Laatste dag van de Gentse Feesten 2022. Op mijn programma: Radio 2000 en de voorstelling Laial and the Flight of the Imagination. Maar ik was wat vroeger gekomen en had dus nog zo’n 45 minuten “te vullen”. Dat deed ik met een wandeling van Kalandeberg tot aan Baudelo. Helaas vond ik de ingang van de Baudelokapel niet (of was die nog gesloten) en heb ik de expo Dacart aldaar gemist. Maar ik heb onderweg heel wat afsluitende activiteiten gezien (zoals de markt aan de Ajuinlei/Predikherenlei), een soort van rariteitenkabinet in de oude bibliotheek aan Baudelo (alles is daar te koop), goed gevulde terrasjes, paraderende modellen, veel zon, vrienden en vriendinnen en zelfs iemand die ik me niet meer herinnerde 😉
Toch ook effe van geprofiteerd om een foto van de trap (kant trouwzaal) van ’t stadhuis te nemen. Wie mij volgt zal wel zien waarvoor dat weer goed is…
Ahaaaa…zondag laatste dag van de Gentse Feesten (het blijft wennen dat het op zondag is) maar wie nu nog wil afzakken naar Gent (of NOG eens wil afzakken) met kinderen heb ik volgende agendatips.
Het Puppetbuskersfestival blijft een vaste waarde, ook vandaag. Zowel op de Kalandeberg (het kleine gezellige pleintje aan de koestraat) of “the Green” (het groene plein achter de Sint-Niklaaskerk) of het Augustijnenklooster (naast de bar met hetzelfde bier). La Compagnie Zusvex, Fietswolven, La Compagnie Les Petits Délices, Puurlain, Cia Tua Mateixa Marionettes en Compagnie du Grand Hôtel spelen nog vandaag. Heb je nog geen voorstellingen gezien, dan zal je een beetje moeten kiezen vrees ik 😉 Ik kan je misschien wel een beetje op weg zetten…
Wie een vaste fan is van het festival heeft Compagnie Les Petits Délices, iets voor globetrotters, zeker al eerder gezien. Ze waren al in 2013 en 2021 op het festival (lees hier de review van toen). Het Gebroken Hert (Fietswolven) is allicht erg leuk voor romantische “prins op het witte…hert”-zielen, De Sterrenplukker is dan weer meer voor tijdreizigers, Laial en de vlucht van de verbeelding (zie video hieronder) lijkt me eerder iets voor dromers en graagslapers 😉 En dan valt nog te ontdekken: Pom Pom Girl & Radio 2000 (te reserveren ter plekke)
Zijn uw kinderen meer van het “doe”-type of heb je’t finaal een beetje gehad met poppen, ijsjes, toilet en andere klassiekers, dan kan je nog naar Gentopia aan de zuid. Achter de werf van het Wilsonplein (je kan zowel links als rechts van het gebouw) vind je springkastelen, optreden, nog meer ijsjes, water, toiletten,… Vergeet niet aan te melden bij de DOUANE van Gentopia. Daar krijgt elk kind per leeftijdsgroep een bandje. Zo blijven de kleintjes en de grootjes lekker veilig en vrij op hun eigen terrein. Vinden de kinderen dat ook nog “déja-vu”, laat ze dan gewoon los in het park. Ge kunt er op uw gemak zitten babbelen terwijl de kids al hun energie kwijt kunnen 🙂 En finaal neemt ge ze mee naar de Vlasmarkt voor nen Irish Coffee dat ze ’t al wat gewoon worden voor later…
Mijnen andere goeie maat en tegelijk getalenteerd fotograaf Kris Van der Stiggel raadde mij aan zeker de voorstelling van Puppae Cie niet te missen. En dus ging ik die zondag bezoeken. De voorstelling draait rond Otto. Otto is een oude man/pop zonder benen. Daar hij graag eens met benen zou willen wandelen vraagt hij aan de gitarist naast hem of het even mogelijk zou zijn deze te lenen…
Een magisch en hartverwarmend verhaal, meesterlijk gespeeld. Komt helaas niet meer terug op deze feesten.
Omwille van programmawijzigingen wegens ziekte van spelers ging ons gezelschap verder naar Miramiro. Waar we de spectaculaire voorstelling Odysseus door De Machinerie gingen bekijken. Tjah, ik ken het verhaal enkel van Het Geluidshuis en was nu wel benieuwd hoe ze zo’n complex (en eigenlijk ook wel langdradig en beetje saai) verhaal zouden brengen. De voorstelling duurde 1 uur en we stonden in de volle zon maar djeezes was dat de moeite waard om te zien! Geen seconde heb ik me verveeld. De 2 spelers wisten met een subliem decor en een enorme overgave het publiek te boeien en vast te houden. Inventieve machines, knappe vertelling,…Enfin, ik kan het enkel met superlatieven verwoorden. Speelt helaas ook niet meer. Website van De Machinerie hier.
