Geen modellenschetsen meer maar dit eerste ontwerp voor the White Album wil ik u toch niet onthouden. Waarom niet? Omdat je er goed kan zien hoe een idee evolueert tussen het gedacht, schets(en) en finale tekening.
Een Beatle herken je aan zijn kapsel. Ik heb vroeger meer dan eens “ge zijt percies nen Beatle” moeten horen elke keer wanneer mijn haar te lang of slordig was. En geen Beatle zonder appel. Achter de appel zie je een stuk gitaar, dit is de verdwenen/gestolen gitaar van George Harrison. En dan nog wat psychedelische elementen als wegvliegende teksten, vogels, de zon, de zee,…
In de finale versie werden gitaar en appel uit mekaar gehaald en liet ik de groene kleur dan toch weg. De vogels werden vliegende varkens terwijl de walrus (waarvan iedereen weet dat het Paul is) op het strand werd gezet.
Als ik het zo herbekijk vind ik het zelf een geslaagde cover. Ik krijg er bijna spijt van dat ik ‘m verkocht heb. Gelukkig was het voor de Warmste Week.
meer over dit album vind je hier
maxvanhemel.wordpress.com 