PAK

Met deze blog wil ik geenszins afbreuk doen aan wat er is, wat er was en wat zal komen. De laatste maanden, en zeker sinds Sehnsucht, is me duidelijk geworden dat ik gewoon mijn eigen gang moet gaan (zoals Shaffy). De eerste triptiek was een uitdaging en voor vele liefhebbers een waar kunstwerk. Fijn en groot werk ligt mij het best. En daar wil ik voor 2018 nog een schepje bovenop doen.

Als tegenreactie op wat ik vandaag zie in de hedendaagse Vlaamse kunst (en dan spreek ik over levende kunstenaars) is dat er erg veel in donkere, depressieve sferen wordt gewerkt. Er wordt regelmatig teruggegrepen naar de settings van na de 2e Wereld Oorlog. Het is allemaal wat vaal, flou, afwezig, apathisch, bijna of er telkens net iemand gestorven is. Om het u te visualiseren met een grote naam: neem gerust een Borremans. Ik kan mij inbeelden dat de fan nu al denkt: “wat is daar mis mee?”. Niets! Helemaal niets. Ik wil er alleen de aanleiding van mijn doening mee duiden.

Waar ik het in 2018 wil over hebben is geluk, vrede, liefde, blijdschap, vriendschap,…Niet erover maar wel beelden maken die leuk zijn om naar te kijken. Beelden waar je vrolijk van wordt. Die je in een toffe gemoedstoestand brengen. En dat een beetje als reactie op de kwaliteit die hierboven staat. Dus daarom wens ik u nu al een HEEL GELUKKIG 2018 en dat bij elk beeld dat ik u mag presenteren 🙂

Dit weekend was er weer eentje vol cultuur. Ik had thuis nochtans gezegd dat het een rustig weekend moest worden, zo eentje om gezellig bij de haard te liggen lui wezen in de zetel. Maar niets van dus…Vrijdag nog een paar uren getekend en zaterdag naar Brugge om er de tentoonstelling Dark Rooms (PAK) te gaan bekijken. Eerlijk gezegd was ik, na de vorige top-tentoonstelling, wel ontgoocheld. Het is een donkere (dark dus) tentoonstelling en maar een paar werken konden mijn aandacht vasthouden. Enfin, elk zijn meug. Dan maar wat wandelen door de onbekende straten van Brugge waar ergens in de verte Push demon op een brug de pers stond aan te spreken. Aan de voet van een andere Brugge vond ik toevallig het atelier/galerij van David De Graef. Knap, kwaliteit, schone kunst! Toch liever daar rondgelopen dan bij PAK (sorry voor PAK).

Zondag naar STAM voor de expo rond 200 jaar UGent. De hele geschiedenis van (en een beetje van voor) de universiteit in Gent ontstond. Leuk om de oude gebouwen te herkennen en hoe het studentenleven er vroeger uitzag. Lijkt me vooral leuk voor al wie aan de UGent heeft gestudeerd en een beetje terug in de tijd wil gaan.