Rafael ’20 (08): gezichtsmassage

Na een nachtje slapen ben ik minder tevreden over het gezicht van Galatea. Er is iets mis mee maar ik kan er de vinger niet op leggen. Ik heb een paar kleine aanpassingen gedaan maar ik krijg de torsie van het gezicht niet correct. Ze lijkt molliger op mijn tekening dan op het originele schilderij. Kak! En ik zie het niet…

Gelukkig is er vandaag de technologie. Dus neem ik een digitale foto van de tekening en zet die half transparant bovenop een foto van het schilderij.

De verschillen zijn duidelijk, de pijlen spreken voor zich. Ik zet de ogen en neus op gelijke hoogte. De mond zit goed maar de rand van het gezicht zit er precies 2 millimeters naast. Ook de kin zit te laag, die moet een beetje naar boven. Het is zot hoe een paar millimeter afwijking zo’n groot verschil maakt op een tekening van dit formaat. Ik ben al blij dat de ogen en rest van de invulling van het gezicht goed zit. Hieronder 6 foto’s van tussenstappen met minuscule aanpassingen om dichter bij het origineel te komen (hoe minder “dubbel” je ziet, hoe minder afwijking tov het origineel).

Na nog een nachtje rust (afstand helpt in die situaties evenveel als de maagdelijke verschijning in de grot van Lourdes) kom ik tot de conclusie dat het gezicht goed zit maar ze is nog steeds ergens “te rond” ten opzichte van het origineel. Dan maar de hulplijn in huis ingeschakeld. Die hulplijn staat ver van mijn tunnelvisie en dat is altijd handig. “Er is iets mis met dat oor”, zegt ze. En dat ze gelijk heeft. Ik was zo bezig met het corrigeren van de linkse kant van het gezicht dat ik de rechtse kant helemaal uit het oor oog verloor. Het oor zit een “half oor” te veel naar rechts. Plastische chirurgie deel II…Eerst digitaal simuleren, dan gommen en hertekenen. Het gezicht zoals het er nu een tijdje zal blijven uitzien (tot ik weer ergens iets zie waar ik niet tevreden over ben 😉 )