Opiniestuk: Culture, not culture

Opvallend bericht vandaag in de media (Radio2, VRT,…)

Terwijl er een massa aan tentoonstellingsruimten in Gent niet meer wordt toegewezen aan (kleinere) organisatoren, blijken de musea tijdens de paasvakantie (logischerwijs en bij gebrek aan mooi weer) overbevraagd. Tegelijk loopt nog steeds het nieuws dat men in Brussel de kunst van de 19e eeuw boven de Vlaamse meesters stelt.

Ik vraag me af wat de beweegreden is achter het feit dat grote musea mogen open gaan en de kleinere – doch erg ruime – tentoonstellingszalen onder dezelfde voorwaarden dan de musea NIET mogen open gaan. Waarom mag een museum openen?

• ze houden rekening met het aantal bezoekers per m² en verluchten de ruimte
• ze voorzien regelmatig ontsmettingsgels
• er wordt bezocht op reservatie zodat dat aantal bezoekers per m² onder controle is
• de reservatie = traceerbaarheid
• verluchten loopt via de aircosystemen (het is niet dat men in een museum de venster even open zet)
• mensen kruisen mekaar niet via een éénrichtingsparcours (mag ik vanuit ervaring hierbij toch kuchen?)
• bezoekers dragen een mondmasker, sommigen onder de neus en mogen het afzetten als G4S niet kijkt of wanneer ze iets willen zeggen aan mekaar.

Wat kan je doen in een tijdelijke tentoonstellingsruimte?

• je houdt rekening met het aantal bezoekers per m² en verlucht de ruimte
• je voorziet regelmatig ontsmettingsgels
• je zorgt ervoor dat er wordt bezocht op reservatie zodat dat aantal bezoekers per m² onder controle is
• de reservatie = traceerbaarheid
• verluchten loopt via meerdere open vensters, dan is er zeker voldoende luchtverversing
• je zorgt ervoor dat mensen mekaar niet kruisen via een éénrichtingsparcours
• omdat je je eigen werk/expo toch in het oog houdt, zie je dat iedereen altijd een mondmasker correct draagt en dat de afstand onder bubbels gerespecteerd blijft
• de expozaal heeft 2 deuren die wat uit mekaar liggen? Prima: er is geen kruispunt

Ik zie het verschil niet. In tegendeel: ik zie een miniatuur bloei van de lokale cultuursector (die meer is dan cafés en podia), mensen die eens op een andere manier buiten mogen, veel meer controle op de coronamaatregelen dan bij de klassieke musea (die het ook niet slecht doen, laat me daar toch wel héél duidelijk in zijn).

Gents beleid? Waar blijven jullie? Achter? Hoe lang nog?

Rubenshuis: wandelen in het huis van de meester

Het was alweer jaren geleden dat ik het Rubenshuis had bezocht. Dat barokke gedoe…ik ben er niet altijd voor. En hoe groot Pieter Paul Rubens ook is, sommige van zijn werken zijn iets té virtuoos geschilderd naar mijn goesting. Maar dat belet niet dat je de meester in zijn meesterschap kan waarderen. En het Rubenshuis is ook gemakkelijk bereikbaar met het openbaar vervoer dus…

Enfin, wij daar naartoe op een prachtige, frisse zondag.

Met de ervaring in het KBR, lette ik deze keer ook wat meer op de regeling ivm corona. En ja hoor, dit museum is

Mijn eigen mondmasker

Omdat de coronatijd blijkbaar nog niet aan zijn einde toe is, heb ik toch maar beslist om eigen fancy maskertjes te laten maken. Ik gebruikte anders die wegwerpblauwe (die waarvan je ze overal, naast de sigarettepeuken, op straat en in parken ziet liggen), maar op den duur is dat ook niet echt milieuvriendelijk.

Nadat Brecht een NIEUW LOGO voor me had gemaakt, heb ik Katleen (zonder H) gecontacteerd. Zo’n mondmasker kan je immers overal wel bestellen maar het laatste wat ik wil is er last van hebben of dat ook dat masker nog ergens in China of ander exotisch land wordt gemaakt. Katleen liet ze lokaal drukken en naaien. Yeej!

