The Artist/Knight

Geplaatst op 9 augustus 20179 augustus 2017 Geplaatst in Max doet weer raar, U kijkt toch ook?Getagd Gaasbeek, kasteel, knight, ridder, tentoonstellingEen reactie plaatsen

OK, ik steek het niet weg, het Kasteel van Gaasbeek is een vaste stek op mijn expositie-lijst. Ik steek ook niet meer weg dat ik op een dag daar één van mijn werken graag zou zien ophangen (dus wie tips of twijoos heeft, altijd welkom).

Ik ging, samen met de kleinsten, naar de lopende tentoonstelling rond ridders, kunstenaars en alles wat zich daarrond beweegt. En we hebben ons goed geamuseerd. De tentoonstelling is erg losjes opgebouwd, niet dat ge aan alles moogt prutsen maar de opstelling oogt veel vrijer om door te bewegen dan de vorige. Ridders spreken sowieso al tot de verbeelding maar wanneer 2 jongens het kasteel betreden zijn ze ook helemaal weg in de tijd. Al van bij het eerste beeld prijs: een video met lofzang en dame te paard herinnert me aan de dagen van Ivanhoe (of zoals dat toen nog heette “Ivanoowéé”). Met het kunstwerk van Yoko Ono wordt meteen de toon gezet: dit wordt een collectie mooie beelden met iets abstracts, absurds maar wel erg stijlvol. Ook sommige video’s kregen onze aandacht (maar lang niet allemaal). De video van/met Jan Fabre deed denken aan Don Quichote en zijn imaginaire vijanden…

Wij vinden de expo zeker een aanrader ook voor een jong publiek (5 jaar en ouder) en als het weer wat mee valt is er nog een zoektocht voor de kinderen. En de kinderen worden achteraf ook rijkelijk beloond voor hun inspanningen door het onthaalpersoneel 🙂

nog tot 5 november te bekijken. Meer info hier.

Karios Castle – Kaasteel Gaasbeek

Geplaatst op 23 april 201722 april 2017 Geplaatst in kunstlogs, U kijkt toch ook?Getagd castle, exhibition, Gaasbeek, Karios Castle, kasteel, tentoonstelling1 reactie

If there is a place…om thuis te komen, genieten van de ideale combinatie tussen natuur, geschiedenis en kunst dan is dat voor mij in Gaasbeek. Op een boogscheut van mijn jeugd. Bij een ontsnapping aan alle drukte ging ik al een preview houden van de laatste tentoonstelling “Karios Castle”. Ik had er dan ook lang genoeg naar uitgekeken. Met de motor door het Brabantse landschap, de verte, de ruimte die ik niet ken in ’t (veel stenen) Gentse landschap…Ik mis het niet meer elke dag maar toch wel een paar keren op een jaar.

Karios Castle neemt je mee op een tijdloze trip door kunst. Niet door de tijd of terug in de tijd maar wel weg van alle notie van tijd. Je komt in een merkwaardige tijdloosheid terecht met beelden die tijd verschroeien.

Eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik deze tentoonstelling van een veel lager niveau vind dan alle andere voorgaanden (en ik heb er toch wel al een paar gezien aldaar). Op 1 werk na was er niets dat me mee opslorpte in gedachten en fantasie. Maar het decor blijft wel uniek natuurlijk. Heb je niets aan de tijdelijke tentoonstelling dan kan je zeker nog genieten van de vele schilderijen die er permanent hangen (waaronder de toren van Babel door Breugel).

TIP: Ga je de tentoonstelling bezoeken, kies dan voor de formule van boek met ticket. Voor een kleine meerprijs krijg je dan het boek van de tentoonstelling erbij. Een blijvende herinnering. (Wie zijn boek van Sehnsucht kwijt wil mag mij altijd contacteren)

Als je door het kasteel wandelt, let ook even op de markeringen op de muren. Die worden weldra herschilderd en men heeft onder de bovenste laag een andere laag met motieven ontdekt. De markeringen op de muren duiden op deze (onderliggende) motieven en welke dienen te worden hersteld.

Piëta 15

Geplaatst op 15 april 20173 mei 2017 Geplaatst in kunstlogs, Triptiek 1 de doodGetagd afscheid, barok, behang, dood, Gaasbeek, inlijsting, kasteel, lamineren, pencildrawing, piëta, potloodtekening, verdriet2 reacties

Dit is (vermoedelijk) de laatste blog over het centrale paneel. Het is zeker wel de laatste blog die met vertraging wordt gepubliceerd 😉 Er volgen zeker nog wel blog over de zijpanelen en vooral nog over de fronttekening. Dus blijf volgen want we zijn nog lang niet klaar 🙂

