Stagiaire ontdekt “nieuwe” gravure van Pieter Bruegel de Oude bij restauratie van andere Bruegelprent

Dit artikel werd gepubliceerd op de website van de VRT (link hier). Ik neem het over voor mijn archief.

Een stagiaire aan de Koninklijke Bibliotheek van België (KBR) heeft een uitzonderlijke ontdekking gedaan toen ze een Bruegelprent aan het restaureren was: aan de achterkant bevond zich nog een gravure van een andere Bruegel uit de 16e eeuw. De bibliotheek spreekt over een “uitzonderlijke vondst”.

Pieterjan Huyghebaert

za 27 aug 2022 11:44

Stagiaire Margaux Nogues (23) zal zich haar stage aan de KBR op de Kunstberg in Brussel nog lang herinneren. De Franse studente was een gravure van “De Keisnijding” uit 1559 aan het restaureren, toen ze een opmerkelijke ontdekking deed.

De gravure zat volledig vastgelijmd aan een zuur karton. “Zuur karton is niet alleen schadelijk voor de prent, maar maakt het bovendien onmogelijk om de achterkant ervan te restaureren”, meldt de KBR in een persbericht. “De verwijdering van het karton stelt de restaurator in staat om het document te herstellen.”

Het was een zeer belangrijk moment en echt het hoogtepunt van mijn stage

“Ik heb de prent in een bad met warm water geplaatst”, legt Nogues uit aan de Franstalige omroep RTBF. “Het karton kwam zeer gemakkelijk los. Toen ik het er afhaalde, ontdekte ik een ander werk aan de achterkant: een tweede gravure van Bruegel.” Het gaat om een gravure van het werk “Patientia” uit 1557. “Het was een zeer belangrijk moment en echt het hoogtepunt van mijn stage”, zegt Nogues nog.

FOTO – De 16e eeuwse gravure zat verstopt achter dit karton:

KBR

Het gaat voor alle duidelijkheid niet om etsen van Bruegel zelf, maar het zijn gravures in de jaren 1560 uitgevoerd door Pieter van der Heyden naar ontwerpen van Pieter Bruegel de Oude. “Beide gravures werden in Antwerpen gepubliceerd door uitgever Hieronymus Cock”, meldt de KBR. “Recto-verso drukken was niet gebruikelijk in de 16e eeuw: het is heel ongebruikelijk om twee gravures op voor- en achterzijde van een blad aan te treffen.”

De KBR vermoedt dat de ontdekte gravure een proefdruk is die niet voor verspreiding bedoeld was. De bibliotheek had al drie afdrukken van de “Patientia” in haar verzameling, maar het blijft een uitzonderlijke vondst. Het werk toont “de personificatie van het geduld. Zij wordt omgeven door allerlei monsters en fantastische wezens in de stijl van de toen populaire Jheronimus Bosch die het kwaad en de zonde in de wereld voorstellen”.

Om de ontdekking even in een context te plaatsen: recent zijn soortgelijke gravures van Bruegel geveild voor 15.000 à 20.000 euro. Bijzonder aan deze vondst is natuurlijk dat de gravures recto-verso gedrukt zijn, dus wellicht is de vondst meer waard. Doordat de gravures deel uitmaken van de collectie van de KBR worden ze natuurlijk niet te koop aangeboden.

“Ik ga me dit nog lang herinneren”, zegt Nogues nog. “Ik ben nog maar 5 jaar bezig met restauraties.” Ze studeert in Parijs en moet daar in september nog haar thesis verdedigen. Het is niet helemaal duidelijk of deze ontdekking een deel uitmaakt van dat proefschrift, maar het staat hoe dan ook niet slecht op haar cv.

Bekijk via deze link “Patientia” meer in detail.

En hier hetzelfde voor “De Keisnijding“.

Meer weten over mijn Bruegeltekeningen?

Van Eyck (01): Portret van kardinaal Albergati

Vandaag de schets van de tekening gemaakt. Ik heb het gemaakt een beetje gelijk Van Eyck dat zelf zou doen: de tekening is bijna helemaal uitgewerkt (enfin het kan altijd nog meer maar goed). Een schets zoals we die kennen van de tekening van de heilige Barbara en van de kardinaal zelf (zie vorige blog).

