Corona maakt het de cultuursector niet gemakkelijk. Die van de podia kennen hun weg in de media en perskoppen. Die van de beeldende kunsten zijn al om te beginnen niet georganiseerd (ze beschouwen mekaar clichématig voor mekaar als pestleiders die mekaars broodwinning afpakken) maar hebben daarnaast meestal niet zo’n medianetwerk klaar staan om hun stem te laten horen.
Indoor expo’s zijn al maanden verboden, behalve dan voor de musea die er zelf massa’s subsidies tegenaan gooien. Kunstmarkten zijn, net zoals alle markten, lang geweerd en de maatregelen die vandaag gelden voor de organisatie van markten creëren – laat ons eerlijk zijn – niet de sfeer die een mens zoekt op een kunstmarkt. Maar het moet, het is voor uw en mijn gezondheid. We willen geen zieken, we willen zeker geen doden.
Cultuursubsidies zijn enkel voorzien voor de grote dozen en happy few die het zich kunnen permitteren om geen andere job (hoe vraagt u dat ook weer: “en wat doe je voor werk?”) aan te nemen of buitenlanders. Tenzij je al leeft van een uitkering waardoor je niet hoeft te “werken”. Enfin, de politiek heeft er dus geen bal van begrepen. Zelfs de Gentse schepen van cultuur vond het niet nodig om te reageren, laat staan antwoorden op mijn vragen naar initiatieven. Het programma 2019-2020 voor de kunsthal spreekt voor zich. Vergis u niet, “Post Collective” is een “Gents” collectief met kunstenaars uit Buryatia, Australië, Griekenland, Syrië, Irak, Iran en Polen…niet echt “Gents” of lokaal te noemen. Maar de Gentenaar spendeert er wel zijn/haar belastinggeld aan.
Ik deed nog een poging met een opluchtexpo in de straat maar ook daar, behalve de toevallige passant, weinig succes. En mijn straat ziet er dan ook weer niet het ideale decor uit om de tekeningen tot hun recht te laten komen. Resultaat: mijn laatste investeringen in panelen leveren geen verkoop of opdrachten op en dat brengt er mij toe dat de zaken niet draaien. De bankrekening windt er geen doekjes om: Max is virtueel failliet! Als er voor eind van de maand geen perspectief komt, dan schroeven we dit voor een hele tijd terug naar niveau “seniorenhobby”. Dat is dan spijtig voor de jarenlange investeringen in het tekenwerk, de kwaliteit en de expo’s, de gezelligheid, de blogs, maar wat niet kan, kan niet.
Max Van Hemel 