Wat is er allemaal gebeurd sinds de laatste berichten? De tekening an sich was klaar. Het behang moest wel nog worden getekend. Net zoals in het originele decor wou ik er een barok motief in tekenen maar mijn foto’s waren daarbij niet helder genoeg en ik kon het motief niet overnemen. Dus heb ik er zelf een gemaakt na wat studie van bestaande motieven. Het motief wordt in 2 kleuren getekend op de achtergrond, eentje in donkerrood en een tweede in grijs. De complexiteit was om er zo 30 dezelfde te gaan tekenen. Ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat dat niet gelukt is maar ik durf wel te stellen dat wie dit niet echt weet, er ook geen punt zal van maken. In basis lijken ze wel allemaal op mekaar 😉

Daarna werden nog wat kleinere zaken aangepast: de rode achtergrondkleur van het behang werd nog maar eens over gedaan om nog meer dégradé in te brengen, de kop van stoel werd geaccentueerd zodat die meer naar voor komt, een aantal lambriseringsdetails werden geaccentueerd, de schaduwen werden verder uitgewerkt, er werd ook nog wat aan de vloer getekend om “het vlak” te breken en ook het rokje van het kleine meisje werd ingekleurd.

De tekening is inmiddels binnen gebracht bij de inlijster om ze op een plank te kleven en te voorzien van een laminering. Dat kan enkel een professioneel inlijster doen. De beweging wordt immers in een immense lamineermachine gedaan onder vacuüm.

Piëta 13

Geplaatst op 19 maart 201722 april 2017 Geplaatst in kunstlogs, Triptiek 1 de doodGetagd dochter, dood, Gaasbeek, Gent, houtsculpturen, kasteel, kunstenaar, lambrisering, mariakerke, moeder, pencildrawing, piëta, potloodtekening, praalstoel, ridder, sehnsucht, van eyck2 reacties

voor het eerst krijg ik zicht op de eindstreep. Dit weekend nog lang verder gewerkt aan de decors van piëta en uiteindelijk afgesloten met alles ingekleurd en ook alle tekenwerk klaar. Het beeld is nu eigenlijk ook “af”. Wat er nu nog bij komt is het barokke motief in het behang en nog wat accenten die door het overwrijven van de tekening wat vager zijn geworden.

Voor mijn laatste weekend heb ik me geamuseerd om nog wat frivoliteiten in het beeld te brengen: een appel, een ninja, een farao,…Ze zitten niet in de originele stoel maar wel in de mijne 🙂 Het blijft toch wel gek dat je met een punt van amper een tiende van een millimeter zo’n 14000cm² zit te kleuren. Ne mens zou voor minder in’t klooster gaan wonen…

Het idee van een puzzle blijft ook al in mijn gedachten omdat je dan idd al die kleine tekeningetjes ook te zien krijgt. Ik moet ’s kijken welke formaten van puzzle mogelijk zijn.

En toen was er ook nog die competitie om met het kleinste potlood te tekenen. Ik weet niet of opoe het nog haalt maar hier stop ik ermee 🙂

HRDA

Geplaatst op 31 juli 201631 juli 2016 Geplaatst in het beste van...allertijden, U kijkt toch ook?Getagd Amsterdam, De Haar, Den Haag, Eschermuseum, Haarzuilens, Inntel Rotterdam Centre, kasteel, Mauritshuis, Rijksmuseum, Rotterdam, vakantie, Veronica2 reacties

“Ik wil wel nog ’s naar het Rijksmuseum”, zei Junior een hele tijd geleden. “Ik wil wel nog ’s naar het Mauritshuis”, zei ik toen, “ik wil er graag nog wel wat deftige foto’s nemen van een aantal schilderijen”. (eerder blog over Rotterdam hier)

Soms zijn dingen niet moeilijker dan dat om een bal te laten rollen. Dan vertel je dat zo even terloops op het werk en komt een collega met een interessante tip: “Je zou ’s naar Kasteel De Haar moeten, echt de moeite waard”.

Dus ging de madam ’s de Flairbonnen in het oog houden, ik stippelde wat routes uit en Junior die stippelde alle uitstapjes, etentjes, bezoekjes,…ter plekke uit. De timing was snel vastgelegd: na de Gentse Feesten, kwestie van wat te bekomen en dan zijn de madam en Junior² toch op kamp, dus heel ’t huishouden de deur uit, weliswaar in 2 delen.

Dus Junior en ik hop onderweg naar Rotterdam als uitvalsbasis voor Haarzuilens, Rotterdam, Amsterdam en Den Haag. Dankzij de madam (en ook een beetje dankzij Flair) logeerden we in het poepsjieke Inntel Rotterdam Centre hotel, in het centrum van Rotterdam met zicht op de Erasmusbrug.

En we zagen onze ogen uit, aten in de meest hipster-local-eetzaken, lachten met onszelf en de mensen rondom ons en keken ’s avonds Veronica-TV (wat de zoon een geweldige zender vond…tjah…de oudere medemens weet het nog “je bent jong en je wilt wat” zegden wij vroeger 😉 ) Meer moet ik er eigenlijk niet over zeggen, daarvoor maken we foto’s he 😉 Tekst en uitleg bij de foto’s…