Stagiaire ontdekt “nieuwe” gravure van Pieter Bruegel de Oude bij restauratie van andere Bruegelprent

Geplaatst op 28 augustus 2022 Geplaatst in bruegel, bruegel 2, bruegel 3Getagd #kooplokaal, #lisabilterijst, #pencildrawings, #potloodtekeningen, #sharingiscaring, 16eeuw, antwerpen, bijen, bruegel, brueghel, copy, cover, de vette keuken, dieven, eierdief, ets, gravure, gravures, hedendaagse kunst, Hieronymus Cock, hoboken, honing, honingdieven, imkers, inkttekening, jeroen bosch, KBR, kermis, kermis in hoboken, kopie, korte keten, kunst, manfred Sellink, mariakerke, nestrover, patientia, pentekening, pieterbruegel, portrait, portret, potloodtekening, sint-sebastiaan, strontboeren, tekening, tekeningen, tuin der lusten, van eigen bodem, vanitas1 reactie

Dit artikel werd gepubliceerd op de website van de VRT (link hier). Ik neem het over voor mijn archief.

Een stagiaire aan de Koninklijke Bibliotheek van België (KBR) heeft een uitzonderlijke ontdekking gedaan toen ze een Bruegelprent aan het restaureren was: aan de achterkant bevond zich nog een gravure van een andere Bruegel uit de 16e eeuw. De bibliotheek spreekt over een “uitzonderlijke vondst”.

Pieterjan Huyghebaert

za 27 aug 2022 11:44

Stagiaire Margaux Nogues (23) zal zich haar stage aan de KBR op de Kunstberg in Brussel nog lang herinneren. De Franse studente was een gravure van “De Keisnijding” uit 1559 aan het restaureren, toen ze een opmerkelijke ontdekking deed.

De gravure zat volledig vastgelijmd aan een zuur karton. “Zuur karton is niet alleen schadelijk voor de prent, maar maakt het bovendien onmogelijk om de achterkant ervan te restaureren”, meldt de KBR in een persbericht. “De verwijdering van het karton stelt de restaurator in staat om het document te herstellen.”

Het was een zeer belangrijk moment en echt het hoogtepunt van mijn stage

“Ik heb de prent in een bad met warm water geplaatst”, legt Nogues uit aan de Franstalige omroep RTBF. “Het karton kwam zeer gemakkelijk los. Toen ik het er afhaalde, ontdekte ik een ander werk aan de achterkant: een tweede gravure van Bruegel.” Het gaat om een gravure van het werk “Patientia” uit 1557. “Het was een zeer belangrijk moment en echt het hoogtepunt van mijn stage”, zegt Nogues nog.

FOTO – De 16e eeuwse gravure zat verstopt achter dit karton:

KBR

Het gaat voor alle duidelijkheid niet om etsen van Bruegel zelf, maar het zijn gravures in de jaren 1560 uitgevoerd door Pieter van der Heyden naar ontwerpen van Pieter Bruegel de Oude. “Beide gravures werden in Antwerpen gepubliceerd door uitgever Hieronymus Cock”, meldt de KBR. “Recto-verso drukken was niet gebruikelijk in de 16e eeuw: het is heel ongebruikelijk om twee gravures op voor- en achterzijde van een blad aan te treffen.”

De KBR vermoedt dat de ontdekte gravure een proefdruk is die niet voor verspreiding bedoeld was. De bibliotheek had al drie afdrukken van de “Patientia” in haar verzameling, maar het blijft een uitzonderlijke vondst. Het werk toont “de personificatie van het geduld. Zij wordt omgeven door allerlei monsters en fantastische wezens in de stijl van de toen populaire Jheronimus Bosch die het kwaad en de zonde in de wereld voorstellen”.

Om de ontdekking even in een context te plaatsen: recent zijn soortgelijke gravures van Bruegel geveild voor 15.000 à 20.000 euro. Bijzonder aan deze vondst is natuurlijk dat de gravures recto-verso gedrukt zijn, dus wellicht is de vondst meer waard. Doordat de gravures deel uitmaken van de collectie van de KBR worden ze natuurlijk niet te koop aangeboden.

“Ik ga me dit nog lang herinneren”, zegt Nogues nog. “Ik ben nog maar 5 jaar bezig met restauraties.” Ze studeert in Parijs en moet daar in september nog haar thesis verdedigen. Het is niet helemaal duidelijk of deze ontdekking een deel uitmaakt van dat proefschrift, maar het staat hoe dan ook niet slecht op haar cv.

Bekijk via deze link “Patientia” meer in detail.

En hier hetzelfde voor “De Keisnijding“.

Meer weten over mijn Bruegeltekeningen?

Portret van 4 (deel 3)

Geplaatst op 8 april 20221 april 2022 Geplaatst in kunstlogs, portrettenGetagd #buylocal, #culturelocale, #fineart, #finearts, #ikkoopbelgisch, #ikkooplokaal, #klassieker, #klimt, #kooplokaal, #lokaal, #maxvanhemel, #meerkunstinmijnwijk, #pencildrawings, #potloodtekeningen, #schönekunst, korte keten, kunst, mariakerke, portrait, portret, potloodtekening, van eigen bodem2 reacties

De afwerking doet alles en details maken het beeld “echt” en levendiger. Zo kreeg het parelsnoer een prominente plaats in het beeld. Voor wie, zoals ik, denkt dat het slotje dan op zijn minst naar achter moet, het is een “sierslot”. Het is de bedoeling dat het zichtbaar is 😉

Dan rest finaal nog de achtergrond en het “enhancen” of het verhogen van de contrasten. Ik noem het dikwijls al grappend dat ze nog moeten geschminkt worden. Het verschil spreekt voor zich denk ik…

Een werk is nooit klaar zonder dat er een mooie lijst rond komt. Zoals dat al vele jaren het geval is reken ik op mijn vaste waarde Hugo Martens om mij daarbij te voorzien van de meerwaarde. Eigenlijk zou je een kader rond de tekening kunnen vergelijken als lekker eten dat je niet uit een kartonnen maar uit een porseleinen bord eet. Het is hetzelfde eten maar het smaakt zoveel beter. En Hugo die lijst voor mij alles in met ontspiegeld glas. Een meerkost maar super de moeite waard. Na het inlijsten pakt hij het geheel in met bubbelfolie. ’t Is maar voor mocht ge u afvragen waarom dat beeld plots zo raar oogt…