Omdat ik niet wil blijven hangen in het exact kopiëren van bestaande werken én omdat Van Eyck een monument is waar je niet aan raakt, heb ik er een mix van een hedendaags portret met de klassieke setting van het originele schilderij van gemaakt. Maar met respect voor het origineel. K. staat als model, de kledij is gebaseerd op het origineel. Ik zag in K. veel gelijkenissen in zijn rust en expressies met het gezicht van de kardinaal. Mijn versie zal (hoop ik) meer schitteren in kleuren omdat er geen gele vernislaag over ligt. Ik zal tegelijk de kleuren uit het gerestaureerde retabel bestuderen om de splendeur van toen terug te vinden.

En zo komt er een “nieuwe” Van Eyck op mijn volgende expo met nieuw werk. Wie naar de expo in Bissegem geweest is kreeg hiervan al een voorproefje. Een try-out zoals ik het noem. Mijn doel is alle tekeningen die een link hebben met de jaren 1400-1600 hebben samen te brengen als één grote reis door de tijd. Ik voorzie bezoekers zelf te gidsen als tijdreiziger van dienst. Het spreekt voor zich dat ook daar een reeks kunstweetjes aan bod zullen komen…

 

landgoed De Campagne – Klaar & te koop

De tekening van het landgoed De Campagne is klaar. Het was een race tegen de tijd. Ergens in november kreeg ik een oproep binnen voor een wedstrijd door het Cultuurplatform Wondelgem. Centraal thema “in de rand”. Het moest niet persé over Wondelgem of Gent gaan maar gewoonweg “in de rand”. Omdat ik op dat moment op de expo Sehnsucht II zat, dacht ik er aan om een schets van het landgoed in te sturen. Ik vermeldde dat ik, bij selectie, de tekening zou uitwerken. Een Mariakerkenaar die een tekening over Drongen in Wondelgem gaat presenteren…Kan het nog meer “in de rand” zijn? 😉

2 weken geleden kreeg ik een brief met de melding dat ik geselecteerd was voor presentatie van het werk (samen met andere kunstenaars) aan een publieksjury. Dus was het reppen om op 2 weken deze tekening klaar te krijgen. De Toren werd op kant gelegd en aan een sneltempo werden weekend en avonden ingepalmd voor deze tekening en de motivatietekst die er bij hoort.

Tijdens de voorstelling mochten de kunstenaars aan het publiek uitleg geven over hun werk. Een erg leuke ervaring om mensen rechtstreeks te laten kennis maken met mijn werk én het landgoed (merkwaardig dat maar weinig mensen het landgoed kennen). Finaal gezien was ik niet één van de twee kunstenaars die in de prijzen konden vallen maar ik vind dat helemaal niet erg. Ik ben niet bekend in/met Wondelgem en het was wel duidelijk dat de winnaars dat wel waren. Maar wat mij erg veel plezier deed waren de vele warme reacties voor de tekening. En die waren – voor mij – ook wel duidelijk uit de scores. Mensen van Wondelgem weten de “klassieke” schone kunsten nog te waarderen! Van de (afgetekende) winnaars volgt tijdens de meikermis een aparte tentoonstelling 🙂

En last but nog least: de tekening wordt te koop aangeboden en de opbrengst gaat integraal naar http://www.armentekort.be/ Dus wie deze tekening in huis wil, doe een goed, eerlijk, sociaal rechtvaardig voorstel, wat je hart er wil aan geven (weet dat geen voorstel de vereniging ook niet vooruit zal helpen). Mail je voorstel naar max.vanhemel@gmail.com Ik breng de voorstellen samen en sluit af op  zondag 11/2  (16u) zo wordt de tekening een mooi Valentijnscadeau 🙂

De tekening is gemaakt in pastelkrijt (Rembrandt – Talens) op Nederlands papier (met watermerk). Formaat: 74cm x 57cm. Werk wordt niet ingelijst aangeboden.

Schaapjes tellen

Omdat ik met de schaduwzijde tot aan de wolken ben gekomen, ben ik terug naar beneden gegaan om daar verder te werken aan het landschap. Het is eens een afwisseling van decor, dat wakkert de concentratie terug aan, maar het kan ook geen kwaad omdat de kleurpartij in de schaduw feitelijk helemaal getekend is. Ik hou er mij niet altijd aan maar het is wel het beste om kleurpartijen in een opeenvolgende fase uit te werken. Zo ben ik zeker dat ik hetzelfde kleurenpalet consequent blijf gebruiken. Voila, nu dat is gedaan, kan ik dus terug naar de grond. Daar zie ik een stier en wat schapen, schuren, mensen die een akker aan het bewerken zijn en een boerin die vanuit haar venster de schaapjes in het oog houdt. Er is ook een man die een stapel hooi in brand steekt. Waarom hij dat precies doet is me niet echt duidelijk.

