DANAË (6): slot

De laatste blog over het verhaal van Danaë. De tekening is nog niet helemaal klaar maar voor ik aan mijn zomerproject begin wil ik graag toch effe een dikke week rust nemen. Stay tuned after the break 😉

Zeus wil dus inspelen op Danaë’s nieuwsgierigheid. Door het raam in de kamer sluipt hij binnen vermomd als gouden luchtbellen. En dat doet hij heel subtiel. Door zich te vermommen als zeepbellen kan hij zo goed als onzichtbaar tot aan het verblijf van Danaë geraken. Eens door de venster veranderen de zeepbellen in fantastische gouden bollen.

Danaë is in de ban van deze felle warme bollen waarin ze zichzelf kan spiegelen. Nog nooit heeft ze zo’n mooie glanzende bollen gezien. Ze is een vogel voor de kat.

De tekening toont het moment waarop Zeus het appartement van Danaë binnen komt onder de vorm van zeepbellen/gouden bollen. Danaë wordt betrapt in haar slaap en kijkt onderzoekend naar deze vliegende figuren. Het typische aan dit soort beelden is dat ze meerdere scènes tegelijk omvat, alsof je een stukje stripverhaal in 1 stripvakje zou gaan persen. Zo zie je de onderweg transformerende bellen/bollen die overgaan van lucht naar goud. De houding van Danaë kan worden gezien als iemand die net ontwaakt en kijkt naar de eerste gouden bol maar als je je inbeeldt dat Zeus niet binnen komt maar het appartement verlaat, kan zou je bijna een gelijkaardig beeld kunnen hebben.

Het zijn dus altijd fijne dingen om te tekenen als er een verhaal in zit met een vleugje mysterie.

Bij deze dus de laatste blog over Danaë. De zomerblogs starten vanaf 12 juli. Tot dan ❤

Danaë (5)

Zeus weet best wel dat als hij zomaar aanbelt bij Danaë dat ze ten eerste de deur al niet zal openen maar hij riskeert misschien nog wel een deegrol op zijn kop te krijgen. Zeus is niet onaantrekkelijk maar hij is ook al wat van leeftijd en niet meer zo aantrekkelijk voor de jonge Danaë.

Zeus zal dus met een stevige list moeten komen om zowel koning Akrisios (die vanuit zijn toren nog steeds toezicht houdt op Danaë) als Danaë zelf om de tuin te leiden.

In mijn versie van het verhaal kiest Zeus niet voor de gouden regendruppels maar wel voor gouden zeepbellen. Met een gouden glans zijn ze pure verleiding voor Danaë maar omdat ze transparant zijn, zijn ze vanop afstand door Akrisios niet zichtbaar…wordt vervolgd in de laatste episode van Danaë aanstaande vrijdag.

Danaë (4)

De Danaë van Max krijgt meer en meer vorm. Terwijl ik teken krijgt ook mijn versie van het verhaal meer en meer vorm. Maar ik voel tegelijk dat ik na deze tekening toch wel een weekje of 2 vrij moet nemen want de energieheropbouw na de expo gaat echt niet meer zoals voorheen. En er zijn ook nog engagementen die moeten worden verzekerd: een expo in de “kathedraal” van Watervliet en het voorzien van een nieuwe wandeling in Herne. Beide zijn niet te missen maar daarover later meer…

De moderne Danaë zit niet opgesloten in een donkere toren zoals dat in de Disneyfilms het geval zou zijn. Op zich is er niets mis met Danaë. Alleen de voorspelling van het orakel mag kost wat kost niet uitkomen. Wat zou een moderne heerser doen? Een klooster is iets maar dat is lang niet modern. Neen, hij sluit zijn dochter fysiek af van de wereld maar hij wil ze niet wereldvreemd maken. Immers komt de dag dat ze hem zal opvolgen en dan moet ze toch op zijn minst Amsterdam van Parijs kunnen onderscheiden. Dus besluit Akrisios om zijn dochter in de penthouse van zijn buitenverblijf op te sluiten. Een prachtig zicht op zee en het binnenland en in de verte houdt Akrisios een oogje in het zeil.

Danaë kan zich dus in haar appartement voorbereiden op haar rol als aanstaande koningin. Alleen. Want een kleinkind, dat mag er niet van komen. Dat is te gevaarlijk voor Akrisios.

En alles loopt vlotjes tot Zeus op een doorsnee weekend met veel zon ook ’s naar zee trekt en beslist om toch eens een kijkje te gaan nemen in dat appartement van Akrisios. Goed wetende dat Akrisios niet en wel Danaë aanwezig is in die prachtige penthouse.

