Vaderdag: het mooiste geschenk

Een paar weken geleden kreeg ik de melding van het verlies van de opa van K. K. kende ik uit haar studentijd toen ze een veiling opzette voor Artsen zonder Grenzen alwaar ik met veel plezier aan deelnam.

K. vroeg me om van Vake een portret te tekenen. Zo te zien een levenslustig man met een hart voor de natuur en zijn tractor. Omdat er wat improvisatie bij kwam (ik moest een stuk jas weg werken uit het gezicht), maakte ik toch snel een houtskoolschets. Uit de vele heen en weerberichten met updates kwamen liefdevolle verhalen over Vake en kon ik me zodoende nog beter inleven.

Gisteren – met Vaderdag – werden Vake en vader R. in de bloemen gezet. De boodschap op K.’s Facebook zegt het allemaal 🙂 ❤

De opbouw naar de tekening en de schets vind je hieronder 🙂

Het anachronistisch huwelijk (epiloog)

Wanneer je een tekening voor iemand maakt is het altijd hartverwarmend te zien wat er precies van geworden is. En zodoende stuurde Katleen ( https://katzz.webnode.be/ ) me een foto van de ingelijste tekening keurig netjes opgehangen in de living van haar ouders, recht tegenover de originele trouwfoto. Een geslaagd projectje zou ik zeggen.

Het anachronistisch huwelijk (deel 5) einde

Nog een paar dagen goed doorgewerkt en de tekening is klaar! Het werd duidelijk tijd want ik kreeg al mails met de vraag hoe het nu verder gaat. Blijkbaar zijn de cliffhangers te uitdagend opgebouwd 😉

En ik weet ook wel dat het ondertussen alweer donderdag is en dat sommigen onder jullie al langer dan een week wachten op de ontknoping. Mijn volgende tekening gooi ik op Netflix 😀

Dus bij deze het totaalbeeld. Neem je toch eerst nog even de tijd om de tussenstappen en de opbouw te bekijken? In eerste instantie werd het gezicht van de mama afgewerkt, daarna werd de kledij aangepakt, het trouwboeket en finaal de achtergrond. Hier en daar heb ik nog kleine retouches gedaan om lichtinvallen te laten kloppen (Van Eyck in gedachten). Ik ben er best fier op, hopelijk was het voor jullie ook een leuk avontuur. Ik laat nog weten hoe de verrassing (want vader en moeder weten niet wat er aan de hand is) is afgelopen.

Het anachronistisch huwelijk (deel 4)

Zwijgen is niet mijn sterkste punt. Ik wil jullie zo graag vertellen over wat er allemaal vooruit gaat in de tekening. En die staat/ligt niet stil. Na een paar dagen werken aan het ene portret was het nu wel écht nodig om aan het andere portret te werken. Dat is niet evident. Duoportretten zijn altijd een risico, als er eentje mislukt is’t beide portretten herbeginnen. Maar we waren het er al over eens dat het ene portret goed zat. De stap in deze blog neemt zo ongeveer 2 sessies van 3uur in beslag.

Portretten zijn een specialisatie maar mensen met brillen…Lichtbrekingen, reflecties, vertekeningen in de logische lijnen,…Het is niet evident. En de vader die heeft een aangenaam (om te tekenen) alu-grijze bril, dat valt mee. Een fel rode bril daarentegen…Rood veeg je niet uit (moeders die we aarbeien of bloedvellken moeten uitwassen kennen dat). De bril van de moeder vraagt 200% aandacht en het vergrootglas kwam toch weer goed van pas. En daarna even pauzeren voor ik aan het vervolg werk. Het is – wanneer ik het zo bekijk – nogal gek dat beeld 1 en beeld 2 evenveel tijd hebben gevraagd. Maar de tijd blijkt een goede investering, “keep calm en blijf tekenen”. Op het einde komt alles altijd goed 🙂

Het anachronistisch huwelijk (deel 2)

