potloodtekenaar, verteller, curator en cultuurminnaar
Naast Curieus Gent-West heb je ook Curieus-Drongen. Zij organiseren eveneens met regelmaat tentoonstellingen in De Campagne. Ik ben ook daar geselecteerd met de eerste “triptiek van de dood”. Wie de expo Sehnsucht in 2017 heeft gemist heeft bij deze de kans om de triptiek in zijn geheel opnieuw te bekijken. Een uniek staaltje van grootschalige tekenkunst én herontdekte presentatietechniek (door Hugo Martens). Data en uren op de affiche.
Het eerste Sehnsucht-weekend zit er op. Ik ben erg moe maar in evenredigheid tevreden. Er kwamen ruw geschat al zo’n 230 mensen naar de tentoonstelling. Het “uitverkochte” concert droeg daar natuurlijk wel flink aan bij maar toch…Het blijft als organisator altijd een gok. Het is een beetje tasten in het duister. Maar met zo’n opkomst en de reacties die we mogen ontvangen van de bezoekers, weten we dat het super goed zit!
Vandaag was er dus het concert met Ensemble Classico. Ze brachten er een exclusief samengesteld programma, gekozen op het thema Sehnsucht. Ik mag wel zeggen dat het ook deze keer recht in de roos was! Ikzelf moest het concert grotendeels missen omdat ik me plots niet zo lekker voelde. Weinig drinken, weinig eten en dan nog jachtig van hot naar her crossen om de mogelijke details nog in orde te krijgen…De druk van de voorbije dagen en de warmte van de zaal (de letterlijke warmte dan), speelden mij parten. Maar met de goede zorgen van mijn madam kon ik na het concert toch weer onder de mensen komen. Ook zeer vereerd dat Stephanie D’Hose kwam spreken. Ook dat was erg interessant!
Ik ben ook blij dat ik weer bezoekers kon verrassen, hen nieuwe dingen laten ontdekken. Verhalen, beelden, mensen,…Tot zelfs de tentoonstellingszalen an sich.
Met dank aan ALLE mensen die hebben geholpen vandaag: Lucas, Karen, Aurélie, Noor, de man van Linda, Linda zelf, Arnold, Carlo, Christine…(als ik u ben vergeten, dan is dat omdat ik u teveel voorbij ben gesjeesd)…en het geduld van Jef 🙂
En dank aan ALLE mensen die zijn langs geweest!! Kan ik op jullie rekenen als ambassadeurs voor de komende dagen? Als je de expo mooi vond, maak dan wat reclame op de facebook, deel deze blog of de pagina van Sehnsucht Drongen en laat ook anderen genieten van wat jij hebt gezien. Het doet hen en ons veel plezier.
Tot gauw?! Kom gerust nog’s terug als je’r zin in hebt!
Jaren geleden, toen ik nog in de Catriestraat op de kunstmarkt van Drongen stond, sprak een dame mij aan…
de madam: “’t Es wel schuune moar on da laaif ester iet ni just”
ik:”denkt ge? Als er nu iets is waar ik wel zeker van ben zijn het de verhoudingen. Ik heb daar lang op getraind.”
de madam: “Jaaandeu, oas ge zuufeel pretensen et, toengs kuup kik ni baaj eu zenne”. Ze nam haar sjakos en stapte voort.
ik…verbouwereerd…
Een les in bescheidenheid.
Vandaag geen les in bescheidenheid. Wel een uiting van fierheid bij het zien van het resultaat na het inlijsten van de triptiek-tekeningen. Ik zag Hugo schitteren over zijn eigen werk. Blij dat hij de timing heeft gehaald maar ook blij over wat hij heeft gerealiseerd. Ik kon er echt van genieten hem fier te zien over zijn werk en over het totaalresultaat. Achter zijn gat schreeuwde ik een grote “Yahooooo” (zonder reclame te maken voor de zoekrobot) in de auto op weg naar huis.
De verwachtingen mogen dus gerust hoog zijn, het resultaat is indrukwekkend! (al zeg ik het zelf, in alle bescheidenheid)
Om op een kwalitatieve manier een kunstwerk af te leveren werk je met een team van specialisten en kenners. Tijdens de opbouw van de triptiek kon ik regelmatig beroep doen op de kennis van Michiel De Pelsemaker en Gudrun Rombaut, die samen zoveel geschiedenis en fantasy kennen dat The lord of the rings slechts de inleiding is. Zij gaven mee de inspiratie voor de Noorse verhalen die in de triptiek verwerkt zijn.
Naast de verhaallijn is er ook een heel technisch luik aan de triptiek. Ik vertelde al eerder over het niet gebruiken van glas omwille van het gewicht van de zijpanelen. De tekeningen worden gelamineerd. Telkens ik vertel hoe dat in zijn werk gaat, zie ik de blikken van “jaja, zo’n groot formaat…gelamineerd…1 april zekers?” Dus had ik aan Hugo Martens gevraagd om mij te verwittigen wanneer hij aan de inlijsting en laminering zou werken zodat ik wat foto’s kon maken van het proces.
Het lamineren van de tekeningen gebeurt heel secuur. Eerst wordt de lamineerfilm op maat gesneden en worden zowel de film als de tekening ontstoft. Dan wordt de film geduldig over de tekening gelegd. De lamineerfilm is een soort microgeperforeerd plastiek. Deze wordt vervolgens in een grote kist geplaatst waar de film vacuüm op de tekening wordt gezogen. Door de kleine microporiën ontsnapt de lucht tussen de tekening en de film en komt de film hypervlak op de tekening te liggen. Dan wordt de zaak licht opgewarmd en kleeft de film definitief aan de tekening. De tekening is nu beschermd tegen vocht en spatten, helaas niet tegen krassen met een scherp voorwerp.
Dan wordt de lijst gemaakt. Het is niet onmogelijk maar ik werk liever niet met IKEA-lijsten. Deze zijn wel goedkoop maar ervaring leert dat ze noch duurzaam zijn, noch kwalitatief (op termijn gezien). Hugo maakt daarom al mijn lijsten. Ze zijn erg stevig en mocht er toch iets mee gebeuren, dan kan ik altijd rekenen op zijn service. In het geval van de triptiek is de opbouw van de lijst niet onderschatten. De 3 lijsten moeten precies op mekaar afgestemd zijn én met mekaar worden verbonden. Een vergeten stuk techniek wordt hier herontdekt!
Daarna wordt de tekening op de rug van de lijst gekleefd, vergelijkbaar met het lamineren.
Ik kon niet blijven tot op het einde. Hugo werkt ’t in alle vertrouwen af. Ik ben al benieuwd naar het resultaat.
Max Van Hemel 