Portret van 4 (deel 2)

Geplaatst op 4 april 20221 april 2022 Geplaatst in kunstlogs, portrettenGetagd #buylocal, #culturelocale, #fineart, #finearts, #ikkoopbelgisch, #ikkooplokaal, #klassieker, #klimt, #kooplokaal, #lokaal, #maxvanhemel, #meerkunstinmijnwijk, #pencildrawings, #potloodtekeningen, #schönekunst, korte keten, kunst, mariakerke, portrait, portret, potloodtekening, van eigen bodem1 reactie

Intussen is er al weer wat te vertellen over de evolutie van het portret. Er kwam een kapper, een nieuwe bril aan te pas en inmiddels (tussen foto en tekening) is er ook nog een stoppelbaard bij gekomen. Esthetische ingrepen nodig in de tekening tov de oorspronkelijke foto’s. Gelukkig kreeg ik al nieuw beeldmateriaal van kapsel en bril voor de schetsen er kwamen. De stoppelbaard bij de vader improviseer ik wel bovenop de schets.

Ik ga niet elke figuur apart belichten maar vader Luc wil ik wel ’s in the picture zetten bij deze. Hij was bepalend voor de kleuren en de intensiteit van de anderen. Ook dat is een uitdaging bij een groepsportret: alle figuren krijgen best een vergelijkbare kleurtint. Op (losse) foto(s) wordt door het oog aanvaard dat het ene gezicht wat roder of blauwer is dan het andere. Onze gedachten plakken dat allemaal perfect aan mekaar. Tot je alles op één beeld plakt en dan klopt het beeld plots niet meer. L’art du metier.

Hieronder nog ter illustratie hoe de laatste figuur invloed heeft op de finale afwerking van alle andere figuren en de achtergrond.

Portret van 4 (deel 1)

Geplaatst op 1 april 20221 april 2022 Geplaatst in kunstlogs, portrettenGetagd #buylocal, #culturelocale, #fineart, #finearts, #ikkoopbelgisch, #ikkooplokaal, #klassieker, #klimt, #kooplokaal, #lokaal, #maxvanhemel, #meerkunstinmijnwijk, #pencildrawings, #potloodtekeningen, #schönekunst, korte keten, kunst, mariakerke, portrait, portret, potloodtekening, van eigen bodem1 reactie

Zoals ik al bij een eerdere blog had aangekondigd zal ik vanaf 2023 een stop zetten op het maken van portretten in opdracht. Omdat een einde altijd liefst van een grote knal wordt voorzien kwam deze opdracht voor een gezinsportret van 4 binnen.

Niet vanzelfsprekend want een portret van 4 houdt nogal wat risico’s in. 4 aparte portretten is een klus maar als er ééntje niet lukt, dan maak je die gewoon opnieuw. Als ze alle 4 op hetzelfde blad staan, dan is dat niet meer mogelijk. Dan moet je de hele boel opnieuw beginnen.

Het is anderzijds wel een groot voordeel wanneer de opdrachtgever de zaken goed op voorhand heeft doordacht. Een portret (vader, moeder en de 2 brave kindjes) waarbij iedereen een wit hemd draagt en de volledige focus op de gezichten komt te liggen.

Ik krijg goed fotomateriaal aangeleverd maar de opstelling vind ik niet optimaal. Het kan nog nét iets beter en daarom knip en plak ik met de computer de foto tot een nieuwe compositie.

Dat maakt het voor de opdrachtgever dan misschien abstract en om een idee te geven van hoe het er in grove lijnen zal uitzien maak ik een schets op klein formaat (zie hierboven). Finaal moet de tekening ongeveer 140x100cm groot worden. Met lijst wordt dat dan zo’n 160x120cm. Daar gaan we niet licht over…

Van gewoonte betrek ik de opdrachtgevers graag bij de opbouw en de beleving. Ik vind het voor mezelf belangrijk de personen in kwestie goed aan te voelen zodat ik die emoties ook mee in de tekening kan leggen. De eerste schets, de aanzet is een eerste stap. Of in dit geval een tweede als we de schets meerekenen.

2022: adagio voor twee

Geplaatst op 24 december 202127 december 2021 Geplaatst in 365 en losse projecten, Geen categorie, het beste van...allertijden, It's life but not as we know it, kunstlogsGetagd #adagio, #astimegoesby, #belgiantrain, #carandache, #christmass, #donquichote, #franshals, #gent, #instagent, #josephroulin, #kerstmis, #kooplokaal, #kunstvangent, #lachendecavalier, #maxvanhemel, #museumpass, #newyear, #nieuwjaar, #nmbs, #noel, #nouvelleannee, #pencildrawing, #pencildrawings, #philips, #potlood, #potloodtekening, #potloodtekeningen, #stripmuseum, #treinbegeleider, #vangogh, #vincentvangogh, #wallacecollection, korte keten, kunst, mariakerke, van eigen bodem1 reactie

Mijn nieuwjaarsbrief is dit jaar een specialleke. Voor mij ging 2021 op maatschappelijk vlak vooral over de strijd rond “het grote onzichtbare”. Zoals bij stembusresultaten zag ik tot mijn grote bezorgdheid en spijt veel verdeeldheid onder de mensen. “Het grote onzichtbare” had/heeft het op onze dagelijkse gewoontes gemunt. Op sommige momenten was het bijna alsof we terug naar de tijd van de ontdekking van AIDS of de ontsnapping van Dutroux gingen.

Vrijheid van het individu staat/stond diametraal tegenover het welzijn van de hogere (wereld)gemeenschap. De kruisvaarders tegen de ketters (waarmee ik geen oordeel vorm over wie wie is). De wetenschappers versus de dokter-specialisten op sociale media.

