, het huisspook van het museum, is verdwenen.

In het (volks-)museum dat bol staat van jeugdherinneringen ga je terug door de laatste 50 jaren. Foto’s, video’s, verpakkingen, toestellen van de jaren ’50 tot ergens jaren ’80 vullen het museum. Het is onvermijdelijk dat je aan je gezelschap (of in eigen gedachten) zegt: “hee, dat heb ik ook nog gehad”. Zeker wanneer uw moeder bij Philips heeft gewerkt kan je er niet om heen. Ergens zie je wel een broodrooster of een strijkijzer van de grootmoeder, de TV die ooit bij je ouders in de “voorkamer” stond of de walkman waarmee je zelf over de straten liep. Hier en daar zit er wel een anachronisme tussen maar laat dat zeker niet de pret bederven. Het Huis van Alijn heeft een programma voor de jeugd van 7 tot 77 jaar.

Al die voorwerpen worden onderhouden door

Daumier: La Parade du Saltimbanque

De pasteltekening met contouren in houtskool is gemaakt naar La Parade du Saltimbanque van Daumier. Daumier is een kruising tussen een cartoonist en een kunstenaar. Soms zijn zijn beelden spottend, grappig soms erg mooi. Ik hou wel van de circustaferelen uit zijn werk. Deze is er zo eentje van.

Uitdaging

Deze tekening was voor mij een hele uitdaging. Daar waar ik doorgaans (bij covers) schilderijen teken, is dit een echte tekening. En voor het eerst word ik daarbij geconfronteerd met een rechtshandige versus een linkshandige tekenaar. De inkleuring bij Daumier is in een andere richting dan de mijne. Ik heb het op zijn linkshandige gedaan maar moest zo nu en dan toch mijn blad eens draaien.

Ook de kleuren waren een uitdaging. Het origineel papier is vergeeld met de tijd. De kleuren zijn vaal. Het mijne is natuurlijk wit en de kleuren zijn fris en helder. Ik heb er lang over gedaan om een papier te vinden dat niet vergeeld onder de zon. Nu heb ik er zo een en moet het kunstmatig vergelen. Het is bijna niet te zien op de foto omdat het fototoestel het overmatige geel weg filtert.

Het was een interessant en leerrijk project met veel diepte in de tekening. En een bittere ernst naast de grappige setting.

Gentse Feesten 2013: dag 7

Vandaag “back to basics”. Een beetje Puppetbuskers in de namiddag en als avondprogramma Miramiro…althans dat is de bedoeling…

Eerste afspraak 14u30 in de Trommelstraat. Keurig maar toch nipt op tijd (de voormiddagen worden met de dag korter…dat komt doordat we dichter bij de winter komen he…dat is normaal…) bij de voorstelling, staat er al een flinke wachtrij. Want ook hier: het is een theaterstukje waar je maar met één persoon tegelijk kan naar kijken. Dus ik haal al snel mijn fototoestel boven, wil de eerste klik inzetten…Niets…kijk ’s rond…Niets…Na een paar seconden werd het duidelijk: ge hebt uw toestel wel mee maar de batterij ligt nog op de lader…

Check: de voorstelling loopt nog tot 16u en de volgende is om 15u. Dus genoeg tijd om over-en-weer te gaan en toch beide voorstellingen nog te halen. GO!

Omdat ik dus wat krap in tijd zit, een kleine wissel in het programma. Ik werk eerst nog snel een voorstelling in het EFTC af om 15u. Een Punch&Judy…Shit! Ik heb nu echt wel genoeg Punch&Judy gezien. ’t Is wat teveel van’t goeie. Maar bon, ’t is een voorstelling die ik nog niet heb gezien, dus ik geef het een kans.

Geen spijt! Aitor Sanz Juanes maakt een grappige voorstelling van het (inmiddels wel heel erg) goed gekende verhaal met een pak onverwachte situaties en speelse afwijkingen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Gentse Feesten 2013: dag 6 (over den helft)

We zitten over den helft. Dag 6 van de 10 *kuch* maar goed, fun fun fun! En de vermoeidheid slaat nog niet echt toe, dus dat lukt prima.

Vandaag, traditiegetrouw, een drukke dag. De donderdag is doorgaans bijna even druk als de eerste dag (met de stoet) omdat dan het Miramiro-festival losbarst en betekent veel optreden op één dag. Vandaag 8 optredens doorgeslikt. Hieronder de bevindingen.

Ahaaa…aangekomen op Sint-Baafs/Machariussite. Dat zorgt altijd voor een ander sfeertje. We zitten een beetje buiten de feestenzone en zodoende is het hier wat rustiger en komt ge al wat sneller uw “buren” tegen.