Het is niet te zien op mijn foto’s maar op het detail van het schilderij dat ik toevoeg kan je’t goed zien. Rechts van de boerderij is een soort afgrond waar een aantal mannen aan het graven zijn (of hakken ze stenen?). Ook hier weer sublieme details op het schilderij waarbij je zelfs kan zien dat die mannen een mand of rugzak aan hebben waar ze wat ze de oogst kunnen in opbergen…

Bruegel-Challenge

Ik laat het regelmatig vallen: “ik word graag uitgedaagd”. Goed, binnen de grenzen van het aanvaardbare, zo lang zot zijn geen zeer doet. Ge gaat mij nog niet direct met mijn voeten aan een elastiek zien bengelen. Maar dus een paar weken geleden schreef ik in een (zoveelste) bui op Facebook dat ik wel eens een Bruegel zou gaan tekenen. Daarop kwamen er al een aantal voorstellen maar dat mocht wel wat meer zijn.

Ik maakte een selectie uit het zeer rijke werk van Bruegel en liet iedereen stemmen. Het werk met het meeste likes zou ik natekenen op ware grootte. Dat zou al een probleem geweest zijn mocht mijn favoriet gewonnen hebben want die is namelijk groter dan het grootste papierformaat in huis. Zelfs zo groot dat ik er meteen ook een papierrol zou moeten voor kopen. Maar “gelukkig” koos het publiek voor dat ene werk dat ik er zelf niet zou tussen gezet hebben. “Ons kent ons” en die ene snoodaard, ene mevrouw Pattyn, wist mijn oproep tot uitdaging te verzoeten met de Toren van Babel. Ik koos voor de versie Rotterdam, niet de Weense versie (die ik eigenlijk nogal braaf vind).

Ik moet het u niet zeggen dat de toren het meeste voorkeurstemmen kreeg. Dus ben ik alvast al aan het studeren gegaan. Voor je aan zo’n werk begint kan je maar beter (letterlijk) uit je doppen kijken. Er zit veel in en er is veel te ontdekken, zowel inhoudelijk als technisch. Ik geef u maar een kleine tip…Weet u waar deze mooie stelling staat op het schilderij?

awel…hier…

zot he…

Kennis en vakmanschap maken de kunst

Om op een kwalitatieve manier een kunstwerk af te leveren werk je met een team van specialisten en kenners. Tijdens de opbouw van de triptiek kon ik regelmatig beroep doen op de kennis van Michiel De Pelsemaker en Gudrun Rombaut, die samen zoveel geschiedenis en fantasy kennen dat The lord of the rings slechts de inleiding is. Zij gaven mee de inspiratie voor de Noorse verhalen die in de triptiek verwerkt zijn.

Naast de verhaallijn is er ook een heel technisch luik aan de triptiek. Ik vertelde al eerder over het niet gebruiken van glas omwille van het gewicht van de zijpanelen. De tekeningen worden gelamineerd. Telkens ik vertel hoe dat in zijn werk gaat, zie ik de blikken van “jaja, zo’n groot formaat…gelamineerd…1 april zekers?” Dus had ik aan Hugo Martens gevraagd om mij te verwittigen wanneer hij aan de inlijsting en laminering zou werken zodat ik wat foto’s kon maken van het proces.

Het lamineren van de tekeningen gebeurt heel secuur. Eerst wordt de lamineerfilm op maat gesneden en worden zowel de film als de tekening ontstoft. Dan wordt de film geduldig over de tekening gelegd. De lamineerfilm is een soort microgeperforeerd plastiek. Deze wordt vervolgens in een grote kist geplaatst waar de film vacuüm op de tekening wordt gezogen. Door de kleine microporiën ontsnapt de lucht tussen de tekening en de film en komt de film hypervlak op de tekening te liggen. Dan wordt de zaak licht opgewarmd en kleeft de film definitief aan de tekening. De tekening is nu beschermd tegen vocht en spatten, helaas niet tegen krassen met een scherp voorwerp.

