Vandaag las ik dit artikel van Jurgen Bockstaele (en een beetje van Rudy Coddens)
https://www.s-p-a.be/artikel/cultuurbeleving-is-een-belevingsrecht-voor-iederee/
Ik vind het mooi dat ze openlijk hun bezorgdheid uiten rond cultuurbeleving in Gent. Dat er bakken geld gaat naar de cultuurhuizen en dat, ondanks de UIT-pas, cultuur nog niet voor iedereen toegankelijk is. En terecht.
In mijn eerdere blogs had ik het al over mijn verbazing hoe, wanneer in gekleurde wijken, maar weinig interesse is in cultuur/kunst. En dat is net waar het om gaat. Cultuur werkt niet alleen door prijzen laag te houden door (grote) cultuurhuizen te gaan (over)subsidiëren. We moeten eerlijk zijn, cultuur – en dan heb ik het voornamelijk over kunsten – is iets voor wie het interesseert. Net als macramé, om maar iets te noemen. Of voetbal. Dat laatste interesseert mij geen moer en dus mag je mij nog gratis tickets geven voor een match, ik ga er niet naartoe. En hetzelfde doet zich voor met kunst. Wie geen interesse heeft in het bezoeken van een tentoonstelling zal daar ook niet naartoe gaan.
Maar het gaat verder. Cultuur is ook cultuurgebonden en kunst is dat zeker. Daarom zal je in mono-cultuurwijken scoren met bepaalde kunst en in andere wijken niet. Laat ’t mij bij naam noemen, in een moslimwijk scoor je niet met klassieke naakten. Een kunstvorm die wij, in onze cultuur, al sinds de Grieken en de Romeinen weten te waarderen. Net zoals je mij zelden in De Centrale zal zien.
Wat spijtig is bij dit soort stellingen, is dat men het dikwijls heeft over de grote cultuurtempels (Vooruit, NTGent-groep,…) en daarmee op zijn minst de indruk geeft dat kleinschalige initiatieven hetzelfde lot ondergaan. Vanuit mijn ervaringen durf ik te stellen dat kleinere initiatieven dikwijls veel laagdrempeliger zijn dan het aanbod in de grote cultuurhuizen. Ik licht even toe: vooreerst zijn de prijzen dikwijls pakken lager (in een wijklokaal/Bij de vieze gasten betaal je geen 20euro voor een toneelticket), er is doorgaans geen dresscode, buurtbewoners worden betrokken (organisatoren zijn mensen die ze kennen of ze kennen mensen die optreden of ze gaan mee met vrienden of..), lokale initiatieven zorgen dikwijls ook voor een lokale bekendmaking (affiches bij de bakker, flyer in de bus,…)… Maar, en daar geloof ik nog het meeste in, dit soort initiatieven vragen weinig moeite van de buurtbewoners. Ze moeten er hun wagen niet voor nemen en er komen geen parkeerkosten bij. Zodoende gaan ze liever eens snel naar die voorstelling 3 straten verder dan (alweer) een avond te zitten zappen voor TV.
En daarom is het goed (meer) subsidies te voorzien voor deze kleinschalige initiatieven!
En mag ik dan dit kleine momentje aangrijpen om ook de stad aan te porren tot verbetering van het beleid? Wist je dat je als organisator van een tentoonstelling geen beroep kan doen op “feestneus zoekt artiest”? Een gemiste kans om bij een tentoonstelling een lokale muzikant te promoten voor een breed publiek. En nog iets; wie een “receptieve ruimte” afhuurt met het oog op het organiseren van een tentoonstelling tvv een goed doel…die moet daarvoor 100euro aan de stad betalen. Het reglement laat immers niet toe om kosteloos een evenement te organiseren met verkoop. Een gemiste kans om een bijdrage te leveren aan “kom op tegen kanker” of “onderzoek tegen muco”. Kortom: stadsbestuur, betrek uw (kleine) lokale – niet 9000 – organisatoren eens bij het uitstippelen van de reglementen. Het zal zoveel meer deuren open zetten naar cultuur.
Max Van Hemel 