potloodtekenaar, verteller, curator en cultuurminnaar
Naast Curieus Gent-West heb je ook Curieus-Drongen. Zij organiseren eveneens met regelmaat tentoonstellingen in De Campagne. Ik ben ook daar geselecteerd met de eerste “triptiek van de dood”. Wie de expo Sehnsucht in 2017 heeft gemist heeft bij deze de kans om de triptiek in zijn geheel opnieuw te bekijken. Een uniek staaltje van grootschalige tekenkunst én herontdekte presentatietechniek (door Hugo Martens). Data en uren op de affiche.
Jaren geleden, toen ik nog in de Catriestraat op de kunstmarkt van Drongen stond, sprak een dame mij aan…
de madam: “’t Es wel schuune moar on da laaif ester iet ni just”
ik:”denkt ge? Als er nu iets is waar ik wel zeker van ben zijn het de verhoudingen. Ik heb daar lang op getraind.”
de madam: “Jaaandeu, oas ge zuufeel pretensen et, toengs kuup kik ni baaj eu zenne”. Ze nam haar sjakos en stapte voort.
ik…verbouwereerd…
Een les in bescheidenheid.
Vandaag geen les in bescheidenheid. Wel een uiting van fierheid bij het zien van het resultaat na het inlijsten van de triptiek-tekeningen. Ik zag Hugo schitteren over zijn eigen werk. Blij dat hij de timing heeft gehaald maar ook blij over wat hij heeft gerealiseerd. Ik kon er echt van genieten hem fier te zien over zijn werk en over het totaalresultaat. Achter zijn gat schreeuwde ik een grote “Yahooooo” (zonder reclame te maken voor de zoekrobot) in de auto op weg naar huis.
De verwachtingen mogen dus gerust hoog zijn, het resultaat is indrukwekkend! (al zeg ik het zelf, in alle bescheidenheid)
Vorige zaterdag weer een dagje getekend bij VEPAD te Brasschaat en het ging goed vooruit. Het rechtse deel van de binnenkant de triptiek met daarop de godin Hel, krijgt vorm. Los van de achtergrond is nu het deel in grijswaarden bijna klaar. De tekening doet het model weinig eer aan aangezien de figuur met de minuut griezeliger en grauwer wordt. Al goed dat we weten dat de modellen in het echte leven een stuk sympathieker zijn dan wat hier wordt voorgesteld…Maar het hoort nu eenmaal bij het beeld van de triptiek 🙂
Gisteren ben ik begonnen aan het inkleuren van godin Hel. Baldr is nog niet helemaal klaar maar wat nog moet ingekleurd worden zal te weinig verschil maken om de aandacht van een snelle voorbijganger van de vitrine in Brasschaat te trekken.
Hel is een speciaal geval. Niet alleen qua karakter ook qua inkleuring. Ze is half kleur en half grijs/zwart. Een eerste aanzet. Hopelijk ziet ze er griezelig genoeg uit…
Dit is (vermoedelijk) de laatste blog over het centrale paneel. Het is zeker wel de laatste blog die met vertraging wordt gepubliceerd 😉 Er volgen zeker nog wel blog over de zijpanelen en vooral nog over de fronttekening. Dus blijf volgen want we zijn nog lang niet klaar 🙂
Wat is er allemaal gebeurd sinds de laatste berichten? De tekening an sich was klaar. Het behang moest wel nog worden getekend. Net zoals in het originele decor wou ik er een barok motief in tekenen maar mijn foto’s waren daarbij niet helder genoeg en ik kon het motief niet overnemen. Dus heb ik er zelf een gemaakt na wat studie van bestaande motieven. Het motief wordt in 2 kleuren getekend op de achtergrond, eentje in donkerrood en een tweede in grijs. De complexiteit was om er zo 30 dezelfde te gaan tekenen. Ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat dat niet gelukt is maar ik durf wel te stellen dat wie dit niet echt weet, er ook geen punt zal van maken. In basis lijken ze wel allemaal op mekaar 😉
Daarna werden nog wat kleinere zaken aangepast: de rode achtergrondkleur van het behang werd nog maar eens over gedaan om nog meer dégradé in te brengen, de kop van stoel werd geaccentueerd zodat die meer naar voor komt, een aantal lambriseringsdetails werden geaccentueerd, de schaduwen werden verder uitgewerkt, er werd ook nog wat aan de vloer getekend om “het vlak” te breken en ook het rokje van het kleine meisje werd ingekleurd.
De tekening is inmiddels binnen gebracht bij de inlijster om ze op een plank te kleven en te voorzien van een laminering. Dat kan enkel een professioneel inlijster doen. De beweging wordt immers in een immense lamineermachine gedaan onder vacuüm.
