Gentse Feesten 2021: light 01

Er waren geen Gentse Feesten. Er was dan op de knip “Zo ne zomer” (geeft mij een beetje het gevoel van een zwemband voor een verdronken schaap). De Gentse Feesten zijn dood, dus LANG LEVE DE GENTSE FEESTEN!

Gentenaars hebben “ni pleuje, ni neute” als lijfspreuk. Voor wie geen Gents verstaat, vertaal ik dit vrij als “niet plooien, niet zeuren, blijven gaan”. De Gentse Feesten duren doorgaans 10 dagen. Een overload aan cultuur en daar val je al eens al staande bij in slaap. Ik kan er van mee spreken. Na een paar dagen zit je totaal in een Gentlag. Geen idee meer welke dag het is, beetje licht in het hoofd,…

Vorig jaar waren er geen Gentse Feesten maar dit jaar zetten de kleine organisatoren er weer hun schouders onder. Miramiro (ok, dat is gene kleine), Theater Box, enkele terraskes,…én én én het Puppetbuskersfestival!!

Op hun website http://www.puppetbuskersfestival.eu/ kan je…

Gentse Feesten 2017 – dag 4 (maandag)

Om toch maar zeker te zijn dat het over “maandag” gaat want het verliezen van de pedalen dreigt er aan te komen. Gisteren de eerste echte “light”-dag. Nu het eerste deel van de puppetbuskers achter de rug is, parkeerden we ons de namiddag op Miramiro.

Als eerste voorstelling Les Achilles, groupe Tango Sumo. Een rare titel maar niet gelogen. Op een merkwaardig artistieke manier weet dit trio een (tango)dans op te zetten. Geen spectaculaire acrobatieën maar wel veel kracht, synchronisatie, aantrekken en afstoten. Volgens het boekje wordt dat: “In de eindeloze beweging van de dans ontstaat een dialoog tussen 3 mannen. Hun voeten slijten de aarde, hun gewicht gooien ze met kracht, hun dans weeft zich als een draad tussen hun lichamen. Les Achilles is een martial dans voor niet-gewelddadige mannen.” En ik vind dat zeker een volledige omschrijving van deze voorstelling.

Van daar naar “3D” met Cie H.M.G. Een ander soort combinatie van dans/beweging en muziek. Hier 2 mannen op het podium: een techneut en een danser. Terwijl de danser over de vloer beweegt neemt de techneut allerhande geluiden op en maakt daarmee muziek met aanstekelijke beats. De 3D wordt volledig wanneer hun boog in het spel komt. Een soort mega-Gaffofoon (wie niet weet wat een Gaffofoon is, klik hier ). De boog is dan een soort harp en dan weer toestel voor evenwichtsoefeningen. Een leuke onderhoudende voorstelling met blik op de toekomst.

En daarna was er tijd voor een lekkere (vers fruit) frisco van de bar en wat echt fruit (niet van de bar) enzo. Om dan even naar huis te gaan en later terug de stad in te gaan voor een improvoorstelling. Onderweg nog efkes oude bekenden tegen gekomen en nog wat “niet te missen”-tips uitgewisseld 😉

De avondvoorstelling ging door in Theater Box. Een improvoorstelling door Trickle, maar niet zo eentje met korte hilarische spelletjes maar wel improviseren op een (serieus) thema. Er werden 2 spellen gespeeld. Het eerste was grappig, serieus en zo. Over een koning die zijn favoriete dochter als troonopvolger wil en een bastaardzoon. Genoeg voer om een melodramatische humorvoorstelling met kleenexen op te zetten (wat kan je eigenlijk vertellen over impro?). En het tweede…wel dat begon allemaal met een reeks poezieboeken waar men uit het publiek één boek mocht uitkiezen (door een nummer te roepen) en dan tijdens het bladeren “stop” te roepen. Dat gedicht zou dan dienen als basis voor het volgende spel. En die zoektocht verliep niet meteen vlekkeloos…(zie clip, de clip over het gay-schermduel kan je hier zien)

BRT speelt De Minnaar

Hoe actueel kan een toneelstuk van 1960 zijn? Niet dat ik me heb bezig gehouden met de tekst rond de inhoud en de historiek van dit toneelstuk op voorhand te lezen (daar heb ik mijn madam voor) maar het was een interessant “wist je datje” dat ze mij na de voorstelling meegaf.

In een reeks van 11 voorstellingen, waarvan meerdere uitverkocht zijn, spelen Katrijn Govaert en Geert Willems een soort merkwaardig georkestreerd koppel dat geconsumeerd is door traditionele waarden. Hij is de “big business”-man die voornamelijk oog heeft voor geld, statistieken en status, zij is de getemde huisvrouw die ten onder gaat aan gebrek aan emotie, liefde, aandacht. De minnaar bindt en verdeelt beide personages.