We zijn intussen een paar dagen verder met dit duoportret. Ik ben begonnen met het gezicht van de vader omdat ik die toch wel de moeilijkste vind (op het eerste zicht). De vele rimpels en huidplooien lijken me een ferme uitdaging. Maar ook het verschil in de huidskleur tussen man en vrouw wil ik in evenwicht brengen. Hij – vrachtwagenchauffeur – kent een zwaar bestaan en dat tekent zich af. Het buitenleven geeft ‘m een bruine zonnetint. Zij blijft echter meestal binnen en daardoor is ze niet zo bruin van huidskleur. Ik probeer dus met deze start eerst af te toetsen hoe het verdere verloop van de tekening zal zijn voor ik alle details verder uitwerk… Het lijkt een beetje alsof je in een zwembad gaat duiken vanop een springplank van 10 meter hoog en je klimt op de trap je afvragende of je niet beter al de springplank van 7,5meter neemt. En tegelijk wil je – onderweg naar beneden – niet met je bek op de plank op 1meter hoogte terecht komen…

Het anachronistisch huwelijk (deel 1)

Portretten tekenen blijft toch telkens een andere uitdaging dan wanneer ik eigen projecten maak. Bij projecten ligt de focus op de inhoud. De modellen moeten herkenbaar zijn maar als er een “foutje” in de tekening zit die de harmonie van het project niet stoort (of net met opzet werd aangebracht), kan dat. Bij portretten is er geen marge. De tekening moet de mensen precies weergeven maar dan wel op een manier die het emotionele verschil maakt met de foto.

Katleen die kwam om het idee om haar ouders te laten tekenen in hun trouwkledij. Iets waar ik zelf niet altijd fan van ben (anachronismen kunnen snel als een karikatuur overkomen). Ik stelde vooraf toch wel wat vragen maar Katleen bleef bij haar gedacht en gaf steeds meer input om de uitdaging tot een succes te leiden. Ze stuurde me foto’s van de trouw, de trouwkledij en nam nieuwe foto’s van haar beide ouders in ongeveer dezelfde pose als haar ouders op de trouwfoto aannamen. En zo startte het avontuur van een portret van een anachronistisch huwelijk 🙂

De komende dagen hou ik je op de hoogte van de evoluties van dit duoportret. Niet te missen 😉

 

Astrid

Tekenen op een kunstmarkt is nooit gemakkelijk. De omstandigheden zijn verre van ideaal en dat geeft dan, wat ik noem, “marktkwaliteit”. Die is niet mis maar “studiowerk” is altijd beter. Op markten word je regelmatig aangesproken. Dat is normaal, daarvoor zit je ook op een markt. En ik zou het zelf ook erg spijtig vinden mocht niemand mij aanspreken. Met minder goede omstandigheden heb ik het over het weer en vooral de lichtinval. In mijn studio is die constant en ideaal. Ik werk onder een egaal verdeeld daglicht. Dat is iets wat je buiten niet hebt. Dan weer is er schaduw, zon, een wolk, verblindende zon,..dat heeft zijn effect op de kleurintensiteit en op de kleurtemperatuur.

Daarnaast zit je een hele dag op één en dezelfde tekening te kijken. Afstand, letterlijk en figuurlijk, is er niet.

Voor het portret van Astrid gebruikte ik nog eens de groene achtergrond die ik al eerder gebruikte bij het portret van Jos. Het blijft interessant om de evolutie daarvan te zien. En de ietwat retrolook dat het portret daardoor meekrijgt. Toch werd bij het opzetten van de tekening een fout gemaakt en moest ik een in een al gevorderde fase van het werk nog een herstelling uitvoeren maar ‘k denk het resultaat er nu wel mag wezen.

Zara

Naast de match moet de topsporter ook trainen. Het is niet dat die op een zonnige weekenddag uit bed stapt en denkt “deze wedstrijd ga ik eens mee doen”. Neen, er komt veel meer bij kijken. De sporter moet trainen op techniek, op kracht, op mentale ingesteldheid,…Moet het beste materiaal gebruiken…Hoe idealer de omstandigheden en hoe beter voorbereid, hoe topper het resultaat zal zijn.

Na een weekje artistieke rust moet ook ik terug wat “opwarmen”. Om de kosten te beperken, pik ik een model van ergens op het internet. In dit geval is het een reclamefoto van Zara (denk ik toch).

De opbouw van deze tekening kan je zien op Pinterest