We zijn er bijna. De piëta is klaar! Althans qua tekeningen. Gisteren heb ik de laatste tekeningen in het behang afgewerkt en dus zijn bij deze de laatste tekeningen gemaakt. Ik heb nog een to do-lijstje gemaakt om zeker niet te vergeten wat ik nog moet doen. Bijvoorbeeld het rokje van het meisje inkleuren, of het behang zelf nog ’s opfrissen (door het vele wrijven is het wat mat geworden) en zo hier en daar nog wat accentlijnen zetten etc. Dus toch nog een dagje of 2 werk en dan hup naar de inlijster.
Om de verrassing nog wat te bewaren plaats ik nog geen foto’s van de huidige toestand van de piëta. Wees gerust, ze volgen nog 😉 Ter compensatie plaats ik de foto’s van de laatste “toestand” van Baldr. Ook daar heb ik gisteren aan gewerkt…maar dan in Brasschaat. Gisteren dag 4 (of laat ons zeggen halve dag 4 want ik moet toch nog een uurtje op en een uurtje terug), een extra dag want de tekening was na 3 sessies duidelijk nog niet klaar. Maar het ging erg vlotjes. De kopse tekeningen van de boog en het linkse deel van de nis zijn getekend en ingekleurd. Ik denk dat ik aan Baldr toch nog 2 sessies zal tekenen maar eerst moet de piëta af…Hieronder Baldr-foto’s bij het begin en het einde van de sessie van gisteren 🙂
voor het eerst krijg ik zicht op de eindstreep. Dit weekend nog lang verder gewerkt aan de decors van piëta en uiteindelijk afgesloten met alles ingekleurd en ook alle tekenwerk klaar. Het beeld is nu eigenlijk ook “af”. Wat er nu nog bij komt is het barokke motief in het behang en nog wat accenten die door het overwrijven van de tekening wat vager zijn geworden.
Voor mijn laatste weekend heb ik me geamuseerd om nog wat frivoliteiten in het beeld te brengen: een appel, een ninja, een farao,…Ze zitten niet in de originele stoel maar wel in de mijne 🙂 Het blijft toch wel gek dat je met een punt van amper een tiende van een millimeter zo’n 14000cm² zit te kleuren. Ne mens zou voor minder in’t klooster gaan wonen…
Het idee van een puzzle blijft ook al in mijn gedachten omdat je dan idd al die kleine tekeningetjes ook te zien krijgt. Ik moet ’s kijken welke formaten van puzzle mogelijk zijn.
En toen was er ook nog die competitie om met het kleinste potlood te tekenen. Ik weet niet of opoe het nog haalt maar hier stop ik ermee 🙂
Vorig weekend tekende ik in de vitrine in Brasschaat een eerste keer aan de Baldr-figuur. Baldr wordt het linkse zijpaneel van de triptiek waar ik nu aan werk. Ik ben niet gevorderd zoals ik had gehoopt omdat er massa’s veel file stond op de ring en de GPS mij willens nillens de stad door wou laten rijden (wat uiteindelijk nog veel erger was dan gewoon in de file te blijven trotten).
Maar over het resultaat ben ik wel tevreden. Hij straalt zoals ik had gehoopt dat hij zou doen. Een sterke présence die ik vooral te danken heb aan het knappe staaltje inlevingsvermogen van het model (jawel, die knapperd bestaat écht).
ik denk dat ik alweer een 10tal uur verder zit in de tekening en ben blij dat nu (op een paar details na) alle houtsnijwerk klaar is. Die die nog moeten gedaan worden, zal ik wel maken tijdens het inkleuren. Ze zijn ofwel niet al te complex of minder belangrijk. Maar goed, het beeld is nu “af”.
Volgende stap is het inkleuren van de houtpartijen. Daarna moet ik het behang nog helemaal uittekenen en misschien komt er nog een schilderij tegen de muur maar over dat laatste ben ik nog niet zeker.
Hier en daar heb ik zelf wat dingetjes getekend omdat de sculpturen zich ook wel eens herhalen (awoe voor de schrijnwerker! 😉 ) Zo maakte ik een kleine zittende sculptuur onderaan de overkapping van de stoelen. Ik ben ook best blij dat de 2 sculpturen goed gelukt zijn. Ik had er geen detailfoto van genomen en moest danig inzoomen om een goed zicht te krijgen. De dame draagt in werkelijkheid een huis maar ik gaf haar een appel. Zo ben ik toch een beetje aanwezig op de setting 🙂
Als het allemaal afgewerkt geraakt zoals ik het in mijn hoofd heb, dan zou ik er finaal wel eens een puzzle durven van laten maken. Zo eentje met 1000 stukken. Ik denk dat je pas een goed zicht krijgt op hoeveel tekeningetjes er in dit beeld zitten als je ze stuk voor stuk in handen hebt genomen…
5uur verder…een paar CD’s en voor de gelegenheid “The Original Soundtrack – The Italian Edition” (eerste aflevering). Handig terwijl ik teken, omdat het zo’n prachtige muziek is, maar ook handig dat ik tegelijkertijd de afleveringen kan opnemen met de computer. Stel dat ze eens offline gaan – en ooit komt het er wel van – dan kan ik er nog steeds naar luisteren.
