Triptiek van het leven: de wiskundige benadering

Terwijl de Bruegel-blogs volgden en de 365-blogs nog steeds verschijnen werk ik hard achter de schermen. Letterlijk en figuurlijk. Niet alleen om de expo Magie tot een overweldigend einde te brengen maar zeker om mijn tweede triptiek tegen eind september klaar te krijgen. Dat lijkt een maand te vroeg maar dat is het allerminst. De inlijster moet immers nog langs, of liever de triptiek moet nog langs de inlijster. Die zal ze voorzien van een lamineerlaag (zie ook de eerste triptiek) en daarna komt er een lijst rond. Dan wordt het spannend want gelet op het gewicht is de vraag nog hoe stabiel dit werk in zijn geheel zal zijn. Aan een muur zal dat zeker geen probleem zijn maar om ze te presenteren op een schildersezel wordt dat wat anders.

Dus: naarstigheid!

Bij een Facebookoproepje een paar maanden geleden waren de meningen verdeeld over of ik ook een blogreeks zou maken over deze tweede triptiek dan wel of ik de volledige verrassing hou tot bij de opening. Ik heb tot nu toe niet veel prijs gegeven maar vandaag maak ik daar even een uitzondering op. Onderstaand tafereel is een stukje achtergrond uit het centrale paneel en meet ongeveer 25 bij 25cm. In wiskundige termen wordt dat 625cm². Dat klinkt stoer he?!

Wel, de totale triptiek meet zo’n 98.800cm² en het stukje dat je hier te zien krijgt is dus 0,6% ofte 6 duizendsten van het totaal van het tafereel. Als je dit al de moeite vindt, stel u voor dat het paneel u dus nog zeker 100keer meer kan verbazen 😉

(en dat het écht kleurpotlood is, dat zie je aan mijn hand 😀 )

De triptiek van het leven

Morgen start de krokusvakantie en ik ga er een weekje tussenuit. Maar zoals het in elke goede soap de regel is, moet ik deze tijdelijke afsluiter voorzien van een stevige cliffhanger zodat ik er zeker van ben dat jullie navenant ook nog terug komen.

Daarom doe ik u vandaag het verhaal van de bijtjes. Deze week ging ik naar de imker om een honingraat te gaan halen. Zo’n plak vol met zo van die 6-hoekige vakjes waar de bijen hun voorraadkamertjes van maken. Ik had die nodig omdat ik weldra aan de eerste praktische stappen van de volgende triptiek zal beginnen. Het is inmiddels ook duidelijk dat de volgende triptiek die van het leven zal zijn. Het leven dat nu nog in wording is maar er weldra zal zijn, speelt de centrale rol in deze triptiek. Bij het (nieuwe) leven horen ook bloemetjes en bijtjes. Dus ging ik bij imker Binwah De Reze langs om meer te weten te komen over bijen en hoe dat nu allemaal precies zit met die honingraten. Ondanks de koude temperaturen kon ik de bijen aan het werk zien in de bijenkast. Boeiend en indrukwekkend.

Voor het project kreeg ik een echte “natuurlijke” honingraat mee. De moderne imker werkt het liefst met een voorgevormde honingraat in bijenwas. Daar bouwen de bijen dan op voort. Bij een natuurlijke honingraat bouwen de bijen hun eigen patroon. Dat heeft grotere gaten en is onregelmatiger van vorm. Toch blijft de kwaliteit dezelfde. Het is voornamelijk voor de imker een stuk gemakkelijker en bij-vriendelijker om een voorgevormde honingraat te gebruiken. Voila, dus bij deze een eerste preview op de opbouw van de triptiek van het leven.

Piëta 4

Nog ’s 3uren verder is nu ook het kind (Merel) links onderaan het paneel klaar. Ik vind het moeilijk geworden om de portretten op dit kleine formaat precies na te tekenen. Daar waar het vroeger gemakkelijker was om portretten op kleine schaal te tekenen (want dan heb je altijd een overzicht) lijkt dat nu, allicht door gebrek aan training, een probleem te zijn. Allez, het is te zeggen dat het een probleem is omdat ik ook gewoon ben om waarheidsgetrouw te tekenen. Wat nu op zich niet het geval hoeft te zijn…

Maar Merel is prima geslaagd. Na controle met de computer blijkt er enkel een kleine afwijking op de kin te zitten en ik kan daar mee leven 🙂 Nu kan ik aan de bewaker van de poort van de poorten van het hiernamaals gaan beginnen. Dat is de laatste figuur op het centrale paneel. Als die ook lukt, dan begin ik aan de achtergrond.