Een complexe situatie overgoten met een soort tango-saus geprojecteerd op 2017. Klinkt in het begin wat “stijf” (zie ook trailer) maar na een paar minuten heb je wel door dat dat helemaal hoort bij deze tango…Alsof een tango dan weer zo soepel swingt 😉 Mag zeker opgenomen worden in het Belgisch Repertoire Theater.

Nog snel kaartjes bestellen? Ga dan naar de pagina van Theater Box

Vrijdagse feesten 2016

Aha! Eerste “bisdag”, een tweede vrijdag in de rij. Dat is ook al een beetje het begin van het einde. Maar we laten onze pret niet bederven en genieten nog volop van deze dagen…

Ik kreeg de laatste dagen al een paar keren de vraag waarom ik deze reportages maak, er zijn er toch al veel. Wel, als je er even bij stil staat, dan richt ik mij voornamelijk tot de kleinere voorstellingen. Doorgaans ook door kleinere organisaties. AVS, De Gentenaar,…ze doen allemaal fantastisch werk (voor wie het “evident” vindt, ge moet ’t zelf ’s proberen). Maar zij zetten ook doorgaans de grote pleinen in the picture: Sint-Baafsplein, Sint-Jacobs, Spiegeltent,…Misschien al eens het Luisterplein of Place Musette. Minder het Puppetbuskersfestival (ze doen het wel, maar in verhouding minder), kleinere toneelproducties,… Laat dat nu net de dingen zijn die mij aantrekken. Ik hou zo niet van veel lawaai, het sardinnengevoel op een plein. Heb ik ook gedaan maar nu niet meer. Nu gaan we voor een combinatie van amusement, humor, kleinschalig en meerwaarde 🙂

Vrijdag 2 begon met de goochelshow “Hocus Pocus Diplodocus” waar meester Govaert – fysicaleraar op leeftijd – zijn klas 2uur verbaast met natuurkundige truukjes. Truukjes die hij telkens ook weer uitlegt en aan de kinderen toont hoe ze thuis zelf mama, papa en de vriendjes kunnen beetnemen. Een instructieve voorstelling waarna de kinderen hun eigen goochelshow kunnen beginnen. Deze keer onder de vijgenboom op de binnenkoer van Theater Box.

’s Avonds (ja, sorry, ik moest naar de kapper in tussentijd) ging ik naar “Foukratown” door Louise Rafale (Fr). Een donkere poppenvoorstelling over de ondergang van een pillenverslaafde en het leven in de goot. Een zeer aangrijpende voorstelling waar je als toeschouwer even stil van wordt. Het geeft je een maatschappelijke tik op de kop en stemt tot zelfreflectie. Heel mooi gespeeld, met veel emoties met prachtige poppen. Dit is duidelijk poppenspel voor volwassenen.

Woensdag en donderdag feesten 2016

Wanneer je veel op het programma hebt staan en de feestenweek wordt het ineens ook moeilijker om nog alles neergeschreven en online te krijgen…

Even nagaan wat er allemaal op het programma heeft gestaan:

Theater Hutsepot: “Over hoedjes en kalfjes”. Een hoedenmaker weet precies welke hoed je nodig hebt om je gelukkig te maken.

Marc Beuten: “Puppet Show”. Een eenvoudige verhaallijn met ingenieuze poppentechniek krijgt Marc elke toeschouwer aan het lachen.

En dan was er ook nog donderdagse feesten…

Met om te beginnen Kukulu met de voorstelling “Mia en de verloren sleutel” (Theater Box). Mia is haar sleutel kwijt. Ze had ‘m laatst nog bij het station maar waar was dat station ook weer? Ah ja, daar. Maar misschien kan mevrouw de sleutelmaker haar ook wel een nieuwe sleutel maken? Of ligt de sleutel toch in “Het land van Verloren Voorwerpen”?

Verder op de dag pikte ik terug het Puppetbuskersfestival weer op:

Compagnie Bakélite: La Caravane de l’Horreur (Botermarkt). Een voorstelling waar ik geen foto’s mocht van maken (en terecht) om niets van de sfeer te voorspellen. Het is een ware aanrader voor iedereen die van spannende thrillers en horror houdt. ZEKER NIET voor -10 jaar of gevoelige zielen (en dat meen ik echt). De show zit super goed in mekaar maar is ook werkelijk angstaanjagend.

