Amsterdam 2024: Rembrandt & Nemo (02)

Dag 2 van onze uitstap naar Amsterdam begint met een stevig ontbijt in het hotel een beetje buiten het centrum. Daarna de taxi in en naar het Rembrandthuis. Geen tijd te verliezen! Ook voor dit bezoek heb ik de kaartjes op voorhand gereserveerd. Ondanks dat we de coronarestricties achter ons kunnen laten vraagt men bij online-reservering nog steeds een tijdslot. Maar ook hier wordt er weinig naar gekeken.

In tegenstelling tot de expo Frans Hals is het Rembrandthuis best druk. Dat is ook logisch. Het mag dan wel een groot huis zijn, als er wat volk is, dan wordt het in de kamers snel druk. Het deed me even denken aan het laatste bezoek aan het Rubenshuis waar supposten mensen meer sturen zodat je in alle rust kan rondkijken. In het Rijksmuseum lijkt het er op dat er toch ergens een maximaal aantal bezoekers tegelijk in het museum kan daar waar ik in casu niet dat gevoel heb.

Lees verder “Amsterdam 2024: Rembrandt & Nemo (02)”

Amsterdam 2024: Frans Hals (01)

Het is niet alles Ensor wat de klok slaat. Soms moet je je klok eens een uur vooruit of achteruit zetten en zie je andere bekendheden op je pad komen…

Er zijn veel interessante tentoonstellingen in Vlaanderen maar er zijn er ook over de grenzen. In Parijs is er altijd iets te doen maar zo ook in Amsterdam. Moet lukken dat daar de expo Frans Hals loopt. Al meteen een eerste goede reden om tot daar te gaan. Maar in die tentoonstelling is ook De Lachende Cavalier te zien. Laat dat nu net hét werk zijn waarvan ik bij het maken van mijn eigen versie, dacht “dit zie ik nooit in het echt”. (lees de blogs over De Lachende Cavalier en mijn afgewerkte versie).

Met de trein is altijd een beetje avontuur. Al iets meer controle dan reizen met het vliegtuig maar er blijven altijd heel wat onvoorziene factoren open staan. Zeker als je moet overstappen stijgt mijn innerlijke stresspeil. We (= junior² en mezelf) vertrekken vroeg in de ochtend richting Antwerpen. Daar nemen we de trein richting Amsterdam. We hebben wel wat tijd en reizen daarom met de IC-trein. Bij reservatie kies ik toch voor 1e klas. Het prijsverschil is verwaarloosbaar en zeker in vergelijking met een autoreis (+ parkingkost). Op een bepaald moment was het zelfs zo dat de treintickets 1e klas goedkoper waren dan die in 2e klas. Waarom zou je dan nog twijfelen?

Lees verder “Amsterdam 2024: Frans Hals (01)”

Frans Hals: de lachende cavalier (12)

Challenges altijd de uitdaging waard. Elke zomer verleg ik een grens, ga ik in dialoog en tegelijk in een soort steekspel met een bekende kunstenaar en een iets minder bekend werk. Een topwerk met een verhaal en een hogere technische uitdaging. De uitdaging loopt over de zomer omdat dan het exposeizoen zichzelf niet “ververst”. Er zijn geen nieuwe expo’s, wat loopt loopt wat niet loopt start ergens in september.

2 juli lanceerde ik een teaserblog om officieel te starten op…

Lees verder “Frans Hals: de lachende cavalier (12)”

Frans Hals: de lachende cavalier (11)

Was het je ook opgevallen dat er bij de vorige blog ergens “tekst” stond tussen de foto’s? De blog stond al klaar geprogrammeerd voor publicatie maar ik was nog niet klaar met schrijven…En om die opmaak al klaar te kunnen maken zet ik dan soms “tekst” tussen de foto’s, dan weet ik waar ik nog iets moet schrijven. Maar dat was ik dus uit het oog verloren met de vorige blog. Ik zal – nog maar eens – moeten toegeven dat ik wat te veel hooi op mijn vork aan het nemen ben de laatste dagen: de cavalier, het marktje in Menen, het (grote) Kunst in het Dorp, de planning 2022 en ja daarnaast heb ik nog een “hobbyjob” te onderhouden om deze kunstactiviteit te sponsoren. Een bekend Belgisch politicus zou al eens durven stellen: “trop is te veel én teveel is trop”.

De tekst ging ‘m natuurlijk over die “ajuin”. Het topje van een zwaard…Of was het een degen? Of een rapier? Ik ging even op onderzoek naar was nu precies de verschillen zijn. Want toegegeven: onder de bekendste zwaarden kennen we Excalibur (het zwaard in de steen van koning Arthur), het typische samuraizwaard, het degen van Zorro, het zwaard van Ardoewaan,…of een moors zwaard. En als je er even bij stil staat, die kennen allemaal een andere vorm. De kwestie is dus met welk wapen hebben we hier te maken?

En dan begon ik met zoeken naar zwaarden uit “de gouden eeuw”. En ziet waar ik op bots: het zwaard van ene Michiel De Ruyter (voor de Belgen doorsnee een onbekende maar toch wel één van de meest bekende Nederlanders) en de rapier van Rubens. Zonder chauvinistisch te willen zijn, ga ik iets dieper in op dat laatste omdat die nog het meeste op het zwaard van mijne cavalier lijkt maar ook omdat het wel wat op dat “zwaard” lijkt.

Nu noemt men “het zwaard” van Rubens een “rapier“. Een rapier is een relatief slank, scherp gepunt type zwaard dat vooral in de 16e en 17e eeuw in Europa werd gebruikt. Rapier en degen werden vooral gedragen en gehanteerd door de rijke burgerij, die steeds meer aan belang won. Deze burgerij hechtte meer waarde aan sierlijkheid dan aan efficiëntie en zodoende werd het rapier meer en meer verfijnd.
Dit leidde uiteindelijk tot de ontwikkeling van de degen, een slankere, lichtere versie van het rapier.

Dit past perfect in ons kraam en bevestigt dat de cavalier een gegoed burger. De “ajuin” is duidelijk het einde van het degen. Dat het een rijk versierd stuk is – en dus het model van Rubens benadert – is wel duidelijk. Niet alleen aan het uiteinde kan je dat zien. Op het schilderij is het haast onzichtbaar maar door de reconstructie kan ik u het gevest ook laten zien. Dat zal later weer in de duisternis van de schaduwen verdwijnen. Geniet van het moment zou ik zeggen 🙂