Portret van professor dr.Kerre (2)

Deel 2 van mijn explosieve zin om dit portret af te maken. Explosief is een understatement. Een Van Gogh-stijl kan je niet maken met een rustig gemoed. Je moet er in zekere zin “onrustig” bij worden, jezelf smijten zoals we dat in ’t Vlaams zeggen. En dat smijten dat moet zowel emotioneel als tekentechnisch. Het moet “rocken”. Geen gemakkelijke zaak voor wie mij (“is’t iets met gitaren?”) of Etienne (de meest rustige mens ter wereld) een beetje kent.

Spotify doet weer zijn best om mij op party-niveau te krijgen. De tekening swingt, pastels gaan snel en zijn vol van kleur. Toch wil ik het gezicht à la Max houden. Geen slordige afwerking voor wat een portret betreft. Alweer een Max-mix die je hopelijk nog niet eerder had gezien.

En dat maakt dat mijn tekentafel VOL ligt met alles wat ik in huis heb! De doos softpastels, de pastelpotloden, de aquarelpotloden én mijn (klassieke) kleurpotloden liggen op de tafel. Ik heb ze allemaal nodig om te komen tot het effect dat ik wil bereiken. Ik zet mijn Kuifjeraket mee op de tafel (alsof ze nog niet vol genoeg stond) om de focus op de felle, warme kleuren te houden.

Om finaal te komen tot dit werk 🙂 Ik ben er zelf erg blij mee, het straalt gewoon alles wat ik in de laatste blogs vertelde. Geslaagd project!

Portret van professor dr.Kerre (1)

Helemaal opgeladen binnen de sfeer van Van Gogh denk ik na hoe het verder moet met mijn project “Over God en Van Gogh” dat ik tijdelijk gepauzeerd heb. In de roes en de gedachten van de felle kleuren, de expressie, het grote rock-en-roll niveau wil ik tussendoor een ander project oprapen.

In de dagen dat ik in het KMSKA exposeerde maakte ik ter plekke tekeningen die als voorbereiding zouden dienen voor komende tekeningen. Eén van die tekeningen was deze:

Binnen mijn project “Ripping the classics” poseerde Etienne voor mijn eigen – nieuwe – versie van “Portrait du dr. Gachet” door Van Gogh. Het doel van Ripping the classics is dat het telkens een totaal nieuwe tekening wordt maar wanneer ik je laat zien waar de mosterd staat, dan zijn de verbanden duidelijk. Misschien goed voor wie een kwis organiseert, die kan mijn tekeningen tonen en dan vragen welk beeld het origineel is 😉 Van het portret bestaan 2 versies. Het rechtse is te zien in Musée d’Orsay (Parijs), het linkse is privébezit. Of het linkse nog bestaat is een mysterie. Het werd voor schandalig veel geld gekocht en de eigenaar wou samen met het schilderij gecremeerd worden. De eigenaar overleed in 1996 en sindsdien is het schilderij niet meer gezien.

Ik vroeg Etienne om een gelijkaardige pose aan te nemen maar hij moest wel eerst effe in zijn kleerkast duiken: een pet zoeken en een losse jas, liefst een blauwe. Het voordeel van Etienne mee aan boord te hebben is dat de gele boeken kunnen vervangen worden door een boek dat Etienne zelf heeft geschreven. Hoe cool is da ni?!?

Dus haal ik alle pastels uit de kast om aan de grote broer van bovenstaande ZW-tekening te beginnen…Behoorlijk onzeker, uit mijn comfortzone, maar met ook het portret van de treinbegeleider (ook al zo eentje dat ik naar Van Gogh heb gemaakt) in het achterhoofd pep ik mezelf op. “METALLICA” denk ik de hele tijd en Spotify helpt daarbij. Ik ben er van overtuigd dat Vincent ook fan van Metallica zou zijn mocht hij vandaag naar hun muziek luisteren.

Portret van Ellis

Door de evolutie van het portret een mengeling aan potloden: houtskool, schetspotlood, pastelkrijt op grijs karton. Deze kleine duvel met haar blauwe ogen heeft ’t mij niet gemakkelijk gemaakt 🙂

Het was niet echt de bedoeling om een volwaardig portret te maken. Zoals ik het al meermaals heb gezegd: mensen kruisen mijn pad en zodoende bestaat de kans dat ik er al eens een tekening van maak (of nog erger: hen meesleur in een tekenproject 😉 ). Bij het portret van Ellis zou ik snel snel een schets in potlood maken en dan de dagelijkse bezigheden opnemen. Voor de keren dat ik écht vrijaf neem, ga ik verplichtingen liever uit de weg 🙂 Maar haar typische blauwe ogen kon ik niet weergeven louter met mijn bruine schetspotloden.

Om dat achteraf nog mogelijk te maken, zonder vermenging van de kleuren, heb ik eerste de schets gefixeerd en daarna opnieuw bewerkt met pastelkleuren en tegelijk de contrasten wat verhoogd. Hoe de tekening er “oorspronkelijk” uit zag zie je hieronder. Over 200jaar kunnen de experts dan uitvlooien hoe het nu precies zat met die kleur, waarom en wie die kleuren heeft aangebracht en wanneer. Was het een modegril? Een ontevreden klant of kleurde Ellis haar ogen zelf bij op later leeftijd? Zij gaan er hun tanden op stuk bijten maar jij, lieve lezer, weet het nu al 😉

BBK2021: special portretten

Het komende weekend is er een nieuwe editie van “Buren bij Kunstenaars“. Ik sta op de vertrouwde plek te Desselgem. Toegegeven dat het wat “conservatief” kan lijken maar hey, “never change a winning team“, toch? 😉

Bij deze editie zet ik in op portretten. Ik presenteer er 7 portretten waarvan 6 op ART142 aan de Liebaardstraat 142 en eentje aan de Nieuwstraat 89 waar hoofdzakelijk een grote beeldentuin te zien is. Beide locaties liggen op wandelafstand van mekaar.

Bij wijze van teaser toon ik al een beetje een “making of” van het portret aan de Nieuwstraat 89. Van de 6 andere portretten zijn er 4 die officieel voor het eerst worden voorgesteld. Dus toch 5 nieuwe werken voor wie naar Desselgem afzakt. Of eigenlijk 6 want ik zal er ter plekke ook nog eentje aan het tekenen zijn.

Het portret hieronder meet ongeveer 110x140cm en is opgebouwd met softpastels. Dat maakt dat het deze keer – net zoals bij de treinbegeleider – weer felle kleuren zijn en dat kan tijdens het opbouwen wel eens rare effecten geven 😉

Double Max & friends

In het weekend van 23 & 24 oktober exposeer ik samen met vrienden Katleen, Rudi en Frank in het gezellige galerijtje “ART142” te Desselgem. Galerij klinkt als een duur woord maar trek het u niet aan, iedereen is welkom (ook om te kijken en te babbelen). Ik zal er een tekendemo geven & uitleg aan eenieder die een vraag mag hebben.

Tegelijk is er, een beetje verder op, ART89 met een grote beeldentuin. Daarin (natuurlijk) beelden maar ook vele mooie platen. Bij de tuin staat het atelier van Frank en daar presenteren de deelnemers van ART142 ook nog meer van hun werken als teaser voor de expo op ART142. Ik toon er het gelegenheidswerk waarvan hieronder alvast al de schets (ok, hij is een beetje licht maar ’t is dan ook nog maar de schets hé).

Noteer dus maar alvast dat weekend en vergeet tegelijk niet te stemmen voor mijn treinbegeleider!