Het grote onzichtbare maakt beweegredenen abstract, ontastbaar, ongezien. En ik had het daarbij niet alleen over bvb luchtvervuiling, stralingen, dumpen van zware metalen ergens in Afrika of India,…Natuurlijk heb ik ook covid en de vele nu nog onzichtbare gevolgen die zullen volgen uit deze periode. Tegelijk waren de beweegredenen van onze politiekers soms ook best on(door)zichtbaar.

Had dit allemaal impact op mijn tekenwerk? Ja hoor. De expo’s – als ze al door gingen – verliepen binnen een totaal andere sfeer, continue onzekerheid, zal er wel volk op afkomen,…Het maken van tekeningen lag een jaar op zijn gat. Weinig kans op modellen, verstoorde werking, geen opties om geplande projecten uit te werken. Toch was het tegelijk een jaar van vernieuwde opportuniteiten: zonder corona was bv de Lachende Cavalier er niet gekomen. Zonder Lachende Cavalier was de Treinbegeleider er niet gekomen. Zonder Treinbegeleider was mijn tekening niet in het Stripmuseum geraakt. Een onverwachte wending waar, met een positieve benadering, nog meer positiviteit uit kwam.

Ik weiger werken te maken waar de kijkers niet in verwondering of blij van worden. Ik wil dat de kijker een goed gevoel overhoud na het zien van mijn tekeningen, daarom zijn ze ook de MAX niet? 😉

Ik wens jullie allemaal een tof eindejaar met veel adagio, gezelligheid (echte of virtuele) en zoals ons moeder zou zeggen “gebruikt uw verstand” 🙂

BUY LOCAL! 742 Gentse kunstenaars in de kijker

Geplaatst op 22 juli 202117 juli 2021 Geplaatst in cv Van HemelGetagd #belgium, #ditisbelgisch, #fotografie, #gent, #hyperrealisticart, #ikkoopbelgisch, #kooplokaal, #meerkunstinmijnwijk, #pencildrawings, #potloodtekeningen, #smakisgrootgenoeg, #thisisbelgium, Buylocal, kathleenramboer, katleenvanhuffel, korte keten, kunst, kunstpoort, mariakerke, van eigen bodem, Zomersalon, ZomersalonGent1 reactie

Op 30 juni blogde ik al over het Gentse Zomersalon en mijn deelname aldaar. Voor een prikje (zeker in vergelijking met de andere kunstenaars) koop je er een originele Max Van Hemel of een Katleen Van Huffel . De hyperrealistische tekening van het beminnend appelkoppel past in elk interieur: living, werkkamer, wachtzaal,… Het is tegelijk onschuldig en ondeugend voor wie het graag vanuit een andere hoek bekijkt 😉 Reporter Kathleen Ramboer – tevens begaafd fotografe! – ging voor Kunstpoort ook een kijkje nemen in het Zomersalon. Hieronder haar reportage.

van 2 juli tot en met 29 augustus 2021 (juli open tijdens weekends, augustus do tot zo)
Kunsthal Lange Steenstraat 14 Gent

Voor de tweede maal op een rij organiseert Kunsthal Gent een zomersalon voor de Gentse kunstenaars.

Zoals vorig jaar presenteert BUY LOCAL #2 gedurende juli en augustus een dwarsdoorsnede van de Gentse kunstscene. Iedere Gentse kunstenaar, niet gekend of gevestigde waarde, kon deelnemen zonder het obstakel van zenuwslopende selecties van een vakjury te moeten overwinnen. Het resultaat van de call bevat niet alleen tweedimensionale kunst maar ook sculpturen, video’s, performances… noem maar op.

BUY LOCAL wil Gentse kunstenaars, ongeacht leeftijd of discipline, support bieden bij het verkopen van hun werk. Zo is er een catalogus te koop aan de democratische prijs van €5. Alle deelnemende werken zijn afgebeeld met alle nodige informatie: titel, kunstenaar, media, prijs, formaat. Een kunstwerk aankopen kan via de site https://zomersalon.gent/overzicht/

De opbrengst gaat integraal naar de kunstenaar. Op zondag zijn er Artists Talks on the spot, met maximum 5 kunstenaars. Zo kan je op een fijne laagdrempelige manier een gesprek aangaan met een kunstenaar. Info https://kunsthal.gent/activiteiten/artist-talks-on-the-spot

meer artikels van Kathleen op https://kunstpoort.com/

foto’s van Kantheel Ramboer, Katleen Van Huffel, Max Van Hemel

KW42: Van den os en den ezel

Geplaatst op 23 december 202015 december 2020 Geplaatst in kunstlogs, weetjesGetagd #kooplokaal, #pencildrawings, #potloodtekeningen, #sharingiscaring, antwerpen, belastingen, bruegel, brueghel, Brussel, hedendaagse kunst, hoboken, inkttekening, jozef en maria, kermis, kermis in hoboken, kersttafereel, KMSK, KMSKB, korte keten, kunst, manfred Sellink, mariakerke, Mayer Van den Bergh, pentekening, portrait, portret, potloodtekening, sint-sebastiaan, strontboeren, van eigen bodem, vanitas, Wijnegem1 reactie

Elke woensdag publiceer ik een kunstweetje waarmee je kan uitpakken bij vrienden…

Met de kerstdagen in het vooruitzicht dacht ik om nog ’s een Bruegel van stal te halen. En dan gaan we meteen voor de klassieker der klassiekers: De volkstelling te Bethlehem. Het is dé kerstkaart bij uitstek. En het gemak is dat je het originele schilderij in het KMSK Brussel kan gaan bekijken 🙂

We zien Jozef en Maria met de ezel en de os samen onderweg om zich te laten tellen in de stad waar Jozef vandaan komt Bethlehem (wie Bethlehem niet weet liggen, klik hier). Bruegel schildert deze passage in – zoals we dat van hem gewoon zijn – een waar Vlaams landschap. En het is nu juist dat Vlaamse landschap anno 1566 dat bij dit schilderij zo interessant is. Want uit de Bruegeltekeningen die ik maakte (klik hier voor meer) weten we dat Bruegel eerder een (kritische) reporter van het volk was dan grootste christelijk geïnspireerde schilderijen maker. Schilderijen met centrale focus op Jezus, God of hier Jozef en Maria herkennen we niet bij Bruegel. We zien dat soort taferelen wel bij tijdgenoten als Carravagio, Michelangelo, Rafael en later Rubens.

