Portret van professor dr.Kerre (2)

Deel 2 van mijn explosieve zin om dit portret af te maken. Explosief is een understatement. Een Van Gogh-stijl kan je niet maken met een rustig gemoed. Je moet er in zekere zin “onrustig” bij worden, jezelf smijten zoals we dat in ’t Vlaams zeggen. En dat smijten dat moet zowel emotioneel als tekentechnisch. Het moet “rocken”. Geen gemakkelijke zaak voor wie mij (“is’t iets met gitaren?”) of Etienne (de meest rustige mens ter wereld) een beetje kent.

Spotify doet weer zijn best om mij op party-niveau te krijgen. De tekening swingt, pastels gaan snel en zijn vol van kleur. Toch wil ik het gezicht à la Max houden. Geen slordige afwerking voor wat een portret betreft. Alweer een Max-mix die je hopelijk nog niet eerder had gezien.

En dat maakt dat mijn tekentafel VOL ligt met alles wat ik in huis heb! De doos softpastels, de pastelpotloden, de aquarelpotloden én mijn (klassieke) kleurpotloden liggen op de tafel. Ik heb ze allemaal nodig om te komen tot het effect dat ik wil bereiken. Ik zet mijn Kuifjeraket mee op de tafel (alsof ze nog niet vol genoeg stond) om de focus op de felle, warme kleuren te houden.

Om finaal te komen tot dit werk 🙂 Ik ben er zelf erg blij mee, het straalt gewoon alles wat ik in de laatste blogs vertelde. Geslaagd project!

Portret van professor dr.Kerre (1)

Helemaal opgeladen binnen de sfeer van Van Gogh denk ik na hoe het verder moet met mijn project “Over God en Van Gogh” dat ik tijdelijk gepauzeerd heb. In de roes en de gedachten van de felle kleuren, de expressie, het grote rock-en-roll niveau wil ik tussendoor een ander project oprapen.

In de dagen dat ik in het KMSKA exposeerde maakte ik ter plekke tekeningen die als voorbereiding zouden dienen voor komende tekeningen. Eén van die tekeningen was deze:

Binnen mijn project “Ripping the classics” poseerde Etienne voor mijn eigen – nieuwe – versie van “Portrait du dr. Gachet” door Van Gogh. Het doel van Ripping the classics is dat het telkens een totaal nieuwe tekening wordt maar wanneer ik je laat zien waar de mosterd staat, dan zijn de verbanden duidelijk. Misschien goed voor wie een kwis organiseert, die kan mijn tekeningen tonen en dan vragen welk beeld het origineel is 😉 Van het portret bestaan 2 versies. Het rechtse is te zien in Musée d’Orsay (Parijs), het linkse is privébezit. Of het linkse nog bestaat is een mysterie. Het werd voor schandalig veel geld gekocht en de eigenaar wou samen met het schilderij gecremeerd worden. De eigenaar overleed in 1996 en sindsdien is het schilderij niet meer gezien.

Ik vroeg Etienne om een gelijkaardige pose aan te nemen maar hij moest wel eerst effe in zijn kleerkast duiken: een pet zoeken en een losse jas, liefst een blauwe. Het voordeel van Etienne mee aan boord te hebben is dat de gele boeken kunnen vervangen worden door een boek dat Etienne zelf heeft geschreven. Hoe cool is da ni?!?

Dus haal ik alle pastels uit de kast om aan de grote broer van bovenstaande ZW-tekening te beginnen…Behoorlijk onzeker, uit mijn comfortzone, maar met ook het portret van de treinbegeleider (ook al zo eentje dat ik naar Van Gogh heb gemaakt) in het achterhoofd pep ik mezelf op. “METALLICA” denk ik de hele tijd en Spotify helpt daarbij. Ik ben er van overtuigd dat Vincent ook fan van Metallica zou zijn mocht hij vandaag naar hun muziek luisteren.

Opiniestuk: Examens anno 2020

Het is lang geleden dat ik nog ’s een maatschappijkritisch bericht heb geschreven maar nu mag het toch nog eens…

Duizenden studenten starten vandaag of weldra met de examens in een examenkamp. Of ze zijn al gestart. Met de coronatoestanden wordt angstvallig gezocht naar oplossingen over het gebrek aan infrastructuur dat de scholen hebben om de studenten (letterlijk) te roosteren.

Ik laat er geen gras over groeien: examens zijn de meest debiele manier om iemand te testen op zijn kennis. Die die het best kunnen kakelen zoals de prof scoren doorgaans de hoogste punten, of ze het nu begrepen hebben of niet. Dit gecombineerd met een onmetelijke dosis stress die in het echt nooit zo hoog ligt, vind ik examens iets wat snel moet worden afgeschaft…

Dat was voor de coronatijd. Nu mét de corona wordt het alleen nog erger! Docenten houden gelijk dictatoren vast aan hun armzalig bestaan en de pietluttige machtsdroom die ze hebben. Nazigewijs draaien ze de rollen om en stellen studenten logistieke problemen voor die ze zelf niet meer kunnen oplossen. Examens afleggen via het internet dan maar. Ja, we volgen. Het zijn immers coronatijden. Maar dan komt de kat op de koord. De student moet werken in een afgesloten kamer waar hij/zij alleen in zit, er mag geen enkel middel tot externe communicatie – behalve dan de rechtstreekse internetverbinding met de examinator – aanwezig zijn, overbodige zaken als tweede scherm, een vaste telefoonlijn etc moeten de ruimte uit. Dan moet tijdens het examen de ruimte de hele tijd 360° inkijkbaar zijn: de ruimte achter de student, de ruimte voor de student, zijn scherm moeten zichtbaar zijn. Een GSM (bvb om de internetverbinding te maken met de computer) is niet toegestaan. Voor mij is enkel nog het toilet een geschikte plek om een examen af te leggen.

Enfin, we hebben er ons hoofd over gebroken en misschien (hopelijk) hebben we het goed gedaan. Maar beste docenten, vinden jullie nu zelf niet dat alle planeten om de zon moeten draaien? Uw licht is inderdaad wel belangrijk maar ge moet nu ook niet overdrijven. En mag ik even eerlijk zijn…De leerstof die u meegeeft heeft een levensduur van…3 jaar? 5 jaar? De student die zijn materie niet kent, die gaat ook niet in de firma blijven werken. Kortom, testen ja zeker, maar blijf een beetje redelijk aub en doe het eens op een menselijkere manier.