Zeus is een sluwe vent en ziet zijn kans schoon om de schone Danaë nog voor het ontbijt te verrassen terwijl ze nog slaapdronken is..

Danaë (3)

Tijdens of liever voor een sessie start wordt er meestal intensief heen-en-weer gemaild om de opdracht en het doel helder te stellen maar ook om input van het model zelf toe te laten. Ik hou van die interacties. Ze zijn leerrijk, dwingen me regelmatig tot herbekijken van het oorspronkelijke idee en in 99,5% van de gevallen wordt het finale beeld daardoor ook sterker.

In dit geval, waar we het oorspronkelijke schilderij enkel als een aanzet gaan gebruiken, is er veel marge om te komen tot nieuwe ideeën en nieuwe beelden. Wanneer we vertrekken van een gedachte als het schilderij van Gentileschi is veel mogelijk.

Bovendien is de pose (zie vorige blog) zo uniform dat je er vele kanten mee uit kan. Danaë wordt in de meeste gevallen rustig liggend op een bed of zetel gevonden. Het is duidelijk een verhaal dat als excuus werd gebruikt om een vrouwelijk naakt te mogen schilderen zonder “onzedig” te zijn. In de katholieke jaren 1500-1700 was dat het geval. Naakt was totaal uit den boze tenzij het om een verhaal ging waar het niet anders kon dan naakt. Hoe Rubens er telkens mee weggekomen is, het is mij een raadsel.

In de brainstorm rond dit thema en het schilderij botsten we op de schilderijen van Frédéric Bazille. Een illustere onbekende in onze streken maar – zoals ik zei – een interessante ontdekking.

Misschien had Frédéric wel hetzelfde idee dan ik? Wie weet. Ik kan het hem niet meer vragen. Frédéric werd op 29 jarige leeftijd doodgeschoten in de Frans-Duitse oorlog. Het zoveelste nutteloze slachtoffer. En dat geldt ook voor u mijnheer Poetin!

Maar Frédéric was zeker niet de enige die geïnspireerde raakte door deze leuke en tegelijk relaxe pose. Wanneer we op Google “reclining nude” als trefwoorden ingeven, dan zien we nog meer van deze poses in tal van schilderijen. Een meer recente (en bekende) versie is die van Kate Winslet in Titanic toen ze getekend werd door “king of the world” Leonardo Di Caprio.

Voor de gouden regen heb ik iets anders bedacht en ook mijn decor is veel moderner dan wat we hierboven te zien krijgen. Ik kies voor “ruimte” en niet echt voor een binnenscène. Ondanks dat het toren is, hoeven het niet persé allemaal muren te zijn. Allez, vandaag toch niet…

Danaë (2): immer de muze

Danaë is duidelijk een inspiratiebron voor vele kunstenaars. Bekend bij de Grieken, maar ook in Pompeï, bij de Italiaanse kunstenaars.

Het valt me op dat het verhaal de tijd en plaats helemaal loslaat. Vanuit de oudheid over de renaissance, de gouden eeuw, de rococo,…tot zelfs hedendaagse kunstenaars als Vadim Sakharov die enkel de gouden regen uitlicht en omvormt tot een scène waar je het effect van die gouden regen zelf kan ervaren.

Omdat ik nog niet veel technisch kan vertellen over mijn Danaë zet ik een flink aantal kunstenaars hier op een rijtje. Voor wat mijn versie betreft: onze Danaë zit opgesloten in een prachtige glazen kooi. De figuurlijke “gouden kooi” waar we allemaal al eens in belanden. Het oogt mooi en je wil er meteen in maar eens het zo ver is, dan voelt het na een tijd aan als een betonnen gevangenis. Er is nog niet veel van te zien maar goed, het is een begin hé 😉

Danaë (1): wie is?

Danaë is een interessante – en ook weer een beetje vergeten – figuur uit de Griekse mythologie. Ik blijf met dit verhaal en later bijhorende tekening, in de klassieke verhalen die o zo boeiend zijn maar als eens vergeten worden.

Danaë past in het rijtje van Galatea en Venus. Het verhaal is al even ongeloofwaardig dan dat van de anderen. In onze tijden is het “er over” om verhalen zo aan te dikken dat ze eigenlijk helemaal niet meer als realistisch over komen. En terwijl ik dit typ bedenk ik me dat we vandaag op zich maar al te graag vluchten in fake news, fictieve verhalen/TV-series die best echt lijken (realitysoaps).

