potloodtekenaar, verteller, curator en cultuurminnaar
Als opvolger van Boek II: Lilith maak ik een aantal tekeningen binnen een Sehnsucht-kader. Er volgen in 2017 ook 2 tentoonstellingen. In deze categorie vind je meer informatie rond de tekeningen en de expos’.
De eerste triptiek ging rond “de dood”. Als vervolg op het Lilith-verhaal (het leven in het aards paradijs) stelde ik me de vraag wat de 3 kernwoorden zijn van het leven buiten het aards paradijs. Ik kwam tot leven, liefde, dood. The circle of life zeg maar. De eerste triptiek was die van de dood. Het centrale beeld meet ongeveer 140x100cm. Het grootste vel papier dat ik toen kon vinden. Het hele verhaal van de triptiek en de evoluties ervan kan je vinden in de blogs.
Uit de eerste triptiek (van de dood) de godin Hel, inmiddels ook alweer 2 jaar oud. Over 10 dagen “levend” te zien in Bellingen.
Op de webpagina staat meer informatie over deze figuur:
https://maxvanhemel.wordpress.com/projecten/triptieken-pieta/triptiek-van-de-dood-hel/
Komende zondag is het tweede aperitiefconcert op het Sehnsucht-event van ART-tist & Kunzthuiz. Maar wie is nu precies Hard2Get?
Hard2Get is een genuine boysband. Oorspronkelijk met 5 bandleden maar sinds kort gereduceerd tot 3. Dit klinkt erg als de geschiedenis van Clouseau al zijn het deze keer Nederlanders die Vlaanderen willen veroveren. Ze spelen een gevarieerd repertoire met eigen nummers maar vooral veel bekende nummers die ze in een eigen jasje stoppen.
In de setting van zondag spelen ze een akoestische set. Het gaat er dus veel rustiger aan toe dan op de concertvideo’s hieronder te zien. Het wordt een intieme sfeer die perfect past bij de tentoonstelling en het gezellige aperitiefmoment van een zondagochtend.
Programma:
10u: opening expo
10u30: opening deuren concertzaal
11u: aanvang event
lezing door prof.dr. Tessa Kerre rond Sehnsucht, Hematologie en 200jaar UGent
concert Hard2Get
aperitiefmoment
Adres: Landgoed De Campagne – Gijzelstraat 12 – Drongen
Het eerste Sehnsucht-weekend zit er op. Ik ben erg moe maar in evenredigheid tevreden. Er kwamen ruw geschat al zo’n 230 mensen naar de tentoonstelling. Het “uitverkochte” concert droeg daar natuurlijk wel flink aan bij maar toch…Het blijft als organisator altijd een gok. Het is een beetje tasten in het duister. Maar met zo’n opkomst en de reacties die we mogen ontvangen van de bezoekers, weten we dat het super goed zit!
Vandaag was er dus het concert met Ensemble Classico. Ze brachten er een exclusief samengesteld programma, gekozen op het thema Sehnsucht. Ik mag wel zeggen dat het ook deze keer recht in de roos was! Ikzelf moest het concert grotendeels missen omdat ik me plots niet zo lekker voelde. Weinig drinken, weinig eten en dan nog jachtig van hot naar her crossen om de mogelijke details nog in orde te krijgen…De druk van de voorbije dagen en de warmte van de zaal (de letterlijke warmte dan), speelden mij parten. Maar met de goede zorgen van mijn madam kon ik na het concert toch weer onder de mensen komen. Ook zeer vereerd dat Stephanie D’Hose kwam spreken. Ook dat was erg interessant!
Ik ben ook blij dat ik weer bezoekers kon verrassen, hen nieuwe dingen laten ontdekken. Verhalen, beelden, mensen,…Tot zelfs de tentoonstellingszalen an sich.
Met dank aan ALLE mensen die hebben geholpen vandaag: Lucas, Karen, Aurélie, Noor, de man van Linda, Linda zelf, Arnold, Carlo, Christine…(als ik u ben vergeten, dan is dat omdat ik u teveel voorbij ben gesjeesd)…en het geduld van Jef 🙂
En dank aan ALLE mensen die zijn langs geweest!! Kan ik op jullie rekenen als ambassadeurs voor de komende dagen? Als je de expo mooi vond, maak dan wat reclame op de facebook, deel deze blog of de pagina van Sehnsucht Drongen en laat ook anderen genieten van wat jij hebt gezien. Het doet hen en ons veel plezier.