De “intrede” van Jozef en Maria is feitelijk een banale gebeurtenis in het grote schilderij. Het is één van de vele scènes waar ik het met u bij deze blog wil over hebben en wat van u meteen een échte Bruegelkenner zal maken 😉

Voor we beginnen is het goed om te weten dat in de periode dat Bruegel dit tafereel schildert Vlaanderen (en de rest van de Nederlanden) onder het bewind van Filips II vallen. Hij is de oudste zoon van keizer Karel en Isabella van Portugal. Filips heeft een beetje last van stigmata aan zijn handen en daardoor komt hij altijd geld te kort. Hij speelt ook graag soldaatje tegen de Fransen en tegen de (islamitische) Ottomanen. Wie al eens een kostuum van een stormtrooper heeft gekocht weet wat een soldatenkostuum kost. Kunt u voorstellen dat de Flipper dus wel altijd geld te kort had en zich met zijn belastingen niet echt populair maakte in Vlaanderen. Vlaanderen werd extra belast want de Nederlanders belasten dat lag nogal gevoelig.

Los van de harde belastingen zien we de opkomst van het protestantisme en de beeldenstorm. Iets waar je als kunstenaar liefst ver weg van blijft. Dus ben je al wat voorzichtiger in de keuze en de uitvoering van je onderwerpen. Een beetje gelijk naakt en Facebook-verhouding vandaag.

De koude winters van die tijden komen ook meermaals terug in de schilderijen van Bruegel en zijn tijdgenoten. De periode wordt dan ook niet voor niets “de kleine ijstijd” genoemd.

Combineer de 3 bovenstaande elementen met de satirische blik van Bruegel tot een kersttafereel en je krijgt een prachtig maar evenzeer gevaarlijk schilderij. Met een beetje ongeluk kon het hem zijn kop kosten. Maar dan weer “anders bekeken” is het “maar” een kersttafereeltje of een “katholiek randfenomeen” waar tegenstanders hun energie niet moeten aan verspillen. Het grote geluk dat we kennen bij dit schilderij is dat het tot begin 1900 in handen van privéverzamelaars is gebleven en zodoende onder de radar van kunst-aaseters. Waardoor we er vandaag in volle glorie kunnen van genieten.

Heb je nog wat tijd om nog enkele scènes en details nader te bekijken?

Wist je dat het huis in het midden van het beeld waarschijnlijk het huis is van de opdrachtgever van dit schilderij? Daarmee zou het schilderij kunnen verwijzen naar de belastingsinning in Wijnegem. Lees er meer over via deze link.

Wie mijn blog vanuit Antwerpen of omgeving volgt en geen zin heeft om tot in Brussel af te reizen, kan een kopie gaan bekijken in het museum Mayer-Van den Bergh (maar zoals altijd is the sequel nooit zo goed als de eerste). In datzelfde museum hangt trouwens ook De Dulle Griet van Bruegel. Hieronder een kopie die in het KMSK Brussel (naast het origineel) hangt en de kopie van Mayer Van den Bergh.

PS: Over 2020 publiceerde ik 42 kunstweetjes. Ik hoop dat ik eender wie daarmee iets dichter gebracht heb bij hoe boeiend kunst wel is en hoe deze niet los staat van de geschiedenis van de tijd maar evenmin van de actualiteit. Het ritme om elke week een kunstweetje online te gooien was een beetje te hoog gegrepen. Een kunstweetje, zeker de laatste, vroegen toch telkens 3 a 4 uur aan opzoekwerk en schrijfwerk. Ik weet wel wat dingen maar ik ben ook een groot warhoofd en perfectionist. Ik moet dus (bijna dwangmatig) alles dubbelchecken. Ik heb het wel volgehouden tot hier maar ik ga nu wat gas terug nemen. Er volgen zeker nog kunst en ruimer cultuurweetjes maar eerder op onregelmatige basis. Zoals ze op de Amerikaanse radio zouden zeggen: “stay tuned for more after the break!” 😉

Lilith 2 in HD (nieuwe foto)

Geplaatst op 17 december 2020 Geplaatst in kunstlogs, LilithGetagd #kooplokaal, #pencildrawings, #potloodtekeningen, #sharingiscaring, antwerpen, bruegel, brueghel, hedendaagse kunst, hoboken, inkttekening, kermis, kermis in hoboken, korte keten, kunst, mariakerke, pentekening, portrait, portret, potloodtekening, sint-sebastiaan, strontboeren, van eigen bodem, vanitasEen reactie plaatsen

Omdat ik de wissellijst voor de expo van het komende weekend nodig had, heb ik deze Lilith-tekening ontdaan van haar lijst. Ik maak van de gelegenheid gebruik om er een nieuwe foto van te maken en deel deze nieuwe versie in HD met plezier met jullie.

Hoop jullie (beperkt) te zien dit weekend op de expo te Desselgem 🙂

Tussen creatie en tekenen

Geplaatst op 6 januari 202029 december 2019 Geplaatst in 365 en losse projecten, Geen categorie, kunstlogsGetagd #kooplokaal, #kunstvanhier, #pasteldrawing; #pastelpencil, #pencildrawings, #potloodtekeningen, #sharingiscaring, #vaneyck, Bart Peeters, bruegel, brueghel, dodentocht, Gent, gezonde voeding, GUST gent, happy newyear, hedendaagse kunst, inkttekening, janssen, janssens, kermis in hoboken, korte keten, kuifje, kunst, liefde, magritte, mariakerke, pentekening, portrait, portret, potloodtekening, sint-sebastiaan, strontboeren, valentijn, Van Dongen, van eigen bodem, vanitas, vitrines d'amour 2020 gentEen reactie plaatsen

Er is zo altijd een fase bij het maken van een tekening. De fases zijn op zich telkens verschillend. Terwijl ik eerder dacht dat de fases een eigen visie was op het creëren blijkt dat in realiteit niet zo te zijn. Het is omdat ik met meerdere projecten tegelijk bezig ben dat ik de indruk heb dat er geen fases zijn en dat alles gewoon zijn gangetje gaat. Op natuurlijke wijze. Alsof je ’s morgens uit bed stapt en tegen de middag is de tekening klaar.