Théâtr’Ose: De Chose…en Métamorphose (Botermarkt). Een rustige voorstelling voor iedereen. 3 korte voorstellingen met minipoppetjes uit woldraad.

Alas Negras: Lost Love (Kalandeberg). Een schijver verliest de liefde van zijn leven en daarmee ineens zijn muze. Tussen de dromen en de herinneringen vindt hij opnieuw de kracht om zijn werk te beëindigen en de confrontatie aan te gaan met de leegte die werd achtergelaten door het verlies. Een voorstelling voor een volwassen(er) publiek maar wel kindvriendelijk.

Radio Oorwoud (Bij Sint-Jacobs) met leuke nieuwe kinderliedjes en gekke animatie op en rond het podium. Met o.a. Dimitri Leue en Hannelore Bedert.

Jan-Bart De Muelenaere: Over leven in West-Vlaanderen (Theater Box). Jan-Bart laat ons kennis maken met West-Vlaanderen en de West-Vlamingen. Waar zijn ze goed in? Waar zijn ze bekend voor? Waar zijn ze berucht voor? Waarom spreken ze zo raar? Waarom kweken ze daar zoveel varkens en wiet? Waarom wonen er zoveel West-Vlamingen in Gent? Wat als de zeespiegel stijgt?…Een interactieve, instructieve voorstelling waar je de West-Vlaming iets beter leert begrijpen. Weldra ook in integratiecentra, UGent en andere Hogescholen te zien 🙂 Wil je al een stukje zien? Klik dan hier!

’s Avonds namen we nog wat Luisterplein mee met “Lennon 75 jaar” en “God only knows” (met o.a. Jan Hautekiet en Sien Eggers). Bekende meezingers of interessante weetjes en verhalen rond muziekjes. Hier nog wat clips: Imagine (John Lennon) met een twist Lou Reed &  God only knows (Beach Boys)

 

 

Dinsdag feesten 2016

Zoals gisteren gezegd nam ik vandaag een dagje vrij van de feesten. Nu het allemaal niet meer “moet” is het des te leuker er een beetje van te genieten door ook ’s buiten de feestenzone te gaan kijken.

Ik moest nog naar Tienen een tekening en beelden van Mag afzetten dus reden we van daar door naar Hasselt om er de Japanse tuin te bekijken en een architectuurwandeling in het centrum te maken.

Maar een rustdag duurt meestal niet lang, dus toch ’s avonds nog snel wat feestennieuws. Tijdens de Gentse feesten kan je met de kinderen ook naar kinderboerderij  De Campagne te Drongen. Kinderen kunnen er leren brood bakken, dieren voederen,.. en te weten komen waarom je bij het voederen van de geiten best de emmer op je hoofd zet.

‘sAvonds was er nog de voorstelling “Gekscheren” in Theater Box. Not my cup of tea. Teveel haren in het spel en (naar mijn bescheiden en totaal onervaren) gevoel te veel “geacteerd”, te weinig “naturel”. Maar de zaal vond het tweede deel blijkbaar wel best OK. Ik kan dus concluderen dat de anderen toch wel een fijne voorstelling hebben gezien.

De Campagne – Drongen: kinderactiviteiten

De Campagne – Drongen: kinderactiviteiten

De Campagne – Drongen: kinderactiviteiten

Japanse Tuin – Hasselt

Japanse Tuin – Hasselt

Japanse Tuin – Hasselt

Japanse Tuin – Hasselt

Japanse Tuin – Hasselt

Japanse Tuin – Hasselt

Architectuurwandeling – Hasselt

Architectuurwandeling – Hasselt

Architectuurwandeling – Hasselt

Architectuurwandeling – Hasselt

Architectuurwandeling – Hasselt

Architectuurwandeling – Hasselt

Architectuurwandeling – Hasselt

Machoman met Ferrari-syndroom in LaDY-mini (sukkelaar)

Gekscheren – Theater Box

Gekscheren – Theater Box

Gekscheren – Theater Box

 

Maandagse feesten 2016

Maandagse feesten en volgende week geen lege portemonnees meer, dat blijft toch nog efkes wennen. Maar maandagse feesten wil ook zeggen dat we vandaag aan dag 4 zitten en dat wij morgen de vuilbakken mogen buiten zetten (niet dat het een met het ander te maken heeft maar bon…).

Vandaag een boeiende dag op het programma met nog heel wat puppetbuskers. Een eerste deel van het programma liep in de Triodos-bank bij Sint-Jacobs. Ik zag er de voorstelling “Ginder” door Theater Hutsepot over een vader en zoon die elk vanop hun toren proberen bij mekaar te geraken. Het blijft maar tegenvallen tot de kinderen uit de zaal mee komen helpen. Daarna volgde Scott Brand met de voorstelling “Cyril”. Cyril is een straatmuzikant die viooldeuntjes speelt. Meer kan ik u niet over de voorstelling vertellen. Ze boeit eigenlijk niet en lijkt me perfect voor op de straat maar niet voor op dit festival. Maar het kan niet altijd “prijs” zijn, dat is niet erg.