En nu fier de stad in met de MAX van een smoel!

met dank aan Brecht H. en Katleen van Katzz – fotostore – Boekhoute

Opiniestuk: Examens anno 2020

Het is lang geleden dat ik nog ’s een maatschappijkritisch bericht heb geschreven maar nu mag het toch nog eens…

Duizenden studenten starten vandaag of weldra met de examens in een examenkamp. Of ze zijn al gestart. Met de coronatoestanden wordt angstvallig gezocht naar oplossingen over het gebrek aan infrastructuur dat de scholen hebben om de studenten (letterlijk) te roosteren.

Ik laat er geen gras over groeien: examens zijn de meest debiele manier om iemand te testen op zijn kennis. Die die het best kunnen kakelen zoals de prof scoren doorgaans de hoogste punten, of ze het nu begrepen hebben of niet. Dit gecombineerd met een onmetelijke dosis stress die in het echt nooit zo hoog ligt, vind ik examens iets wat snel moet worden afgeschaft…

Dat was voor de coronatijd. Nu mét de corona wordt het alleen nog erger! Docenten houden gelijk dictatoren vast aan hun armzalig bestaan en de pietluttige machtsdroom die ze hebben. Nazigewijs draaien ze de rollen om en stellen studenten logistieke problemen voor die ze zelf niet meer kunnen oplossen. Examens afleggen via het internet dan maar. Ja, we volgen. Het zijn immers coronatijden. Maar dan komt de kat op de koord. De student moet werken in een afgesloten kamer waar hij/zij alleen in zit, er mag geen enkel middel tot externe communicatie – behalve dan de rechtstreekse internetverbinding met de examinator – aanwezig zijn, overbodige zaken als tweede scherm, een vaste telefoonlijn etc moeten de ruimte uit. Dan moet tijdens het examen de ruimte de hele tijd 360° inkijkbaar zijn: de ruimte achter de student, de ruimte voor de student, zijn scherm moeten zichtbaar zijn. Een GSM (bvb om de internetverbinding te maken met de computer) is niet toegestaan. Voor mij is enkel nog het toilet een geschikte plek om een examen af te leggen.

Enfin, we hebben er ons hoofd over gebroken en misschien (hopelijk) hebben we het goed gedaan. Maar beste docenten, vinden jullie nu zelf niet dat alle planeten om de zon moeten draaien? Uw licht is inderdaad wel belangrijk maar ge moet nu ook niet overdrijven. En mag ik even eerlijk zijn…De leerstof die u meegeeft heeft een levensduur van…3 jaar? 5 jaar? De student die zijn materie niet kent, die gaat ook niet in de firma blijven werken. Kortom, testen ja zeker, maar blijf een beetje redelijk aub en doe het eens op een menselijkere manier.

Jouw favoriete kunstwerk nu in huis!

Ben je fan van dat ene schilderij? Al heel je leven zie je ze in je eigen space te hangen maar ze is onbereikbaar: te duur, te groot, te museum,…Je weet wel. Ik maak het voor u mogelijk. Met respect voor het originele werk maar toch met een eigentijdse toets “cover” ik bekende werken.

Neem een kijkje op mijn website voor meer!

https://maxvanhemel.wordpress.com/cover-2-cover/

WIP: La Victoire naar Magritte (deel 5)

Omdat er woensdag geen Magritte te zien was, maak ik van deze blog ineens een “happy hour”. Het is tenslotte vrijdag voor iets 😉

In deze laatste blog zie je de finale fase van de tekening en ik zet ze speciaal ook samen zodat je met de pijltjes snel van de ene naar de andere kan en zodoende de verschillen kan ontdekken. Want ondanks dat het misschien niets lijkt zit er tussen beide tekeningen toch nog 2uur werk en die gaan voornamelijk op in details tekenen (zoals de planten), het weergeven van rondingen en hier en daar nog groenpartijen toevoegen.