Aansluitend op deze voorstelling was er de voorstelling Exit door Circumstances. Een tweede Belgische groep op het programma 🙂 Voor mij inhoudelijk iets te conceptuele voorstelling maar mijn gezelschap vond het subliem en beter dan Odysseus. Les gouts et les couleurs zeker? 😉 Ik vond het zelf een gedurfde act met een straf ingestudeerde timing en heel wat vertrouwen binnen het team van performers. Ik zou het niet kunnen, misschien ook niet durven. Dus dat was zeker geslaagd. Het verhaal is mij ontgaan maar aangezien het gezelschap het wel kon hebben, denk ik dat ook dat (verhaal) wel goed moet geweest zijn 😛 Ga hier naar hun website. Er is vandaag nog een andere voorstelling Circumstances. Zie website van Miramiro voor het programma.
Dit jaar doe ik het light tijdens de Gentse Feesten. Ik heb nog tijd en vooral energie nodig en deze spenderen aan de Gentse Feesten is nu niet echt een goed idee. Maar dat belet niet dat er wel optredens zijn die ik ga volgen.
De eerste in de rij was het poppenspel van Wolfie & Pablina door de Française Carine Ferry. Mooie poppen trokken al van bij het zien van het programma mijn aandacht. En die mooie poppen waren er zeker. Ze zijn echt de moeite waard. Op zich is er verder geen echte voorstelling. Het is de bedoeling dat je als kijker een pop zelf hanteert en zodoende ook ’s “aan de knopjes” of eerder de draadjes van een handpop kan hanteren. Carine Ferry speelt ook nog zondag op meerdere plekken. Klik hier voor de agenda.
De volgende voorstelling die ik (deels) meepikte was Rode Loper door Pierewiet. Helaas begon de voorstelling met een half uur vertraging omwille van programmawijzigingen (Anima Teatro speelt NIET wegens gebroken pols). Ik kon dus maar voor 10 minuutjes blijven maar morgen pikken we dat wel weer op. De voorstelling is een rode loper of een soort free podium waar verschillende dieren een eigen act komen presenteren. Leuk om te zien en zeker voor de kleintjes erg interactief/onderhoudend. Pierewiet zijn programma vind je hier.
Als afsluiter van de dag de voorstelling “Burn the bra!”. Barbara Loots speelt Papo Rouge, een burlesque actrice die keigoed is in het zich onttrekken van eigen kledij maar feitelijk achter de schermen een miserabel leven leidt…of eerder lijdt… Het leidt (met korte ei) tot leuke contrasten tussen beide versies van het personage en het leven front/backstage. Een leuke onderhoudende voorstelling die je best mag gezien hebben. O ja…je mag fluiten en joelen naar Papo. Indien niet, ben je een loser! Barbara kan je via Facebook volgen.
Alweer Puppetbuskers op het programma maar toch ook een beetje stad verkennen. Eens rondkijken naar de terrasjes, de Koren- & Graslei en een ijsje bij de Nonno. Gent kent zo enkele van die geweldige ijsjesbars. Damas is er nog zo eentje. Vers gedraaide ijs, lekker smeuïg. En er zijn ook lactosevrije of yogurt ijsbars als Moochie. De meer commerciëlere als Oyya, Australian,… Misschien ken je er zelf nog wel eentje, zet ‘m maar in de commentaren onderaan de blog.
Morgen – zondag 25/7 – spelen nog 2 animatietheaters: Punk & Judy met Balance (zie blog 01) en Pistache met “opgeraapt”. Naast dat laatste heb ik ook nog iets te vertellen over de voorstelling “De walvis is verdwaald” door Puurlain. Ook het voormalige Caermersklooster waar het Gentse Zomerkunstsalon loopt kan je nog bezoeken. Je kan er binnen zonder reserveren.
Acteur Jan van het gezelschap Pistache begint al voor de voorstelling met het oprapen van achtergelaten voorwerpen. Het snelst gevonden is een sigarettenpeuk. Tjah…rokers…Jan zoekt verder en vindt een oude laars. Helaas geen tweede laars. De Kringwinkel zal niet lukken. Maar wat blijkt; de laars heeft zo ook haar gedacht. Verder onderweg krijgt de laars meer en meer vorm en wil ze finaal naar het circus. Of dat lukt en wat er onderweg nog zal gebeuren, dat kan je morgen nog ’s bekijken in het Augustijnenklooster (vlak naast het Vredeshuis, achter het Gravensteen).
Een voorstelling die je niet meer zal kunnen zien is “De Walvis is verdwaald” door Puurlain. Gelukkig heb je nog mijn foto’s 😉 Een romantisch verhaal met een vette knipoog om goed te zorgen voor de natuur. De manier van spelen is naar Japanse traditie kamishibai. En inderdaad het is wel helemaal anders dan we gewoon zijn. Het verhaal wordt verteld, niet “gesproken” vanuit de figuurtjes. Daarnaast bestaat de voorstelling uit wel 10 (als het er geen 20 zijn) decors. Bij elke stap in het verhaal volgt een nieuw decor. Alles is opgebouwd uit stoffen, dat moet een hels werk geweest zijn.
Walvis is verdwaald en belandt in de stad. Poes probeert met hem de weg naar de zee te vinden en hem tegelijk te voorzien van water. Een race tegen de klok en tegelijk een race tegen de bouwpromotor die op het terrein waar Walvis is beland al zijn werfkeet heeft neergezet…Op de rug van Walvis. “No time to waste” dus.
Max Van Hemel 