Tot gauw?! Kom gerust nog’s terug als je’r zin in hebt!
Jaren geleden, toen ik nog in de Catriestraat op de kunstmarkt van Drongen stond, sprak een dame mij aan…
de madam: “’t Es wel schuune moar on da laaif ester iet ni just”
ik:”denkt ge? Als er nu iets is waar ik wel zeker van ben zijn het de verhoudingen. Ik heb daar lang op getraind.”
de madam: “Jaaandeu, oas ge zuufeel pretensen et, toengs kuup kik ni baaj eu zenne”. Ze nam haar sjakos en stapte voort.
ik…verbouwereerd…
Een les in bescheidenheid.
Vandaag geen les in bescheidenheid. Wel een uiting van fierheid bij het zien van het resultaat na het inlijsten van de triptiek-tekeningen. Ik zag Hugo schitteren over zijn eigen werk. Blij dat hij de timing heeft gehaald maar ook blij over wat hij heeft gerealiseerd. Ik kon er echt van genieten hem fier te zien over zijn werk en over het totaalresultaat. Achter zijn gat schreeuwde ik een grote “Yahooooo” (zonder reclame te maken voor de zoekrobot) in de auto op weg naar huis.
De verwachtingen mogen dus gerust hoog zijn, het resultaat is indrukwekkend! (al zeg ik het zelf, in alle bescheidenheid)
Om op een kwalitatieve manier een kunstwerk af te leveren werk je met een team van specialisten en kenners. Tijdens de opbouw van de triptiek kon ik regelmatig beroep doen op de kennis van Michiel De Pelsemaker en Gudrun Rombaut, die samen zoveel geschiedenis en fantasy kennen dat The lord of the rings slechts de inleiding is. Zij gaven mee de inspiratie voor de Noorse verhalen die in de triptiek verwerkt zijn.
Naast de verhaallijn is er ook een heel technisch luik aan de triptiek. Ik vertelde al eerder over het niet gebruiken van glas omwille van het gewicht van de zijpanelen. De tekeningen worden gelamineerd. Telkens ik vertel hoe dat in zijn werk gaat, zie ik de blikken van “jaja, zo’n groot formaat…gelamineerd…1 april zekers?” Dus had ik aan Hugo Martens gevraagd om mij te verwittigen wanneer hij aan de inlijsting en laminering zou werken zodat ik wat foto’s kon maken van het proces.
Het lamineren van de tekeningen gebeurt heel secuur. Eerst wordt de lamineerfilm op maat gesneden en worden zowel de film als de tekening ontstoft. Dan wordt de film geduldig over de tekening gelegd. De lamineerfilm is een soort microgeperforeerd plastiek. Deze wordt vervolgens in een grote kist geplaatst waar de film vacuüm op de tekening wordt gezogen. Door de kleine microporiën ontsnapt de lucht tussen de tekening en de film en komt de film hypervlak op de tekening te liggen. Dan wordt de zaak licht opgewarmd en kleeft de film definitief aan de tekening. De tekening is nu beschermd tegen vocht en spatten, helaas niet tegen krassen met een scherp voorwerp.
Dan wordt de lijst gemaakt. Het is niet onmogelijk maar ik werk liever niet met IKEA-lijsten. Deze zijn wel goedkoop maar ervaring leert dat ze noch duurzaam zijn, noch kwalitatief (op termijn gezien). Hugo maakt daarom al mijn lijsten. Ze zijn erg stevig en mocht er toch iets mee gebeuren, dan kan ik altijd rekenen op zijn service. In het geval van de triptiek is de opbouw van de lijst niet onderschatten. De 3 lijsten moeten precies op mekaar afgestemd zijn én met mekaar worden verbonden. Een vergeten stuk techniek wordt hier herontdekt!
Daarna wordt de tekening op de rug van de lijst gekleefd, vergelijkbaar met het lamineren.