De werkelijkheid ligt ver van dit idyllische, romantische beeld dat we voornamelijk kennen uit de films, boekskes en wat “kunstkenners” ons graag doen geloven. Kunstkenners zijn in weze niet meer dan vlotte praatjesverkopers, vertegenwoordigers. Ze zien zichzelf een werk te verkopen en dan is de volgende logische stap dat ze het werk gaan klasseren als “ware kunst”. Om dat te onderstrepen met “het genie van de kunstenaar” tonen ze graag hoe snel die kunstenaar tot een kunstwerk komt. Dat toont dat die kunstenaar bezeten is van zijn werk, van zijn thematiek. Hij of zij schudt de ideeën uit de mouw alsof het witte konijnen zijn.

In mijn geloof is niets minder waar. O ja, ik kan ook van die niemendalletjes uit mijn mouw schudden. Het “genie” etaleren. Maar het niemendalletje is meestal niet meer dan een variant op een eerder werk of het is iets dat ligt te broeden en nog niet is getoond. Want dat maakt “het”. Picasso, Dali, Magritte, Bruegel, Van Eyck, Delvaux, Broodthaers,… Ze deden niets anders. En daarom stel ik dat er fases zijn in het maken van een kunstwerk. Voor mij zijn er voornamelijk 3 fases: die van de studie, die van de ontwerpen en die van de productie.

Ik zit al een tijdje in een fase van concepten en ideeën schetsen en proberen uitbouwen tot wat een volwaardige tekening moet worden. Eén van die ideeën waar ik al een tijdje op zit is triptiek 3. Maar er zijn er nog. Een welgekomen afwisseling is Vitrines d’Amour waar ik ook in 2020 zal aan deelnemen. Deze keer maak ik iets op maat voor de vitrines van eetgelegenheid GUST. En een schets van wat er voorlopig in mijn hoofd zit, zie je hieronder.

Wat mag je verwachten over 2020?

Geplaatst op 3 januari 20203 januari 2020 Geplaatst in 't is feest, 't is feest, 365 en losse projecten, Geen categorie, kunstlogsGetagd #kooplokaal, #kunstvanhier, #pasteldrawing; #pastelpencil, #pencildrawings, #potloodtekeningen, #sharingiscaring, #vaneyck, Bart Peeters, bruegel, brueghel, dodentocht, Gent, gezonde voeding, GUST gent, happy newyear, hedendaagse kunst, inkttekening, janssen, janssens, kermis in hoboken, korte keten, kuifje, kunst, liefde, magritte, mariakerke, pentekening, portrait, portret, potloodtekening, sint-sebastiaan, strontboeren, valentijn, Van Dongen, van eigen bodem, vanitas, vitrines d'amour 2020 gentEen reactie plaatsen

2020 zal minder blogs hebben dan 2019. Dat is ook niet moeilijk hé 😉 En nog eens bedankt voor de 20.736 bezoekjes aan de website en dat over 6.646 unieke bezoekers (allez, kom, IP-nummers dus). Dat was goed voor – hou u vast – 101.144 bekeken pagina’s. En dat allemaal op 1 jaar. Dank u, dank u, dank u!

Wat ik allemaal van plan ben over 2020 is moeilijk op voorhand te zeggen. Sommige plannen liggen jaren op voorhand vast (zoals triptiek 3 die er nog aankomt), sommige plannen worden dan weer erg onvoorspelbaar in de agenda gepropt. De expo’s, teken en marktplannen die komen zeker op de blog of op de Facebook. Soms een beetje Instagram maar ik ben daar niet erg actief.

Wat je wel mag verwachten dit jaar zijn blogjes met kunstweetjes om mee te stoefen wanneer je met vrienden naar een kunstwerk kijkt. En ik wil ook mijn fans, mijn apostelen, aan het woord laten. Zij die één of meerdere Maxen in huis hebben en daarover willen vertellen.

Kortom het worden weer vele grappige en/of emotionele blogs en alweer goede redenen “to stay tuned after the break” 😉

Als aperitiefje voor wat komt laat ik jullie het (tweede) ontwerp van de nieuwjaarstekening. Met nog enige belangrijke wijzigingen tov de definitieve versie: dit is een liggende verhouding, onderaan is de kaars vervangen door een straatlicht (een echt uit Parijs), de piramiden zijn weg en de 3 figuren links onder zijn ook weg. De bergen en de appel staan en blijven staan. Het model heeft wel een andere pose maar dat was redelijk te verwachten.

Gelukkig nieuwjaar!

Geplaatst op 1 januari 202029 december 2019 Geplaatst in 't is feest, 't is feest, cover2cover, kunstlogs, moi & renéGetagd #kooplokaal, #kunstvanhier, #pasteldrawing; #pastelpencil, #pencildrawings, #potloodtekeningen, #sharingiscaring, #vaneyck, Bart Peeters, bruegel, brueghel, dodentocht, Gent, happy newyear, hedendaagse kunst, inkttekening, janssen, janssens, kermis in hoboken, korte keten, kuifje, kunst, mariakerke, pentekening, portrait, portret, potloodtekening, sint-sebastiaan, strontboeren, Van Dongen, van eigen bodem, vanitas1 reactie

Het was kantje-boordje dat ik klaar geraakte met de nieuwjaarstekening. Geveld door een hardnekkige sinusite was het mij onmogelijk om over de tekening te buigen. De snelheid van werken heeft dan ook een beetje zijn effect op de kwaliteit van de tekening. Maar desalniettemin, bij deze een gelukkig nieuwjaar.

Hopelijk wordt dit jaar een jaar met veel meer begrip voor visieverschillen onder de mensen. Het baart me zorgen hoe snel en hoe hard de ene mens vandaag de andere uitscheldt wanneer die een andere gedachte heeft. Hoe het respect voor mekaars woord en argumenten verwatert. Hoe normen vervagen.

