Dag 11? Ah ja, ’t is waar ze zijn al gedaan die feesten. Nadat ik dagen lang een dag vooruit heb gelopen (door een dag eerder te beginnen), heb ik nu nog een beetje het gevoel dat het nog niet allemaal gedaan is. En dan ben ik niet een van die gasten die tot 10u ’s morgens zich zit te bezatten op Sint-Jacobs om dan lallend op het middagnieuws iets te brabbelen waar de wereld geen boodschap aan heeft.
Neen, “the day after” is altijd een dag waar ik het adrenalineniveau voel zakken en dan ook meteen weet dat de komende dagen hoofdpijn en vermoeidheid betekenen. Want dat drijft de mens tijdens de Gentse Feesten: samenhorigheid en adrenaline. En ja, ook daar zie je dat je rang en stand, geloof en overtuigingen, etc er niet meer toe doen als mensen een doel hebben om voor te gaan. Een doel dat alle doelen overstijgt. Dat zijn de Gentse Feesten!
Gisteren een prospectietje gedaan voor de komende tentoonstelling waar ik wel graag een optreden zou inplannen van een trio straatmuzikanten (met Hryar Karapetyan en Valery Alexeev) die eigenlijk niet op de straat horen te staan, maar wie weet, een mens wil al ’s graag anoniem dingetjes uittesten…