Dan wordt de lijst gemaakt. Het is niet onmogelijk maar ik werk liever niet met IKEA-lijsten. Deze zijn wel goedkoop maar ervaring leert dat ze noch duurzaam zijn, noch kwalitatief (op termijn gezien). Hugo maakt daarom al mijn lijsten. Ze zijn erg stevig en mocht er toch iets mee gebeuren, dan kan ik altijd rekenen op zijn service. In het geval van de triptiek is de opbouw van de lijst niet onderschatten. De 3 lijsten moeten precies op mekaar afgestemd zijn én met mekaar worden verbonden. Een vergeten stuk techniek wordt hier herontdekt!

Daarna wordt de tekening op de rug van de lijst gekleefd, vergelijkbaar met het lamineren.

Ik kon niet blijven tot op het einde. Hugo werkt ’t in alle vertrouwen af. Ik ben al benieuwd naar het resultaat.

http://inlijstingengent.be/

Piëta 14

We zijn er bijna. De piëta is klaar! Althans qua tekeningen. Gisteren heb ik de laatste tekeningen in het behang afgewerkt en dus zijn bij deze de laatste tekeningen gemaakt. Ik heb nog een to do-lijstje gemaakt om zeker niet te vergeten wat ik nog moet doen. Bijvoorbeeld het rokje van het meisje inkleuren, of het behang zelf nog ’s opfrissen (door het vele wrijven is het wat mat geworden) en zo hier en daar nog wat accentlijnen zetten etc. Dus toch nog een dagje of 2 werk en dan hup naar de inlijster.

Om de verrassing nog wat te bewaren plaats ik nog geen foto’s van de huidige toestand van de piëta. Wees gerust, ze volgen nog 😉 Ter compensatie plaats ik de foto’s van de laatste “toestand” van Baldr. Ook daar heb ik gisteren aan gewerkt…maar dan in Brasschaat. Gisteren dag 4 (of laat ons zeggen halve dag 4 want ik moet toch nog een uurtje op en een uurtje terug), een extra dag want de tekening was na 3 sessies duidelijk nog niet klaar. Maar het ging erg vlotjes. De kopse tekeningen van de boog en het linkse deel van de nis zijn getekend en ingekleurd. Ik denk dat ik aan Baldr toch nog 2 sessies zal tekenen maar eerst moet de piëta af…Hieronder Baldr-foto’s bij het begin en het einde van de sessie van gisteren 🙂

Cover: Picasso – Sleeping woman

picasso_sleeping woman_2014

Deze tekening is (voorlopig) de laatste in de reeks Cover2cover. Met veel plezier nam ik de uitdaging aan om deze Picasso te gaan natekenen. Picasso is de man van de vloeiende bewegingen. Haperingen zijn dan ook uit den boze. Dat wil zeggen dat, wil men de tekening naar waarheid kopiëren, de beweging vlot in de pols moet zitten. Dan heb je nog de bijkomende complexiteit dat deze tekening geen potlood is maar (onuitwisbare) inkt. Het enige verschil met een afdruk is het ontbreken van de handtekening. Er mijn eigen signatuur onder zetten vind ik dat ook niet echt gepast.

Appelvrouwtje 16 – De dans met de duivel

De dans met de duivel is opzwepend. Bij het heldere maanlicht zal het bloed van de eerste beet vloeien. Tussen de monsters en demonen van de verdoemenis, wisselen de engelen van kant en vergeten. Losgebroken in alle hevigheid storten ze zich op de scheuren in de aardkorst…

appel 16 - klein

modellen gezocht

dit bericht wordt niet meer geupdated. Voor de laatste versie gelieve te surfen naar https://maxvanhemel.wordpress.com/modellen/

Voor komende shoots zoek ik nog modellen voor de delen II en III van de appelvrouwtjes-reeks.

appel-julia-small01

In het algemeen blijf ik zoeken naar mensen die naakt willen poseren, expressief zijn en zich kunnen inleven in de (soms controversiële) onderwerpen. Onderwerpen en invulling wordt steeds in overleg bepaald. Als model krijg je dus mee (echte) inspraak in de pose die uiteindelijk een tekening zal worden. Om praktische en organisatorische redenen werk ik het liefst met mensen die in Gent wonen, op kot zitten of die zich gemakkelijk naar Gent kunnen verplaatsen (en dat ook gewoon zijn).

Lees verder “modellen gezocht”