Ik kon niet blijven tot op het einde. Hugo werkt ’t in alle vertrouwen af. Ik ben al benieuwd naar het resultaat.
Godin Hel was niet de laatste tekening van de triptiek maar wel de laatste die ik afwerkte. Omdat ik er in Brasschaat al aan werkte en parallel in het atelier aan de buitenpanelen werkte, waren de buitenpanelen sneller klaar. Maar op deze tekening moest ook nog heel wat achtergrond getekend worden. Net zoals bij Baldr staat Hel in een nis en worden de zuilen van deze nis versierd met vele kleinere tekeningen.
Om de zuilen recht en langs beide zijden van de tekening gelijk te tekenen deed ik opnieuw beroep op mijn (vergeelde) kennis van architectuur en nam er de rotringdriehoeken bij van de studententijd. Gelukkig draag ik altijd zorg voor mijn materiaal en zien ze er nog als nieuw uit. Het schuiven met de driehoeken leer je blijkbaar toch niet af…
En wat doe ik tussendoor? Cassettebandjes repareren…
Tijdens de komende weken geef ik een paar details van de triptiek vrij. Ik bewaar het totale beeld tot na de expo, uit dankbaarheid voor de bezoekers.
In het paneel met Hel zitten heel wat verwijzingen naar de Vikingkrijgers. Vikingkrijgers gingen pas naar het Walhalla wanneer ze sneuvelden op het slagveld. Met het zwaard in de hand. De godsdienstcultuur van de Vikingen was dan ook helemaal gericht op oorlogvoeren. Wie stierf op het slagveld zou in het hiernamaals Odin mogen dienen in zijn grote slag tegen de reuzen. Krijgers van het Walhalla moesten de hele dag niets anders doen dan vechten tot de dood. ’s Avonds was er eten in overvloed en ’s anderendaags was alles weer zoals tevoren (doden werden weer levend en konden terug oefenen in het vechten). Veel mooie beloften dus om iedereen aan het vechten te houden. Een fenomeen dat we vandaag ook herkennen in bepaalde culturen.
Een dode krijger werd door een Walkure van het slagveld gehaald en via de regenboogbrug Bifröst naar het Walhalla gebracht. Aan de buitenzijde van de triptiek staan 3 dansende vrouwen. Dit zouden Walkuren kunnen zijn maar feitelijk zijn het Nornen. Daarover later nog wel wat meer.
De omschrijving van “Hel” als een plaats van verderf kennen we uit de middeleeuwen. Bij de Vikingen was het echter geen plaats met vuur maar wel met ijs en donkerte. Naast de godin Hel stond Garmr als bewaker van de hellepoort. Het was een enorme hond die er, volgens de verhalen, ook al niet al te vriendelijk uitzag. Vandaar de verwijzing naar de hellehond op de achtergrond van het paneel van Hel.
Eindelijk is het volbracht. Deze ochtend nog de laatste afwerkingen gemaakt aan Hel, het laatste paneel waar ik voor deze triptiek aan werkte en dan naar de inlijster. Met een papieren model geplakt op een stuk van een kartonnen doos hoe het er finaal moet uitzien, legde ik uit waar welk deel moet komen en gaf nog een paar instructies naar af te knippen randjes etc etc.
Ik ben blij dat ze eindelijk en op tijd klaar is. Uiteindelijk heb ik nu evenveel tekenwerk dan 12 appelvrouwtjes maar dan inclusief volledig ingetekende achtergronden én dat op minder dan 2 jaar.
Alle aandacht kan nu naar de expo Sehnsucht gaan. De “big boom” waar de volledige triptiek voor het eerst te zien is. En er is nog heel wat te doen op promovlak en organisatievlak, maar we hebben alles onder controle. Dat is al iets toch? 😉
Maar terwijl ik aan het tekenen ben sluipt die ontembare tijger weer in mijn hoofd. Hij draait rondjes en rondjes en stelt steeds dezelfde vragen. Dus gaf ik deze antwoorden: “neen, ik ga volgend jaar geen grote expo’s doen in Vlaanderen.” “Ja, ik ga nog wel tekenen – art is the drug for me – maar ’t zal iets achter de schermen zijn, we zien nog wel waar we eindigen”. Dus…als ik mijn woord kan houden, dan is Sehnsucht ook wel de laatste grote expo tot 2019. Wie zegt ook alweer dat ik de planner ben van de twee?