Nog een paar wistjedatjes over dit schilderij. Magritte maakte verschillende versies van “La Victoire”. Deze versie werd geschilderd in 1939. Ik koos voor deze – denk ik – unieke versie omdat ze in privébezit is. Het origineel werd door Christies geveild op 3 februari 2003 voor 578.650 Britse pond ofte (vandaag) 654.788,21euro (just is just).

Laat ons dan toch maar concluderen dat wie dit schilderij ooit in het echt ziet een ferme gelukzak is. Wie mijn kopie op ware grootte (72,5×53,5cm) ziet is vooral ne goeie mens 🙂

Dus voila, doel gehaald: La Victoire van Magritte en hopelijk mag het dan ook de overwinning op corona wezen. De tekening is te koop. Mail me voor meer info.

WIP: La Victoire naar Magritte (deel 4)

Met een dagje tussen, is meteen ook het werk goed gevorderd. De onderste zandpartij is nu ingekleurd, de luchtpartij heeft extra diepte gekregen. Hierdoor krijg je nu ook de contouren van de wolk te zien.

Interessant om zien is dat ondanks het surrealistische gebeuren van de deur die een beetje nutteloos staat te wezen op het strand en dat er nu toch net toevallig een wolk door vliegt, is het feit dat de deur het zand onderaan wegduwt. Er komt zelfs een plant onder de deur te zitten. Welke planten het precies zijn kan ik niet uitmaken maar het platduwen van de plant door de deuropening geeft een interessante suggestie van beweging aan de deur en maakt de setting waarin de deur staat ook “echt”.

Het geheel krijgt nu echt vorm. De volgende fase wordt de wolk en nog wat verdieping in de diepte- en lichtaspecten. Morgen zie je hierover meer 🙂

WIP: La Victoire naar Magritte (deel 3)

Juij! Dag 3 en we gaan er op vooruit. Zie je de mooie”lapis lazuli”? Het prachtige blauw dat de oude schilderijen uit de renaissance zo herkenbaar maakt. Ik gebruikte het (goedkopere) blauw om de zee een diepblauwe gloed mee te geven.

Morgen is er geen Magritte-blog want dan is het woensdag en dan zijn er de kunstweetjes 😉

WIP: La Victoire naar Magritte (deel 2)

Na een paar uren schetsen gisteren stond alles klaar voor het serieuzere werk vandaag. Lat en tekendriehoek bij de hand en dan goed kijken naar het origineel waar al die reliëfs in de deur en de omlijsting naartoe leiden. En soms was dat – ondanks de schets – zelfs nog een beetje lijden want door het spel van licht en schaduw vervallen de lijnen in een suggestie.

Ik kon maar weer moeilijk stoppen en dus zie je (misschien) al een lichtblauwe zone bovenaan de tekening. De deurklink is duidelijk al geslaagd 🙂

WIP: La Victoire naar Magritte

Ik vond het nog ’s tijd voor een klein vervolgverhaaltje. In de aanloop naar het einde van de lockdown vond ik het gepast om het schilderij met de toepasselijke titel “La Victoire” (de overwinning) te coveren. Ondanks de vele elementen die ik verwerk in mijn tekeningen en die wel eens verwijzen naar Magritte is dit de allereerste keer dat ik een origineel Magritte-kunstwerk nateken. En dat probeer ik te doen met de gepaste precisie al is het dan wel met een ander materiaal. Deze keer koos ik voor pastelkrijt omdat het de felle, volle kleuren van het schilderspalet beter benaderd. De tekening is 1/1, helemaal op ware grootte cfr het origineel.

Stap 1 is echter de schets en dat is al voor een stuk architectuur op zich want een stijldeur die teken je niet vanuit de losse pols. In dit geval komt er een lat en een tekendriehoek aan te pas. Gelukkig heb ik al dat materiaal nog van bij de eerste triptiek.

Fijne moederdag aan alle moeders die een heel jaar door goed voor de kinderen zorgen 🙂

 

#portretvaneenheld

Omdat wij “maar” moeten in ons kot blijven terwijl anderen niet meer weten waar hun kop staat van het werk en situaties zien waar wij misschien zelfs niet mee om zouden kunnen, doe ik mee aan de actie “portret van een held”. Dit is een internationaal project. Het toont de empathie van de deelnemende kunstenaars, hun kwaliteiten en hun respect.