Voor mij zet ik daarom 2020 (en de jaren erna) helemaal in het kader van positiviteit in mijn kunst. Want ook in de kunst ervaar ik apathische beelden die weinig warmte kennen en het gevoel van samenhorigheid niet echt stimuleren. Met mijn expo’s hoop ik alvast aan te tonen dat “samen” een grotere meerwaarde is dan het ego of het persoonlijke gelijk. Weet dat nu juist in die verschillen onze sterktes liggen. Hoe saai zou het niet zijn mochten we allemaal gelijk zijn, allemaal ’t zelfde denken?

Dus lieve mensen viert 2020, viert het goed, amuseert ulder en vooral viert het samen. Kijk mee en geniet van de natuur, van het licht, van de schoonheid van de mens en alles wat we nog kunnen doen om dit een gezellige plaats om te leven van te maken.

365/365: salut 2019

Geplaatst op 31 december 201929 december 2019 Geplaatst in 365 en losse projecten, cover2cover, kunstlogs, moi & renéGetagd #kooplokaal, #pasteldrawing; #pastelpencil, #pencildrawings, #potloodtekeningen, #sharingiscaring, #vaneyck, Bart Peeters, bruegel, brueghel, dodentocht, Gent, happy newyear, hedendaagse kunst, inkttekening, janssen, janssens, kermis in hoboken, korte keten, kuifje, kunst, mariakerke, pentekening, portrait, portret, potloodtekening, sint-sebastiaan, strontboeren, Van Dongen, van eigen bodem, vanitas3 reacties

YES! De kunstzinnige dodentocht gehaald! 365 tekeningen heb ik u geserveerd over 2019. Ik was dit jaar 20jaar (feitelijk iets langer, maar ik mik op publiek van enige betekenis) bezig en vandaar de 365 blogs. Ik mag hopen dat u heeft genoten van de 365 tekeningen en al die uitleg die ik er bij heb geschreven.

Ik kreeg inmiddels nog de vraag of ik nu niet in een zwart gat zal vallen, of ik nog een jaar kan doorgaan… Nee, ik zal niet vallen in een donker gat 😉 Wees gerust, ik heb nog veel verhalen te vertellen. En ik heb ook nog wel vele tekeningen die je niet hebt gezien. Dus bloggen komt er zeker nog wel van. De frequentie zal wel wat lager liggen maar de kwaliteit misschien wel wat hoger. Soms viel ik in herhaling of moest toch wel een beetje graven in het geheugen om nog iets origineels te kunnen schrijven. Tekeningen hebben niet altijd een diepere betekenis. Soms maak ik een tekening omdat ik aan iets denk of omdat ik zin heb om van iets wat ik zie een tekening te maken. Een beetje zoals Bart Peeters zingt over “brood voor morgenvroeg” zijn het soms tekeningen gegrepen uit het leven.

Deze laatste tekening van 2019 kruist Magritte en Hergé. Beide appels hangen aan mekaar net zoals de Janssens. Het meest opvallende verschil is hun snor, de ene is recht en de andere krult op aan de tipjes. Daaraan kan je ook de Janssens uit mekaar halen. De Janssens zijn feitelijk geen familie van mekaar. De schrijfwijze van hun namen is verschillend. Ze heetten in de allereerste vertalingen zelfs Peeters en Peters. Boeiend koppel politiemannen zou ik zo zeggen. Meer weten over de Janssens? Klik hier.

Gelukkig nieuwjaar!

364/365: het niemandalletje

Geplaatst op 30 december 20191 december 2019 Geplaatst in 365 en losse projecten, kunstlogsGetagd #kooplokaal, #pasteldrawing; #pastelpencil, #pencildrawings, #potloodtekeningen, #sharingiscaring, #vaneyck, bruegel, brueghel, Gent, hedendaagse kunst, inkttekening, kermis in hoboken, korte keten, kunst, mariakerke, pentekening, portrait, portret, potloodtekening, sint-sebastiaan, strontboeren, Van Dongen, van eigen bodem, vanitasEen reactie plaatsen

Kinderen en kunst; ze vinden het niks of ze worden betrokken en het is helemaal hun ding. Toen ik nog op het Groentemarktje tekende ging er op een mooie dag een meisje aan de rand de pomp zitten. Starend in het niets bleef ze lang genoeg zitten om deze tekening te maken. Alsof het een niemandalletje was…

363/365: 2020

Geplaatst op 29 december 20191 december 2019 Geplaatst in 365 en losse projecten, kunstlogsGetagd #kooplokaal, #pasteldrawing; #pastelpencil, #pencildrawings, #potloodtekeningen, #sharingiscaring, #vaneyck, bruegel, brueghel, Gent, hedendaagse kunst, inkttekening, kermis in hoboken, korte keten, kunst, mariakerke, pentekening, portrait, portret, potloodtekening, sint-sebastiaan, strontboeren, Van Dongen, van eigen bodem, vanitas1 reactie

Bijna 2020. Toch wel een speciale notitie zo’n jaar 2020. In 2017 zag men 2020 nog als in deze video. 3jaar vooruit voorspelling, Jules Verne deed wel beter. Maar dan ging de tijd en de evolutie in Jules zijn tijd lang niet zo snel dan in 2020.

Ik hou het eenvoudig. Strike a pose. Beetje zelfzeker zijn, Facebookproof, beslist vooruit. That’s a way to go. Ik zoek intussentijd even op waarom 2020 een belangrijk jaar wordt. Het wordt het Chinese jaar van de rat, we hebben weer een 29e februari, er zijn olympische spelen in Tokyo en er zal een zonsverduistering zijn in Chili. Dat wordt een pikante zonsverduistering 😉

362/365: het startvak

Geplaatst op 28 december 20191 december 2019 Geplaatst in 365 en losse projecten, kunstlogsGetagd #kooplokaal, #pasteldrawing; #pastelpencil, #pencildrawings, #potloodtekeningen, #sharingiscaring, #vaneyck, bruegel, brueghel, Gent, hedendaagse kunst, inkttekening, kermis in hoboken, korte keten, kunst, mariakerke, monopolie, pentekening, portrait, portret, potloodtekening, sint-sebastiaan, strontboeren, Van Dongen, van eigen bodem, vanitasEen reactie plaatsen