De laatste weken word ik opgeslorpt door het verder afwerken van de eerste triptiek. De buitenpanelen en het paneel van Hel moeten klaar voor het einde van de maand. Dat is de deadline om alles keurig gelamineerd (er komt namelijk geen glas voor de tekening) en ingelijst te krijgen voor de opening van de expo Sehnsucht. Deze week tekende ik zowaar 1,5m² aan grassprieten. Dat zijn 5 kleurlagen boven mekaar: het klassieke “grasgroen”, dan het warme donkere groen om de diepte te accentueren, bruin en zwart voor de schaduwpartijen en volgeel om de zonreflecties op de toppen van de sprietjes er in te krijgen.
Terwijl ik bezig was dacht ik zo regelmatig aan de mensen die mij vragen hoe lang het duurt om zo een tekening te maken. Wel nu staat het meer dan een paal boven water, voor deze 1,5m² werden 7 potloden begonnen. 2 daarvan zijn nu zo goed als volledig opgekleurd en de andere zijn toch wel minstens een kwart van hun lengte kwijt. Voor wie wil weten hoe lang 1,5m² gras tekenen duurt: zet u aan tafel met 3 potloden en kleur ze helemaal op en ge zijt er. Weet wel dat je dan niet echt aan precisiewerk hebt gedaan. Portretten en lichamen tekenen vraagt geduld, controle, rust en jaren expertise. Maar ik bespaar u dit laatste 😉
Enfin, het gaat goed met de triptiek, we zitten perfect op schema. Met de nek en schouderspieren gaat ’t wat minder. De kleurtijd geeft me een beetje ruimte om te denken over hoe ik volgend jaar kan aanpakken. Ik weet het allemaal niet zo goed, immer die dualiteiten tussen pro’s en contra’s. We zien het nog wel. Er is nog veel tijd. Ondertussen nodig ik je uit op mijn peloeze, zet u en drinkt een glaske champagne met mij. Wa peisde?
Wat doet een mens in de komkommertijd? Ge kunt naar de heruitzending van het laatavondjournaal kijken, ge kunt nog eens naar het laatste radionieuws luisteren,…OF ge pakt uwen agenda en noteert:
“ik ga naar Sehnsucht Intimate”
In het Landgoed De Campagne – Gijzelstraat 12 – 9031 Drongen (dat is vlak naast de kinderboerderij)
Van 28/10-12/11/2017 (weekends en feestdagen).
Met op zondag 29/10 vanaf 11u een aperitiefconcert met klassieke muziek, hapjes en drank. Voorwoord door Stephanie D’Hose, als vertegenwoordiger van de Minister van Cultuur Sven Gatz.
En op zondag 05/11 vanaf 11u een aperitiefconcert met akoestische popmuziek, hapjes en drank. Voorwoord door prof.dr. Tessa Kerre, topdokter UZ Gent die Sehnsucht en 200jaar UGent verbindt op haar eigen afdeling van het UZ.
Voor de concerten zijn reservaties niet verplicht maar wel sterk aangeraden. Eens alle stoelen bezet, kan er niemand meer bij.
Ik stel er mijn eerste (volledige) triptiek voor. Niet te missen!
Een evenement in samenwerking met Kunzthuiz, Stad Gent, Barlufin en speciale dank aan Vepad.
Gisteren ben ik begonnen aan het inkleuren van godin Hel. Baldr is nog niet helemaal klaar maar wat nog moet ingekleurd worden zal te weinig verschil maken om de aandacht van een snelle voorbijganger van de vitrine in Brasschaat te trekken.