Ik zou het graag nog ruimer zien want ook de postbodes, vuilnismannen, brandweerlui, politie,…blijven op post. En de bakker, de slager,… Maar het is nu Danielle geworden. Zij is verpleegster bij de intensieve zorgen van Sint-Maria Halle. Ze verzorgt op dit moment ook de Covid-patiënten op de intensieve afdeling. Daarbij gaat ze ook dikwijls met de ambulance mee als eerstehulpverlening.

Coronakids 1

Zoals altijd zijn de mensen die mijn levenspad kruisen potentiële modellen. En dat hoeven niet altijd (mooie) vrouwen te zijn. Er zit ook wel eens een man tussen (accidents do happen) en kinderen. Voor portretten teken ik graag kinderen omdat ze – zeker vandaag – opgroeien met een fotocamera en zich niet meer inhouden om zich te gedragen zoals ze altijd zijn. In mijn tijd moesten we altijd “mooi” op de foto staan. Elke klik kostte geld en die klik moest het dus waard zijn. Gelukkig is dat nu anders en daar geniet ik telkens weer van wanneer ik aan een portret begin.

En nu zijn het er ineens 2 geworden. Een uitdaging want als er eentje niet goed zit, is dat beide herbeginnen. Maar ik ben tevreden over het resultaat. Dus, na de 2 coronadames, nu ook 2 coronakids 🙂

Het begint moeilijker te worden om te blijven doorgaan maar volhouden is de enige boodschap 🙂 Ik neem even een lockdown van alle digitale platforms, enkel de kunstweetjes gaan nog door. De rest van blogs zal moeten wachten tot het begint te regenen 😉 #hetechtelevenkanbeginnen

the making of…

BLIJVEND ACTIEF: Max Van Hemel

Wat doen kunstenaars in quarantaine? Ik pikte de vragenlijst van Kunstpoort en geef mijn antwoorden.

K: Welke creatie staat er voor het ogenblik op stapel? 

Omdat het tijdens deze coronaperiode niet mogelijk is samen te werken met modellen staat zo goed als alles on hold. (ik heb ooit over virtueel poseren gedacht maar het is er nooit van gekomen). Dus komen er geen tekeningen vanuit nieuwe ideeën. Gelukkig heb ik wel nog een archief waar ik kan uit putten. Dus maak ik tekeningen aan de hand daarvan. Dat is tot zo lang mijn papier en potlood-voorraad strekt natuurlijk want ook van mijn voorraad hang ik af.

Het eerste tekenresultaat heb ik toepasselijk “Lady Corona de eerste” gedoopt. Er volgt nog wel eentje ergens volgende week ofzo.

Na de 2 Bruegels kriebelt het wel om er nog een derde te maken of een Jeroen Bosch…maar dat idee zou de corona moeten overstijgen. Zo lang wil ik niemand binnen houden.

Maar de blogs en de kunstweetjes die gaan wel door. Nu juist door de crisis heb ik wat meer tijd om opzoekingen te doen, dingen te bekijken of te lezen.

K: Is je nieuw werk gerelateerd aan de Corona crisis?

Neen, niet echt. Een bacterie inspireert me niet zo. Ik werk meestal wel lang (een paar maanden) aan de voorbereiding van een werk.
Of misschien wel in de muziek, ik kan wel elke dag een liedje vinden waar ik de titel kan aanpassen: “Corooonaaaaa…I just met a girl named Coroonaaaaa…” 😉

K: Ben je intensiever met kunst bezig dan voor covid-19?

Niet intensiever. Maar zeker ook niet minder. Ik heb altijd gesteld dat kunst maken meer is dan wat tekenen. Net zoals in de sport moet er blijvend getraind worden en “vanuit uw kot” kan je duidelijk ook vanop de rollen in de garage kunst maken 🙂 Het is absoluut wel zo dat ik mensen, interactie, nodig heb om te komen tot creëren. Soms worden dat eenvoudige portretten, soms zijn het meer verhalen. Geen mensen = geen verhalen…lang moet het dus ook weer niet gaan duren.