Maar Danaë…de dochter van Eurydike en koning Akrisios. Booooring…Maar waar het spannend wordt is dat het orakel voorspelt dat Akrisios (de vader van Danaë) zal worden vermoord door zijn kleinzoon. Dus wat doet een plichtsgetrouwe vader? Die sluit zijn dochter op in een bronzen toren…tot ze aan de menopauze toe is… Het begint zowaar wat Rapunzel-dimensies te krijgen. Alleen mag Danaë wel naar de kapper 😉

Jacopo Tintoretto – Œuvre appartenant au Musée des Beaux-Arts de Lyon

Getrainde rokkenloper Zeus (gelet op de vele verkleedpartijen van Zeus begin ik zo’n flauw vermoeden te hebben dat hij ergens toch een halve Aalstenaar moet geweest zijn), had zijn oog laten vallen op Danaë. Hij verkleedde zich deze keer als…gouden regen 😳 en door een torenvenster lekte the golden shower op Danaë waardoor ze van de eerste keer zwanger geraakte.

De koning laat zijn dochter en kleinkind opsluiten in een houten kist en hup in de zee ermee. Maar Danaë had, de tijd dat ze in de toren opgesloten zat, alle Kuifje-albums gelezen. Want wie Kuifje leest, is een slim mens. Dus wist Danaë dat er altijd kansen zijn op overleven.

En ja hoor…visser Diktys kwam langs met zijn olietanker en viste Danaë en haar zoon uit het water. Nu moest toch wel toevallig de broer van die “eenvoudige visser” Diktys de koning van het eiland zijn waarop Diktys woont. Polydektes – de broer van Diktys – heeft nogal losse vingers en stal al regelmatig vee van zijn broer, dus zou het er niet op aan komen mocht hij ook deze vangst voor zich houden.

Zodoende werd Danaë de vrouw van de koning. Dit was ferm tegen de goesting van de zoon van Danaë, Perseus. Hierop eist Polydektes het hoofd van Medusa in ruil voor de “vrijlating” van Danaë. Perseus slaagt in de opdracht, kop eraf. Voor wie zo een beetje de verhalen hier al volgt, die weet dat wie naar Medusa kijkt verandert in steen.

Polydektes had niet gedacht dat Perseus het levend zou redden uit deze missie. Hij was dus verrast toen hij naar het afgehakte hoofd van Medusa keek en…hop…hij veranderde in steen. HOERA! Vreugde want Danaë was weer vrij.

Omdat ze nu mogen doen wat ze willen gaan Perseus en Danaë naar de kermis in Larisa. Larisa is een klein stadje ergens in Griekenland. Behalve een kerk en wat grote straten, valt er niet veel te zien. “de boerenbuiten” gelijk da we zeggen 😉 Maar goed kijk, ’t is het ideale dorpje voor een kermis en een beetje rust na al die drukte. Dus logeren ze in hotel Acropol, een doorsnee 2 sterrenhotel dat toch wel enige “opfrissing” kon gebruiken.

Er zijn tijdens de kermis atletiekspelen bezig. Voor ne gast gelijk Perseus is dat spek voor zijn bek. Hij betaalt 680 drachmes en zet zijn naam op de lijst. Akrisios, de vader van Danaë is ook op die spelen. Dat moet toch wel lukken. Wat zijn de kansen? Perseus kent Akrisios niet en vice versa. Ze waren dan ook jaren van mekaar gescheiden geweest. Maar ’t is plezant, ’t is kermis, oliebollen, vlaggen, uufflakke en atletiekspelen (vandaag Circusplaneet). Fun! Perseus doet gedreven mee en is nogal redelijk goed in zo van die atletiekspellen. Alleen het discuswerpen, daar is hij toch wel erg onhandig in. Hij had het thuis al eens geprobeerd maar snel opgegeven nadat hij enkele ruiten van het plaatselijke café had ingegooid.

Diskobolos in de Vaticaanse Musea.

Perseus gooit tijdens de spelen de discus erg onhandig tegen het hoofd van zijn bompa Akrisios. Bompa droeg toen nog geen helm en voila, een kap in zijne kop. Bompa voelt zich een beetje misselijk, begint te draaien en valt finaal ter plekke dood. Weg sfeer van de kermis. Maar het orakel had wel gelijk… Op welke plaats Perseus is geëindigd en of hij finaal met de gebraden kip naar huis mocht, is niet neergeschreven. Stom he…

Kleine epiloog: heb je gezien dat de discuswerper van het Vaticaan discobolos noemt? Echt waar. ’t Is maar als zoveelste kunstweetje van deze blog 😉