Hel is een speciaal geval. Niet alleen qua karakter ook qua inkleuring. Ze is half kleur en half grijs/zwart. Een eerste aanzet. Hopelijk ziet ze er griezelig genoeg uit…
Het was een bewogen week. Het dubbelchecken van mijn expo-agenda 2017 gaf op zijn minst rare uitkomsten. Zo kwam er het mailtje binnen dat ik ingeschreven was voor het kunstevent in het Hallerbos op zondag 29 mei 2016…Enfin, sommige organisaties hebben nog wel rare trekjes zo…
Enfin, niet erg. Voor men mij verwijt een misantroop of ander dergelijk moois te wezen, richten we de pijlen terug op de kunst. De Piëta moet vooruit. Na het exposeren van het centrale paneel moet verder gewerkt worden aan de zijpanelen. Dat loopt perfect op schema. Langs de binnenzijde komt links de figuur “Baldr” en rechts de godin “Hel” (met dank aan Gudrun en Michiel voor de inspiratie en bevestiging). Aan de buitenzijde van de panelen komen (links) 3 dansende nornen of gratiën en (rechts) de godin Artemis. Hel had ik 2 weken geleden opgezet en wordt, na Baldr, in Brasschaat verder afgewerkt. De buitenpanelen blijven in Gent omdat het ook weer in zijn geheel zo een grote tekening wordt heb ik een grote tekentafel nodig om het overzicht te bewaren.
En dan staat deze maand ook al de eerste kunstmarkt van het seizoen op het programma. Dus ook daar nog iets klaar voor stomen (maar dat komt later). Dus tot dan al enkel schetsen, of delen er van, van het nieuwe binnenpaneel en de buitenpanelen…
Dit is (vermoedelijk) de laatste blog over het centrale paneel. Het is zeker wel de laatste blog die met vertraging wordt gepubliceerd 😉 Er volgen zeker nog wel blog over de zijpanelen en vooral nog over de fronttekening. Dus blijf volgen want we zijn nog lang niet klaar 🙂
Wat is er allemaal gebeurd sinds de laatste berichten? De tekening an sich was klaar. Het behang moest wel nog worden getekend. Net zoals in het originele decor wou ik er een barok motief in tekenen maar mijn foto’s waren daarbij niet helder genoeg en ik kon het motief niet overnemen. Dus heb ik er zelf een gemaakt na wat studie van bestaande motieven. Het motief wordt in 2 kleuren getekend op de achtergrond, eentje in donkerrood en een tweede in grijs. De complexiteit was om er zo 30 dezelfde te gaan tekenen. Ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat dat niet gelukt is maar ik durf wel te stellen dat wie dit niet echt weet, er ook geen punt zal van maken. In basis lijken ze wel allemaal op mekaar 😉
Daarna werden nog wat kleinere zaken aangepast: de rode achtergrondkleur van het behang werd nog maar eens over gedaan om nog meer dégradé in te brengen, de kop van stoel werd geaccentueerd zodat die meer naar voor komt, een aantal lambriseringsdetails werden geaccentueerd, de schaduwen werden verder uitgewerkt, er werd ook nog wat aan de vloer getekend om “het vlak” te breken en ook het rokje van het kleine meisje werd ingekleurd.
De tekening is inmiddels binnen gebracht bij de inlijster om ze op een plank te kleven en te voorzien van een laminering. Dat kan enkel een professioneel inlijster doen. De beweging wordt immers in een immense lamineermachine gedaan onder vacuüm.
We zijn er bijna. De piëta is klaar! Althans qua tekeningen. Gisteren heb ik de laatste tekeningen in het behang afgewerkt en dus zijn bij deze de laatste tekeningen gemaakt. Ik heb nog een to do-lijstje gemaakt om zeker niet te vergeten wat ik nog moet doen. Bijvoorbeeld het rokje van het meisje inkleuren, of het behang zelf nog ’s opfrissen (door het vele wrijven is het wat mat geworden) en zo hier en daar nog wat accentlijnen zetten etc. Dus toch nog een dagje of 2 werk en dan hup naar de inlijster.