Wat ik wel bewust heb geminderd is Facebookgebruik. Dit tweeslachtig medium die graag gesponsorde berichten ziet maar liever geen (naakte) kunst, die laat ik nu even voor wat het is. Alleen de blogs verschijnen nog op Facebook. Dat brengt op zich al enorm veel rust.

K: Is het maken van kunst een noodzaak, een manier om deze periode te verwerken?

Kunst maken is minstens een noodzaak. Voor mij is tekenen een verslaving. Ik zou niet kunnen zonder. Maar het is niet dat ik deze periode specifiek beter door kom omdat ik tekeningen maak. Stel je voor dat tekenen nu net dé oplossing zou zijn. “Iedereen aan de potloden!”, zou ik dan roepen.

K: Heb je toekomstplannen of staan die nu on hold?

Zeker. Onder andere de derde triptiek (van de liefde) staat nu on hold. Normaal zou ik daarmee na de Van Eyck-expo (MSK) in productie gaan maar aangezien nu niemand uit zijn kot mag, moet ik het noodgedwongen uitstellen. En er waren nog wel wat losse projecten die ik wou opstarten die om dezelfde reden niet van de grond komen. Nu jah, erg is dat niet. Hoe langer de wijn blijft liggen, hoe beter hij wordt. Met ideeën is dat net zo. Al komt er best wel een moment om de fles te kraken.

Er zijn ook nog wel expo’s afgelast of verplaatst. Dat is erg spijtig. Maar dat komt allemaal terug. Als we ons alleen daar maar zorgen moeten over maken, dan hebben we er weinig. Gezondheid is veel belangrijker en daar ligt nu alle prioriteit.

Karma is not a cameleon

What goes around, comes around. Bijna 6000 mensen zagen mijn oproep voor het sturen van een kaartje naar iemand die een originele Max-tekening verdient in deze coronatijden.

En dit zie je dan op Instagram verschijnen ❤ ❤

Elk nadeel…

‘eb se voordeel, dus laten we gaan voor dat voordeel ipv te focussen op het nadeel 😉

Er zijn al expo’s die bedreigd zijn en ik zie ook een paar voorstellingen (o.a. van Theater Box en Piet Kusters) de mist in gaan. Maar wist je dat ik, naast een warm persoonlijk contact bij een tentoonstelling, ook een virtuele werkwijze heb? Portretten worden namelijk al eens als verrassing besteld en soms van redelijk ver (meer dan 100km van Gent). Het is dus niet altijd mogelijk om naar de klant op “in real life” terug te koppelen. Dat doe ik dan met een persoonlijke webpagina waar ik foto’s van de vorderingen op post. De tekening kan achteraf per post worden opgestuurd in een stevige buis. Om begrijpelijke redenen worden liever geen lijsten (met glas) opgestuurd met de post.

Dus wil je graag toch die bestelling plaatsen voor de communicant, trouwfeest,…omdat ge uw lief zo graag ziet of omdat al uw geld niet altijd naar Bol of Coolblue moet gaan 😉 Stuur me dat zeker een mailtje via max.vanhemel@gmail.com Meer informatie op deze pagina.

En er was nog iets wat ik wou zeggen; In deze tijden van corona zitten vele mensen thuis opgesloten en missen ze het wekelijkse bezoekje van de familie. Of ken je nét één van die mensen die zich voor de job inzet voor mensen met een (mogelijke) besmetting.

Voor die mensen wil ik iets doen! Ik stuur 10 postkaartjes met een ORIGINELE tekening (geen afdruk) van mijn hand op. Ken je iemand die zo’n kaartje verdient? Stuur dan naam, adres en reden (in maximum 2 regeltjes, veel moet dat niet zijn) naar max.vanhemel@gmail.com Bij het einde van de week, trekt de onschuldige kinderhand in huis 10 adressen uit de pot en de kaartjes vallen volgende week in de bus. (beperking: aanbod enkel geldig voor mensen die de blog volgen, je kan je altijd inschrijven)