Lachende meisjes

Winter is standaard mijn depri-schrijfperiode.
Ok, niet alleen omdat het winter is.
Er zit iets.
Diep.

Maar dan wordt het zomer.
En lachen de meisjes.
Net als zij die me net in straat kruiste
en spontaan "sorry" tussen haar glimlach sprak
omdat we zowaar aan het dansen waren.

In de zomer lachen de jongens en stralen de meisjes
ze zijn dan zo ondeugend mijnheer
laten zich bekijken
zelfs waar je ze anders niet kan zien.

Misschien ligt het ook wel aan de verhuis
die me opsluit
en te weinig de warmte van de mens laat voelen.
Ik moest nog maar eens naar de bib gaan.

Kus je, nog één keer.
Max