Nog eentje uit de “Lick it”. Moet er nog zand zijn? Ik weet ’t niet. Het is best dat je je eigen verbeelding gebruikt. Of doorklikt naar de volgende tekening 😉

Mis je wat meer tekst en uitleg? Surf terug naar blog 259. Ga niet langs het startvak en krijg geen 5.000frank 😀

361/365: Daumier: La Parade du Saltimbanque

Geplaatst op 27 december 20191 december 2019 Geplaatst in 365 en losse projecten, cover2cover, kunstlogsGetagd #daumier, #kooplokaal, #pasteldrawing; #pastelpencil, #pencildrawings, #potloodtekeningen, #sharingiscaring, #vaneyck, bruegel, brueghel, Gent, hedendaagse kunst, inkttekening, kermis in hoboken, korte keten, kunst, mariakerke, pentekening, portrait, portret, potloodtekening, saltimbanco, sint-sebastiaan, strontboeren, Van Dongen, van eigen bodem, vanitasEen reactie plaatsen

De pasteltekening met contouren in houtskool is gemaakt naar La Parade du Saltimbanque van Daumier. Daumier is een kruising tussen een cartoonist en een kunstenaar. Soms zijn zijn beelden spottend, grappig soms erg mooi. Ik hou wel van de circustaferelen uit zijn werk. Deze is er zo eentje van.

Uitdaging

Deze tekening was voor mij een hele uitdaging. Daar waar ik doorgaans (bij covers) schilderijen teken, is dit een echte tekening. En voor het eerst word ik daarbij geconfronteerd met een rechtshandige versus een linkshandige tekenaar. De inkleuring bij Daumier is in een andere richting dan de mijne. Ik heb het op zijn linkshandige gedaan maar moest zo nu en dan toch mijn blad eens draaien.

Ook de kleuren waren een uitdaging. Het origineel papier is vergeeld met de tijd. De kleuren zijn vaal. Het mijne is natuurlijk wit en de kleuren zijn fris en helder. Ik heb er lang over gedaan om een papier te vinden dat niet vergeeld onder de zon. Nu heb ik er zo een en moet het kunstmatig vergelen. Het is bijna niet te zien op de foto omdat het fototoestel het overmatige geel weg filtert.

Het was een interessant en leerrijk project met veel diepte in de tekening. En een bittere ernst naast de grappige setting.

360/365: love has no color

Geplaatst op 26 december 20191 december 2019 Geplaatst in 365 en losse projecten, kunstlogsGetagd #kooplokaal, #pasteldrawing; #pastelpencil, #pencildrawings, #potloodtekeningen, #sharingiscaring, #vaneyck, bruegel, brueghel, Gent, hedendaagse kunst, inkttekening, kermis in hoboken, korte keten, kunst, mariakerke, pentekening, portrait, portret, potloodtekening, sint-sebastiaan, strontboeren, Van Dongen, van eigen bodem, vanitas1 reactie

Héla Van Hemel…ge had toch gezegd dat ge geen schetsen meer zou tonen?

Ja, dat is zo. Dit is een afgewerkte tekening. Ik kon ze niet beter maken door de verder in te kleuren. Ze is – voor mij – perfect zoals ze is. De tekening is minimaal uitgewerkt maar vat de expressie maximaal. Daarom is de tekening voor mij prima zoals ze is. Ik wou dat ik meer van dit soort tekeningen kon maken maar het is altijd moeilijk “stoppen” wanneer ik het in mijn hoofd anders zie.

359/365: een ster

Geplaatst op 25 december 20191 december 2019 Geplaatst in 365 en losse projecten, cover2cover, kunstlogs, moi & renéGetagd #kooplokaal, #pasteldrawing; #pastelpencil, #pencildrawings, #potloodtekeningen, #sharingiscaring, #vaneyck, bruegel, brueghel, Gent, hedendaagse kunst, inkttekening, kermis in hoboken, korte keten, kunst, mariakerke, pentekening, portrait, portret, potloodtekening, sint-sebastiaan, strontboeren, Van Dongen, van eigen bodem, vanitasEen reactie plaatsen

Op kerstdag is er altijd wel ergens een ster te zien. Een ster als wegwijzer of een persoon met een speciale betekenis.

Deze tekening is een kaartje dat ik speciaal heb gemaakt voor de geboorte van Stella. De leuke kleine ster. De tekening is (nog maar eens) gebaseerd op het Magritteschilderij “La Valse hesitation”. Ik maakte er een warm nest voor de kleine appel van. Magritte maakte van het schilderij verschillende versies met bvb verschillend gekleurde maskers. Ik hou het op één unieke tekening 🙂

358/365: de bewaker van de deur van de liefde

Geplaatst op 24 december 20191 december 2019 Geplaatst in 365 en losse projecten, kunstlogs, LilithGetagd #kooplokaal, #pasteldrawing; #pastelpencil, #pencildrawings, #potloodtekeningen, #sharingiscaring, #vaneyck, bruegel, brueghel, Gent, hedendaagse kunst, inkttekening, kermis in hoboken, korte keten, kunst, mariakerke, pentekening, portrait, portret, potloodtekening, sint-sebastiaan, strontboeren, Van Dongen, van eigen bodem, vanitasEen reactie plaatsen

Blog 332 ging al over de 3 bewakers van de poort naar het Aards paradijs. Blog 332 ging over de bewaker van het vleselijke genot. Hieronder zie je de 2e bewaker. Ze is de bewaakster van de platonische liefde. Zou je, om toegang te krijgen tot het Aards paradijs, alle liefde achter je laten? De vriendschap die je voelt voor iemand anders, voor je hond, voor jezelf of de gemeenschap? Geen besef meer hoeveel mensen er rondom je zijn. Een apathisch maar eeuwig leven. Your choice to make…

De triptiekenreeks is het vervolg op de Lilith-reeks. De laatste triptiek is die van de liefde. Dat wordt nog wel wat als je leest op wat je allemaal getest wordt voor je door die deur/poort mag 😉

357/365: ik doe het zelf wel

Geplaatst op 23 december 20191 december 2019 Geplaatst in 365 en losse projecten, kunstlogs, LilithGetagd #kooplokaal, #pasteldrawing; #pastelpencil, #pencildrawings, #potloodtekeningen, #sharingiscaring, #smakisgrootgenoeg, #smakisteklein, #stadgent, #subsidies; #besparingen, #vaneyck, bruegel, brueghel, cultuurbeleid, Gent, hedendaagse kunst, inkttekening, kermis in hoboken, korte keten, kunst, mariakerke, nucleo, pentekening, portrait, portret, potloodtekening, sint-sebastiaan, SMAK, strontboeren, Van Dongen, van eigen bodem, vanitasEen reactie plaatsen

Ik heb me niet echt uitgesproken over de hele heisa rond “subsidies” in de cultuursector. Ik noteer “subsidies” omdat men het binnen de cultuursector graag “investeringen” zou willen noemen.