Om de verrassing nog wat te bewaren plaats ik nog geen foto’s van de huidige toestand van de piëta. Wees gerust, ze volgen nog 😉 Ter compensatie plaats ik de foto’s van de laatste “toestand” van Baldr. Ook daar heb ik gisteren aan gewerkt…maar dan in Brasschaat. Gisteren dag 4 (of laat ons zeggen halve dag 4 want ik moet toch nog een uurtje op en een uurtje terug), een extra dag want de tekening was na 3 sessies duidelijk nog niet klaar. Maar het ging erg vlotjes. De kopse tekeningen van de boog en het linkse deel van de nis zijn getekend en ingekleurd. Ik denk dat ik aan Baldr toch nog 2 sessies zal tekenen maar eerst moet de piëta af…Hieronder Baldr-foto’s bij het begin en het einde van de sessie van gisteren 🙂
voor het eerst krijg ik zicht op de eindstreep. Dit weekend nog lang verder gewerkt aan de decors van piëta en uiteindelijk afgesloten met alles ingekleurd en ook alle tekenwerk klaar. Het beeld is nu eigenlijk ook “af”. Wat er nu nog bij komt is het barokke motief in het behang en nog wat accenten die door het overwrijven van de tekening wat vager zijn geworden.
Voor mijn laatste weekend heb ik me geamuseerd om nog wat frivoliteiten in het beeld te brengen: een appel, een ninja, een farao,…Ze zitten niet in de originele stoel maar wel in de mijne 🙂 Het blijft toch wel gek dat je met een punt van amper een tiende van een millimeter zo’n 14000cm² zit te kleuren. Ne mens zou voor minder in’t klooster gaan wonen…
Het idee van een puzzle blijft ook al in mijn gedachten omdat je dan idd al die kleine tekeningetjes ook te zien krijgt. Ik moet ’s kijken welke formaten van puzzle mogelijk zijn.
En toen was er ook nog die competitie om met het kleinste potlood te tekenen. Ik weet niet of opoe het nog haalt maar hier stop ik ermee 🙂
Vandaag nog maar eens een zondag een de piëta gespendeerd. Het komt goed, het wordt beter (alweer een kilometer? 😉 ). Nee,serieus, de rechtse kant van de lambrisering is klaar. De vloer is ingekleurd en de basisteint voor de linkse lambrisering staat er ook op. Ik mik nog op 2 weekends om de linkse lambrisering afgewerkt te krijgen en dan eh…dan kan ik beginnen met de kop van het gestoelte samen met het behang.
Maar bon, het was dus alweer een triptiek-weekend. Gisteren aan Baldr verder gewerkt en vrijdag ben ik de lijst voor het centrale stuk gaan bestellen. We hebben, nu de lijst effectief werd gekozen, concreet de maten kunnen bepalen van de zijpanelen (want die zullen iets kleiner zijn gelet op de bijkomende lijsten in het midden). De testen met het lamineren van de tekeningen is ook goed verlopen. Er werden 2 proeftekeningen gelamineerd met verschillende folies. Ik zal kiezen voor de meest matte. Eigenlijk is dat ongelooflijk. Je ziet die laag nauwelijks liggen en ze maakt de tekening ineens ook spatwaterdicht. Krassen kunnen er nog altijd in komen, vandaar dat ik eerder de buitenluiken wou voorzien van glas maar ’t zal te veel wegen. Dus toch maar geen glas. Spannend…
Nu alle tekenwerk achter de rug is, blijft het echt wel sneller gaan. Nu ook niet zo snel het dat niets wordt, uren…dagen gaan voorbij terwijl ik boven de tekening hang. Maar het valt goed mee nu.
Dit zijn nog wat tussenstappen…toch wel 6 a 8 uren verder…
Vorig weekend tekende ik in de vitrine in Brasschaat een eerste keer aan de Baldr-figuur. Baldr wordt het linkse zijpaneel van de triptiek waar ik nu aan werk. Ik ben niet gevorderd zoals ik had gehoopt omdat er massa’s veel file stond op de ring en de GPS mij willens nillens de stad door wou laten rijden (wat uiteindelijk nog veel erger was dan gewoon in de file te blijven trotten).
Maar over het resultaat ben ik wel tevreden. Hij straalt zoals ik had gehoopt dat hij zou doen. Een sterke présence die ik vooral te danken heb aan het knappe staaltje inlevingsvermogen van het model (jawel, die knapperd bestaat écht).
Max Van Hemel