Binnen mijn project rond de Lilith-figuur blijf ik evoluties in het creatie-verhaal opvolgen. Ze zijn altijd boeiend om te lezen of te horen, of ze nu traditioneel zijn of helemaal nieuw verzonnen.
Op Artips vond ik deze analyse van het bekendste deel uit de beschilderingen in de Sixtijnse kapel door Michelangelo. Het is moment waarop God Adam het leven schenkt door een lichte tik met de vinger.
Ondanks de slappe houding van Adam, leeft hij toch al genoeg om zelf zijn vinger te richten naar die van God als antwoord. Dus feitelijk kan je niet zeggen dat God Adam het leven schenkt want…Adam leeft eigenlijk al…
Ene heer Meshbergher bekeek dit tafereel met een ander oog en herkende in de combinatie van God met alle randfiguren een hersenpan. Zelfs het been van de figuur onderaan kan worden aanzien als een aanzet naar de hersenstam of de connectie met door een belangrijke hoofdader. Zodoende zou men kunnen stellen dat God Adam niet het leven doch wel kennis geeft.
Blijft dan nog de vraag waarom Adam en Eva uit het paradijs werden gezet nadat ze een vrucht aten van de boom van kennis…Werd Eva misschien te slim naar de zin van God? Foei God!
Wordt dus zeker nog vervolgd…
maxvanhemel.wordpress.com 