Van de Triodos-bank ging ik via de tentoonstelling van Maarten Marchau naar het Augustijnenklooster. De tentoonstelling van Maarten is te zien in de Burgstraat 15, leuk voor onderweg richting feesten. Dan het Augustijnenklooster om naar de voorstelling en tentoonstelling “Millefeuilles” door Compagnie Areski te kijken. Al een geluk dat ik op tijd daar was want er mogen maar 30 mensen tegelijk binnen. Daardoor is ook al een deel van de stoelen voor de voorstelling van morgen bezet. Millefeuilles is echt wel een verhaal bestaande uit duizenden blaadjes….”pop-up”-kaartjes die door een perfecte choreografie gemanipuleerd worden en het verhaal vertellen van een man die in zijn eenzaamheid en zijn verbeelding een hele wereld voor zichzelf creëert. Het is een prachtige voorstelling maar – zoals gezegd – enkel nog voor the happy few…

En dan na het opfrissen de avond in alle rust afsluiten in Theater Box met deze keer stand-up-shows van Jan-Bart De Muelenaere (als opwarmer), Lukas Lelie en Ygor uit Poperinge. Een stukje voorstelling kan je hier zien: https://youtu.be/ROvkeiWUWAs

Morgen neem ik een dagje “rust”. Dus tot overmorgen 🙂

 

 

 

Zondagse feesten 2016

Zondag 17/7 was er oorspronkelijk nog een Puppetbusker op de planning maar door onvoorziene omstandigheden kon ik naar de voorstelling “Chasse Patate” van Orka. Ik moet zeggen dat ik dit jaar, een beetje bewust, geen kaartjes voor Orka had gekocht omdat het toch wel wat ver uit de buurt lag en je zo veel maanden op voorhand moet reserveren dat eigenlijk alles moet wijken voor die ene voorstelling.

en zodoende dus naar Belzele (bij Evergem) in een gotverlaten boerengat terecht gekomen om er (alweer) een prachtig stuk toneel te ervaren. Orka kan je namelijk niet klasseren (voor zover je Orka al zou kunnen klasseren) onder toneel “zien”. De voorstellingen zijn gelijk een 3D-film maar dan in’t echt. Door gebruik te maken van alle ruimte rondom “de kern” van de voorstelling wordt het een immens podium waar je als toeschouwer even vergeet dat je op een tribune zit. Orka speelt dit jaar niet ism Miramiro maar wel met NTGent.

Ik quoteer voor het gemak de NTGent website. Zo verklap ik dan ook weer niet te veel.

In deze nieuwe voorstelling met Dominique Van Malder, Titus De Voogdt, Janne Desmet en Julie Delrue zoekt Studio ORKA de weidse natuur op.

51º noorderbreedte, 3º oosterlengte, de gevoeligste plek van onze planeet. Alles zinkt er weg, niemand weet waarom. En in dat niemandsland, een café waar zelden iemand langskomt, maar wie langskomt, wil blijven. Omdat alles er mag zijn wat het is. Je mag er lachen, om dingen waar niemand anders om lacht, er mag – voetje voor voetje – gedanst worden. Je mag er zingen of stil worden. Chasse Patate biedt troost aan mensen die zich koste wat het kost overeind houden, terwijl de grond onder hun voeten zompig wordt. Chasse Patate gaat over veerkracht, over iets écht willen en niet opgeven. Over hoe dat moet, troosten, omarmen. Over dromers, vechters en veel te warm bier.

Daarna nam ik op het Spaanskasteelplein ook nog de voorstelling rond Icarus mee en ’s avonds was er Improsessie in Theater Box.

Orka: Chasse Patate

Orka: Chasse Patate

Orka: Chasse Patate

Orka: Chasse Patate

Orka: Chasse Patate

Orka: Chasse Patate

Orka: Chasse Patate

Orka: Chasse Patate

Yann Lheureux – Flagrant délire

Yann Lheureux – Flagrant délire

Yann Lheureux – Flagrant délire

Yann Lheureux – Flagrant délire

Yann Lheureux – Flagrant délire

Yann Lheureux – Flagrant délire

Improcessie in Theater Box

Improcessie in Theater Box

Improcessie in Theater Box

Improcessie in Theater Box

Improcessie in Theater Box