Maar dus de laatste 5uren…Vooral bezig geweest met het uittekenen van de houtsnedes van de grote centrale stoel en inkleuren van de 2 rechtse delen. Wat je hier goed kan zien is hoe de tekening vordert van een ruwe schets tot een gedetailleerde tekening om daarna ingekleurd te worden. En dan heb ik het eindelijk eens strategisch aangepakt. Van rechts naar links dus. Omdat een linkshandige nu eenmaal beter in die richting werkt (dan wrijf ik niet telkens weer over de tekening).
Voor het eerst had ik het gevoel dat het begint te wegen. Omdat ik de tekening liggend inkleur (het blad ligt dus, niet ik) en het formaat mij niet toelaat om gewoon zittend in te kleuren moet ik me helemaal over de tekening buigen om aan het centrale deel te kunnen. Het is dus nu al duidelijk dat het bovenste deel, wat nu nog niet is getekend of ingekleurd, ondersteboven zal worden getekend zodat toch een beetje comfortabel kan werken.
Over de lambriseringen ben ik er nog niet uit hoe gedetailleerd ik deze uitwerk. Het is nogal tijdrovend en ondanks de goede vooruitgang moet ik toch op tijd klaar zijn…alhoewel…zoveel haast is er nu ook weer niet.
Ik heb nog geen nieuws van de inlijster. ook dat zal ik nog even moeten aftoetsen. Ik ben benieuwd naar zijn testen met lamineren van de tekeningen. Hopelijk is het resultaat geslaagd. Volgende zaterdag wordt aan Baldr getekend. De eerste stap naar het linkse luik…
Heb je de vlinder gezien?
Uren 20-23…Het ergste wat mij kon overkomen is dan vandaag eindelijk gebeurd…
Vandaag heb ik voornamelijk gewerkt aan de lambrisering. Zoals in mijn studententijd teken ik de lambrisering volledig uit met 2 grote Rotring-tekendriehoeken. De ene schuivende over de andere verplaatsen de driehoeken zich over de tekening vanaf een aantal referentiepunten. Zo weet ik zeker dat de lijnen wel degelijk parallel of haaks zijn. Het is een beetje raar en terug oefenen want bij de minste verschuiving (bvb omdat de driehoek aan mijn vinger plakt) moet het hele traject opnieuw worden gedaan. Al een geluk dat na een tijdje er zo veel lijnen op staan, dat de afstanden tussen de referenties kleiner wordt. De linker kant van de centrale stoel staat er nu zo goed als op. Alleen de bovenkant van de lambrisering in de tekeningen die in de vakken moet komen moet ik nog uittekenen. Maar na 2uren met de driehoeken schuiven had ik er wel genoeg van en ben wat beginnen kleuren aan de centrale stoel. Het onderste deel van de bank is gedaan, behalve…de vakken met houtsnedewerk. Ik moet die namelijk ook nog tekenen en de prints waarop ik momenteel werk zijn te klein om goed te kunnen zien wat er precies op die houtsneden staat. Ik hoop maar dat mijn foto’s scherp genoeg zijn om het uiteindelijk op scherm nog te kunnen zien…
Maar dus vandaag is er iets gebeurd waar ik liever niet van droomde…Bij het verschuiven van één van de twee driehoeken is die uit mijn hand gevallen en natuurlijk Murphy-gewijs met zijn punt recht in de tekening gedoken. Bal in ’t centrum van de tekening…Er is dus geen optie om de put eruit te knippen of iets anders. Ik weet niet wat ik nu moet doen. In een soort van geloof ben ik vandaag gewoon blijven verder tekenen alsof er niets aan de hand was…een beetje negeren en wachten welke raad morgen kan brengen denk ik zo…
Bij deze blog geen foto’s. De structuurtekeningen van de lambrisering zijn nu ook weer niet zoooo interessant. Volgende keer weer nieuw beeld, of misschien net niet meer…We zien wel 🙂
Nog ’s 3uren verder is nu ook het kind (Merel) links onderaan het paneel klaar. Ik vind het moeilijk geworden om de portretten op dit kleine formaat precies na te tekenen. Daar waar het vroeger gemakkelijker was om portretten op kleine schaal te tekenen (want dan heb je altijd een overzicht) lijkt dat nu, allicht door gebrek aan training, een probleem te zijn. Allez, het is te zeggen dat het een probleem is omdat ik ook gewoon ben om waarheidsgetrouw te tekenen. Wat nu op zich niet het geval hoeft te zijn…
Maar Merel is prima geslaagd. Na controle met de computer blijkt er enkel een kleine afwijking op de kin te zitten en ik kan daar mee leven 🙂 Nu kan ik aan de bewaker van de poort van de poorten van het hiernamaals gaan beginnen. Dat is de laatste figuur op het centrale paneel. Als die ook lukt, dan begin ik aan de achtergrond.
maxvanhemel.wordpress.com 