PORTRET VAN LIZA: DE INVLOED VAN LES XX (03)

Khnopff mogen we, ondanks de indruk ik die misschien bij de vorige blogs naliet, als persoon toch niet zomaar op zij schuiven. Hij is een belangrijke figuur in de Belgische kunst. Maar ook een apart en eigenzinnig persoon. Zijn slagzin “On n’a que soi” zegt het eigenlijk allemaal.

Khnopff maakte deel uit van Les XX. Zoals ik al zei in de vorige blog, een avant-garde kunstenaarsgroep waaruit finaal heel wat bekende namen zijn gekomen. Ze werken binnen het kader van het symbolisme maar al snel verschilden hun visies naar verdere ontwikkeling van wat dat precies zou moeten zijn. De het symbolisme uitmondt in een aantal nieuwe strekkingen als kubisme of surrealisme is duidelijk (toch zeker als je de chronologie van de strekkingen wat kent), er zijn al duidelijk kenmerken van te zien in de eerste expo’s van Les XX.

Lees verder “PORTRET VAN LIZA: DE INVLOED VAN LES XX (03)”

PORTRET VAN LIZA: THE DOORS (02)

Ik zou in de blogs rond mijn portret van Liza verder kunnen hebben over Khnopff. Dat kan. Het is een intrigerend persoon die vooral op zichzelf leefde. “On n’a que soi”, was niet voor niets zijn levensmotto.

Ik zou het over “Les XX” kunnen hebben waar Khnopff deel van uitmaakte en ineens ook die andere verstokte vrijgezel: Ensor deel van uitmaakte.

Misschien later 😉 Maar nu nog eerst even wat “spielereien”. Want wie in het symbolisme duikt en begint te lezen over het mystieke van deuren (zie vorige blog), komt al snel op andere interessante terreinen 🙂 Ik pik er 3 uit die je zeker zou moeten kennen…Een beetje een symbolisch-wiskundige blog dus. Tussendoor krijg je van mij de vorderingen in de tekening te zien.

Lees verder “PORTRET VAN LIZA: THE DOORS (02)”

Portret van Liza: Khnopffen und ritzen

Een kleine gimmik om mee te starten waar Khnopffisten hopelijk geen bezwaar tegen hebben. Het is een binnenkopper 😉

We reizen van de late middeleeuwen, de tijd van Van Eyck, naar de tijd van Van Gogh en blijven daar nog een beetje hangen. Al jaren – ja hoor, soms duurt het jaren voor ik tevreden ben ik over wat ik precies wil bereiken – wil ik “een portret voor een deur” maken. Ik vind deuren fascinerend. Niet het technische ervan, en dan nog, een niet goed afgestelde deur kan behoorlijk irritant zijn. Maar wel “het fenomeen deur”. Er wordt in vele kunstwerken, films en toneelstukken gespeeld met het fenomeen. Soms om praktische redenen, een acteur maakt zich klaar om op te komen, soms om het verhaal te versterken. Klopgeestenfilms zijn er goed in.

Lees verder “Portret van Liza: Khnopffen und ritzen”