Natuurlijk heb ik een gedacht/visie over subsidies aan cultuur. Al moet iedereen die voor subsidies in de culturele sector ook moet beseffen dat je geld maar 1x kan uitgeven. Geld aan cultuur kan dus niet naar andere doelen gaan (ik laat het aan u om deze doelen zelf in te vullen, van “ze zouden beter” tot “ze moeten niet”)…

Wat mij blijft opvallen is dat de toneelsector meteen het publiek op het podium krijgt, de muziekmakers samen een lied zingen. De beeldenmakende sector daarentegen, grote (gesubsidieerde) organisaties die…doen niets. Iets klein, lokaals in het beste geval. “Maar het SMAK was toch een dag gesloten” hoor ik u al zeggen…Laat ons nu eerlijk zijn, een museum sluiten voor een dag daar hebben de medewerkers alleen een leuke dag aan en dat is een beetje als geen rijdende treinen of bussen: de bezoeker heeft er geen zak aan! Daarmee bekom je alleen maar het gevoel dat het beter is dat het museum permanent zijn deuren sluit. En als dat de beste actie is die het SMAK kan verzinnen, dan mag ik ook wel besluiten dat dat museum maar héél erg weinig progressief is in haar acties. Mah bon, mijn betoog was eerder van: waarom komt er geen oproep voor de beeldende kunsten om zich bvb te verzamelen op een plein, breng 1 kunstwerk mee en toon aan de mensen wat ze missen als er geen steun meer komt. Maar de beeldenmakers zijn niet gewoon om samen te werken, ze werken alleen. En daar knelt het/mijn schoentje. Al jaren zijn het individualisten die mekaar als afkijkers en rechtstreekse concurrenten beschouwen. Staan we samen dan niet sterker?

Maar dan subsidies…Stel dat de subsidies niet worden geknipt. Droom dat ze zelfs terug naar de volle 100% van vroeger gaan. Waar gaan die subsidies dan naartoe? De grote happen gaan naar de grote klassieke huizen. Voor Gent is dat NTGent, Vooruit, de klassieke musea, Nucleo, kunstscholen, CJK,… Huizen die allemaal politiek verzuild zijn en waar je niet zomaar binnen geraakt. Je moet of geselecteerd zijn door de (gekleurde) jury of je moet zelf de juiste lidkaart in handen hebben. Dit maakt het voor de individuele kunstenaar en onafhankelijke organisatie erg moeilijk. Deze laatsten krijgen geen subsidies of de kruimels die overblijven nadat de slokoppen de taart hebben binnen gespeeld. En dan zou ik durven stellen dat er dringend een herstructurering van die subsidies nodig is. Binnen de politiek verzuilde instellingen maar evengoed dient te worden geïnvesteerd in efficiëntie en deftig management. We moeten er ook geen doekjes om winden: de cultuursector is niet zo goed met het kwaliteitsvol besteden van de subsidies.

Als derde wil ik de Dienst Cultuur van Stad Gent citeren: “1/ Structurele kosten of kosten van investeringen op lange termijn komen niet in aanmerking voor de projectsubsidie.” De subsidie van Stad Gent is niet de subsidie die Jambon knipt maar ik kan mij niet ontdoen van de gedachte dat Stad Gent haar eigen subsidies 100% vanuit eigen stadsbelastingen haalt. Dus lees het goed: investeringen komen niet in aanmerking (voor organisatoren van projecten). Daarbij kan je je de bedenking maken: dus als een organisatie wil duurzaam investeren, een aankoop maken om meerdere keren te gebruiken over meerdere organisatoren en expo’s, dan krijgen ze daarvoor geen steun van Stad Gent. Dan vraag je mij wel “maar dan krijg je in ruil wel de drank en het eten terug?” Ik citeer dan weer Stad Gent: “2/ Kosten verbonden aan catering komen eveneens niet in aanmerking voor een projectsubsidie” En dan krijg ik als individueel kunstenaar en organisator heel veel lood in de schoenen. Zo bvb toen ik vroeg aan Stad Gent om samen te investeren in permanente LED-verlichting voor De Campagne (geschatte kostprijs rond de 1000euro) kreeg ik een robuuste “njet”. Dat is een investering. Mijn argumenten dat het veel veiliger (brandgevaar) is, dat het voor alle komende tentoonstellingen kan gebruikt worden voor eender welke organisatie,…etc Het kon niet baten. Njet is njet. En op die momenten wil ik dan wel ’s weten, hoeveel mensen komen naar al die kleinschalige projectjes in de buurt, projectjes die gratis zijn en voor een breed publiek toegankelijk tov de grote huizen. Hoeveel van de artiesten, kunstenaars, cultuurmakers (waaronder bv ook technici) beginnen hun carrière bij die kleine organisaties? En waarvan de grote huizen de (financiële) parels oprapen met de inspanningen die de kleintjes voor hen hebben geleverd?

Binnen het organiseren heb ik het van de 20jaar 14jaar gedaan zonder subsidies. Dat ging ook. De laatste, grote events zouden zonder de subsidies van Stad Gent niet mogelijk zijn. Ik ben hen daarvoor erg dankbaar. De subsidie dekt ongeveer 20% van de kosten. Maar het kan beter, het kan efficiënter, het kan kwalitatiever en doeltreffender.